AEK: Μια ακόμη προετοιμασία και ο Ιούλιος των μεταγραφών!

• Αναμνήσεις και πρόσωπα μα πάντα κυρίως: Αλμέιδα!

Καλή εβδομάδα να έχουμε και καλό μήνα, τον πιο θερμό του καλοκαιριού και φυσικά τον πλέον ...καυτό για την ΑΕΚ και τις μεταγραφικές της υποθέσεις, οι οποίες διάολε είναι πολλές ακόμη, αλλά και για όλο τον κόσμο που περνάει δύσκολα και ψάχνει μερικές στιγμές ανάσας και ξεκούρασης στην πατρίδα του και δεν δύναται να βρει... Διότι πολύ απλά έχουν πάει όλα (σε επίπεδο τιμών) στον ...Θεό και κάθε τέτοια σεζόν, οφείλουμε να νιώθουμε φιλοξενούμενοι στην χώρα μας, οι περισσότεροι, πιο σωστά οι πάρα πολλοί, μιας και πλέον οι διακοπές είναι είδος πολυτελείας για τον Έλληνα στην πατρίδα του (και δη στα νησιά) και όσοι έχουν τη δυνατότητα πάνε maximum δέκα με δώδεκα μέρες, αλλά και πολλές βάζω, ειδικά για οικογένεια έστω τριών μελών ίσα ίσα φτάνει την εβδομάδα (και για Κρήτη με πιο φθηνά ακτοπλοϊκά, αλλού απλά δεν πλησιάζεις αν δεν έχεις δική σου στέγη)...

Μεγάλη κουβέντα αλλά πρέπει να αναφέρουμε και αυτά τα ζητήματα γιατί ότι ομάδα και να είμαστε, όση αντιπαλότητα και τοξικότητα να προκαλείται μέσα και από το ποδόσφαιρο, πρώτο και κύριο είναι πως είμαστε συνάνθρωποι... Πάμε παρακάτω. Πρωινό το ξύπνημα, στις 05.10 το πρωί, τα πάντα έτοιμα στο σαλόνι και στο κινητό το boarding pass με τη ταυτότητα, για ένα ακόμη βασικό στάδιο προετοιμασίας. Σίγουρα από τα πιο όμορφα κομμάτια και σημαντικά της δουλειάς μας σαν ρεπόρτερ, αντίστροφη μέτρηση πλέον για να φτάσουμε τα 20 καλοκαίρια δίπλα στην ομάδα στην περίοδο προετοιμασίας της. Και όσο κι αν... βαραίνουν τα χρόνια και δυσκολεύει η φάση, τόσο στο τέλος της ημέρας αντιλαμβάνεσαι, πως δίπλα Της είναι πάντα καλύτερα.

Προετοιμασίες σημαίνει και δημιουργία αναμνήσεων εκτός από δουλειά που συνεπάγεται και συμπεράσματα για την ομάδα. Παλιά είχε μεγαλύτερη ουσία διότι έχτιζε ο εκάστοτε προπονητής για όλη τη χρονιά. Τώρα η ανάγκη είναι άμεση, οφείλεις να πετύχεις ανταγωνιστική ομάδα για να ανταποκριθείς τέλη Ιουλίου έως και μέσα Αυγούστου σε υποχρεώσεις, οι οποίες κρίνουν τη μισή σεζόν! Έτσι η δουλειά εδώ στην Ολλανδία (στην προκειμένη) γίνεται κυρίως για να υπάρχουν καλύτερες συνθήκες από την καυτή σε επίπεδο καιρικών συνθηκών Αθήνα. Την ίδια ώρα απαραίτητος για το δέσιμο όλων των μελών του ποδοσφαιρικού τμήματος είναι και ο... εγκλεισμός στο ξενοδοχείο. Πάντα κατά κύριο λόγο σε ένα μέρος σίγουρα λίγο πιο απομονωμένο από τις ταχύτητες και τους ρυθμούς μιας πόλης.

Αναμνήσεις λοιπόν όπως αυτές στην Αυστρία και το Ζέεφελντ κάποτε με τον ...πιανίστα και τον Γιώργο τον μπούκλα (φιλιά Κουτσογιαννέλη), ή και στο Χοφ δίπλα στο Ζάλτσμπουργκ με πρεμιέρα με ξύλο μεταξύ Κονέ και Λαγού (τότε). Στην Σλοβενία με τον Γκούντγιονσεν στην πρώτη του Μανόλο, ο οποίος έκανε πάντα καλή και ποιοτική δουλειά στο διάστημα αυτό, πάντα όμως. Αλλά και στην Πολωνία και το Κίελτσε που λίγο έλειψε να μας δώσουν πολωνική υπηκοότητα και είχαμε μάθει όλους τους κατοίκους της υπεροχής πόλης με το... μικρό τους και όχι μόνο. Διότι γράψαμε και 5 φορές καλοκαιρινής δουλειάς στην Πολωνία και (μια στην Οπαλένιτσα και τέσσερις στο Κίελτσε) και προσωπικά γλίτωσα μόνο τη μια μιας και ο Καρντόσο έκανε κλειστές προπονήσεις και φυσικά δεν υπήρχε λόγος να βρεθώ ξανά εκεί).

Αναμνήσεις και πρόσωπα μα πάντα κυρίως: Αλμέιδα!

