Ρομπέρτο Περέιρα: Μικρός δεν είχε να φάει, αλλά ο «μαθητής» του Γκουιντολίν έγινε world class παίκτης
- Ο πατέρας του δεν είχε σταθερή δουλειά, η μητέρα του καθάριζε σπίτια και εκείνος πιτσιρικάς πουλούσε λεμόνια! Τώρα βοηθά όποιον έχει ανάγκη!
- Στη Ρίβερ Πλέιτ ντεμπουτάρισε 18 ετών
- Στα «χέρια» του Φραντσέσκο Γκουιντολίν «εκτινάχθηκε» ποδοσφαιρικά
- Γιουβέντους και Ιντερ «μονομάχησαν» για πάρτι του, «νικήτρια» η Μεγάλη Κυρία και το εξαιρετικό 2014/15
- Η αποχώρηση από το Τορίνο και η πικρία του για την στάση του Αλέγκρι
- Στη Γουότφορντ βρήκε ξανά τα πατήματά του και επέστρεψε στην Μπλανκοσελέστε
- Η επιστροφή στην αγαπημένη του Ουντινέζε
- Γιατί τον φωνάζουν «Tucuman» ή «Tucu»
- «Πρότυπο» ο Ορτέγκα και ο «γείτονας» Καμορανέζι
- Συμπαίκτες σε 34 ματς με τον Αλμέιδα, ήταν μαζί στο «αντίο» του Πελάδο
- Βλέπει τη σειρά «Βίκινγκς», ακούει τον Ούλισες Μπουένα και έχει πάνω από 15 τατουάζ
- Ο Μέσι του έδωσε να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και η συγκλονιστική του αφιέρωση στον «Πούλγκα»
- Ο Ρομπέρτο Περέιρα με αριθμούς
Το όνομα αυτού Ρομπέρτο Περέιρα λοιπόν και η ΑΕΚ μετρά αντίστροφα ώστε να ολοκληρώσει ένα deal παγκόσμιου βεληνεκούς, καθώς συμφώνησε με τον Αργεντινό μεσοεπιθετικό που... κουβαλά ένα μεγάλο backround και λογίζεται ως world class παίκτης.
Το σχετικό συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο αλλά προκύπτει από την πορεία που έχει καταγράψει ο 33χρονος στον «μαγικό κόσμο» της μπάλας, όπως και από το εύρημα πως οι μεταγραφές που έχει πάρει κόστισαν αθροιστικά μίνιμουμ 35 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που φυσικά δεν περνά απαρατήρητο.
Παιδί της Ρίβερ Πλέιτ, ήταν το 2011 όταν σε ηλικία 20 ετών πέρασε για πρώτη φορά τον Ατλαντικό για χάρη της Ουντινέζε και έκτοτε «ρίζωσε» στη «Γηραιά Ηπειρο», αφού ακολούθησε η Γιουβέντους, η αγγλική Γουότφορντ και το 2020 επέστρεψε στα γνώριμα λημέρια του Φρίουλι, όπου και ήταν μέχρι πρότινος.
Πλέον βρίσκεται ουσιαστικά στον... δρόμο για την Ελλάδα, όπου και θα υπογράψει διετές συμβόλαιο με τους «κιτρινόμαυρους».
Ο πατέρας του δεν είχε σταθερή δουλειά, η μητέρα του καθάριζε σπίτια και εκείνος πιτσιρικάς πουλούσε λεμόνια! Τώρα βοηθά όποιον έχει ανάγκη!
Πριν όμως βασίσουμε στα χνάρια της διαδρομής του, ας μείνουμε σε κάτι που «λέει» πολλά για τον Περέιρα ως προσωπικότητα και αντικατοπρίζεται το πώς αντιλαμβάνεται τη ζωή. Για την οποία ισχυρίζονται πολλοί πως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς από που και πώς ξεκίνησες και πρόκειται για ένα τρόπο τινά απόφευγμα που ο ίδιος φαίνεται πως τηρεί και ακολουθεί με ευλάβεια.
