«Γαμπρός» όποιος δεν κοπεί στο ξύρισμα

• Στο 50-50 οι πιθανότητες στο Βικελίδης
• Οι υπερβάσεις του ΠΑΟΚ και “η ομάδα του Τερίμ”
• Έτοιμος ο Ολυμπιακός, όχι τόσο ανέτοιμη η ΑΕΚ

Στα...μελλούμενα πρώτα. Ας το πούμε για τελευταία φορά. Μη βιάζεστε να κάνετε απονομές, γιατί δεν ξέρω η ποια φορά θα είναι που (ενδέχεται να) διαψευσθούμε αυτή τη σεζόν. Ανταγωνιστικό πρωτάθλημα θέλουμε (και καλά κάνουμε) οπότε ας αναμένουμε το “ξύρισμα του γαμπρού” γιατί έχουν έχουν...κοπεί αρκετοί στη διαδικασία μέχρι τώρα . Το να χρίζεις κάποια ομάδα φαβορί στην εξέλιξη της περιόδου και των play-offs, με βάση την εικόνα της σε κάποιο χρονικό διάστημα (που βοηθάει να βγάλεις συμπέρασμα) με βάση τη δυναμική που έχει, είναι φυσιολογικό. Οι πρώιμες “στέψεις”, σε διοργάνωση, όπου τέσσερις διεκδικητές έχουν φτάσει να στριμώχνονται μέσα σε 3-4 βαθμούς, όχι!

Υποθέτω ότι το δεύτερο καλύτερο σενάριο για τον Άρη, από το να έπαιρνε ο ίδιος το πρωτάθλημα, είναι να “απαγορεύσει” στον ΠΑΟΚ να το κατακτήσει και μάλιστα μέσα στο Βικελίδης. Το αυτό ισχύει και για τους υπόλοιπους της πεντάδας, ειδικά τους “αιώνιους” εχθρούς. Αν βάλουμε στην άκρη την όποια καφρίλα (σε όλα τα γήπεδα) μπορεί να εμφανιστεί σε τέτοιους ακραίους αγώνες, αυτό δεν μοιάζει παράλογο. “Ο θάνατος σου η ζωή μου” μεταφορικά μεν αλλά σε όλη του την (ποδοσφαιρική) διάσταση. Έχει την άγρια ομορφιά του και συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.

Εκτός όμως από αυτή την επιθυμία του Άρη που συγκρούεται μετωπικά με την αντίστοιχη τρέλα του ΠΑΟΚ για πρωτάθλημα, υπάρχει και ο μέχρι τώρα απολογισμός των play-offs που μας λέει πως οι Κιτρινόμαυροι είχαν σαφώς καλύτερη εικόνα στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν, αυτό των δέκα έξτρα αγωνιστικών, σε σχέση με την κανονική περίοδο. Με συγκομιδή 13 πόντων, έκαναν ζημιές σχεδόν στους πάντες, με διπλά σε Τούμπα και Λεωφόρο και έκοψαν τα φτερά του Ολυμπιακού με το “Χ” στην έδρα τους. Αν δηλαδή πάρουν το τρίποντο την Κυριακή θα φτάσουν τους 16 βαθμούς, όσους έχουν αυτή τη στιγμή Ολυμπιακός και ΑΕΚ και θα είναι έναν κάτω από τον ΠΑΟΚ, με τον Παναθηναϊκό να είναι (τώρα) στους 15. Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει ότι στην πορεία προς τον τελικό της 24ης Μαίου ο Μάντζιος έχει καταφέρει να χτίσει κάτι πολύ καλό, με στόχευση στην κατάκτηση του τροπαίου μέσα από μια σειρά απαιτητικών αγώνων.

