ΠΑΟΚ και φορ η πιο παράξενη σχέση! Πόσο ακόμη;

Πώς το είχε πει ο Μπράντον σε ένα βιντεάκι… «εδώ ο ΠΑΟΚ πήρε πρωτάθλημα με εμένα…». Γι αυτό τον αγαπάμε! Το χιούμορ και ειδικά ο αυτοσαρκασμός είναι μεγάλη υπόθεση.

Είναι λοιπόν αυτή η ιδιαίτερη σχέση του ΠΑΟΚ με τα φορ τα τελευταία χρόνια, όπου αν δεν κάνω λάθος ψάχνει για τέτοιο παίκτη κάθε καλοκαίρι. Κάθε χρονιά όμως! Το ίδιο αυτό άγχος και τελικά ο ίδιος προβληματισμός για την τελική επιλογή. Και φέτος βέβαια έτσι είναι η κατάσταση! Ο ΠΑΟΚ έχει δύο φορ με καλούτσικα συμβόλαια, αλλά έχει ανάγκη και για έναν ακόμη, τον βασικό του και προφανώς τον πιο ακριβοπληρωμένο.

Η ανάγκη για φορ σε αυτή την πρωταθλήτρια ομάδα είναι μία πολύ πολύ ξεχωριστή ιστορία. Όπως και να το κάνεις το να δημιουργείς ρεκόρ σκοραρίσματος, να παίζεις τόσο σωστό ποδόσφαιρο, αλλά να έχεις μεγάλη ανάγκη από φορ, είναι κάτι ξεχωριστό, πρωτόγνωρο και άκρως ΠΑΟΚτσήδικο. Πέρα από κάθε πλάκα, μόνο μία ομάδα με τον συγκεκριμένο προπονητή θα μπορούσε να μακιγιάρει και να κρύψει-να καταχωνιάσει μία τέτοια έλλειψη, κατακτώντας τόσο μεγάλους στόχους. Ο Λουτσέσκου είναι ικανός για τα πάντα, τα καταφέρνει πάντα πολύ καλά τρυπώντας το ταβάνι των δυνατοτήτων της κάθε ομάδας του, αλλά… κάπου έλεος με τα φορ τα τελευταία χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι και ο Ρουμάνος προπονητής έχει τεράστιες απαιτήσεις από τους παίκτες αυτής της θέσης. Θέλει τα πάντα εντός και εκτός περιοχής, σε φάση κατοχής και σε φάση άμυνας. Θέλει γκολ, θέλει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, θέλει συμμετοχή, παιχνίδι με πλάτη, να βγει πλάγια, να κάνει ατομική ενέργεια, να ξέρει μπάλα και φυσικά να είναι πρώτος στο πρέσινγκ! Οκ… Και πόσο να κάνει ένας τέτοιος υπερπαίκτης; Εντός ΠΑΟΚ λένε ότι… στην προπόνηση και σε κάποιες περιπτώσεις στους αγώνες, ο πιο ολοκληρωμένος φορ των τελευταίων ετών ήταν ο Νέλσον Ολιβέιρα. Ο ΠΑΟΚ ατύχησε μαζί του μετά τον τραυματισμό στους χιαστούς και τέλος πάντων δυσκολεύεται πολύ να βρει τόσο ολοκληρωμένο παίκτη μπροστά σε μία φυσιολογική (για τα δικά του δεδομένα) τιμή όσον αφορά στην ετήσια αμοιβή.

Πρέπει όμως! Ο Μπρεθγουεϊτ λέγεται ότι… θα έκανε τη δουλειά. Έτσι θεωρούσαν, αλλά τον περίμεναν πολύ, ίσως και γιατί δεν βρίσκονταν άλλος με τέτοια προσόντα και σχετικά εφικτός. Ο Δανός δεν ασχολήθηκε τόσο πολύ και τώρα ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να ξεσκονίζει τις λίστες του, αν και προφανώς η χρονιά θα ξεκινήσει όπως τελείωσε με Μπράντον και Σαμάτα. Τουλάχιστον οι δύο ξέρουν τις απαιτήσεις του προπονητή και προσπαθούν να τις καλύψουν σε ένα ποσοστό, αφού το ταβάνι τους δεν είναι τόσο ψηλό. Τον Μπράντον γι αυτό σπάνια τον κατηγορούμε! Γιατί είναι παίκτης του 5-6 και με πολλή προσπάθεια, τρέξιμο, πάθος, αυταπάρνηση, παίζει συνήθως στο 7-8. Τι άλλο να κάνει; Για τον Σαμάτα όμως…

Φιλότιμος ναι! Αγαπητός στον κόσμο που αντέδρασε στις αποδοκιμασίες μετά το χαμένο πέναλτι στη Λεωφόρο. Αλλά μέχρι εκεί. Την εικόνα που έχουμε από τους αγώνες όπου τον παρατηρούμε μόνιμα μακριά από τη φάση, αυτό ακριβώς έχουμε κι εδώ στην προετοιμασία! Ο Σαμάτα σε μία ομάδα που επιτίθεται πολύ καλά και παράγει σωστό ποδόσφαιρο, αποφεύγει να κοιτάξει την εστία! Δεν το πιστεύει πλέον, έχει χάσει εντελώς την αυτοπεποίθησή του και απλά στέκεται στο γήπεδο για να συμμετέχει στην όποια ενδεκάδα χρησιμοποιείται.

Έτσι θα πάει και φέτος ο ΠΑΟΚ; Όχι βέβαια. Αλίμονο… Απλά η εξεύρεση πολύ καλού φορ που να τα κάνει όλα, σε καλή τιμή και σύντομο χρονικό διάστημα, δεν είναι κάτι εύκολο. Πώς το ξαναγράψαμε; Και φθηνά, και καλά και γρήγορα, όλα μαζί, ΔΕΝ γίνονται. Για αυτό και φέτος έχουμε αφήσει πίσω μας το… γρήγορα. Πάμε στο καλά και… στα δικά μας οικονομικά δεδομένα.

Ο Κροάτης Πέτκοβιτς έχει πολλά στοιχεία, ίσως να υστερεί μόνο στο πρέσινγκ και φυσικά είναι μια ακόμη περίπτωση που χρειάζονται αρκετά χρήματα. Μπορεί και να είναι αυτός στο τέλος σε μία ακόμη επιλογή που θέλει δουλειά.

Σε κάθε περίπτωση ας μην μας φάει η περιέργεια και φέτος πώς αυτή η ομαδάρα, με τους παικταράδες στη μεσοεπιθετική γραμμή και το άριστο ποδόσφαιρο σε συνδυαστικό επίπεδο, θα τα καταφέρει αν έχει στο ρόστερ της και έναν φορ υψηλού επιπέδου. Πώς να είναι άραγε αυτός ο συνδυασμός;

Ο Λουτσέσκου αυτή τη στιγμή βάζει στην πρώτη προτεραιότητα τον φορ, μετά τον χαφ και στο τέλος τον εξτρέμ. Για τον χαφ μάλιστα δεν καίγεται τόσο πολύ χρονικά και φαίνεται ότι έχει απεριόριστη υπομονή για να περιμένει τον Μεϊτέ. Και όμως… Θα δικαιωθεί άραγε;