Οι στόχοι και οι… καταθέσεις πρέπει να υποστηρίζονται

Σχεδόν δύο μήνες μετά τον επεισοδιακό τελικό Κυπέλλου, η εστίαση στα γεγονότα που έλαβαν χώρα δεν αποτελεί δα και τον καλύτερο οδηγό στο χτίσιμο του μέλλοντος, από την άλλη πλευρά όμως είναι και δημοσιογραφικά αντιδεοντολογικό να παρουσιάσεις μια εικόνα διαφορετική από αυτή που αντίκρισες. Στην προκειμένη περίπτωση, όταν ποδοσφαιριστές σαν τον Χουλιάν Κουέστα ή τον Βλάντιμιρ Νταρίντα οι οποίοι έχουν αποδείξει τη σοβαρότητά τους στέκονται σε όλα όσα συνέβησαν στο Πανθεσσαλικό και μάλιστα δίχως δημοσιογραφική ερώτηση, προφανώς αυτά παραμένουν στο μυαλό τους. Για να σταθώ στην ουσία των πραγμάτων, αν επικρατήσει η στοιχειώδης (ποδοσφαιρική ή μη) λογική, η ποινή των δύο αγωνιστικών θα εξαλειφθεί στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ.

Κάθε δικαστήριο είναι εκ του Νόμου αναγκασμένο να αποφασίζει βάσει δεδομένων και πειστηρίων. Το συγκεκριμένο, προσωπικά αμφιβάλλω, αν λογάριασε σωστά τα δεδομένα κι αν η έρευνά του ήταν τόσο αποτελεσματική σε σημείο εξαγωγής ουσιαστικού συμπεράσματος παρά αρκέστηκε στις «μαρτυρίες» υπαλλήλων (της ΕΠΟ) οι οποίοι κάλυψαν την ΕΠΟ και ουσιαστικά τους εαυτούς τους.

Προσωπικά, το πρώτο πράγμα που θα έπραττα αν ήμουν στις θέσεις τους θα ήταν η εξέταση των βίντεο. Και από δαύτα κυκλοφορούν πολλά στο διαδίκτυο μαζί με τις μαρτυρίες ρεπόρτερ οι οποίοι όχι απλά δικαιώνουν τον Άρη αλλά καταρρίπτουν κάθε ισχυρισμό του παρατηρητή. Η δε λογική του «μου’ πες, σου’ πα, του’ πα» είναι εντελώς καφενειακή ενώ δεν γίνεται να χαρακτηριστεί σοβαρή η κατάθεση ενός προσώπου το οποίο δεν ήξερε με ποιον είχε μιλήσει αλλά λέει αόριστα ότι φορούσε διακριτικά του Άρη. Δεν γίνεται επίσης αυτή η... μαρτυρία να θεωρηθεί αξιόπιστη οδηγώντας στην τιμωρία μιας αθλητικής ανώνυμης εταιρίας.

Όταν υπάρχει το δεδομένο της μη κλήσης του Άρη – ανεξάρτητα από το τι έκανε ο σύλλογος – αυτομάτως καταρρίπτεται το διάτρητο συμπέρασμα της άρνησης. Όταν επίσης όταν δεν κατονομάζεται το πρόσωπο το οποίο ειδοποιήθηκε. Εν τέλει, για να κλείσω το θέμα, εφόσον πρυτανεύσει η λογική για να αποδοθεί και δικαιοσύνη, η ποινή θα πρέπει να εξαλειφθεί σε δεύτερο βαθμό. Γιατί οι καταθέσεις πρέπει να υποστηρίζονται και κυρίως να τεκμηριώνονται.

Το ίδιο ισχύει και για τους αγωνιστικούς στόχους μιας αθλητικής ανώνυμης εταιρίας. Μέχρι στιγμής, ο Άρης δεν έχει καταθέσει κανένα πειστήριο ουσιαστικής αλλαγής. Καταγράφοντας τις αγωνιστικές προσδοκίες που εξέφρασαν οι Κουέστα, Νταρίντα, από τη μία πλευρά αναδύεται η αισιοδοξία τους, από την άλλη όμως αυτές οι δηλώσεις είναι αναγκαίο να υποστηριχθούν.