Στο 50-50 οι πιθανότητες στο Βικελίδης

Για ποιον λόγο λοιπόν ένας ΠΑΟΚ, ναι μεν είναι στα...ντουζένια του με 3/3 στην Τούμπα σε ντέρμπι τίτλου, αλλά όχι ικανός να νικήσει φέτος τον Άρη και με μια τεράστια απαίτηση στην πλάτη του, παρουσιάζεται από πολύ κόσμο ως “σίγουρος” πρωταθλητής δεν το καταλαβαίνω. Ίσως με την ίδια λογική που είχε στεφθεί πρωταθλήτρια και η ΑΕΚ μετά το 3-0 επί του Παναθηναϊκού. Συμφωνώ πως τώρα είναι ένα το ματς που μένει, οπότε απαιτούνται απλά 90 λεπτά για την ομάδα του Λουτσέσκου για να τελειώσει τη δουλειά, άρα η “σιγουριά” δεν μοιάζει τόσο ακραία. Αν θέλετε την άποψή μου πάντως το ματς είναι σίγουρα στο 50-50 στις πιθανότητες με κάποια σπόρια λόγω έδρας και (φετινής) παράδοσης να πηγαίνουν στην Άρη. Όσο για το rotation και την προφύλαξη παικτών για τον τελικό του κυπέλλου, πέρα από τις έξι ημέρες που μεσολαβούν, δεν ξέρω αν μια τέτοια προσέγγιση από τον προπονητή του Άρη θα χαροποιήσει τους οπαδούς του. Όπως το αντίστροφο σενάριο δεν θα χαροποιούσε αυτούς του ΠΑΟΚ βέβαια.

Σε κάθε περίπτωση πάμε στο φινάλε που φανταζόμαστε αλλά τώρα έγινε πραγματικότητα, με το πρωτάθλημα και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο να κρίνονται σε ματς με τον παραδοσιακό ορισμό του “ντέρμπι” Και μακάρι όλα να πάνε καλά και να δούμε τα ματς να ξεκινάνε και να τελειώνουν κανονικά. Δεν κινδυνολογώ, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας με τα όσα βλέπουμε (πολλά) χρόνια τώρα. Ας τα λύσουν οι παίκτες, αγωνιστικά, καθαρά και ξάστερα μέσα στο γήπεδο και πάμε παρακάτω.

Οι υπερβάσεις του ΠΑΟΚ και “η ομάδα του Τερίμ”

Όσο για τα ματς της Τετάρτης, ξεκινώντας από αυτό που...δεν είδα (μπάλα με ζάπινγκ δεν βλέπεται γιατί άκρη δεν βγάζεις) παρά μόνο ως στιγμιότυπα, ειλικρινά (με όση κατηφόρα και αν έχει) δεν περίμενα την κατρακύλα του Παναθηναϊκού και το είχα γράψει. Νίκη του ΠΑΟΚ ναι. Αλλά με μεγαλύτερη κόντρα από την ομάδα του Τερίμ. Σίγουρα δεν ήταν τόσο εύκολο όσο λέει το 4-1 αλλά και πάλι το κοντέρ έγραψε “τέσσερα”. Οπότε μένουμε στο “ομάδα του Τερίμ” και καταλαβαίνουμε σε μεγάλο βαθμό (και) πάλι ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, ούτε και οι φίλοι με γνωριμίες που μπορούν να σου φέρουν έναν προπονητή με όνομα (από παλιά) στα μέσα της σεζόν, αν εσύ δεν ξέρεις τι ακριβώς χρειάζεσαι. Θα επαναλάβω ότι δεν απαιτείται ένας ιδιοκτήτης να ξέρει από μπάλα σε βάθος, αλλά μετά από δέκα (και πλέον) χρόνια μάλλον πρέπει να αρχίσεις να έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον εαυτό σου.

Το θέμα όμως είναι ο ΠΑΟΚ. Και γιατί ήταν καθαρό φαβορί σε αυτό το ματς και γιατί η επαναφορά από τα...μνημόσυνα που είχαν στηθεί στα τέλη Απριλίου είναι εντυπωσιακή. Τότε μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό και το 1-1 στη Λαμία, έπαιρναν όλοι φόρα και βαρούσαν το κεφάλι τους στον τοίχο, αλλά προφανώς δεν έκανε το ίδιο και ο Λουτσέσκου. Το πρόγραμμα απαιτούσε βέβαια υπερβάσεις, αλλά όπως προέκυψε η σειρά των αγώνων (μετά και την ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού) αυτές έπρεπε να γίνουν στην Τούμπα. Με σημαντική χρονική διαφορά μεταξύ τους, αλλά από τη στιγμή που ο Δικέφαλος ξόρκισε τους δαίμονες του κόντρα στην ΑΕΚ, έμεινε ζωντανός και είχε την πολυτέλεια του χρόνου να προετοιμαστεί για τους επόμενους “τελικούς”. Ναι, το ομολογώ δεν έδινα πολλές πιθανότητες στον ΠΑΟΚ να σταθεί όρθιος μετά τις γκέλες του. Το ίδιο έβγαινε και από το κείμενα αυτών που τον ζούσαν από κοντά, άσχετα αν τώρα πετάνε (και καλά κάνουν!) στα ουράνια. Αλλά, επειδή ήμουν από αυτούς που μέσα στη σεζόν τον είχα χρίσει φαβορί και δήλωσα ευθαρσώς ότι έπαιξε ελκυστική αλλά και αποτελεσματική μπάλα, θα τονίσω ξανά πως αυτό που πέτυχε ο Λουτσέσκου είναι επίτευγμα. Με ρόστερ όχι τόσο φανταχτερό όσο των υπολοίπων και αρκετές, κομβικές αλλαγές σε αυτό που έπρεπε να ενσωματωθούν στην ομάδα, την ίδια ώρα που υπήρχε η απαίτηση αυτή να μένει ζωντανή στο πρωτάθλημα και να κερδίζει προκρίσεις στην Ευρώπη. “Εμμονικός” ή όχι (για εμένα ναι) ο Ρουμάνος σε άλλα θέματα, προπονητικά είναι “μάγκας”. Το πόσο θα εκτιμηθεί αυτό από μεγάλη μερίδα οπαδών του αν δεν πάρει το πρωτάθλημα μένει να το δούμε.

