ΠΑΟΚ: Η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου και ο «Ντέλιας» που ομορφαίνει τις νύχτες μας…

ΠΑΟΚ: Η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου και ο «Ντέλιας» που ομορφαίνει τις νύχτες μας…

bet365

Ο Σταύρος Σουντουλίδης κάνει ένα γρήγορα ταξίδι στο χρόνο, αναλύει από τη δική του σκοπιά το ντέρμπι της Τούμπας και έχει ένα υστερόγραφο για τον ένα και μοναδικό Γιάννη Κωνσταντέλια.

Το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο. Ένα ενενηντάλεπτο, ίσως όχι. Αλλά σε σειρά δέκα αγωνιστικών, δύσκολα γίνεται να στρεβλωθεί η πραγματικότητα. Η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου έδωσε στον ΠΑΟΚ την κατάταξη που μέχρι στιγμής του αντιστοιχεί. Τη δεύτερη θέση. Τέσσερις βαθμούς απόσταση από την ΑΕΚ απ’ την οποία δεν ηττήθηκε στα play off. Ο,τι δίνεις, το παιγνίδι θα σ’ το δώσει πίσω. Διότι το παιγνίδι, μόνον αυτό «αναγνωρίζει». Τι δίνεις. Όχι ποιος είσαι, όχι τι έχεις κάνει στο παρελθόν.

Καλώς ή κακώς, μιας και μιλάμε για το παρελθόν, το γκολ του Φερνάντο Βαρέλα θα μας «στοιχειώνει» για πολλά χρόνια. Εκείνο το γκολ καθόρισε και εν μέρη άλλαξε τις σχέσεις μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, διαφοροποίησε τον τόνο που υπάρχει έκτοτε στα ντέρμπι των δύο «Δικεφάλων».

Πριν από το χτεσινό ντέρμπι της Τούμπας το χαρακτήρισα «το πιο πολυσυζητημένο γκολ του ελληνικού ποδοσφαίρου την τελευταία δεκαετία ίσως και εικοσαετία» στο βίντεο της ενότητας «DerbyStories» του Gazzetta.

Έμελλε να το ξαναζήσω λίγες ώρες αργότερα. Λίγο πριν από την εκτέλεση του κόρνερ, γύρισα και είδα το ρολόι να... χαϊδεύει το 90ο λεπτό. Αυτόματα μια σκέψη ήρθε στο μυαλό μου: Το γκολ του Βαρέλα. «Βάλτο, όπως και τότε, βάλτο όπως το έλαβε ο Νέτο Γκουερίνο το ‘76» γύρισα και είπα στον διπλανό μου. Και μπήκε!
Εκείνο το λεπτό, το déjà vu έφερε ρίγη. Νόμιζα πως ξαναζούσα τη νύχτα του ’18. Ίδιο πάνω-κάτω λεπτό, ίδια εστία, σκόρερ πάλι ένας ξένος ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ.

 

Η μπάλα από τη βολίδα «εδάφους-εδάφους» του Γιόαν Σάστρε «καρφώθηκε» στα δίχτυα. To ρολόι «έδειχνε» 89:50’’ όταν εκτέλεσε το κόρνερ ο Ντεσπόντοφ πάλι από τη μεριά της Θύρας 4. Στο 89.55’’ αναπαυόταν στα δίχτυα του σχεδόν αλάνθαστου Αθανασιάδη.

Ελα, όμως, που δευτερόλεπτα μετά, είδα τους παίκτες της ΑΕΚ να «πέφτουν» όλοι πάνω στον Γερμανό διαιτητή, Σρέντερ, και αστραπιαία σκέφτηκα «δεν μπορεί, πάλι η ίδια ιστορία…». Αυτή τη φορά, όμως, δεν υπήρχε Κομίνης, δεν υπήρχε Ποντίκης, η φάση ελέγχθηκε από τον συμπατριώτη του VARίστα και μετά από μερικά λεπτά η καρδιά «επέστρεψε» πάλι στη θέση της. Σέντρα. Το γκολ (του Σάστρε) μέτρησε κανονικά και έμελλε να χαρίσει στον ΠΑΟΚ τη νίκη που τόσο απεγνωσμένα ήθελαν και έψαχναν οι παίκτες του Λουτσέσκου.

