Ο ΠΑΟΚ το αξίζει ακόμα κι αν το χάσει, ο Παναθηναϊκός έμεινε με τον «Μουτζούρη» στο χέρι

Υπάρχει κάποιος που να θεωρήσει ότι με τρεις σερί (εντός έδρας) νίκες σε ισάριθμα ντέρμπι επί ΑΕΚ, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού δεν αξίζει ο ΠΑΟΚ αυτό το πρωτάθλημα; Ειδικά όταν έστω με μία ισοπαλία θα το είχε χάσει; Μα στην πραγματικότητα ο ΠΑΟΚ το αξίζει ακόμα κι αν το χάσει στην τελευταία αγωνιστική στο «Κλεάνθης Βικελίδης»! Κάτι διόλου απίθανο αν κάποιος αναλογιστεί την ατμόσφαιρα που θα επικρατεί στο γήπεδο και ότι τον Αρη δεν τον έχει νικήσει εφέτος ούτε μία φορά! Είναι δύσκολο το «1Χ»; Καθόλου δύσκολο! Οπως έγινε σήμερα η απόλυτη ανατροπή, μπορεί να συμβεί και την Κυριακή. Με πρωταγωνίστρια την πιο... hot ομάδα στο φινάλε της σεζόν που είναι πια ο Αρης! Μπορεί να... καθορίσει και το πρωτάθλημα και το Κύπελλο και τη σύνθεση των ελληνικών ομάδων που θα πάρουν τα ευρωπαϊκά εισιτήρια.

Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν εντυπωσιακός σήμερα. Δεν ήταν καν ανώτερος του Παναθηναϊκού στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του ματς. Το ίδιο είχε συμβεί και με την ΑΕΚ, όταν η τύχη του είχε χαμογελάσει: ναι, την χρειάζεσαι κι αυτή για να πάρεις κούπα στις... ανθυπο-λεπτομέρειες. Το μεγαλύτερο χάρισμά του ήταν η υπομονή. Να μην απειληθεί, να μην δώσει φάσεις στον αντίπαλο, να βρει τη στιγμή του για το 1-0 και βλέπουμε. Μπήκε δυνατά για να σκοράρει μέχρι το 10', είχε τη φάση με το σουτ του Τόμας στο δοκάρι μόλις στο 2', εν συνεχεία πήρε τα ηνία ο Παναθηναϊκός. Κυκλοφορία, κατοχή μπάλας, γύρω – γύρω όλοι, καταπληκτικός Αράο, αλλά σε σετ παιχνίδι δίχως τον Ιωαννίδη το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από το κανονικό. Η χοντρή γκέλα του Ρουμπέν «δώρισε» το 1-0 στον Τάισον από την ασίστ – ζωγραφιά του Ντέλια, το 2-0 ήταν δώρο του Γεντβάι με το πέναλτι στον Σαμάτα. Τέτοιου είδους «δώρα» με τα οποία ο Δικέφαλος εδραίωσε το προβάδισμά του, δεν έδωσε στον Παναθηναϊκό. Του έδωσε ένα τετ α τετ για το 1-1 στο οποίο ο Σπόραρ έκανε τον Σον και ο Κοτάρσκι τον Ορτέγα, του έδωσε και το 2-1 από έξοδο του Μεσολλογίου του κίπερ του.

Και μετά; Μετά ο... γνωστός Παναθηναϊκός και ο γνωστός ΠΑΟΚ. «Γύρω – γύρω όλοι” οι Πράσινοι, δυο φάσεις – δυο γκολ ο γηπεδούχος, πάπαλα. Το τελικό 4-1 θα μπορούσε να είναι και 5-1, αλλά το τελικό σκορ δεν είναι ενδεικτικό της εικόνας του αγώνα. Μισό λεπτό όμως: είπε κάποιος ότι το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ ήταν η... τεσσάρα; Οχι ασφαλώς! Το τρίποντο ήταν. Το πήρε, πανηγύρισε και την τρίτη εκτός έδρας ήττα της ΑΕΚ σε ντέρμπι των play offs (Λεωφόρος – Τούμπα – Φάληρο) και πάει να πάρει ένα πρωτάθλημα που θα μείνει τόσο αλησμόνητο όσο και το αήττητο του 2019! Για διαφορετικούς λόγους, αλλά αλησμόνητο, τρομερό, ιστορικό, εκπληκτικό!

