Ολυμπιακός: Το ίδιο έργο με τον Παναθηναϊκό, η θυσία για την Ευρώπη και η υποχρέωση με την ΑΕΚ

Κάπως έτσι λοιπόν ο Ολυμπιακός για δεύτερη στη σειρά σεζόν δεν μπορεί έστω να διεκδικήσει έως το τέλος το πρωτάθλημα, απόρροια της μεγάλης κοιλιάς που έκανε μεσούσης της σεζόν επί Καρβαλιάλ. Πέρυσι, ήταν μία άλλη ήττα στη Θεσσαλονίκη, από τον Άρη (1-2), τέσσερις αγωνιστικές πριν τη λήξη της διοργάνωσης, που τον είχε θέσει και μαθηματικά εκτός τίτλου. Τώρα, η ήττα χθες από τον ΠΑΟΚ (0-2), τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε, τον έθεσε επίσης μαθηματικά εκτός τίτλου.

Μπορεί κάποιος να πει ότι το πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό χάθηκε αρκετά νωρίτερα, για παράδειγμα στις δύο σερί ήττες του στα ντέρμπι από τον ΠΑΟ (1-3) στο Καραϊσκάκη και από την ΑΕΚ (0-1) στη Φιλαδέλφεια. Η, ακόμη και στην ισοπαλία του (1-1) τις προάλλες στο Χαριλάου. Από την στιγμή, όμως, κατά την οποία με νίκη χθες στην Τούμπα θα ήταν απολύτως σοβαρός υποψήφιος για τον τίτλο, μαζί με την ΑΕΚ, αυτό ήταν το ματς-κλειδί, ως το τελευταίο χαρτί.

Για να είμαστε ρεαλιστές, εάν δεν μπορείς να κερδίσεις τον αδιάφορο βαθμολογικά Άρη στο Χαριλάου των 3500 εισιτηρίων, πώς θα κερδίσεις τον ΠΑΟΚ, που έπαιζε το δικό του τελευταίο χαρτί για τον τίτλο μέσα στη γεμάτη Τούμπα…Πόσο δε μάλλον όταν εσύ είχες παίξει τρεις ημέρες πριν ένα παιχνίδι στο οποίο είχες κληθεί να γράψεις ευρωπαϊκή ιστορία και πήγαινες στη Θεσσαλονίκη με τρεις ελλείψεις (Ορτέγκα, Ιμπόρα, Ρίτσαρντς), ενώ ο αντίπαλος σου προετοιμάζονταν αποκλειστικά για τον χθεσινό αγώνα εδώ και δύο ολόκληρες εβδομάδες και ήταν κομπλέ.

Ακόμη κι έτσι, όμως, περιμένεις κάτι καλύτερο όταν είσαι πίσω στο σκορ από το 26’, έχοντας δηλαδή μπροστά σου παραπάνω από τα δύο τρίτα ενός αγώνα. Κι όχι απλά από το 26’ έως το 65΄(το 2-0) να απειλήσεις μία φορά στο 31’. Και η αμέσως επόμενη στιγμή σου να είναι στο 84’. Κι εν τέλει ο ΠΑΟΚ να σε νικήσει περίπου όπως εσύ νίκησες 2-0 την Πέμπτη την Άστον Βίλα. Όχι μόνο με το ίδιο σκορ, αλλά με τον ίδιο τρόπο. Ένα γρήγορο γκολ και μετά οργανωμένος στα δύο τρίτα του γηπέδου και μήπως προκύψει άλλη μία φάση για να κλειδώσει το τρίποντο. Με τρεις φάσεις κέρδισε με 2-0!