Γεννήθηκε το Γενάρη του 1991 και ήταν το ένα από τα τρία παιδιά μίας φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας του Λεωνίδας δεν είχε σταθερή δουλεία και καθημερινά «μάχονταν» για τα προς το ζην. Αυτό επηρέασε εύλογα την καθημερινότητα όλης της φαμίλιας που πολλές φορές στερούνταν τα βασικά, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που άρχισε να εργάζεται σε μία εταιρεία που πούλαγε λεμόνια σε όλη την Αργεντινή – τα τοποθετούσε στα κιβώτια – εξέλιξη που βελτίωσε κάπως την κατάσταση.
Πόσο δε όταν η μητέρα του που καθάριζε σπίτια έπρεπε να σταματήσει την εργασία της με σκοπό να αναλάβει την ανατροφή των παιδιών τους, καθώς έχει έναν αδερφό και μία αδερφή. «Υπάρχει φτώχεια στην πόλη μας (σ.σ. το Σαν Μιγκέλ). Περίπου το 50% ζει στα επίπεδα της ανέχειας», είπε σε ανύποπτη στιγμή για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Μάλιστα εν μέσω της παιδικής του αφέλειας και της καλής του καρδιάς καθώς επιθυμούσε να βοηθήσει τους γονείς του και να συνεισφέρει οικονομικά, λάμβανε πρωτοβουλίες, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την έκφραση, που δεν συμβάδιζαν με την ηλικία του. «Επαιρνα λεμόνια και τα πουλούσα. Σε άλλες περιπτώσεις έβγαζα τον χαλκό από τα καλώδια με σκοπό να πράξω το ίδιο. Μια φορά όμως έκαψα κατά λάθος αρκετά μέτρα καλώδιου που τα χρειάζονταν και ο πατέρας μου. Τότε 'τρελάθηκε' και με κυνηγούσε σε όλο το Σαν Μιγκέλ. O πατέρας μου ήταν ο μόνος που μπορούσε να εργαστεί και όταν δεν είχε δουλειά υπήρξαν στιγμές που δεν είχαμε να φάμε», είπε σε ανύποπτη στιγμή για εκείνα τα χρόνια, που εύλογα αποτυπώνεται πως μόνο ρόδινα δεν ήταν.
Τώρα λοιπόν που διαθέτει τα πάντα και μεγάλη οικονομική άνεση, όχι μόνο δεν ξεχνά όσα βίωσε ο ίδιος αλλά προσπαθεί συνάμα να βοηθά όπως και όσο μπορεί εκείνους τους παλιούς του φίλους που μεγάλωσαν μαζί στους δρόμους της γενέτειράς τους. «Αν με καλέσει κάποιος είμαι 'εκεί'. Τώρα είναι διαφορετικά για μένα. Δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης. Σήμερα μπορώ να αγοράσω ότι θέλω, αλλά προσπαθώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου (σ.σ. όταν τα είπε αυτά είχε δύο γιους, τον Μάξι Τζούνιορ και τον Μπαλταζάρ, πλέον στη ζωή του βρίσκεται και μία πριγκίπισσα λίγων μόνο μηνών) με αξίες. Δύναμαι να ικανοποιήσω κάθε τους επιθυμία, ωστόσο πρέπει να κατακτηθεί και να αξίζει. Ετσι ήταν για μένα. Μου στοίχισε κάθε δοκιμασία που βίωσα. Πόνεσα. Τα παιδιά μου είναι πιο τυχερά από εμένα, αλλά πρέπει να κατανοήσουν τι έχει αξία», ήταν πριν από μερικά χρόνια τα χαρακτηριστικά του λόγια.
Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως στα μέρη μας έρχεται ένας άνθρωπος που πέρασε πολλά, στάθηκε όρθιος, δεν λύγισε και βρίσκεται στο πλευρό όσων περνούν δύσκολα.