Με το μικρότερο μπάτζετ από τους τέσσερις πλέον, χωρίς ουσιαστική ενίσχυση τον Ιανουάριο, με έναν σοκαριστικό αποκλεισμό στο Κύπελλο, με σοκαριστική εντός έδρας ήττα από τον Αρη στην πρεμιέρα των play offs, με ισοπαλία - “κηδεία” εναντίον της Λαμίας. Κι όμως σήκωσε κεφάλι. Τον βοήθησε ότι δεν ήταν ποτέ φαβορί. Τον βοήθησε ότι δεν είχε το «πρέπει» για το πρωτάθλημα ακόμα κι όταν τερμάτισε πρώτος στη regular season. Τον βοήθησε ότι είναι σκληραγωγημένος. Ασφαλώς τον βοήθησε και η τύχη. Η τύχη, όμως, είναι μέσα στο ποδόσφαιρο, όπως είναι και μέσα στη ζωή. Οι νίκες με συγκυρίες είναι αποδεκτές. Οι νίκες με διαιτησίες δεν είναι αποδεκτές. Και τέτοιες ο ΠΑΟΚ δεν είχε στα play offs, ούσα η μοναδική ομάδα που έχασε πέντε (!!!) βαθμούς από τον Αρη και τη Λαμία!

Η ΑΕΚ είναι, προφανώς, άξια της μοίρας της. Οποιος ανατρέξει στις δηλώσεις του Αλμέιδα, θα καταλάβει. Και ο Ολυμπιακός είναι ο Ολυμπιακός.

Το πάλεψε όσο μπορούσε, στάθηκε τυχερός στο πρώτο ημίχρονο με τις σπουδαίες ευκαιρίες της Ενωσης, βρήκε σθένος, αντοχές και το 1-0 του Ορτα στο β΄ μέρος, έφερε το ματς στα μέτρα του και το πήρε. Δεν είναι να... πανηγυρίζει κιόλας που έφτασε στο σημείο να παίζει το ρόλο της ομάδας που «κόβει» πρωταθλήματα από τους άλλους: δυο χρόνια χωρίς καμία μισή κούπα στην Ελλάδα είναι πολλά για τον Ολυμπιακό. Η υπέρβαση με τον Μεντιλίμπαρ πιθανότατα θα ολοκληρωθεί με την κατάκτηση της τρίτης θέσης και ένα ιστορικό ματς. Ο «Μέντι» είναι ο κόουτς της σεζόν, όμως ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τη μεγαλύτερη υπέρβαση της σεζόν και αυτό οφείλεται σε τεράστιο ποσοστό στον «Μουρίνιο των φτωχών»: αντιπαθής σε πολλούς, αλλά άξιος ο Ραζβάν Λουτσέσκου.

Και ο Παναθηναϊκός μένει προφανώς με τον.... Μουτζούρη. Απίθανο μου έμοιαζε να φύγει αήττητος από την Τούμπα, απίθανο μου μοιάζει να νικήσει τους Ερυθρόλευκους την Κυριακή. Ο Τερίμ θα φύγει το καλοκαίρι (εκτός κι αν γίνει «Μπόλονι» αν και μοιάζει δύσκολο τώρα πια μετά το κενό 17 ημερών στο οποίο θα μπορούσε να έχει απολυθεί), αρκετοί παίκτες θα αποχωρήσουν, φτου κι από την αρχή! Ετσι είναι ο τζόγος, μην τα ξαναλέμε...