Το μεγάλο θέμα του Ολυμπιακού σίγουρα ήταν η εξάδα του κέντρου και της επίθεσης, όπου ο μόνος που πραγματικά έπαιξε ήταν ο Όρτα. Ο Έσε κι ο Τσικίνιο σε χαμηλές στροφές, ο Ναβάρο ανύπαρκτος, ο Μασούρας χωρίς να κάνει τίποτα σωστό κι ο Ζέλσον με δύο-τρεις προσπάθειες όλες κι όλες μπροστά και τραγικός πίσω, με αποκορύφωμα τη φάση του 1-0, στην οποία ήταν ακριβώς δίπλα στον Τάϊσον την στιγμή του τυφλού γυρίσματος του Ζίφκοβιτς, αλλά ενώ ο Τάϊσον έφυγε προς την μπάλα για να σουτάρε, ο Ζέλσον κόλλησε και τον μάρκαρε με τα μάτια, σε μία φάση εντελώς απογητευτική για επαγγελματία ποδοσφαιριστή.

Οι αλλαγές στο β΄ ημίχρονο ελάχιστα άλλαξαν, αφού ο Ελ Κααμπί ήταν ακόμη πιο θεατής από το Ναβάρο, ο Φορτούνης ήταν σβηστός με πιο χαρακτηριστική στιγμή το 75΄που απλά παρακολουθούσε τον 36χρονο Τάϊσον να τρέχει κι ο Ποντένσε που είχε ζωή πάνω του να προσπαθεί, αλλά μπερδεμένος ανάμεσα στις πολλές κινήσεις του για να βοηθήσει κάπως, αλλά και στην εμπλοκή του σε πολλές στιγμές φασαρίες, ανούσιων φάουλ κλπ, που μόνο τον ΠΑΟΚ εξυπηρετούσαν. Ακόμη κι έτσι, πάντως, ο πρώτος που θα έπρεπε να ξεκινήσει βασικός από τους 11 του 2-0 επί της Άστον Βίλα ήταν ο Πορτογάλος, πολύ απλά διότι ο Μασούρας εδώ και τρεις μήνες είναι όλο και περισσότερο ντεφορμέ, άρα το να παίζει βασικός δεν έχει νόημα.

Στο τέλος της βραδιάς καταλάβαμε ότι ο μοναδικός κάπως καλός παίκτης του Ολυμπιακού από τη μέση και πάνω ήταν ο μόνος ξεκούραστος, ο Όρτα. Κι ότι ο μόνος επικίνδυνος (με δύο τελικές και την πάσα στον Όρτα στη βολίδα του στο δοκάρι) ήταν ένας ακόμη πιο ξεκούραστος, ο Καρβάλιο, που όμω ς έπαιξε μόλις 20 λεπτά. Α, κι ο μόνος που πέρασε μία εύστοχη σέντρα (αλλά κι έκοψε όταν χρειάστηκε τους Ζίφκοβιτς, Ντεσπόντοφ) ήταν ο νεαρός Αποστολόπουλος.

Ήταν σαφές ότι οι τέσσερις αλλαγές στην αρχική ενδεκάδα σε σχέση με τη ρεβάνς με την Άστον Βίλα ήταν πολύ λίγες. Εξυπακούεται ότι δεν μπορείς να κριτικάρεις τον προπονητή γιατί άφησε στον πάγκο τους Ελ Κααμπί και Φορτούνη, αφού αποδείχθηκε, όσο έπαιξαν, ότι δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Ίσως, στη θεωρία πάντα γιατί ποτέ δεν ξέρεις, θα μπορούσαν δώσουν κάποια πράγματα ο Γιόβετιτς κι ο Αλεξανδρόπουλος, αλλά κι ο Καρβάλιο με τον Αποστολόπουλο νωρίτερα.

Μπορούμε να θυμηθούμε ότι με τον ίδιο περίπου τρόπο ο Ολυμπιακός είχε χάσει (1-3) κι από τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, παίζοντας τρεις ημέρες μετά από εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι (το 1-4 από τη Μακάμπι) και με τους «πράσινους» ξεκούραστους, όπως χθες ήταν κι ο ΠΑΟΚ. Τότε, οι αλλαγές στην ενδεκάδα ήταν ακόμη λιγότερες από το ένα παιχνίδι στο άλλο, μόλις τρεις. Το αποτέλεσμα όμως το ίδιο, ήττα με δύο γκολ διαφορά και συνολικό σκορ 1-5 σε αυτά τα δύο ματς.