Στη Ρίβερ Πλέιτ ντεμπουτάρισε 18 ετών
Ας επιστρέψουμε όμως στα «καθαρά» ποδοσφαιρικά. Σε περιπτώσεις όπως η δική του η μπάλα αποτελεί συνήθως διέξοδο και ο Περέιρα δεν αποτέλεσε την εξαίρεση. Αλλωστε οι Αργεντινοί είναι ένας λαός που λατρεύει το football και σε παιδική ηλικία βρέθηκε σε τοπική ακαδημία της περιοχής του Τουκουμάν, την UTA. Αρχισε να ξεχωρίζει, στα 12 του είχε ήδη δημιουργήσει ένα «καλό» όνομα και 15 με 16 ετών έλαβε την πρόσκληση να συμμετάσχει σε ένα τουρνουά κοντά στο Μπουένος Αϊρες.
Την αποδέχθηκε με χαρά παρότι έπρεπε να καλύψει απόσταση περίπου 1.500 χιλιομέτρων με το λεωφορείο και το ταξίδι του κράτησε παραπάνω από 15 ώρες!
Οι εκεί εμφανίσεις του αποδέχθηκαν εκ των υστέρων το «διαβατήριό» του, αφού συνέχισε σε άλλη ακαδημία όπου η κατάσταση έμοιαζε καλύτερη - πολλές φορές για να αποφεύγει τις μετακινήσεις έμενε στους ξενώνες της - και πλέον όλα έδειχναν πως ήταν ζήτημα χρόνου να επιχειρήσει το μεγάλο άλμα.
Οπερ και τελικά εγένετο, αφού πριν τα 18 του χρόνια έφτασε στην πρωτεύουσα για μόνιμη εγκατάσταση καθώς τον επέλεξαν τα «λαγωνικά» της Ρίβερ Πλέιτ που λατρεύει.
Ετσι παιδί ακόμη βρέθηκε μακριά από το σπίτι του αλλά το νερό βρίσκονταν πια στο αυλάκι. Οι «εκατομμυριούχοι» διέκριναν το ταλέντο του και τον Μάιο του 2009, λίγο μετά από τη στιγμή που έκλεισε τα 18 του χρόνια, ντεμπουτάρισε με τους άνδρες σε ένα ματς κόντρα στην Ουρακάν. Πλέον και ο ίδιος ήξερε πως έπρεπε να ακολουθήσει το πεπρωμένο του...
Για την ιστορία εκείνος που τον πίστεψε και τον βοήθησε στα πρώτα του βήματα ήταν ο Χουάν Εσνάιντερ, παλαίμαχος διεθνής συμπατριώτης του με θητεία, μεταξύ άλλων, σε Γιουβέντους, Ρεάλ Μαδρίτης και Ατλέτικο Μαδρίτης.
Στα «χέρια» του Φραντσέσκο Γκουιντολίν «εκτινάχθηκε» ποδοσφαιρικά
Σύντομα η φήμη του εξαπλώθηκε εκτός των συνόρων και έφτασε στην Ευρώπη, όπου όλοι οι «μεγάλοι» ήξεραν τη δυσμενή θέση που βρίσκονταν τότε η Ρίβερ Πλέιτ και επιθυμούσαν να «ψωνίσουν» από εκείνη (σ.σ. θα δείτε μετά γιατί).
Ηταν λοιπόν το καλοκαίρι του 2011 που άλλαξε για πάντα τη ζωή του, καθώς συμμετείχε αρχικά με την U20 της Αργεντινής στο αντίστοιχο Μουντιάλ που έγινε στην Κολομβία και τον Αύγουστο οι «εκατομμυριούχοι» αποδέχθηκαν την πρόταση που έκανε η Ουντινέζε για χάρη του (σ.σ. τα ρεπορτάζ της εποχής αναφέρουν πως Μπενφίκα και Ρόμα θέλησαν επίσης να τον πάρουν). Ετσι έναντι ενός ποσού που υπολογίζεται στα 4,5 εκατομμύρια ευρώ έφτασε στη Βορειοανατολική Ιταλία και στη Serie A.
Στις 29 Σεπτεμβρίου όταν έπαιξε για πρώτη φορά με τη νέα του ομάδα σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τη Σέλτικ για το Europa League και έκτοτε... εξαφανίστηκε, όχι όμως για «κακό».
