ΠΑΟΚ: Πώς είναι το «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς» στα Ρουμανικά;

Πολλά και σημαντικά τα προτερήματα των πρωταθλητών Ελλάδας όπως μας τα παρουσίασαν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γήπεδα στη διάρκεια της φετινής περιόδου. Ας μείνουμε κυρίως στο ένα που φαίνεται να έπαιξε τον πλέον καθοριστικό ρόλο σε μία τόσο γεμάτη και δύσκολη σεζόν.

Κατ’ αρχάς αλήθεια είναι ότι ο τίτλος σε αυτό το blog είναι από μόνος του μία… ίντριγκα. Το παραδέχομαι! Ας το κάνω κι εγώ μία φορά, τώρα όμως που όλα τελείωσαν για φέτος. Στο κάτω-κάτω η αλλαγή προπονητή στον ΠΑΟΚ από τον Γκαρσία στον Λουτσέσκου το καλοκαίρι του 2021, αποτέλεσε την απαρχή πολλών καταστάσεων. Παραδέχομαι την ίντριγκα και προχωράω χωρίς πολλά άλλα σχόλια για εκείνη την απόφαση Σαββίδη που αλήθεια τώρα… Ακόμη και τον ίδιο τον Γκαρσία να ρωτήσουμε μετά από κάποια χρόνια, θα παραδεχθεί το ορθό σκεπτικό του ιδιοκτήτη. (Πριν συνεχίσω, εννοείται ότι ο Γκαρσία αποτελεί έναν από τους πιο επιτυχημένους προπονητές της σεζόν. Εξαιρετική η δουλειά του στον Πανσερραϊκό).

Ο ΠΑΟΚ του 2023-2024 λοιπόν είχε μερικά κύρια χαρακτηριστικά και πάνω από όλα ήταν τόσο οργανωμένος και πειθαρχημένος όσο και ο Λουτσέσκου ως προσωπικότητα, αφού… πάντα οι ομάδες παίρνουν στοιχεία από τον χαρακτήρα του προπονητή. Από εκεί και πέρα η ομάδα από το καλοκαίρι και πιο μετά το Φθινόπωρο όπου το ρόστερ διαμορφώθηκε σε τελικό βαθμό, χαρακτηρίστηκε από:

- Το κυριαρχικό-συνδυαστικό ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ ήταν άξιο θαυμασμού, με αυτή τη μαγική και πολύ δύσκολη συνήθεια της εκτέλεσης από πολύ κοντά σε σχέση με το αντίπαλο τέρμα, κάτι τόσο μα τόσο δύσκολο και απαιτητικό, αλλά και τόσο σίγουρο.

- Η οργάνωση και η πειθαρχία της ομάδας σε κάθε φάση και στιγμή του αγώνα με την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει και στις στημένες μπάλες. Αλήθεια τώρα… Πέρα από την επίθεση, στην άμυνα δεν θυμάμαι αν ο ΠΑΟΚ «έφαγε» γκολ από στημένο αντιπάλου.

- Φέτος ο Λουτσέσκου, δούλεψε πάρα-πάρα-πάρα πολύ και φυσικά πέτυχε να κάνει την ομάδα άκρως αποτελεσματική στη γρήγορη επιθετική μετάβαση. Τι είδαμε από Ντέλια-Τάισον-Ζίβκοβιτς-Μπράντον-Ντεσπόντοφ και όλους τους άλλους σε αυτό το κομμάτι; Τι απόλαυση αυτές οι γρήγορες επιθέσεις στο χώρο…

- Εννοείται ότι παρακολουθήσαμε και έναν ΠΑΟΚ απόλυτα οργανωμένο όταν έχανε την μπάλα, έτοιμο για την επανάκτηση, έτοιμο ακόμη και να υποφέρει όταν ο αντίπαλος θα ήταν καλύτερος. Γιατί όχι; Κι αυτή είναι μια αρετή στο ποδόσφαιρο…

- Μέσα σε όλα ήταν ξεκάθαρη και η διάθεση του Λουτσέσκου για μία καλύτερη διαχείριση του ρόστερ, με άνοιγμα του rotation και ενεργοποίηση 20-22 παικτών. ΠΟΤΕ δεν γράψαμε ότι ο ΠΑΟΚ έχει 22 ισάξιους, αλλά είχε 22 ενεργούς, που σε συνδυασμό με την προσεκτική-άψογη εκγύμναση και αποθεραπεία, γλίτωσαν τους πολλούς τραυματισμούς και κράτησαν την ομάδα σε απίθανη φυσική κατάσταση σε όλη τη χρονιά.