Αντίθετα, όταν ο Ολυμπιακός τρεις ημέρες μετά την πρόκριση στην Κωνσταντινούπολη είχε υποδεχθεί τον ΠΑΟΚ κι ο προπονητής είχε αλλάξει σχεδόν όλη την ενδεκάδα (οκτώ αλλαγές), οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κερδίσει κατά κράτος (2-1, με το γκολ του ΠΑΟΚ στο 93΄). Η συνταγή εκείνη είχε λειτουργήσει πολύ καλύτερα, έστω με δύο άλλες παραμέτρους. Πρώτη, ότι το ματς ήταν στο Καραϊσκάκη και δεύτερη ότι κι ο ΠΑΟΚ τότε προέρχονταν από παιχνίδι Τετάρτης (είχε χάσει 0-1 από τον ΠΑΟ στο Κύπελλο μέσα στην Τούμπα).

Η ουσία είναι ότι με λίγο καλούς μόνο τον Όρτα και τον Κάρμο και λίγο αξιοπρεπείς μόνο τους Ρόντινεϊ και Ρέτσο, δεν ήταν δυνατόν να είχε άλλη τύχη ο Ολυμπιακός απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ του οποίου οι παίκτες έβγαζαν αφρούς από το στόμα-να πω ότι είδα έστω τη μισή αποφασιστικότητα από τους «ερυθρόλευκους», ψεύτης θα είμαι. Αντιθέτως, είδα παίκτες να κωλώνουν όταν οι γηπεδούχοι άρχισαν, από το πρώτο κιόλας λεπτό, και με την ανοχή του διαιτητή, να ρίχνουν κλοτσιές.

Ας πούμε ότι ήταν μία μεγάλη απώλεια ως θυσία για την Ευρώπη. Μόνο που κλαμπ με τη δυναμική του Ολυμπιακού δεν πρέπει να το βλέπουν έτσι. Πρέπει να πολεμάνε μέχρι το τελευταίο λεπτό για κάθε στόχο τους, όσο και δύσκολος να είναι. Πολεμιστές, πάντως, χθες δεν είδαμε.

Άσχετο:

Σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον Ολυμπιακό να τελειώνει δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα με στόχο πρώτον να βγει στην Ευρώπη (πέρυσι με το διπλό στην Τούμπα τελευταία αγωνιστική είχε πάρει την 3^η θέση για το Γιουρόπα Λιγκ) και δεύτερον να αποφύγει να πανηγυρίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στο Καραϊσκάκη μία παραδοσιακή αντίπαλος του (πέρυσι με τη νίκη επί του ΠΑΟ προτελευταία αγωνιστική δεν επέτρεψε να το κάνουν οι «πράσινοι»).

Αλλά στο ποδόσφαιρο πρέπει να προσαρμόζεσαι στις συνθήκες, τις οποίες εξάλλου και εσύ δημιούργησες με τα λάθη σου. Οπότε, στόχοι του Ολυμπιακού πλέον στο πρωτάθλημα είναι να μην αφήσει την ΑΕΚ να γίνει πρωταθλήτρια στο Καραϊσκάκη και παράλληλα να πάρει ο ίδιος το εισιτήριο για το Κόνφερενς Λιγκ, κάτι πάντως που μπορεί να αποφασιστεί τελικά απλά και μόνο στο ντέρμπι αιωνίων την προσεχή Κυριακή, αφού όποιος κερδίσει λογικά θα βγει 3^ος.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Προσωπικά δεν έχω καμία απολύτως έννοια για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, από την στιγμή που «από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί». Η έννοια μου είναι αφενός μεν η κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου, αφετέρου δε να πάρει ο Ολυμπιακός την 3^η θέση, ώστε να εξασφαλίσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο χωρίς να περιμένει τι θα κάνει ο ίδιος στον τελικό με τη Φιορεντίνα και τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός στον τελικό του Κυπέλλου με τον Άρη.

