Άρης: Χρειάζεται δομικές αλλαγές και ξεκάθαρες σχέσεις

Η κουβέντα περί δραστικών αλλαγών στο πλαίσιο αναβάθμισης της οργανωτικής δομής της ΠΑΕ Άρης έχει αποκτήσει διαχρονικό χαρακτήρα. Είναι τα μικρά πράγματα που σχηματίζουν τη μεγάλη εικόνα τα οποία συνήθως παραλείπονται (από τη διεύθυνση), ίσως, λόγω αδυναμίας αναγνώρισης της αξίας τους. Κι επειδή παραλείπονται (γενικώς), δεν αναφέρονται κιόλας. Στην πρόσφατη συνέντευξή του, ο Θόδωρος Καρυπίδης δεσμεύτηκε για τη βελτίωση του οργανωτικού πλαισίου της ΠΑΕ Άρης δείχνοντας - κατά κάποιο τρόπο - μετανιωμένος για αποφάσεις που απέφυγε και ειλικρινής με την παραδοχή περί λαθών και αστοχιών. Είπε επίσης ότι «δέχομαι την κριτική και την ακούω, δεν δέχομαι όμως την απαξίωση και την ισοπέδωση».

Ανεξαρτήτως του όποιου εκνευρισμού της στιγμής που πολλές φορές χαρακτηρίζει και τον ίδιο, με την εμπειρία των τριών δεκαετιών στο ρεπορτάζ του Άρη, απαξίωση και ισοπέδωση δεν υπήρξε ποτέ σε επίπεδο κριτικής. Ίσα-ίσα που πάντα αναγνωρίζεται η προσφορά του με την παράλληλη καταγραφή της πορείας του συλλόγου επί θητείας του. Υπήρξαν επίσης πολλά γεγονότα τα οποία ο κόσμος υποχρεώθηκε να τα δεχθεί δίχως να πρεσβεύουν τη λογική και κοσμοθεωρία του, αλλά έριξε μπόλικο νερό στο κρασί του.

Ο Άρης χρειάζεται αλλαγές στο μοντέλο εταιρικής και αγωνιστικής διοίκησης. Οφείλει να κάνει πιο ξεκάθαρο το πλαίσιο των αποφάσεων, τα πρόσωπα που το εκπονούν και το εφαρμόζουν. Το ξαναγράφω ότι, το one man show πήγε την εταιρία ως ένα συγκεκριμένο επίπεδο και η εξέλιξη της απαιτεί αλλαγές από τη στιγμή μάλιστα που είναι ευνόητη και ευδιάκριτη η απόσταση (σε επίπεδο οικονομικής δυναμικής) από τους υπόλοιπους, παράλληλα της διαπίστωσης περί bonus που λαμβάνουν άλλες ομάδες. Το τελευταίο αφορά την ενασχόληση του κ. Καρυπίδη με τον παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου για το οποίο ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Προφανώς του χρόνου ο Άρης θα βρει σκοπέλους με τις δραστικές αλλαγές που θα γίνουν σε ΕΠΟ και Superleague και τις συμμαχίες που σχηματίστηκαν. Επειδή όμως αυτές δεν μπορεί να τις αποφύγει, ας φροντίσει για τη θωράκιση του εαυτού του.

Γράφοντας περί δομικών αλλαγών αναφέρομαι στα πάντα. Από το χορτάρι των γηπέδων στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Νέου Ρυσίου και την ανάγκη εκσυγχρονισμού αυτών μέχρι των αριθμό των φυσιοθεραπευτών και τον εμπλουτισμό του σταφ που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά ή μάλλον την «ψυχή» μιας ομάδας. Από τα μηχανήματα αποθεραπείας και αποκατάστασης που χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής μέχρι το τμήμα marketing&πωλήσεων της εταιρίας έως και αυτό των δημοσίων σχέσεων που παίζουν καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη σχέσεων σε εμπορικό επίπεδο. Από την επικοινωνιακή πολιτική της ΠΑΕ που καθορίζεται από τον ψυχισμό ενός ανθρώπου έως την εξωστρέφεια του συλλόγου η οποία θα οδηγήσει στην αύξηση των εμπορικών εσόδων. Από τη στελέχωση του τεχνικού επιτελείου έως την ανάγκη βελτίωσης των εσωτερικών χώρων του «Κλ. Βικελίδης». Μπορώ να γράψω άλλα τόσα.