Παραδείγματος χάρη, η εταιρική αναβάθμιση του Άρη απαιτεί στελέχωση, δουλειά σε όλα τα επίπεδα και πρόσωπα τα οποία μπορούν να αντέξουν το βάρος της λέξης «ευθύνη» διαθέτοντας παράλληλα τεχνογνωσία. Ο δε στόχος της τετράδας προϋποθέτει την αντίστοιχη ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ και μέχρι στιγμής μεταγραφή δεν έχει γίνει. Καταγράφηκαν ορισμένοι μεταγραφικοί στόχοι, εκεί φάνηκε ότι οι «κίτρινοι» πράγματι προσπαθούν να ανεβάσουν το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας, αλλά υστερούν σε αποτελεσματικότητα. Ίσως γιατί «κυνηγούν» εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις παικτών. Γιατί έχει μικρή σημασία, ποιους προσπάθησε να πάρει αλλά αξία έχει, ποιοι ήρθαν.

Η ουσία είναι ότι αυτή τη στιγμή στην Πτολεμαΐδα δεν βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών πάνω στους οποίους θα στηριχθεί ο Άρης της επόμενης περιόδου. Μερικοί από τους παρόντες λογίζονται για βασικοί, άλλοι για υποστηρικτικό ρόλο, υπάρχει επίσης η λίστα αυτών που δεν υπολογίζονται και ψάχνουν ομάδες μαζί ακόμη και την πιτσιρικαρία. Είναι φανερό ότι η διοίκηση έχει αποφασίσει να εξαντλήσει χρονικά περιθώρια αλλά αυτή η επιλογή περιορίζει τα αντίστοιχα του Άκη Μάντζιου διότι μια εβδομάδα πριν το μοντάρισμα της ομάδας στην Ολλανδία δεν έχει δει κανένα νέο πρόσωπο. Αυτό το ρίσκο είναι υψηλό γιατί η ουσιαστική ένταξη ενός παίκτη σε μια ομάδα δεν γίνεται μέσα σε επτά-δέκα ημέρες. Συν τοις άλλοις, έχει αξία και η αγωνιστική κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται ο ποδοσφαιριστής. Κάποιοι μπορεί να είναι στο τελείωμα μιας χρονιάς, άλλοι να μην έχουν κάνει προπόνηση στον τελευταίο μήνα. Είναι ρίσκο.

Αντί επιλόγου. Ανεξαρτήτως των συζητήσεων του Σωκράτη Διούδη με τη Ζαγκλέμπιε κι αν οι Πολωνοί ενοχλήθηκαν από τη συμπεριφορά του αθλητή μαθαίνοντας ότι είχε συμφωνήσει (προφορικά) με τον Άρη, η πλευρά του παίκτη διαχειρίστηκε λανθασμένα την υπόθεση και το δε club καθυστέρησε να κάνει την αποφασιστική κίνηση. Εμπειρικά υποθέτω, ότι ο 31χρονος τερματοφύλακας είχε συμφωνήσει με την Γκαζιαντέπ και ξαφνικά προέκυψε το ουσιαστικό ενδιαφέρον του Άρη έπειτα από μια συζήτηση που είχε γίνει πριν από τρεις μήνες. Εκεί πράγματι προσπάθησε να ανατρέψει τα δεδομένα καθώς όμως την υπογραφή σου πρέπει να προσέχεις που τη βάζεις, η κατάσταση έγινε μη αναστρέψιμη για όλους. Μόνο αυτό μπορεί να έχει συμβεί κρίνοντας από τις αντιδράσεις κάθε εμπλεκόμενης πλευράς. Στον Άρη δεν αλλάζει κάτι αυτή η «απώλεια» γιατί παρόντος του Χουλιάν Κουέστα ούτως ή άλλως έψαχνε για δεύτερο γκολκίπερ.