Ο Φραντσέσκο Γκουιντολίν που βρίσκονταν τότε στον πάγκο του club διέκρινε πως ακόμη δεν πατούσε γερά στα πόδια του, υπολείπονταν σε τακτικό επίπεδο και δεν ήθελε να τον «κάψει». Ομως τον «πίστευε» πολύ και για περίπου 3,5 μήνες δούλεψε εντατικά μαζί του, κάτι που... επέτρεψε στον Περέιρα να «ενηλικιωθεί» ποδοσφαιρικά.
Οταν μπήκε ξανά στην «εξίσωση» του συλλόγου ήταν άλλος παίκτης και αγωνιζόμενος πίσω από τον Αντόνιο Ντι Νάταλε στο 3-5-1-1 που χρησιμοποιούσε ο προπονητής του, έκανε... θραύση.
Το 2012/13 «εκτοξεύτηκε» στις 46 συμμετοχές εντός και εκτός Ιταλίας (σ.σ. τότε η Ουντινέζε ήταν «μόνιμη» στις διοργανώσεις της UEFA) από τις 15 του 2011/12, ενώ το 2013/14 έπαιξε σε 43 ματς όλων των διοργανώσεων, όπου σημείωσε τρία γκολ και έδωσε επτά ασίστ. Το Ούντινε... φάνταζε πια μικρό για το μέγεθος και τις φιλοδοξίες του.
Γιουβέντους και Ιντερ «μονομάχησαν» για πάρτι του, «νικήτρια» η Μεγάλη Κυρία και το εξαιρετικό 2014/15
Μετά το φινάλε της συγκεκριμένης περιόδου Γιουβέντους και Ιντερ «κονταροχτυπήθηκαν» για χάρη του, σε μία «μάχη» που τελικά ανέδειξε νικήτρια τη Μεγάλη Κυρία. Ετσι ο Περέιρα έφτασε στο Τορίνο αρχικά ως δανεικός, αφού το deal των «μπιανκονέρι» με την πρώην πια ομάδα του αφορούσε την καταβολή 1,5 εκατομμυρίου ευρώ για τον ετήσιο δανεισμό του και μετά, το καλοκαίρι του 2015, θα διατηρούσαν οψιόν μόνιμης απόκτησής του έναντι 14 εκατομμυρίων, plus ορισμένα bonus.
Ο Αργεντινός τέθηκε άμεσα στη διάθεση του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, λίγο αργότερα – στις 11 Οκτωβρίου – έπαιξε για πρώτη φορά με την Μπλανκοσελέσε (σ.σ. σε ένα φιλικό με τη Βραζιλία) και ευρύτερα το 2014/15 «έτρεξε» μία από τις κορυφαίες περιόδους της καριέρας του.
Το... κοντέρ του «έγραψε» 52 εμφανίσεις αγωνιζόμενος στην τριάδα πίσω από τον φορ και ως επί το πλείστον κοντά στο «9άρι», όπου σημείωσε έξι γκολ και έδωσε τέσσερις ασίστ. Μεταξύ άλλων συμμετείχε και στον τελικό του Champions League όπου το club ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα και μάλιστα κατά ένα παιχνίδι της μοίρας μπήκε στον final του Βερολίνου ως αλλαγή αντί του Αρτούρο Βιδάλ, για τον οποίο στο Ούντινε έλεγαν πως του μοιάζει σε στυλ (σ.σ. ατάκα που καθιέρωσε ο Ντι Νάταλε!).
Εύλογα η Γιουβέντους ενεργοποίησε το buy in που διατηρούσε (σ.σ. 400.000 ευρώ μπήκαν στο ταμείο της Ρίβερ Πλέιτ που διατηρούσε ποσοστό μεταπώλησης) και εκείνος υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας μαζί της.
