Μπορούν οι καλοί παίκτες να κερδίζουν πάντα τους κακούς διαιτητές;

• Εκτέθηκαν πολλοί με Ντιαντί και…διαχείριστες ΄
• Προϋπόθεση το οικονομικό νοικοκυριό και αποπροσανατολισμός τα επενδυτικά παραμύθια
• Μπορείς να κερδίζεις και τον κακό διαιτητή;
• Ο απίστευτος κόσμος του Άρη και η δήλωση επανασύνδεσης

Ο Άρης στο δεύτερο συνεχόμενο δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι του κατάφερε και τη νίκη να πάρει, αλλά και να ζεστάνει τον κόσμο του με την εμφάνισή του. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα είναι ακόμα ανέτοιμη από άποψη ομοιογένειας λόγω των προσθηκών του ότι αρκετοί παίκτες ήρθαν τον Αύγουστο, δείχνει δεδομένη η αναβάθμιση του ρόστερ σε σχέση με πέρσι, όπως άλλωστε σας σημείωσα και στο τελευταίο μου blog.

Αντιλαμβάνομαι και καταλαβαίνω την ανησυχία που υπήρχε μέχρι να ξεκινήσουν οι μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας. Την ίδια ακριβώς είχα και εγώ. Η διαφορά είναι πως όταν δεν ακολούθησα τις φωνές υστερίας και διάλυσης που παρουσιάζονταν στα σχόλια…παντού, το έκανα γιατί πολύ απλά περίμενα να δω.

Και φέτος σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο χρόνια οι κινήσεις που έγιναν σε μεταγραφικό επίπεδο έγιναν με την λογική της κάλυψης των κενών και έλευσης καλύτερων παικτών και όχι εντυπωσιακών μεταγραφών στα χαρτιά. Όλοι φυσικά θα κριθούν στο γήπεδο και εκ του αποτελέσματος, αλλά με την εικόνα ως τώρα, μπορούμε να καταθέσουμε και τις απόψεις μας σήμερα.

Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί σε θέματα οργάνωσης, στελέχωσης κτλ. Και ο Άρης είναι αλήθεια ότι υστερεί σε σχέση με τους άλλους μεγάλους που διαθέτουν πολλά περισσότερα χρήματα σε αυτό τον τομέα. Όχι όμως στο θέμα σκάουτινγκ και μεταγραφικών κινήσεων. Γιατί σε αυτό το κομμάτι είναι εύκολο να πας και να δώσεις 4-5 εκατομμύρια και να φέρεις ένα παικταρά. Το δύσκολο είναι να φέρεις τον Μορόν και να πληρώνεις 400.000, το δύσκολο είναι να επιλέγεις τον Φαμπιάνο, ενώ παίζει στην τελευταία ομάδα της Τουρκίας, το δύσκολο είναι να φέρνεις παίκτες value for money και η αξία τους να αποδεικνύεται πολύ μεγαλύτερη και φυσικά να πολλαπλασιάζεται με την φανέλα του Άρη.

Θα πει κάποιος και θα έχει δίκιο, ναι αλλά έχει φέρει και…βαλούτες! 100%, αλλά στην περίπτωση του Καρυπίδη θα δείτε ότι αυτές προέκυψαν κυρίως σε χρονιές με ενθουσιασμό και ψηλά τον…αμανέ!

Φέτος οι κινήσεις είναι στις θέσεις που είχε ανάγκη η ομάδα και άργησαν γιατί επελέγησαν καλοί παίκτες στην πλειοψηφία τους… με ομάδα. Και ότι είναι καλοί παίκτες πλέον το βλέπουν όλοι και τι να πει κανείς για τον Μόντσου ή τον Σιφουέντες που έτσι και αλλιώς κοστίζουν και πολλά για τα δεδομένα του Άρη. Παρεμπιπτόντως αυτοί οι 2 έχουν 7 προπονήσεις μαζί και παρέα με τον Μάνου είδατε τι μπορούν να κάνουν. Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι με Ζουλ ή όποιον άλλο στο έξι, ο Σιφουέντες μπορεί να κάνει ακόμα περισσότερα πράγματα. Το μυαλό τους στο κεφάλι να έχουν θα δούμε ωραία πράγματα. Και σημειώστε ότι δίπλα τους δείχνει καλύτερος και ο Μάνου.

