Ο Παναθηναϊκός ήταν μία ποδοσφαιρική τραγωδία στο ματς της χρονιάς!

Ο Παναθηναϊκός ήταν μία ποδοσφαιρική τραγωδία στο ματς της χρονιάς!

Νίκος Αθανασίου Νίκος Αθανασίου
Ο Παναθηναϊκός ήταν μία ποδοσφαιρική τραγωδία στο ματς της χρονιάς!

bet365

Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον Παναθηναϊκό που δεν έπαιξε ποτέ στη Νέα Φιλαδέλφεια κόντρα στην ΑΕΚ, τον προπονητή και τους παίκτες που ήταν κατώτεροι των περιστάσεων σε όλο το ματς, την διαιτητική απόφαση που θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του αγώνα και την υποχρέωση του Τριφυλλιού μέχρι το φινάλε της σεζόν.

Δεδομένο πρώτο: Η ΑΕΚ ήταν ανώτερη σε όλο το παιχνίδι. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Πανέτοιμη πνευματικά, πολύ πιο καλά προετοιμασμένη τακτικά, γνωρίζοντας τι θέλει και πως θα το πάρει μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Με ποδοσφαιριστές που πήραν τις περισσότερες 1vs1 μονομαχίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, με καλές ομαδικές λειτουργίες και στις τέσσερις φάσεις του παιχνιδιού, με περισσότερη ενέργεια, μεγαλύτερη ένταση, ένα σύνολο που πάτησε το χορτάρι για να πάρει το ντέρμπι και να... αγκαλιάσει το πρωτάθλημα.

Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο η επικράτηση της Ένωσης ήταν ολοκληρωτική, σε ένα παιχνίδι όπου πέτυχε τρία γκολ, έφτιαξε ακόμη τέσσερις-πέντε κλασσικές ευκαιρίες και ο Παναθηναϊκός δεν έφτιαξε ούτε μία τελική καλής αξίας στη κλίμακα των xGoals. Ούτε μία.

Δεδομένο δεύτερο: Ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε ποτέ να το παίξει το ματς της χρονιάς. Ήταν εξαφανισμένος. Σε ακόμη ένα παιχνίδι των play off ξεκίνησε με γκολ εις βάρος του από τα... αποδυτήρια. Είχαμε τονίσει την ανάγκη να το βελτιώσει αυτό το «τριφύλλι», αλλά δεν τα κατάφερε.

 

Στο 6' ο Πόνσε εκτελεί με το κεφάλι και αστοχεί από την μικρή περιοχή, στο 7' ο Ελίασον ανοίγει το σκορ. Η ΑΕΚ πόνταρε στην αύρα της Opap Arena και δικαιώθηκε. Το πρώτο γκολ είναι γκολ ταυτότητας. Πίεση, κλέψιμο, άμεση μετάβαση, 4vs4, γκολ. Πάνω στο σημείο που άρχισε να ισορροπεί, χωρίς να απειλεί, αλλά τουλάχιστον κρατούσε την μπάλα στα πόδια του, ο Παναθηναϊκός βλέπει τον Ακαϊντίν να φορά την στολή του... Μουκουντί στη Λεωφόρο για να κάνει δώρο το 2-0.

Δεδομένο τρίτο: Η εικόνα των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού ήταν αποκαρδιωτική. Για ματς που κρίνει τίτλο, δεν έδειξαν στιγμή την φλόγα, το πάθος, την τρέλα, την αυταπάρνηση, την σκληράδα που είχαν οι αντίπαλοί τους. Ούτε φυσικά και τα επίπεδα συγκέντρωσης.

Αυτά τα παιχνίδια τα κρίνει πάνω από όλα η πνευματική ετοιμότητα, προετοιμασία, το πως θα βγάλεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τα ψυχικά σου χαρίσματα. Ψάχνεις να βρεις έναν διακριθέντα και δεν γίνεται. Έτσι γίνεται πιο εύκολο να αντιληφθεί κανείς το χάλι των «πρασίνων» απόψε. Άντε ο Αράο, άντε ο Κώτσιρας στο πρώτο μέρος, άντε και η διάθεση του Ιωαννίδη και end of story.

Δεδομένο τέταρτο: Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε την χειρότερη αγωνιστική του εικόνα στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, έχασε με κάτω τα χέρια και προφανώς εκτός από τους παίκτες, έχει ευθύνη και ο Φατίχ Τερίμ. Δεν διόρθωσε την ανισορροπία στη μεσαία γραμμή στο πρώτο μέρος με τον έξτρα παίκτη της ΑΕΚ, έχει στο ρόστερ Μαντσίνι και Αϊτόρ και επέλεξε τον Λημνιό βασικό σε αυτό το παιχνίδι, που μέχρι την Λαμία είχε 11 λεπτά συμμετοχής στα play off.

