ΑΕΚ: Ευχαριστούμε και αντίο πρόεδρε των προέδρων!

Ήταν κάτι που νομοτελειακά θα γινόταν. Αν όχι φέτος και έτσι γρήγορα όπως φάνηκε προς τα έξω, ίσως όχι για το πώς έχει δουλευτεί και τρέξει το συγκεκριμένο πρότζεκτ τόσο καιρό, σίγουρα θα γινόταν άμεσα, όπως άλλωστε επιθυμούσε ο ίδιος και είχαμε κατ' επανάληψη αναφέρει και γράψει... Προσωπικά θυμάμαι πέρυσι πριν το ματς της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, εκεί που έτρωγε σε ένα μεζεδωπολείο στης Φιλαδέλφειας τα μέρη και με φώναξε στο παρεάκι του, να μου λέει αυτό ακριβώς που έκανε. «Αυτό τώρα Γιώργο μου, αυτό μου αρκεί. Να βλέπω το γήπεδό μας, τους ΑΕΚτζήδες να έρχονται σε αυτό, να γελάνε και να είναι ευτυχισμένοι που 'χουν το σπίτι τους, να βλέπω την ΑΕΚάρα μου και να χαίρομαι, έρχεται η ώρα. Πόσο άλλο να κάτσω ρε; Ένα χρόνο; Φτάνει»! Πόσο πιο καθαρά να μου το δώσει να το καταλάβω...

Σε όλους βασικά αφού αυτό το «πόσο να κάτσω ακόμη ρε, ήρθε η ώρα, φτάνει», το έλεγε ξανά και ξανά σε όσους τους μιλούσαν, όλοι μας του λέγαμε «δεν θα πας πουθενά, δεν βλέπεις κανέναν», αλλά όλοι θεωρώ εκφράζαμε την επιθυμία μας. Έντεκα χρόνια μετά και η αλήθεια είναι άργησε να έρθει το αντίο. Αλλά άξιζε αυτή η καθυστέρηση για να γίνει στα 100 χρόνια, έχοντας την ομάδα στο σπίτι της, στην πόλη της, στα πατρογονικά της εδάφη και αφού την είχε στην 100χρονη ιστορία της νταμπλούχο και γενικά πρωταγωνίστρια, όχι κομπάρσο όπως πολύ σωστά και απόλυτα ειλικρινά έγραψε στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του. Ακριβώς όπως το 'χε υποσχεθεί όταν ξεκινούσε την προσπάθειά του τότε στο Τατόι. Η ΑΕΚ της φάπας πέθανε και θάφτηκε για πάντα!

Εννοείται πως πάντα σε τέτοιες μέρες που γράφεται ιστορία υπάρχει συγκίνηση ειδικά όταν πρόκειται για ένα πρόσωπο όπως είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης με τόσο ισχυρή προσωπικότητα, άρρηκτα και ιστορικά συνδεδεμένος με την Ένωση σε σημαντικά επιτυχημένες χρονιές της ιστορίας της, όπως έχει επιβεβαιωθεί από όσα έχουμε ζήσει. Η δική μας σχέση σε επίπεδο ΑΕΚ είχε πολλά διαστήματα. Με δύσκολες στιγμές, με νεύρα, μα πάντα με την αγάπη για την ομάδα να τα βάζει όλα πέρα, με αναγνώριση και απόλυτο σεβασμό... Με μπόλικη τρέλα και υπερβολική καψούρα γιατί στο τέλος της ημέρας και της όποιας κουβέντας αυτό είναι η ΑΕΚ και ακόμη περισσότερο για τον Μελισσανίδη: μεγάλη καψούρα... Και για την καψούρα σου τα κάνεις όλα δίχως όρια και μέτρα...