Το γκολ του Ισπανού από τις Πορέρες της Μαγιόρκα θα το συζητάμε για πολλές εβδομάδες, μπορεί και για χρόνια, αν αποδειχθεί ότι τελικά διαμόρφωσε τη μοίρα του φετινού τίτλου. Το σίγουρο είναι ότι η νίκη, με ανατροπή στην ανατροπή, του ΠΑΟΚ έβαλε «φωτιά» και έδωσε μια άγρια ομορφιά για το φινάλε του πρωταθλήματος.

Πολλές φορές στο παρελθόν ο ΠΑΟΚ είχε δείξει ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί απέναντι στην ΑΕΚ. Συνήθως στο τέλος λύγιζε και μετέτρεπε τις μεγάλες του γιορτές σε θρήνους. Στα play off άλλαξε αυτό. Στη Νέα Φιλαδέλφεια βρέθηκε με δύο γκολ πίσω στο σκορ. Βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να ισοφαρίσει και να φύγει με το βαθμό της ισοπαλίας. Στην Τούμπα κόντρα στη ροή του αγώνα βρέθηκε πίσω με 1-2 και ενώ είχαν ξεμείνει είκοσι σκάρτα λεπτά στο ρολόι. Σε άλλες εποχές και συνθήκες θα είχε καταρρεύσει.

Πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από στιγμές τύχης, το πιο βασικό είναι ότι μοιάζει πρακτικά αδύνατον να παίζεις κάθε φορά στην ίδια, υψηλή ένταση. Αλλ’ η ένταση, ακριβώς, είναι που καθορίζει. Είχα δει τέσσερις μέρες πριν τον ΠΑΟΚ στη Λαμία, η ένταση της πίεσης να τον καταπνίγει και να τον καταδικάζει στον δι’ ασφυξίας ποδοσφαιρικό θάνατο. Με την ΑΕΚ, το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ επέστρεψε πάνω-κάτω στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Σωστό, στα βασικά του. Ποιοτικό, στο ξεδίπλωμά του. Δίχως, όμως, την ίδια ένταση «επάνω» στον αντίπαλο. Δίχως την ίδια ένταση, ήταν αρκετό ο αντίπαλος να ξεγλιστρήσει απ’ τις δαγκάνες στα πρώτα 45 λεπτά και να βρει γκολ προβαδίσματος στο 75ο λεπτό. Ως εκεί. Η αντίδραση που έβγαλαν οι παίκτες του Λουτσέσκου ήταν για σεμινάριο με τίτλο: refuse to lose.

Παρά την ήττα στην Τούμπα η ΑΕΚ εξακολουθεί να κρατάει στα χέρια της το πρωτάθλημα. Το κακό με τον ΠΑΟΚ είναι ότι μέχρι το φινάλε των play off «απαγορεύεται» να κάνει, όχι ήττα, ισοπαλία. Μία να φέρει, όπως έφερε π.χ. στη Λαμία, θα έχει απωλέσει τις όποιες ελπίδες έχει, πλέον, για τον τίτλο. Δεν ξέρω αν θα… κλαίει για τους χαμένους βαθμούς , γιατί στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις, αν κέρδιζε τη Λαμία και δεν υπήρχε αυτό το «ασπρόμαυρο» εγερτήριο νίκης τις μέρες που ακολούθησαν, ίσως να μην κέρδιζε χτες την «Ένωση», το σίγουρο είναι πως στα τρία εναπομείναντα ντέρμπι (με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Άρη) θα «πουλήσει ακριβά το τομάρι του». Με πρώτο το εξ αναβολής ντέρμπι με τους «ερυθρόλευκους».

Και κάτι τελευταίο για το περιστατικό που συζητάει από χτες ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Όποιος δικαιολογεί τις αντιδράσεις του Ματίας Αλμέιδα στο τέλος του αγώνα, απλώς εκτίθεται. Όπως εκτέθηκαν όσοι άρχισαν να πουλάνε το... παραμύθι περί «ζούγκλας στην Τούμπα». Αυτό πάει πέθανε, παιδιά, ξεπεράστηκε, εξάλλου ο ΠΑΟΚ έχει πληρώσει ακριβά τα προηγούμενα χρόνια και δεν έχει ευθύνη για το ποιοι και πόσοι θα βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο (με διαπίστευση) για την προστασία των φιλοξενούμενων, όπως ο αστυνομικός του τμήματος Αστυνομικής Βίας τον οποίο έπιασε από τον λαιμό..

