Άρης: Ένα χαμόγελο το δικαιούται

Την περασμένη σεζόν, με διαπιστωμένη τη λειψανδρία – και κυρίως – τη μεταγραφική αποτυχία στις επιλογές των κεντρώων, ο Άκης Μάντζιος έριξε μια ματιά στο ρόστερ αναζητώντας δεύτερο αμυντικό χαφ. Καθότι ο Φραν Βέλεθ γνώριζε τη θέση από το παρελθόν, εκτιμήθηκε ότι η αλλαγή ρόλου του Ισπανού συνιστούσε λύση περιορισμένου ρίσκου η οποία θα διαφύλαττε την άρτια ανασταλτική λειτουργία, θα προκαλούσε όμως και χασούρα στο κομμάτι της δημιουργίας. Κατά την εφαρμογή της, οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν όπως όμως κι εκείνος ο σοβαρός τραυματισμός του Ισπανού πάνω στον οποίον «κούμπωσε», μετέπειτα, η αμφιβολία για την αγωνιστική κατάστασή του.

Νωρίτερα, το άλλο αγωνιστικό σχέδιο που επίσης είχε συζητηθεί ήταν τούτο που εφαρμόστηκε στο φιλικό παιχνίδι με την Αλκμάαρ και το οποίο προέβλεπε τη μετατόπιση του Μάρτιν Μοντόγια. Το σκεπτικό ήταν απλούστατο και ο βασικός άξονας αυτού στηριζόταν στην εμπειρία, τη δύναμη (με την οποία πηγαίνει ο Ισπανός στα μαρκαρίσματα) παράλληλα της ικανότητας στη διαχείριση καταστάσεων και της ανάγνωσης του παιχνιδιού. Ωστόσο, η ένδεια λύσεων στο αριστερό άκρο της άμυνας έβαλε τούτο το σχέδιο στο συρτάρι γιατί κανονικός αριστερός full back δεν υφίστατο διότι πέραν της αγωνιστικής εικόνας του, ο Φράνκο Φεράρι είχε και τους (μικρό)τραυματισμούς του. Τα γράφω αυτά γιατί το χθεσινό ήταν μεν λύση ανάγκης, αφού δεν υπάρχει άλλο «6αρι» πλην του Ζαν Ζουλ, στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο για τακτικό πλάνο που είχε διερευνηθεί αλλά λόγω καταστάσεων κατέστη αδύνατο να εφαρμοστεί.

Χθες, ο Ισπανός ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του γηπέδου και δημιουργός του μοναδικού τέρματος του Άρη. Έχω την αίσθηση όμως ότι περισσότερο αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης των υπολοίπων. Και δημιουργίας, γιατί καλλιέργησε την ασφάλεια στο μυαλό του Μανού Γκαρθία σε σημείο αφοσίωσης του βραχύσωμου επιθετικού στα δημιουργικά καθήκοντά του και στη σωστή πάσα που κρίνει την άρτια κυκλοφορία μπάλας.

Αντικειμενικά, ο Άρης ήταν πραγματικά (αρκετά) καλός απέναντι στην Αλκμάαρ και κυρίως προετοιμασμένος. Υποψιάζομαι ότι οι ποδοσφαιριστές είχαν ρίξει μια ματιά στα πεπραγμένα της ολλανδικής ομάδας στα τέσσερα φιλικά προετοιμασίας που είχε δώσει, προφανώς διαπίστωσαν ότι είχε σκοράρει 23 φορές δίνοντας εμφατικό τόνο. Ενδεχομένως να ένιωσαν και σαν το επόμενο θήραμά τους κι αυτό να τους οδήγησε στο παιχνίδι έντασης από την πρώτη στιγμή. Γιατί όντως διαχειρίστηκαν τον αγώνα σα να επρόκειτο για επίσημο, δίχως αντιαθλητικά χτυπήματα σαν αυτά των Ολλανδών στο δεύτερο ημίχρονο όταν αυτοί κλήθηκαν να διαχειριστούν το αναπόφευκτο.

Σαφέστατα η ιστορία δεν δικαιολογεί πανηγυρισμούς αλλά ένα χαμόγελο το αξίζει. Ο Άρης δεν κέρδισε τίποτε περισσότερο από ψυχολογία, αυτοπεποίθηση και μερικές ημέρες υπομονής μαζί με την εμπιστοσύνη που – προσωπικά διέκρινα από τις αντιδράσεις των φιλάθλων – στα social media. Κανένα φιλικό παιχνίδι δεν στοιχειοθετεί ατράνταχτο πειστήριο αλλά χθες φάνηκε ότι αυτή η ομάδα με ενέσεις ποιότητας σε συγκεκριμένες θέσεις μπορεί να πατήσει πάνω στην ομοιογένεια για την οποία μίλησε και ο Άκης Μάντζιος, μεγαλώνοντας βέβαια το επίπεδο ποιότητάς της και τονίζοντας επίσης το αντίστοιχο της προσωπικότητας. Ειδικά στο τελευταίο υστερεί αρκετά (φάνηκε εξάλλου και στον τελικό Κυπέλλου) γιατί μέχρι να φτάσεις στο σημείο δημιουργίας προσωπικοτήτων, θα πρέπει να προσθέσεις μερικές οι οποίες θα παρασύρουν και τις υπόλοιπες.

Για παράδειγμα, ο Ούγκο Μάγιο είναι μία από δαύτες. Ρίχνοντας μια ματιά στο ρόστερ, η τελευταία θέση στην οποία χρειάζεται άμεση ενίσχυση η ομάδα είναι αυτή του δεξιού οπισθοφύλακα. Σε αυτή την πτέρυγα έβγαλε ψωμί ο επί σειρά ετών leader της Θέλτα κι ας λέγεται ότι… «μπορεί να παίξει και αριστερά». Και ο Μοντόγια το έκανε πέρυσι αλλά (στα περισσότερα παιχνίδια) χαραμίστηκε. Για τον Μάγιο θα υπάρξει ξεχωριστό κείμενο αλλά μια πρόχειρη έρευνα ανέδειξε δύο πράγματα, βάσει των γραφόμενων των Ισπανών συναδέλφων. Πέραν του ότι αποτέλεσε τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη της ομάδας από το Βίγκο, ήταν και η προσωπικότητα των αποδυτηρίων. Κάτι σαν θαλαμοφύλακας που λένε και στον στρατό.

Υγ: Η περίπτωση του Μπερνάρ Μενσά πράγματι απασχολεί τον Άρη αλλά με απαιτήσεις που υπερβαίνουν το 1.000.000 ευρώ, την καθιστά εξαιρετικά δύσκολη. Συν τοις άλλοις, στο... παιχνίδι συμμετέχουν κι άλλες ομάδες και συνήθως η ύπαρξη πολλών ενδιαφερομένων οδηγεί σε πλειστηριασμό και αύξηση των απαιτήσεων.