AEK: Ο εντελώς διαφορετικός Μάριος Ηλιόπουλος

Τον περιέγραφαν παράξενο έως και αλλοπρόσαλλο, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Μάριος Ηλιόπουλος είναι διαφορετικός. Και το κυριότερο είναι ότι στην πρώτη του συνέντευξη Τυπου ως νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ δεν θέλησε να κρύψει αυτή τη διαφορετικότητα, δεν φόρεσε κάποιο προσωπείο, αλλά παρουσιάστηκε με το δικό του προφίλ για να δώσει το στίγμα του, το οποίο μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να είναι σε όποιον τον προσέχει για πρώτη φορά και δεν έχει καν συναναστραφεί μαζί του.

Υπό αυτή την έννοια και στα δικά μου μάτια τουλάχιστον παρουσιάστηκε με απόλυτη ειλικρίνεια ως… Μάριος Ηλιόπουλος και όχι ως κάτι άλλο, που ενδεχομένως θα επιχειρούσε να εντυπωσιάσει και να περιορίσει τη δικαιολογημένη ανασφάλεια του κόσμου, αλλά και το… μετατραυματικό σοκ της αποχώρησης του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Προσωπικά στο μόνο που δεν με έπεισε ήταν στα περί… παιδικού ονείρου να ηγηθεί κάποια μέρα της ΑΕΚ. Εγώ είδα έναν άνθρωπο που μπήκε στο ποδόσφαιρο όχι για τη ματαιοδοξία της προβολής, που σε αυτούς τους επιχειρηματίες δεν λέει και πολλά πράγματα, αλλά για να επενδύσει πάνω στο δικό του προφίλ και να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική και επιχειρηματική ώθηση, κάτι που φυσικά καθόλου κακό δεν θα είναι για την ΑΕΚ.

Μακάρι να εκμεταλλευθεί την ποδοσφαιρική του ενασχόληση όπως ο προκάτοχός του, που κανέναν δεν είχε ενθουσιάσει ως προοπτική όταν πριν από 32 χρόνια αναλάμβανε τις τύχες της ΠΑΕ από τον Ανδρέα Ζαφειρόπουλο μαζί με τον Γιάννη Καρρά μπαίνοντας σαν σήμερα στα… καταθλιπτικά γραφεία της Γ’ Σεπτεμβρίου. Το έκανε λίγο αργότερα και σήμερα θεωρείται απ’ όλους ως ο κορυφαίος παράγοντας στην ιστορία της ΑΕΚ.

Τι μου άρεσε; Το ότι ο Μάριος Ηλιόπουλος απέφυγε τα κλισέ, απέφυγε τις μεγαλοστομίες και τον λαϊκισμό και ενώ έδειξε απόλυτη ενσυναίσθηση για το φυσιολογικό μάγκωμα των φιλάθλων της ΑΕΚ το οποίο μπορεί να το βλέπει ακόμα και μέσα στα γραφεία της ΠΑΕ (αρκούν κάποιες φωτoγραφίες στελεχών της εταιρίας από τη συνέντευξη Τύπου), δεν προσπάθησε καθόλου να εντυπωσιάσει με μεγαλεπήβολες εξαγγελίες και κούφια λόγια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε στο ποδόσφαιρο.

Αντίθετα και παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε φάση ενημέρωσης και είναι ξεκάθαρο ότι μπαίνει σε ένα χώρο που δεν του ήταν οικείος μέχρι σήμερα, στις περισσότερες τοποθετήσεις του στόχευσε εύστοχα στο θυμικό του μέσου φίλου της ΑΕΚ και άρχισε να αποσπά τα πρώτα χαμόγελα σε κάποια παγωμένα μέχρι σήμερα πρόσωπα.
Σαφέστατα το πιο εύστοχο απ’ όλα ήταν η συσπείρωση που στην ουσία επέβαλλε γύρω όχι από τον… άγνωστο -προς παρόν- εαυτό του, αλλά τον γνωστό και δοκιμασμένο Ματίας Αλμέιδα, χωρίς να έχει πρόβλημα να παραδεχθεί -αλλά και να επιβάλλει- ότι μετά την αποχώρηση Μελισσανίδη ο Αργεντινός προπονητής είναι η σταθερά και το σημείο αναφοράς της επόμενης μέρας.

Δεν είναι δεδομένη αυτή η στάση για έναν αυτοδημιούργητο, αλλά και ιδιαίτερα φιλόδοξο με μεγάλη αυτοπεποίθηση και εγωισμό επιχειρηματία που μάλιστα δεν διαθέτει ποδοσφαιρική εμπειρία.

Αυτό έκανε το καλοκαίρι του 1992 ο Δημήτρης Μελισσανίδης απέναντι στον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον κέρδισε, αν και έδειχναν κάτι παραπάνω από διαφορετικοί ως άνθρωποι, ενώ ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην πρώτη φουρτούνα ως νέος καραβοκύρης του Ολυμπιακού πήγε στην Ισπανία για να… απαγάγει τον Ερνέστο Βαλβέρδε και να τον φέρει πίσω. Ο Ματίας Αλμέιδα είναι εδώ για την ΑΕΚ και το μόνο που χρειάζεται είναι να νιώσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει για αυτόν, μετά το σοκ που και ο ίδιος αισθάνθηκε όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης τον ενημέρωσε κατά προτεραιότητα για τις εξελίξεις.

Πώς θα λειτουργήσει και για την ακρίβεια θα ξαναπάρει μπροστά ο ιδιόμορφος υπό την ηγεσία Μελισσανίδη οργανισμός της ΑΕΚ, μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις, που είναι ξεκάθαρο ότι έχουν αποσυντονίσει άπαντες είναι το μεγάλο στοίχημα για την Ενωση καθώς και το πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να βρουν όλοι μαζί τον βηματισμό τους… Πολύ απλά γιατί αυτός ο χρόνος δεν υπάρχει! Οι καλοκαιρινοί μήνες στο ποδόσφαιρο είναι η εποχή της σποράς που δεν μπορεί να φύγει ανεκμετάλλευτη.

Ο Ηλιόπουλος έδειξε ότι δεν είναι ο άνθρωπος που θα τα διατηρήσει όλα όπως τα βρήκε. Η προσωπικότητά του είναι δεδομένο ότι θα τον οδηγήσει να φέρει στα μέτρα του μία ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία την οποία χαρακτήρισε ως καλοκουρδισμένο ρολόι και αυτό ήταν επίσης στα υπέρ του γιατί ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον πήχη για τον ίδιο, χωρίς να αναζητήσει το παραμικρό άλλοθι. Γνωρίζει ότι αυτός που κούρδιζε το ρολόι δεν είναι πια εδώ.

Αυτός που πρέπει να εμπνεύσει είναι πλέον ο ίδιος. Και έχω την εντύπωση ότι θα το κάνει πρώτα από… μέσα για να φτάσει στους… έξω. Το ερώτημα είναι αν η πίεση που σου ασκεί το ποδοσφαιρικό περιβάλλον θα τον αποσυντονίσει και θα τον φέρει στα μέτρα της ή αν θα επιχειρήσει να φέρει τα πράγματα στα μέτρα του με το δικό του αντισυμβατικό τρόπο, εντελώς ανεπηρέαστος, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκε σήμερα.

Οι μεταγραφές… αεροδρομίου, πάντως, που θα διευκόλυναν την κατάσταση και ένας πρόσκαιρος εντυπωσιασμός δεν μου φάνηκε να αποτελούν την πρώτη του προτεραιότητα!