Να σταθώ και σε κάτι ακόμη πολύ κομβικό από την πλευρά Λουτσέσκου το οποίο βέβαια περιέγραψα και πριν λίγες εβδομάδες σε όσους παρακολουθούν τα γραφόμενά μου. Όλα τα παραπάνω αγωνιστικά στοιχεία διαμόρφωσαν την ταυτότητα της ομάδας που έπαιξε εξαιρετικό, όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο, όταν όμως ήρθε η ώρα των ντέρμπι που θα έκριναν τον τίτλο, ο ΠΑΟΚ πήγε στο πιο άμεσο και πρακτικό ποδόσφαιρο της μονομαχίας, της πρώτης και δεύτερης μπάλας, εκεί όπου επίσης ανταποκρίθηκε. Γιατί; Πάμε στο άλλο στο πιο σημαντικό από όλα…

Το πνευματικό! Τη νοοτροπία της ομάδας, τον άλλο τομέα όπου ο Λουτσέσκου κάνει πρωταθλητισμό εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, με τρομερά μαθήματα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Είχα γράψει κάποια στιγμή πριν μήνες ότι… ήδη ο ΠΑΟΚ θυμίζει έναν μποξέρ που «τρώει» πολλές γροθιές και συχνά πέφτει, αλλά προκαλεί θαυμασμό με τον τρόπο και τη συνέπεια που καταφέρνει να ξανασηκωθεί. Ήταν ένα φαινόμενο την ώρα των αγώνων που βρισκόταν πίσω στο σκορ και… επέστρεφε κάτι που είδαμε τόσες πολλές φορές σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά και μία γενική κατάσταση σε περιόδους όπου όλοι πίστευαν ότι ο ΠΑΟΚ λυγίζει και… πάει. Έλα που όσο κι αν έδειχνε πληγωμένος, ΠΑΝΤΑ κατάφερνε να γυρίσει!

Αυτή η αντίδραση, η μη παραδοχή της ήττας (ειδικά και γενικά) αυτή η πίστη στη νίκη και στην επιτυχία, όποια δυσκολία και αν προέκυπτε, μαζί με το μεγάλο ποσοστό νικών στα ματς χωρίς αύριο που έδωσε σε Ελλάδα και Ευρώπη, όλη η πνευματική διαχείριση της ομάδας, ήταν το βασικό ατού για τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου. Εννοείται ότι ακόμη και το μαγικό φινάλε της σεζόν μετά την αποτυχία στη Λαμία όπου όλοι (σχεδόν) τον είχαμε ξεγραμμένο και εκείνος… ξανασηκώθηκε για να κάνει το 4 στα 4 με τους πιο δύσκολους αντιπάλους, ήταν περισσότερο πνευματικό θέμα, παρά ποδοσφαιρικό, για να μην πάμε ακόμη-ακόμη στο πιο συγκεκριμένο, αυτό το 3-2 επί της ΑΕΚ, που διαμορφώθηκε με ανατροπή στο τέλος.

Δουλειά λοιπόν μέσα στο γήπεδο, δουλειά κι έξω από αυτό με τον Ιβάν Σαββίδη να δίνει πάντα το παρών στην προσπάθεια ανύψωσης ηθικού του κάθε παίκτη που ο προπονητής έβλεπε ότι το είχε ανάγκη…

Μακάρι οι σχέσεις των δύο να συνεχίσουν έτσι, ώστε ο ΠΑΟΚ να συνεχίσει να μεγαλώνει στα χέρια τους κάτι που περιμένουμε και σε αυτό το καλοκαίρι που έχει ήδη ξεκινήσει για τον Δικέφαλο του Βορρά. Θέλει δουλειά, θέλει πλάνο και επιμονή σε αυτό. Για να δούμε…