Ήταν 25 Μαΐου του 2023 όταν σε τούτο το χώρο σημείωνα ότι ο Μελισσανίδης με τα εγκαίνια του νέου γηπέδου, την απογείωση του προπονητικού κέντρου έως τότε, το double, γινόταν ο πρόεδρος των προέδρων και ξεπερνούσε τον μυθικό Λουκά Μπάρλο που με χαρά από 'κει ψηλά θα του παραχωρεί τη θέση του... Έτσι είναι και μάλιστα έπεσε έξω ο Τίγρης ο οποίος εκτιμούσε σε κατ' ιδίαν συζητήσεις του ότι ο κόσμος θα του αναγνωρίσει το έργο και όσα έκανε μετά θάνατο! Αναγνωρίζεται και έγινε ο πρόεδρος των προέδρων, των τίτλων και των έργων, εν ζωή... Γι' αυτό και σωστά είχε πει ο Ντέμης Νικολαΐδης όταν φύγει (όχι από ανάμεσά μας αλλά από την ΑΕΚ) θα πρέπει το γήπεδο να πάρει το όνομά του. Ακριβώς έτσι είναι γιατί μιλάμε για ένα έργο που 20 χρόνια ανήκε στα όνειρα όλων μας που είχαν γίνει εφιάλτης.

Μέχρι να αναλάβει εκ νέου την ιδιοκτησία της ΠΑΕ ΑΕΚ ο Δημήτρης Μελισσανίδης ο οποίος στο διάστημα που ασχολήθηκε με το club τα έδωσε όλα. Αφιέρωσε χρόνο, όλον όσο είχε, για να φτάσει να πετύχει όσα είχε υποσχεθεί τότε στο Τατόι και τα οποία όλοι υποστήριζαν ότι αν έκανε τα μισά, μόνο το γήπεδο βασικά, θα 'χει πετύχει για πάντα. Εκείνος κατάφερε όμως και τα υπόλοιπα: τίτλους, ιστορικές επιτυχίες με double, όχι μόνος προφανώς, μια ομάδα και πάλι αφεντικό, πρωταγωνίστρια, βασική διεκδικήτρια τίτλων, όπως συμβαίνει με απόλυτο τρόπο τα τελευταία δυο χρόνια και είχε συμβεί και το 2018... Την προστάτευσε, πρωτοστάτησε να διαλυθεί η παράγκα της αλητείας που κάποιοι ξέχασαν ποιοι και πως την έχτισαν και τώρα τους βάζουν πλάτη να τη δημιουργήσουν ξανά! Έκανε όλα όσα υποσχέθηκε και θα δει να δημιουργείται και το όραμά του, το AEK city, στα Σπάτα από τον Μάριο Ηλιόπουλο που επέλεξε να τον διαδεχθεί!

Ένα ευχαριστώ είναι λίγο μα αν είναι αληθινό μπορεί να είναι και μεγάλο, αρκετό, φτάνει να είναι από καρδιάς. Παραμένει ένας από εμάς, ένας από τους ΑΕΚτζήδες, θα μείνει ανάμεσά μας, θα είναι μαζί μας τις Κυριακές και τις ευρωπαϊκές νύχτες, θα ζήσει την καψούρα του όπως πάντα σαν οπαδός, στη θέση του στο παλάτι που έφτιαξε και όμοιό του δεν υπάρχει... Και όταν τα μάτια του ανταμώνουν τα δικά μας θα καταλαβαίνει από το βλέμμα και μόνο το συναίσθημά μας, την αναγνώριση του σπουδαίου έργου του, την υπόκλιση ενός ολόκληρου λαού, την ευγνωμοσύνη μας! Τότε θα γεμίζει, θα αντιλαμβάνεται, θα νιώθει, θα γεμίζει, διότι αυτό το βλέμμα της αγάπης και της ευγνωμοσύνης, δεν αγοράζεται όσα εκατομμύρια ευρώ και να δώσεις: κερδίζεται και είναι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ... Αντίο και σ' ευχαριστούμε: πρόεδρε των προέδρων...

Καλώς ήρθες Μάριε Ηλιόπουλε και καλή επιτυχία...