Η αποχώρηση από το Τορίνο και η πικρία του για την στάση του Αλέγκρι
Ομως το 2015/16 δεν κύλησε για τον ίδιο όπως το ήθελε, αφού τον Σεπτέμβριο υπέστη έναν τραυματισμό που τον άφησε εκτός για μερικούς μήνες και μετά την αποθεραπεία του ο Αλέγκρι έδειχνε να μην τον υπολογίζει.
Ετσι άρχισε να μετρά αντίστροφα ο χρόνος για την αποχώρησή του, ενώ και εκείνος δεν έκρυψε μεταγενέστερα την πικρία του για όλα όσα συνέβησαν. «Φυσικά και απογοητεύτηκα, καθώς περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση από την ομάδα και ειδικά από τον κόουτς. Με... πέταξαν χωρίς λόγο. Πολλοί φίλοι της Γιουβέντους μου λένε ακόμη και τώρα που θα ήμουν χρήσιμος για την ομάδα», σχολίασε ορισμένα χρόνια μετά.
Μάλιστα δεν έκρυψε πως τον βοήθησε τότε ο Αλμπέρτο Φεραρίνι, ο σύμβουλος ψυχικής υγείας που του συνέστησε ο Λεονάρντο Μπονούτσι, αν και δεν κρύφθηκε πίσω από το δάχτυλό του και αναγνώρισε και τα δικά του λάθη. «Ναι, έκανα κάποια χαζά πράγματα. Κάποιες ημέρες π.χ. έπινα να έξτρα απεριτίφ το βράδυ. Αλλά αισθανόμουν δυνατός. Τον δεύτερο χρόνο δεν είχα ανάλογη απόδοση με τον πρώτο επειδή προερχόμουν από τραυματισμό όχι γιατί έβγαινα. Οι μάνατζερ που είχα με πίεσαν να φύγω και εγώ τους εμπιστεύτηκα. Ας πούμε ότι δεν μου έδωσαν και τις καλύτερες συμβουλές», ήταν τα λόγια του όταν περιέγραψε τα τεκτενόμενα της εποχής.
Στη Γουότφορντ βρήκε ξανά τα πατήματά του και επέστρεψε στην Μπλανκοσελέστε
Επόμενος σταθμός του ήταν η Αγγλία και η Γουότφοντ, που τον απέκτησε έναντι 13 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ το σχετικό deal ανήλθε στα 15 αφού έδωσε στη Γιουβέντους επιπλέον δύο με τη μορφή bonus.
Στις «σφήκες» βρήκε ξανά το καλό του εαυτό και με μόνη εξαίρεση την πρώτη περίοδο (2016/17) όπου ταλαιπωρήθηκε από έναν τραυματισμό στο γόνατο, όλες τις άλλες έπαιξε 30 plus παιχνίδια της σεζόν. Μάλιστα στην Premier League άρχισε να χρησιμοποιείται συχνά και στα άκρα, ενώ το 2019 «φλέρταρε» με την κατάκτηση του Κυπέλλου, όμως στον τελικό ... έπεσε πάνω στην τρομερή Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα.
Μέσω μάλιστα των εμφανίσεών του στο «Vicarage Road» επέστρεψε και στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα και ήταν εμφανές πως πλέον απολάμβανε ξανά το ποδόσφαιρο.
Η επιστροφή στην αγαπημένη του Ουντινέζε
Ωστόσο το 2020 η Γουότφορντ... ήπιε από το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού και ο Περέιρα δεν είναι παίκτης επιπέδου Championship. Αυτόματα έπρεπε να βρεθεί μία «φόρμουλα» για να αποχωρήσει και τη λύση έδωσε η αγαπημένη του Ουντινέζε.
Στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου επέστρεψε στο Φρίουλι και για τέσσερα σερί χρόνια ήταν εκ των ηγετών τους. «Φουλ» γεμάτες σεζόν (123 ματς αθροιστικά στη Serie A και στο Κύπελλο) ως επί το πλείστον πίσω από τον στράικερ, θυμήθηκε τα παλιά και λατρεύτηκε εκ νέου από την εξέδρα.