Και για όποιον δεν το έχει καταλάβει, το ευρωπαϊκό εισιτήριο (Κόνφερενς Λιγκ) ο Ολυμπιακός θα το παίξει στη Λεωφόρο την Κυριακή, αφού ακόμη κι κερδίσει τηνν Τετάρτη την ΑΕΚ, ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός χάσει στην Τούμπα όλα θα κριθούν στη Λεωφόρο και με νικητές τους γηπεδούχους θα έχουμε 3^ο τον ΠΑΟ και 4^ο τον Ολυμπιακό, ενώ με ισοπαλία η, νικητές τους φιλοξενούμενους θα έχουμε 3^ο τον Ολυμπιακό και 4^ο τον Παναθηναϊκό. Εάν, όμως, προκύψει ισοβαθμία (ο ΠΑΟ είναι αυτή την στιγμή ένα πόντο πάνω), υπερέχουν οι «πράσινοι». Π.χ. με ισοπαλία την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη και άσο το ίδιο βράδυ στην Τούμπα…

Γενικά και οι δύο ομάδες ορίζουν τις τύχες τους, αφού μάλιστα μπορεί να βγουν στο Γιουρόπα Λιγκ, αρκεί να κερδίσουν τους τελικούς τους. Ο Ολυμπιακός, μάλιστα, έχοντας βέβαια πολύ πιο δύσκολο έργο, θα πάει απευθείας στους ομίλους της διοργάνωσης, ενώ ο Παναθηναϊκός θα ξεκινήσει από τον β΄προκριματικό. Και μόνο από αυτό, από την πιθανή παρουσία του Ολυμπιακού απευθείας στους ομίλους του Γιουρόπα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο σημαντική θα είναι μία νίκη στον τελικό.

Εκτός όλων των άλλων, του οικονομικού κινήτρου αλλά και της πρόκλησης της παρουσίας σε μία μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση, υπάρχει και μία πάρα πολύ σημαντική παράμετρος: ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις του τον Σεπτέμβριο κι όχι τον Ιούλιο όπως οι άλλες ομάδες μας. Άρα, θα έχει όλο τον χρόνο να δουλέψει ο προπονητής, να κάνει μία όσο το δυνατό καλύτερη προετοιμασία και κατ΄ επέκταση να αυξήσει τις πιθανότητες για να φτιάξει μία καλύτερη ομάδα του χρόνου.

Βεβαίως, είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός εάν χάσει από τη Φιορεντίνα, κάτι που δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου (φτου φτου φτου μακριά από μας) και ο Παναθηναϊκός χάσει από τον Άρη, οι «ερυθρόλευκοι» δεν θα βγουν του χρόνου στην Ευρώπη τερματίζοντας στην 4^η θέση. Συνεπώς, είναι υποχρέωση του να δώσει τα πάντα την Τετάρτη κόντρα στην ΑΕΚ για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και δυνητικά τη νίκη. Αφού έτσι, θα πάει στη Λεωφόρο και για την ισοπαλία, αν θεωρήσουμε ότι ο ΠΑΟ στην Τούμπα θα φέρει μάξιμουμ ισοπαλία.

Και για το τέλος ένα

Ο Ολυμπιακός πάντα είχε παίκτες με ήθος, δε θυμάμαι κάτι ανάλογο από παίκτες άλλης ομάδας (μακάρι να έχει γίνει και να με απατά η μνήμη μου)#OlympiacosFC pic.twitter.com/3dwTS24Me7

— S-D-R (@SDR777GR) May 12, 2024