Δεν μπόρεσε να παρουσιάσει μία ομάδα πνευματικά και τακτική έτοιμη και στο δεύτερο ημίχρονο με τις αλλαγές(3-5-2, κανένας εξτρέμ στην ενδεκάδα), επί της ουσίας αφαίρεσε κάθε ελπίδα επιστροφής της ομάδας του στο ματς. Αφαίρεσε παίκτες από τις πτέρυγες, η ΑΕΚ είναι παντοδύναμη στα άκρα, στόχευσε το 1vs1 του Πινέδα με τον Ακαϊντίν και με τόσους χώρους ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το 3-0. Πάλι καλά να λέει ο Παναθηναϊκός που δεν έπαθε και καμιά μεγαλύτερη ζημιά στο φινάλε. Η εικόνα του συνόλου έγινε ακόμη χειρότερη και το δεύτερο μέρος αποδείχθηκε διαδικαστικού χαρακτήρα.

Δεδομένο πέμπτο: Το ντέρμπι ίσως να είχε διαφορετική εικόνα αν ο VAR έδινε το πεντακάθαρο πέναλτι του Αραούχο πάνω στον Κώτσιρα στο 27', με το σκορ στο 1-0. Προφανώς όταν η απόδοση της ομάδας παραπέμπει σε ποδοσφαιρική τραγωδία, δεν μπορεί αυτή η φάση να αποτελεί δικαιολογία. Από την άλλη, όμως, δεν γίνεται να μην αναφερθεί. Ο Καστρό έκανε μεγάλο λάθος.

Δεδομένο έκτο: Καταλαβαίνουμε όλοι πως ο Παναθηναϊκός θα ήταν εντελώς διαφορετικός με τον Μπερνάρντ στα αριστερά αντί του Λημνιού. Του έλειψε πάρα πολύ, είναι άλλη ομάδα το «τριφύλλι» χωρίς τον Βραζιλιάνο. Και δημιουργικά παίρνεις πολλά πράγματα αλλά και ο αντίπαλος σε φοβάται παραπάνω, σε υπολογίζει περισσότερο από εκεί. Με την επιβάρυνση που είχε όλο το προηγούμενο διάστημα, ίσως δεν θα έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει στη Λαμία...

Δεδομένο έβδομο: Το πρωτάθλημα απομακρύνθηκε, η ΑΕΚ είναι το απόλυτο φαβορί και θα το χάσει μόνο αν... αυτοκονήσει. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός οφείλει απέναντι στον εαυτό του, να κάνει 3/3 μέχρι το τέλος, όσο έχει μαθηματικές ελπίδες να τις κυνηγήσει. Για παράδειγμα την Κυριακή, φιλοξενεί τον Άρη και η ΑΕΚ πηγαίνει στη Τούμπα, στον πληγωμένο ΠΑΟΚ. Αν κάνει το αυτονόητο το «τριφύλλι» στη Λεωφόρο και η Ένωση δεν νικήσει, μπορεί να πλησιάσει είτε στο -2, είτε στο -1.

Φυσικά έχασε και την ισοβαθμία απόψε αλλά θα παραμείνει «ζωντανός» μέχρι το τέλος, αν κάνει το καθήκον του. Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...


@Photo credits: INTIME

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Αθανασίου
Νίκος Αθανασίου

Από τότε που θυμάται την ύπαρξή του o Νίκος Αθανασίου, λατρεύει τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Από το 2008 μέχρι και σήμερα είναι υπεύθυνος για το ρεπορτάζ του Τριφυλλιού στο δεύτερο σπίτι του, στο μεγαλύτερο επαγγελματικό όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, στο Gazzetta.gr και ενώ είχε προηγηθεί η Αθλητική Ηχώ, το Κανάλι 1(90.4) και ένα πέρασμα από το Leoforos.gr. Στο πέρασμα των χρόνων δεν σταμάτησε ποτέ με την ίδια αγάπη και αφοσίωση να παίζει Football Manager, να ακούει όλων των ειδών τις μουσικές ακόμη και αν μέσα σε δέκα λεπτά μπορεί να συνυπάρξουν ο Μητροπάνος με τον Hoyem και ο Αργυρός με τους Active Member, να θεωρεί ομορφότερο μέρος στο πλανήτη το Αίας Κλαμπ και να μην μπορεί με τίποτα και για κανέναν λόγο να παρακολουθήσει αγώνες από τα μπουθ της Λεωφόρου, βρίσκοντας πάντα εναλλακτικές για να συνδυάζει τη δουλειά με την... τρέλα. Τα τελευταία χρόνια μαθαίνει, αναλύει και παρατηρεί το αγαπημένο του σπορ μέσα από μια σειρά επιμορφωτικών προγραμμάτων και διπλωμάτων management, ανάλυσης, τακτικής και scouting, τα καλύτερα «δώρα» που θα μπορούσε ποτέ να κάνει στον εαυτό του σε σχέση με το ποδόσφαιρο.