Ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που έπρεπε και «σκόρπισε» την Μπότεφ!

Αυτή την εποχή, απέναντι σε αυτούς τους αντιπάλους, τα πράγματα είναι απλά. Μπαίνεις μέσα, τους «πιάνεις» από τον λαιμό, δείχνεις ποιος είναι το «αφεντικό», ποια είναι η καλύτερη ομάδα και προχωράς παρακάτω. Στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός αν και εμφανώς ανώτερος την «πάτησε» από ένα δικό του λάθος, αυτό το 2-1 ήταν μαγική εικόνα.

Απόψε, όμως, στη Φιλιππούπολη ήταν απόλυτα κυνικός, αλάνθαστος, αυτός που έπρεπε για την συνθήκη της ρεβάνς. Το πρώτο γκολ στο έκτο λεπτό. Το πρώτο και ισχυρό «μήνυμα» στον αντίπαλο. Το δεύτερο όταν οι γηπεδούχοι πατούσαν καλύτερα, κόβοντάς τους τα πόδια και το τρίτο στο φινάλε του ημιχρόνου. Απλά, λιτά, απόλυτα αποτελεσματικά. Τρεις ευκαιρίες, ισάριθμα γκολ, απειλή μόνο από ένα σουτ εκτός περιοχής, 3-0 στο ημίχρονο.

Με τα δύο από τα τρία γκολ να αποτελούν «προϊόν» της δουλειάς του Ντιέγκο Αλόνσο, αύριο θα πούμε περισσότερα για αυτές τις φάσεις. Πιο αναλυτικά, όπως τους πρέπει. Στο πρώτο το Τριφύλλι από την δική του περιοχή, με άμεση ανάπτυξη, συνδυαστικό ποδόσφαιρο και μια υπέροχη συνεργασία στο επιθετικό τρίτο, άνοιξε το σκορ με τον Γερεμέγεφ.

Έσπασε το high press και όλα τα υπόλοιπα ήρθαν πιο εύκολα. Από μία ίδια κατάσταση, από ένα δικό του high press σε έναν ελλιπή ποιοτικά στόπερ της Μπότεφ, ο Γερεμέγεφ επανάκτησε την κατοχή, ο Μαντσίνι έκανε το απλό και ο Τζούρισιτς «κλείδωσε» την νίκη και την πρόκριση.

Ο Σέρβος μεσοεπιθετικός, στη φυσική του θέση, αυτή του αριστερού εξτρέμ, είναι ο ίδιος παιχταράς που πέρσι το καλοκαίρι είχε ενθουσιάσει τους πάντες στον «πράσινο» οργανισμό, χωρίς να έχει, όμως, την απαιτούμενη διάρκεια και συνέχεια. Φέτος το καλοκαίρι έχει ξαναφορέσει την... στολή του εξτρέμ εκείνου που κάνει την μεγάλη διαφορά στον Παναθηναϊκό.

Και τι δεν έκανε απόψε; Από δική του εξαιρετική κάθετη ο Μλαντένοβιτς κάνει την ασίστ στο 1-0. Στο δεύτερο κερδίζει το φάουλ με υπέροχη ντρίμπλα και στην εξέλιξη της φάσης, σουτάρει για το 2-0. Στο 3-0 κρατιέται πανέξυπνα onside και στέλνει την μπάλα στο πλεκτό. Το αν διαθέτει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι αστείο να το συζητάμε. Το ζητούμενο για τον «Τσίτσο» είναι να έχει διάρκεια. Όσο το δυνατόν μεγαλύτερη, τόσο πιο καλά τα μαντάτα για τον Αλόνσο.

Το δεύτερο ημίχρονο δεν χωρά ιδιαίτερη κριτική, σε αυτό που μπορείς να σταθείς είναι στη διάθεση του Παναθηναϊκού να παίξει, να σκοράρει, να μην σταματήσει. Κάπως έτσι ήρθε και το 4-0 στο ξεκίνημα της επανάληψης.

