Με την Ελμπασάνι ο Άρης είδε τις βασικές αδυναμίες του

• Ο Μορόν αναθάρρησε και ο Σουλεϊμάνοφ συνεχίζει να μην κάνει αυτά που πρέπει

Η στόχευση στον προγραμματισμό τεστ προετοιμασίας με ομάδες που διαφέρουν στον τομέα της τακτικής προσέγγισης έχει ακριβώς αυτόν τον σκοπό. Δείχνει ξεκάθαρα ποιες πρακτικές είσαι έτοιμος να υπηρετήσεις και ποιες όχι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η φιλική αναμέτρηση με την Αλκμάαρ όπου σε παιχνίδι κόντρα επίθεσης με κατοχή μπάλας στην πλευρά του αντιπάλου, ο Άρης δεν αντιμετώπισε δυσκολία στη διαχείριση του. Οι μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, παράλληλα της υψηλής πίεσης και ανάκτησης της μπάλας οδήγησε σε προϋποθέσεις στο ανοιχτό γήπεδο. Στο συγκεκριμένο τεστ, οι «κίτρινοι» έγραψαν άριστα (για τα δεδομένα της εποχής) επιβεβαιώνοντας ότι αυτό το μοντέλο παραμένει το αγαπημένο τους.

Κι όμως, στα δικά μου μάτια, το χθεσινό φιλικό παιχνίδι με την Ελμπασάνι ήταν πιο χρήσιμο γιατί οι συνθήκες ήταν σχεδόν ανάλογες αυτών που θα χρειαστεί να διαχειριστούν στη διάρκεια του Πρωταθλήματος. Υποψιάζομαι στο 75% των εντός έδρας αγώνων κι ενός χαμηλότερου ποσοστού παιχνιδιών στο «Κλ. Βικελίδης». Οι Αλβανοί έπραξαν αυτό που σκοπεύουν να κάνουν οι περισσότερες ομάδες. Οι γραμμές ήταν κοντά, στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξαν με πεντάδα στην άμυνα και η δύναμη με την οποία πήγαιναν στα μαρκαρίσματα προϊδέασαν άπαντες γι’ αυτό που θα χρειαστεί να διαχειριστούν στο άμεσο μέλλον. Μαζί και οι καθυστερήσεις στο δεύτερο ημίχρονο προς όφελος διατήρησης του (υπέρ τους) αποτελέσματος.

Απέναντι σε ομάδα αυτής της αγωνιστικής λογικής, ο Άρης ήταν υποχρεωμένος να φτιάξει παιχνίδι και χαρακτηρίστηκε από έλλειψη ταχύτητας και περιορισμένη δημιουργική ικανότητα. Σε αυτό έπαιξε ρόλο ο τρόπος προσέγγισης του παιχνιδιού γιατί η στόχευση κάθε προπονητή διαφέρει από τα «θέλω» των υπολοίπων. Στο πρώτο ημίχρονο ο Άκης Μάντζιος επέλεξε να χρησιμοποιήσει στα επιθετικά άκρα τους Φετφατζίδη (δεξιά), Ντιαντί (αριστερά) και τον Άλβαρο Ζαμόρα σε ρόλο κατά συνθήκη σέντερ φορ. Ο πρώτος παραμένει η βασική πηγή δημιουργίας. Ο δεύτερος μου προκάλεσε χαμόγελο αλλά είναι νωρίς για να κριθεί και ο τρίτος προσπαθεί να ανταποκριθεί σε μια θέση που δεν έχει. Το σχέδιο δεν υποστηρίχθηκε από τον Μανού Γκαρθία, σε σημείο μάλιστα να εμφανίζεται ο Ρούμπεν Πάρντο πιο χρήσιμος από τον συμπατριώτη του. Το ίδιο ισχύει και για τους ακραίους full back. Κατά συνθήκη στην αριστερή πτέρυγα ο Παναγίδης και ο δε Ούγκο Μάγιο είχε ζήτημα επικοινωνία καθώς περισσότερο πήγαινε σε διαγώνιες κινήσεις παρά στην πλευρά. Αλλάζοντας λογική στο τελευταίο τέταρτο του ημιχρόνου, βελτιώθηκε η δημιουργία από τη δεξιά πλευρά.

Ο Μορόν αναθάρρησε και ο Σουλεϊμάνοφ συνεχίζει να μην κάνει αυτά που πρέπει

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης έγινε πιο δραστήριος, ανέβασε το επίπεδο έντασης του παιχνιδιού του και πάλι όμως η δημιουργική ικανότητά του παρέμεινε σε αντίστοιχο χαμηλό. Έχοντας παρακολουθήσει το σύνολο των φιλικών αγώνων, ήταν η πρώτη φορά χθες που ο Λορέν Μορόν θύμισε τον περσινό κορυφαίο σέντερ φορ του Πρωταθλήματος. Δεν σκόραρε αλλά πήγαινε με ένταση στις μονομαχίες, ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις, έκανε και τα… σπριντάκια του κατευθυνόμενος από τον αθλητικό εγωισμό του όταν έχανε την μπάλα. Ο Κίκε Σαβέριο σκόραρε αλλά δεν ήταν το ίδιο συμμετοχικός, σίγουρα όμως πιο ουσιαστικός από τον Σάπι Σουλεϊμάνοφ ο οποίος έδειξε για ποιον λόγο ο Άρης πρέπει να προχωρήσει στην προσθήκη επιθετικού χαφ με την ανθεκτικότητα να αγωνιστεί και στο δεξί άκρο της επίθεσης. Στον άξονα, φάνηκε ξεκάθαρα ότι Ζουλ και Μόντσου δεν έχουν χτίσει γραμμή επικοινωνίας. Πέρυσι στη Βαγιαδολίδ, ο Ισπανός έπαιρνε την μπάλα από τους στόπερ κι έφτιαχνε το παιχνίδι. Χθες προσπάθησε να κινηθεί μεταξύ των γραμμών σε διαφορετικό ρόλο. Είναι εξαιρετικά νωρίς για την οποιαδήποτε διατύπωση άποψης. Πρέπει επίσης να επιστρέψει στο πλάνο και ο Βλάντιμιρ Νταρίντα ο οποίος... ξεμπερδεύει με τον τραυματισμό του.

Εν τέλει, το φιλικό παιχνίδι με την Ελμπασάνι ήταν το χρησιμότερο απ’ όσα έχει δώσει η ομάδα το καλοκαίρι γιατί αυτές τις συνθήκες θα χρειαστεί να διαχειριστεί στη διάρκεια της σεζόν. Είναι αναγκαία η τόνωση της δημιουργικής ικανότητας για τη διάσπαση αμυνών, χρειάζονται παίκτες με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός (σ. σ. χθες δεν έπαιξε ο Πιόνε Σίστο ο οποίος έχει αυτό το στοιχείο) και κυρίως ταχύτητα στην κυκλοφορία της μπάλας και στην αλλαγή παιχνιδιού. Όπως οφείλει να μάθει να αξιοποιεί τις στατικές φάσεις καθώς η συντριπτική πλειοψηφία αυτών πέρασαν αναξιοποίητες. Προφανώς φάνηκε και η ανάγκη ενίσχυσης στο αριστερό άκρο της άμυνας και στον άξονα, πέραν της δεξιάς πλευράς.