Έτοιμος ο Ολυμπιακός, όχι τόσο ανέτοιμη η ΑΕΚ

Από εκεί και πέρα όσο καλό και αν περίμενα τον Ολυμπιακό σε σχέση με την εικόνα του στην Τούμπα, τον είδα απίστευτα κυριαρχικό απέναντι σε μια ΑΕΚ που δεν ήταν η ομάδα του Αλμέϊδα που ξέρουμε. Η ήττα στην Τούμπα έκανε μεγάλη ζημιά στην Ένωση και ήταν φανερό, αλλά μην βλέπουμε την εικόνα λάθος. Ο Ολυμπιακός είναι πλέον πολύ καλός, έτη φωτός από την τραγική του εικόνα αυτή της σεζόν και όταν έχει ενέργεια είναι και πολύ καλά. Οι Ερυθρόλευκοι ήταν που απενεργοποίησαν την ΑΕΚ με τον τρόπο που έπαιξαν και όχι μόνο το έλλειμμα πνευματικής προετοιμασίας που μπορεί να υπήρξε σε αυτή. Και για να τα λέμε όλα όταν ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρει ισορροπία μέσα στα play-offs (με όσες παρενέργειες είχε η διπλή του προσπάθεια, βελτιώνοντας τη συνοχή, την αμυντική του λειτουργία και τους αυτοματισμούς του, φάνηκε ότι έχει καλύτερο ρόστερ από την ΑΕΚ. Πιθανότατα και από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Αν όχι καλύτερο, σίγουρα πιο πλήρες. Είχα τονίσει άλλωστε πως όποια και να είναι η κατάληξη της σεζόν για την Ένωση, πρέπει να τεθούν πολλά και σημαντικά ερωτήματα που απαιτούν άμεσες λύσεις, για το βάθος και την ποιότητα του ρόστερ της. Τιμώντας την προσφορά του και την εικόνα του, το να περιμένεις να σε σώσει ο 37χρονος Άμραμπατ που είναι (εσχάτως) ο μοναδικός που δείχνει διάθεση και ποδοσφαιρικό εγωισμό, όταν μπαίνει στο γήπεδο δημιουργεί μεγάλο προβληματισμό.

Τέλος επειδή το διάβασα και αυτό, σεβαστή κάθε άποψη αλλά θα διαφωνήσω ότι το πρωτάθλημα το αξίζει η... τάδε ομάδα άσχετα αν δεν το πάρει. Ειδικά αυτό το πρωτάθλημα θα το αξίζει ακριβώς αυτός που θα το πάρει. Διεκδικήθηκε από αρκετούς (τρεις κατά βάση), όλοι έδειξαν τάσεις αυτοκτονίας, κάποιοι τις εκμεταλλεύονται -αυτές- καλύτερα από άλλους και ένας θα κόψει το νήμα πρώτος δίκαια. Πέρα από τις όποιες μουρμούρες και γκρίνιες για να γίνεται περισσότερο εσωτερικό παιχνίδι, κανένας δεν μπορεί να γκρινιάζει για καθοριστικούς εξωαγανιστικούς παράγοντες, οπότε -ναι- άξια θα το πάρει όποιος το πάρει. Και όποιος μπορούσε και δεν τα κατάφερε...ας πρόσεχε περισσότερο.