Το τίμιο σουηδικό υπερόπλο, όπως μας αρέσει να χαρακτηρίζουμε τον Αλεξάντερ Γερεμέγεφ στο ραδιόφωνο με τον Μιχάλη Τσόχο(Μιχαλάρα πέρσι 3 στη Σλοβακία, 4 φέτος στη Βουλγαρία, στο Άμστερνταμ έχεις φτάσει... ήδη), δίδαξε για ακόμη μία φορά το πως θα πρέπει να κινείται και να εκτελεί μέσα στη περιοχή ένας σέντερ φορ. Επαφή-γκολ, στο 1-0.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Επαφή, «χαϊδεμα»-γκολ στο 4-0. Το παιδί αυτό είναι εκτελεστής. Τελεία και παύλα. Και απόψε έδωσε και κάτι ακόμη σημαντικό. Την επανάκτηση με το κεφάλι στην αρχή της φάσης στο 3-0. Αν εκεί δεν ήταν στο παιχνίδι, αν δεν νικούσε στον αέρα, φάση δεν θα υπήρχε. Πολύ «γεμάτο» ματς, πολύ καλή εμφάνιση.

Το σύνολο του Αλόνσο θα μπορούσε να βάλει κι άλλα γκολ, όμως, ο κίπερ της Μπότεφ νίκησε τους Γερεμέγεφ, Λημνιό και Σπόραρ σε ευκαιρίες που «έφτιαξε» ο Τετέ.

Ο Βραζιλιάνος πάτησε χορτάρι στο 60' και κατάφερε σε μισή ώρα παιχνιδιού να δημιουργήσει τρεις καλές στιγμές για τους συμπαίκτες του. Ειδικά εκείνες στα τετ α τετ του Λημνιού και του Σπόραρ με κάθετες στον χώρο, ήταν εξαιρετικές. Ενθαρυντικό δείγμα ετοιμότητας από τον «κυκλώνα»!

Από κει και πέρα, εξαιρετικό το ντεμπούτο του Ίνγκασον, καλό ματς από τον Τσέριν, όπως και από τον Κώτσιρα, γενικά όλο το σύνολο λειτούργησε καλά, με τον Ντιέγκο Αλόνσο να πιστώνεται την άρτια πνευματική προετοιμασία και προφανώς το καλό αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας του.

Και τώρα, λοιπόν, ο Άγιαξ. Προφανώς είναι το φαβορί αλλά προφανώς δεν είναι φόβητρο. Βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, με νέο προπονητή, χωρίς σημαντική μεταγραφική ενίσχυση σε σχέση με πέρσι που τερμάτισε 5ος(τους γλίτωσε από τα χειρότερα ο Φαν Σιπ με το ελληνικό επιτελείο του), με πολλά ανασταλτικά προβλήματα.

Την Βοϊβοντίνα δεν την πέρασε και με άνεση(1-0 στην Arena με γκολ στο 86', 3-1 στη Σερβία με το δεύτερο τέρμα να έρχεται στο φινάλε), ο Παναθηναϊκός δεν είναι χαμένος από χέρι, σε καμία περίπτωση. Εδώ δεν ήταν πέρσι όταν απέκλεισε την πολύ πιο ποιοτική και ακριβή Μαρσέιγ. Και στο τέλος της ημέρας, δεν μπορεί κάπου θα «γίνει» με τον Άγιαξ σε αυτό το ζευγάρι, κάπου θα σπάσει η παράδοση. Δεν έγινε το 1971, δεν έγινε το 1996, δεν έγινε ούτε το 2016, στους ομίλους του Europa League, όπου ο «Αίαντας» έκανε δύο νίκες.

Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του δύο παιχνίδια-πρόκληση. Δεν είναι μόνο πως πετάς έξω τον Άγιαξ. Εξασφαλίζεις ευρωπαϊκό όμιλο(τουλάχιστον Conference), μπαίνεις στα play-off του Europa ως ισχυρός με την βαθμολογία των Ολλανδών αλλά πάνω από όλα «ψήνεις» και πάλι τον κόσμο πως και η φετινή προσπάθεια, αξίζει σημαντικής στήριξης, ώστε να δημιουργηθεί και πάλι ένας ισχυρός δεσμός ομάδα και κόσμου ενόψει της συνέχειας της σεζόν...