Ειλικρινά τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω... Το σοκαριστικό τρακάρισμα στην Πολωνία για να βρούμε να φάμε αργά τη νύχτα (με Τριβιζά, Βούλγαρη και έναν ακόμη) όπου από θαύμα βγήκαμε ζωντανοί και δίχως πρόβλημα-κουσούρι και δεν έγινα ...φονιάς με τον οδηγό; Το hangover με τον Καραγιάννη στην Σλοβενία, αφού είχε τελειώσει το βασικό στάδιο προετοιμασίας και πήγαμε στον πολιτισμό στην Λιουμπλιάνα και είχαμε μια καλη νυχτερινή έξοδο; Ξυπνήσαμε με τον έναν απ τους δύο μας στο πάτωμα (guess who) και έχοντας χάσει τον τρίτο της παρέας (ο Φάνης Σταθόπουλος) που ήταν μαζί μας (πετούσε νωρίς και άθελά του πήρε μαζί του και τη ταυτότητα του Καραγιάννη από το ξενοδοχείο με αποτέλεσμα να ψάχνουμε πώς διάολο θα γυρίσει Αθήνα μετά 18 μέρες προετοιμασίας και όμως τα καταφέραμε, δίχως έγγραφα παρακαλώ, απίστευτο)!

Πώς να ξεχάσω το Ζέεφελντ με Μπάγεβιτς και την "Εξέδρα" να μου έχει κλείσει επιστροφή με εισιτήριο business class διότι άργησαν και δεν είχαν μείνει economy και έτσι έπρεπε να καθίσω δίπλα θέση με Μπάγεβιτς! Κάνεις από την ομάδα δεν άλλαξε εισιτήριο φυσικά, όλοι ήθελαν να το δουν αυτό να συμβαίνει, φοβερή συνύπαρξη αφού ανταλλάξαμε και τρεις λέξεις σε όλη τη διάρκεια της πτήσης! Τόσα πρόσωπα, όπως ο λατρεμένος Μήτσι, τόσα χρόνια, ο συγχωρεμένος δυστυχώς Βαγγέλης Γιαννίσης και η ατάκα που του λέγαμε με τον Άκη Γεωργίου: "τι θα κάνεις με την Λίντα Βαγγέλη;" από τον γνωστό διάλογο μύθο της ταινίας "σπιρτόκουτο" και εκείνον να μας κοιτάζει με απορία και να μας λέει κάθε πρωί: "τι λέτε ρε μα....κες; Ποια Λίντα; Πρωί πρωί πιωμένοι είστε;"!

Τον Καρυδόπουλο και τα τσιφτετέλια του και την ατελείωτη καζούρα του, σε όλους μας, στους παίκτες, παντού ο αγαπημένος "πασάς" όλων. Την υπέροχη συνύπαρξη όλα αυτά τα χρόνια με τον Τσίλη σε κάθε προετοιμασία: κάποτε θα κάνουμε μια τελευταία διαφορετικά, όντας γερόντια, αν ζούμε, για το γαμώτο έτσι, για να θυμηθούμε και να το διασκεδάσουμε διαφορετικά. Αλλά και τον Μακρή και κυρίως, εντελώς όμως, τον Βήχο, αφού με τον Νικόλα τα έχουμε δει ΟΛΑ...

Και φυσικά πως να ξεχάσω στην Πολωνία την εμπειρία του Άουσβιτς και όσα νιώσαμε στην ξενάγησή μας εκεί για ώρες, πώς κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον, δεν χωρούσε ανθρώπινος νους τέτοιο πράγμα!

Τούτη τη φορά, τρίτη στην Ολλανδία και δεύτερη σερί για μένα στο Μπουργκ Χάαμστεντ, λέω πως θα είναι η τελευταία... Το μόνο που με βάζει πάντα σε σκέψη είναι ο Ματίας Αλμέιδα. Τόσες προετοιμασίες, τόσα χρόνια, τέτοια αύρα, τόσο όμορφα όσο πέρυσι χάρη σε προπονητή, δεν έχω ζήσει ξανά. Απόλυτος πρωταγωνιστής και star (όλης της ομάδας) με συγκλονιστική ταπεινότητα και απλότητα που έκαναν το μύθο του μεγαλύτερο στα μάτια όλων... Δεν το σκέφτηκα καν δεύτερη φορά όπως παλιά που είχα φτάσει στο σημείο να χαίρομαι που ελέω covid δεν θα πήγαινα σε προετοιμασία. Με τον Πελάδο και τη δουλειά του όμως είναι αλλιώς: του μοναδικού προπονητή που είναι καλύτερη όλων και από του Μανόλο (και του Σάντος και του Φερέρ όπως ρώτησα σχετικά). Θέλω να δω και να καταλάβω αν υπάρχει η παραμικρή αλλαγή συγκριτικά με πέρυσι: σε επίπεδο δουλειάς και κυρίως διάθεσης!

Υγ: Είναι γεγονός ότι ο Άμραμπατ θα συνεχίσει στην ΑΕΚ και τον περιμένουμε με Σισέ και Μπρινιόλι στην Ολλανδία για να πιάσει και αυτός δουλειά. Ήταν σημαντικό για μένα να συνεχίσει ο Ολλανδομαροκινός άσος για πολλούς λόγους και είναι πολύ καλό μαντάτο για την ΑΕΚ αυτό. Από κει και πέρα μπήκαμε στο μήνα των προσθηκών. Ο Ιούλιος είναι ο μήνας των μεταγραφών για την Ένωση (και αυτό δα έλειπε) και δεν αναφέρομαι στον Ιταλό τερματοφύκακα και τον Σενεγαλέζο στόπερ. Θα ξεκαθαρίσει η υπόθεση, που μαθαίνουμε πώς πάει καλά (αν αυτό έχει καμία σημασία), του Στρακόσα και θα πατηθεί γκάζι για το φορ (όπου μετά τον Μπαρέιρο δεν έχει προκύψει άλλο όνομα) αριστερό εξτρέμ (με τους Κοϊτά και Μίλσον πάντα στην εξίσωση) και το δεξί μπακ...