Πρόσφατα όμως δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του και μάλιστα στη χώρα του υπήρξαν ρεπορτάζ που τον έφερναν έτοιμο να γυρίσει στο «σπίτι» του και τη Ρίβερ, ενώ βρέθηκε στο «στόχαστρο» και άλλων ευρωπαϊκών ομάδων. Ωστόσο άπαντες... λογάριαζαν χωρίς την ΑΕΚ.
Γιατί τον φωνάζουν «Tucuman» ή «Tucu»
Συνεχίζουμε την αναζήτησή μας για τον νέο, εκτός απρόοπτου, αστέρα της Ενωσης με μία λεπτομέρεια. Οι περισσότεροι Αργεντινοί ποδοσφαιριστές και ευρύτερα αθλητές έχουν παρατσούκλια και μάλλον έγκεινται στην κουλτούρα του λαού τους να αποκαλούν κάπως χαϊδευτικά ο ένας τον άλλον. Ο Περέιρα δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον «κανόνα» και έρχεται στην Ελλάδα ως «The Tucuman» ή «The Tucu».
Ο λόγος είναι πως γεννήθηκε στην πόλη Σαντ Μιγκέλ που είναι πρωτεύουσα της επαρχίας του Τουκουμάν (σ.σ. Tucumán) και έτσι πήρε το... όνομά του από την γενέτειρά του. Μάλιστα πολλές φορά το «χτυπά» και στα παπούτσια του!
«Πρότυπο» ο Ορτέγκα και ο «γείτονας» Καμορανέζι
Ας γυρίσουμε τώρα λίγο τον χρόνο πίσω, όταν πιτσιρικάς ανακαλύπτετε τον «μαγικό κόσμο» του ποδοσφαίρου και άρχισε να βλέπει παιχνίδια της αγαπημένης του Ρίβερ Πλέιτ αλλά και του αντιπροσωπευτικού του συγκροτήματος. Δεν πρόλαβε εν δράση τον τεράστιο Ντιέγκο Μαραντόνα, αλλά «κόλλησε» - ελέω και του πατέρα του – με έναν παίκτη που επίσης λατρεύτηκε στη χώρα, τον Αριέλ Ορτέγκα.
Ο «Ελ Μπουρίτο» όπως τον αποκαλούσαν μεταξύ άλλων αποτέλεσε το ίνδαλμά του και ήταν εκείνος που τον ενέπνευσε, κυρίως με τις εμφανίσεις του στη Σαμπντόρια, την Πάρμα, τους «εκατομμυριούχος» και φυσικά την Μπλανκοσελέστε. Αλλωστε και ο 33χρονος είναι ανάλογου στυλ παίκτης και αγωνίζεται σε αντίστοιχο χώρο ευθύνης.
Ο Ορτέγκα ήταν λοιπόν αυτό που λέμε η «καψούρα» του, όμως ο Περέιρα έχει συνδεθεί εμέσως και με τον Μάουρο Καμορανέζι και όχι μόνο επειδή αμφότεροι αγωνίστηκαν στη Γιουβέντους. Ο λόγος;
Οι γενέτειρές τους απέχουν περίπου 1,5 ώρα και όταν ο νέος παίκτης της Ενωσης έφτασε στην Ιταλία άρχισαν συνεχώς να τους συγκρίνουν επειδή είχαν ανάλογο στυλ και «καλούπι».
Βλέπετε ναι μεν όλοι μας θυμόμαστε τον Καμορανέζι σαν πρωταθλητή κόσμου το 2006 με τη Σκουάντρα Ατζούρα, όμως γεννήθηκε στην Αργεντινή και όταν ο Περέιρα παρουσιάστηκε από τη Μεγάλη Κυρία είπε χαρακτηριστικά για εκείνον. «Εύχομαι να του μοιάσω και να πετύχω ότι έχει καταφέρει και εκείνος».