Αυτές οι ανάγκες είναι διαπιστωμένες και δεν σχετίζονται με το αποτέλεσμα. Είναι η εξέλιξη που έχει ανάγκη μια εταιρία για να φτάσει στο σημείο να χαρακτηριστεί ελκυστική για τον «τρίτο» που θα θελήσει να επενδύσει σ’ αυτή, μιας και γίνεται λόγος περί συμπαικτών. Εσύ διαμορφώνεις το περιβάλλον το οποίο θα λειτουργήσει προσεγγιστικά στον επενδυτή και αναλόγως ξεκαθαρίζεις τις προθέσεις σου. Συνολικά ο χώρος του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι ελκυστικός. Από το ρεπορτάζ διαπιστώνω ότι αρκετοί επιχειρηματίες με έντονη οικονομική δυναμική απορρίπτουν το ενδεχόμενο ενασχόλησης γιατί εκτιμούν ότι μακροχρόνια θα τους προκαλέσει ζημιά στην επιχειρηματική δράση τους. Γιατί το περιβάλλον είναι τοξικό και η Κυβέρνηση δεν κάνει το παραμικρό προς διόρθωσή του αλλά έχει μπλέξει το ποδόσφαιρο με το επιχειρείν.

Στην παρούσα στιγμή, στον Άρη, το επίπεδο συσπείρωσης είναι τρομερά χαμηλό και χαμηλώνει ακόμη περισσότερο όταν ακόμη και αήθεις επιθέσεις σε πρόσωπα του οργανισμού δεν τυγχάνουν διαχείρισης ανάλογης της σοβαρότητας της περίστασης. Ο βαθμός συσπείρωσης του κόσμου εξαρτάται από το αποτέλεσμα, τους διοικητικούς χειρισμούς αλλά και την εικόνα που διαπιστώνει μέσα στην ομάδα. Αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνο με ξεκάθαρες κουβέντες. Με αποφάσεις που θα ανακοινωθούν, θα αιτιολογηθούν και θα υποστηριχθούν. Δηλαδή, με αλήθεια.

Για παράδειγμα, ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις επί των προσώπων και επί της μεθοδολογίας στελέχωσης της ομάδας. Το δέσιμο αυτών θα πρέπει να είναι τόσο ισχυρό, σε σημείο όπου κανείς δεν θα διανοηθεί να το αμφισβητήσει. Μόνο έτσι μπορεί να πετύχει. Ακόμη κι αν υπάρξουν εσωτερικές διαφωνίες – που είναι δεδομένο ότι θα προκύψουν όπως συμβαίνουν σε κάθε ομάδα εργασίας – η εσωτερική συσπείρωση απαιτείται να είναι υψηλότατη γιατί αυτή θα τις απορροφήσει. Κανείς δεν θα πρέπει να νιώθει ανώτερος από τον άλλον σε επίπεδο γνώσης, αλλά οφείλει να σέβεται και να ακούει την άποψη του άλλου.

Χθες για παράδειγμα γράφτηκε ότι ο Άκης Μάντζιος εισηγήθηκε την πώληση του Μανού Γκαρθία σε μια φανερή προσπάθεια «χρεώματος» πιθανής πώλησης του Ισπανού επιτελικού μέσου. Προφανώς δεν ισχύει. Προφανώς, επίσης, υπάρχει το ενδεχόμενο πώλησής του – όπως και τον Μορόν, Οντουμπάτζο ενώ εκφράζεται ενδιαφέρον για τον Ζαμόρα. Κι αν τελικώς υπάρξουν σχετικές συναλλαγές αυτές θα αφορούν την οικονομική υγεία της εταιρίας. Αν η ίδια η εταιρία εμφανίζεται στιβαρή και ξεκάθαρη, «τελειώνει» αυτές τις ιστορίες εν τη γενέσει τους φροντίζοντας για τη μη επανάληψή τους.

Τελευταίο παράδειγμα. Όταν ο Γιώργος Χήνας επρόκειτο να αναλάβει τη θέση του τζένεραλ μάνατζερ στην ΚΑΕ Άρης, πρωτίστως τού ξεκαθαρίστηκε το μοντέλο αγωνιστικής διοίκησης της ομάδας γιατί ο ίδιος είχες συνηθίσει σε εντελώς διαφορετικό. Δεν ήταν αυτός ο λόγος μη ολοκλήρωσης της συμφωνίας, επρόκειτο όμως για το απαραίτητο ξεκαθάρισμα πριν από την έναρξη μιας συνεργασίας.