Ο Άρης νιώθει καλά και θα παίξει για τον εαυτό του

Συζητώντας αυτό το σενάριο, κάπου στις αρχές του Μάρτη, η αλήθεια είναι ότι τότε δεν φάνταζε τόσο ρεαλιστικό. Σε αυτό συνέβαλε κι εκείνη η νίκη του Άρη επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα στην πρεμιέρα των Playoff σε μια ακόμη περίπτωση πτώσης ομάδας από την κορυφή από τις πολλές που φέτος «σκάρωσαν» οι «κίτρινοι». Η εξέλιξη των πραγμάτων επιβεβαίωσε όλους όσοι ισχυρίζονταν μετά βεβαιότητας ότι όλα θα κριθούν στα ντέρμπι της Τούμπας όπου ΑΕΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έκαναν μια τρύπα στο νερό σαν άλλοι σεναριογράφοι ενός script διαστροφής. Για να φτάσουμε στο σήμερα όπου αυτό που από χθες (15/5) αναφέρεται δεν ξεφεύγει ούτε χιλιοστό από την ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ο ΠΑΟΚ θέλει να κατακτήσει τον τίτλο μέσα στο θρυλικό Χαριλάου και για τον Άρη είναι απαγορευτικό να του το επιτρέψει. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να αναφέρεται.

Με την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει, ο Άκης Μάντζιος παραδέχθηκε μετά το εμφατικό πέρασμα από τη Λαμία ότι θα προτιμούσε κάτι πιο… χαλαρό για τελευταίο αγώνα πριν τον τελικό Κυπέλλου, από το παραδοσιακό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, ειδικά αυτό που θα κρίνει τον Πρωταθλητή. Θα προτιμούσε ένα παιχνίδι χαμηλότερου επιπέδου επικινδυνότητας και έντασης για να συνεχίσει αυτό που κάνει από τις αρχές του Μάρτη, την εφαρμογή του πλάνου προετοιμασίας για τον τελικό Κυπέλλου. Δεν θα μπω στη διαδικασία καταγραφής των αυτονόητων γιατί ο Άρης σε όλη τη διάρκεια του Πρωταθλήματος παίζει για την πάρτη του και τον εαυτό του. Αυτό φανερώνουν εξάλλου τα αποτελέσματα και οι πτώσεις ομάδων από την κορυφή που προανέφερα.

Πριν από λίγες ημέρες έγραψα για την ευχάριστη συγκυρία της διεξαγωγής της τελευταίας αγωνιστικής του Πρωταθλήματος έξι ημέρες πριν τον τελικό Κυπέλλου και την ανάγκη μιας πραγματικής πρόβας. Κακά τα ψέματα, δεν είχε αυτόν τον χαρακτηρισμό το παιχνίδι με τη Λαμία κι ας εμπεριείχε αρκετά διδάγματα. Σαν αυτά του πρώτου ημιχρόνου όπου τιμωρήθηκε η χαλαρότητα και η επιπολαιότητα όλων με συνέπεια το 2-0 υπέρ των γηπεδούχων αλλά και τις τουλάχιστον δύο ακόμη κλασικές φάσεις για μεγαλύτερο σκορ. Σαν τα αντίστοιχα, επίσης, του δεύτερου μέρους που δίδαξαν πως όταν έχεις μπροστά σου έναν τελικό Κυπέλλου οφείλεις να είσαι τσιτωμένος και να έχεις την ένταση στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Πέρα δηλαδή των όσων κυκλοφορούν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είναι δεδομένο ότι το ντέρμπι της Κυριακής θα διατηρήσει την ποδοσφαιρική ένταση των παικτών σε επίπεδο high level. Προφανώς αυτή η εβδομάδα (Κυριακή-Σάββατο) θυμίζει κάτι από στίβο μάχης αλλά αυτή η ομάδα είναι συνηθισμένη σε ακραίες μορφές εκπαίδευσης.

Ο Άρης θα παίξει για την πάρτη του και τον εαυτό του και το ξαναγράφω γιατί στα δικά μου αυτιά ηχεί ενοχλητικά κάθε προσδιορισμός περί «ρυθμιστή» του Πρωταθλήματος. Δηλαδή, στις εννιά αγωνιστικές των Playoff ο ΠΑΟΚ μάζεψε 17 βαθμούς, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός από 16, ο Παναθηναϊκός 15 και ο Άρης (μάζεψε 13) είναι ο ρυθμιστής; Τέτοιου είδους απόψεις δεν μπορούν να «γεμίσουν» ούτε την αφέλεια ενός οκτάχρονου παιδιού. Για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο, την Κυριακή (19/5) ο Άρης θα επιδιώξει να κάνει ό,τι έκανε και στα μέχρι στιγμής παιχνίδια για τη δική του ψυχολογία, για να πάει με το καλύτερο δυνατό κλίμα στον τελικό Κυπέλλου όπου διακυβεύεται ένας διαχρονικός στόχος.

Επιστρέφοντας στον αγώνα με τη Λαμία, το στοιχείο που ξεχώρισε ήταν ο αθλητικός εγωισμός των ποδοσφαιριστών. Μαζί μ’ ένα πλάνο του Άκη Μάντζιου – κατά την είσοδο της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο για το δεύτερο ημίχρονο – να μιλά στους Μανού Γκαρθία, Λορέν Μορόν. Προφανώς δεν ήμουν δίπλα του για να ακούσω τι τους είπε αλλά από τις εκφράσεις του προσώπου του μπορώ να υποψιαστώ. Ο Άρης δεν κάθισε στο γήπεδο όταν ολοκλήρωσε την ανατροπή (2-3) αλλά έψαξε κι άλλα γκολ σε μια προσπάθεια ικανοποίησης του δικού του εγωισμού.

Ο Λορέν Μορόν δεν αρκέστηκε στα δύο γκολ τα οποία τον έχρισαν απόλυτο φαβορί για τον τίτλο του πρώτου σκόρερ που τόσο θέλει, αλλά διαχειρίστηκε την περίσταση με τη συμπεριφορά ενός αθλητή ο οποίος αρνείται να χάσει. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους που παρέμειναν στο γήπεδο μετά τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Στέκομαι – και κλείνω – μ’ αυτό γιατί το βασικό συμπέρασμα από τη φετινή ομάδα είναι ότι λειτουργεί υποδειγματικά όταν η έντασή της βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο. Τότε είναι ικανή να νικήσει τους πάντες. Αυτό δείχνουν εξάλλου και τα αποτελέσματα.