Συμπαίκτες σε 34 ματς με τον Αλμέιδα, ήταν μαζί στο «αντίο» του Πελάδο
Τώρα στην Ελλάδα θα συναντήσει ξανά τον Ματίας Αλμέιδα, τον οποίο ξέρει πάρα πολύ καλά και σε προσωπικό επίπεδο. Το 2009 έγιναν συμπαίκτες, σε ένα χρονικό σημείο όπου ο Περέιρα έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στη Ρίβερ Πλέιτ και ο κόουτς της ΑΕΚ αποτελούσε έναν «θρύλο» για το club και τη χώρα τους, καθώς ο Πελάδο επέστρεψε στο «Monumental» όπου ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά με σκοπό να κλείσει εκεί την τεράστια καριέρα του και παράλληλα να βοηθήσει τον σύλλογο της καρδιάς του που αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα.
Πλάι-πλάι έπαιξαν σε 34 παιχνίδια των «εκατομμυριούχων» και σε αρκετά ξεκίνησαν ταυτόχρονα στο αρχικό τους σχήμα, μέχρι που φτάσαμε στο βράδυ της 22ας Ιουνίου του 2011. Εκείνη την ημέρα η ομάδα τους αντιμετώπισε την Μπελγκράνο στον πρώτο μεταξύ τους τελικό παραμονής και αμφότεροι βρέθηκαν στην ενδεκάδα της.
Τελικά η Ρίβερ έχασε 2-0 και σα να μην έφτανε αυτό, ο Αλμέιδα που ήταν αρχηγός «κιτρινίστηκε» στο 26'της αναμέτρησης και για αυτό τέθηκε, λόγω τιμωρίας, νοκ άουτ από τη ρεβάνς, όπου ο σύλλογος παραχώρησε 1-1 στον αντίπαλό του και υποβιβάστηκε.
Ο νυν 51χρονος κόουτς είδε από την εξέδρα εκείνο το παιχνίδι και σε ηλικία 38 ετών πήρε την απόφαση να «κρεμάσει τα παπούτσια» του και αμέσως μετά ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρίβερ, την οποία και οδήγησε εκ νέου στον δρόμο των επιτυχιών.
Ετσι ο Περέιρα ήταν δίπλα του στο «αντίο» που... είπε στα γήπεδα, αλλά δεν πρόλαβε να αγωνιστεί σε επίσημο επίπεδο υπό τις οδηγίες του, καθώς ο Αλμέιδα ντεμπουτάρισε στους πάγκους στις 17 Αυγούστου, σε ένα χρονικό σημείο όπου στο Μπουένος Αϊρες «καίγονταν» να πουλήσουν όλους τους καλούς τους παίκτες και ο νέος σταρ της Ενωσης ήταν ένας εξ' αυτών. Ετσι δεν έπαιξε σε εκείνον τον αγώνα (σ.σ. είχε και υποχρεώσεις με την U21 στο Μουντιάλ της Κολομβίας) και μερικές ημέρες μετά μπήκε στο αεροπλάνο με προορισμό την Ιταλία και το Ούντινε.
Βλέπει τη σειρά «Βίκινγκς», ακούει τον Ούλισες Μπουένα και έχει πάνω από 15 τατουάζ
Βέβαια ο Περέιρα, όπως και κάθε ποδοσφαιριστής άλλωστε, είναι και άνθρωπος. Λατρεύει την οικογένειά του και ναι μεν η μπάλα αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για τη ζωή του, υπάρχουν όμως για εκείνον και εκτός γηπέδου ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα «κόλλησε», όπως και χιλιάδες άλλοι, με την τηλεοπτική σειρά «Βίκινγκς», ενώ του αρέσει η ιταλική κουζίνα (σ.σ. κυρίως από το Μιλάνο), όπως και τα θαλασσινά.
Παράλληλα παίζει που και που μπιλιάρδο, ενώ αγαπημένος του τραγουδιστής είναι ο Ούλισες Μπουένα. Πρόκειται για τον συμπατριώτη του συνθέτη και ερμηνευτή, που θεωρείται «όνομα» στην πατρίδα τους στους τομείς του Cuarteto (σ.σ. είδος που «γεννήθηκε» στην Κόρντομπα, πρόκειται για χορευτικό στυλ που παίζεται συνήθως από σχήματα με βιολί, πιάνο, ακορντεόν και κοντραμπάσο) και της εναλλακτικής ροκ.