Αυτό που ξέρω είναι πως αν στη θέση του «Πελάδο» ήταν ο Λουτσέσκου, σήμερα κάποιοι θα ζητούσαν την απέλασή του από τη χώρα...

ΥΓ: …Και τώρα που το ‘κανε κι αυτό ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, να σκοράρει δύο γκολ και να είναι τόσο μα τόσο καθοριστικός σ’ ένα ντέρμπι, μετά τι; Η βιομηχανία έχει ανάγκη το αμέσως επόμενο. Και γρήγορα! Μ’ αυτό το παιδί, ένα κακό είναι ότι δεν υπάρχει πλέον αυτό που θα κάνει και μπορεί να μας εκπλήξει. Εκπαιδευτήκαμε, μαζί του, να φανταζόμαστε τα αφάνταστα. Να τα περιμένουμε όλα.

Το ευτύχημα είναι ότι τον «Ντέλια», προφανέστατα, δεν τον απασχολεί τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Δεν κυνηγά να σκοράρει, για το προσωπικό ρεκόρ. Κυνηγά να σκοράρει για να νικήσει. Η ομάδα.

Ένα πράγμα, μόνον, εμένα εξακολουθεί να μ’ αφήνει άλαλο. Η ανελέητη ταπεινοφροσύνη του. Ακούστε τι είπε στο τέλος της χτεσινής βραδιάς.

Ο Βολιώτης διεθνής μεσοεπιθετικός είναι φως-φανάρι ότι χαίρεται την κάθε προπόνηση, τον κάθε αγώνα, το κάθε γκολ το ίδιο. Είτε σκοράρει στην προπόνηση, είτε σ’ ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ. Πώς το χαίρεται, το γκολ; Πάντοτε, με τους συμπαίκτες. Γι’ αυτό άκουσε για πρώτη φορά τον Λουτσέσκου να τον αποθεώνει και τον Αλμέιδα να υποκλίνεται για ακόμα μια φορά στο ταλέντο του.

@Photo credits: INTIME

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Σταύρος Σουντουλίδης
Σταύρος Σουντουλίδης

Στα 17 του έκανε τα πρώτα του βήματα, ανεβαίνοντας με «κοντό παντελονάκι» τα σκαλοπάτια του κτιρίου της «Μακεδονίας», επί της Μοναστηρίου, χαζεύοντας από απόσταση «ιερά τέρατα» της θεσσαλονικιώτικης δημοσιογραφίας. Ένας κλασικός «εφημεριδάς» ολκής, ο αείμνηστος Σταύρος Μπαλτίδης φρόντισε και του έδωσε τα κατάλληλα εφόδια στα πρώτα του βήματα, άλλωστε η εφημερίδα παραμένει η πρώτη και μοναδική αγάπη του.

Έχοντας περάσει από το σύνολο των εντύπων της Θεσσαλονίκης («Μακεδονία», «Αγγελιοφόρος», «Σπορ του Βορρά»), αποτέλεσε βασικό στέλεχος του περιοδικού «Φωνή των Σπορ», μιας πρωτοποριακής προσπάθειας για τα δεδομένα της Βόρειας Ελλάδας στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το 1995 η τηλεόραση μπήκε στη ζωή του με το Star Channel, ακολούθησε η ΕΡΤ-3, βίωσε τη «μαγεία» του ραδιοφώνου (FM-100, Helexpo 105 FM, Flash 96.0) και αρκετά νωρίς, κάπου γύρω στο 2005, «κολύμπησε» στον ωκεανό του διαδικτύου, με τις πρώτες αμιγώς αθλητικές ιστοσελίδες, το «Sportnews.gr», πολύ πριν δηλαδή αποτελέσει μέλος της μεγάλης παρέας του Gazzetta.

Η ενασχόληση του με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ τον οδήγησε να περάσει το κατώφλι της Τούμπας και να ζήσει «από μέσα», ως μέλος του Γραφείου Τύπου, την περίοδο της… επανάστασης του Ζαγοράκη.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