Συν τοις άλλοις στο κορμί του υπάρχουν παντού πάνω από 15 διαφορετικά τατουάζ, όπως για παράδειγμα ένα ρολόι, αλλά και σημαντικές προσωπικές του ημερομηνίες και στιγμές.
Για φινάλε ας δούμε όμως τι λέει ο ίδιος για τον εαυτό του. Αλήθεια λοιπόν, πώς θα χαρακτήριζε ο Αργεντινός τον ποδοσφαιριστή Περέιρα;
«Μου αρέσει να ντριμπλάρω και να τρέχω σε όλο το γήπεδο. Αν πρέπει όμως να αμυνθώ, θα αμυνθώ. Αν μου δοθεί η δυνατότητα να σκοράρω, θα το κάνω. Είμαι πολύ χαρούμενος για το πώς λειτουργώ. Αν δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό τότε θα έρθουν και τα θετικά αποτελέσματα», σχολίασε σε ανύποπτη στιγμή.
Ο Μέσι του έδωσε να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και η συγκλονιστική του αφιέρωση στον «Πούλγκα»
Την ίδια στιγμή ας μην ξεχνάμε πως είναι/ήταν για χρόνια μέλος της Εθνικής του ομάδας και έτσι διατηρεί άριστες σχέσεις με τους σταρ της Αργεντινής, αφού με αρκετούς υπήρξε συμπαίκτης (και) σε συλλογικό επίπεδο. Αλλωστε και ο νέος παίκτης της ΑΕΚ λογίζεται ως ένας εξ' αυτών.
Στις 18 Δεκεμβρίου του 2022 η Μπλανκοσελέστε βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου και εκείνος ναι μεν δεν ήταν στην τελική της αποστολή που συμμετείχε στο Μουντιάλ του Κατάρ παρότι συμπεριλήφθηκε στην προεπιλογή, όμως μετέβη στην ασιατική χώρα και παρακολούθησε από κοντά τον τελικό κόντρα στη Γαλλία, όπου το αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα επικράτησε 4-2 στα πέναλτι.
Η επιτυχία του πανηγυρίστηκε και εύλογα έξαλλα σε όλη τη χώρα και ο 33χρονος κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο του «Lusail Stadium», ώστε να συγχαρεί τους φίλους του από κοντά. Τότε ο Λιονέλ Μέσι του έδωσε το βαρύτιμο τρόπαιο και εκείνος έβγαλε μία αναμνηστική φωτογραφία μαζί με τους δύο του γιους που ταξίδεψαν μαζί του.
Αμέσως μετά έγραψε προς τον «Πούλγκα». «Αποδόθηκε δικαιοσύνη και πήρες αυτό που δικαιούσαι. Τα παιδιά μου φωνάζουν όλη την ημέρα 'Μέσι,Μέσι', Αλλωστε όλοι λένε το όνομά σου. Μαραντόνα, Μέσι, Μέσι Μαραντόνα... Και οι δύο. Ναι και οι δυο σας... Οι Θεοί του ποδοσφαίρου γεννήθηκαν στη χώρα μας και είμαστε τόσο περήφανοι».
Ο Ρομπέρτο Περέιρα με αριθμούς
Ουντινέζε: 227 εμφανίσεις (27 γκολ/37 ασίστ)
Γουότφορντ: 115 εμφανίσεις (18 γκολ/8 ασίστ)
Γιουβέντους: 68 εμφανίσεις (6 γκολ/5 ασίστ)
Ρίβερ Πλέιτ: 45 εμφανίσεις (4 ασίστ)
Εθνική Αργεντινής: 19 εμφανίσεις (2 γκολ/1 ασίστ)
Πρωταθλήματα Ιταλίας: 2 (2014/15, 2015/16)
Κύπελλα Ιταλίας: 2 (2014/15, 2015/16)
Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1 (2015/16)
Φιναλίστ Κόπα Αμέρικα: 1 (2015)
3η θέση Κόπα Αμέρικα: 1 (2019)
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