Ο Φρίντεκ; Δεν φαίνεται ότι η ομάδα το έψαξε για αυτόν; Και προσέξτε μπορεί να έρθει και άλλος από καλό πρωτάθλημα και μεγάλη ομάδα μάλιστα. Ο Σίστο, ναι σε πτωτική πορεία τα τελευταία χρόνια, αλλά αν δεν ήταν σε πτωτική πορεία θα έρχονταν στην Ελλάδα όταν πριν λίγα χρόνια κόστιζε 15 εκ; Ο Μάγιο; Χρειάζεται ανάλυση η καριέρα του ή η παρουσία του στα 2 πρώτα ματς δεν δείχνει ότι είναι αν μη τι άλλο μη επιλογή εξαιρετική για την θέση που άφησε ο Οντουμπάγιο; Ο νεαρός δεύτερος τερματοφύλακας και αυτός επένδυση…πενταετίας που είμαι βέβαιος ότι σύντομα θα πάρουμε γεύση από τις ικανότητές του, δεν αποτελεί δείγμα ότι υπάρχει ένα πολύ καλό τιμ σκάουτινγκ πολύ αποδοτικότερο από πολυπληθέστερα και ακριβότερα στις άλλες ομάδες;

Εκτέθηκαν πολλοί με Ντιαντί και…διαχείριστες ΄

Στο σημείο όμως που πολλοί εκτέθηκαν ήταν με τον Ντιαντί. Σας έγραφα στο διάστημα που τον έβλεπα στην Ολλανδία ότι έχει κάποια καλά στοιχεία, είναι γρήγορος, έχει καλή τρίπλα, αλλά υστερεί σε…επαγγελματική προετοιμασία. Ένα παιδί που περιμέναμε να γίνει 18 χρονών για να υπογράψει το συμβόλαιό του και όταν αποκτήθηκε τα σχόλια-που βέβαια συνέπεσαν με κακό τάιμινγκ- τον χρησιμοποίησαν ως δείγμα της αφραγκιάς του…διαχειριστή Καρυπίδη. Ο Ντιαντί, λοιπόν, θυμίζει ξεκάθαρα Ντανίλο Περέιρα όχι ως προς το παιχνίδι του ή κάτι σχετικό, αλλά την αντιμετώπιση. Όταν ήρθε ο Ντανίλο Περέιρα η αντιπολίτευση…ξεφώνιζε γιατί κάποιος Ντανίλο ήρθε να πάρει την θέση του Κατίδη. Η εξέλιξη γνωστή.

Ακριβώς τα ίδια σχόλια γράφτηκαν και ειπώθηκαν και τώρα. Και γιατί αυτός και δεν έχουμε δικά μας παιδιά και όλα εκείνα που ως στόχο έχουν την αντιπολίτευση και μόνο. Και βέβαια οι ίδιοι άνθρωποι αν σε κανά δύο χρόνια ο Καρυπίδης πουλήσει τον Ντιαντί θα λένε ότι είναι λίγα τα…10 εκατομμύρια και πούλα τον…100! Γιατί η διαφορά με το Ντανίλο είναι αυτή. Ήταν δανεικός (Και χωρίς οψιόν αγοράς όπως κάποια στιγμή γράφτηκε ψευδώς) ενώ ο Ντιαντί ανήκει στον Άρη.

Μια που έγραψα για πώληση, τελικά αποδείχθηκε ότι δεν περίμενε να πουλήσει τον Μορόν για να κάνει μεταγραφές, ούτε ότι δεν είχε τα χρήματα για να κλείσει ο Φαμπιάνο. Ο Βραζιλιάνος είναι εδώ και πλέον πολύ πιθανόν να συνεχίσει και ο Ισπανός που παρεμπιπτόντως σήμερα 26 Αυγούστου δεν έχει καμία πρόταση από Ελλάδα, ούτε αυτός ούτε ο Άρης.

Προϋπόθεση το οικονομικό νοικοκυριό και αποπροσανατολισμός τα επενδυτικά παραμύθια

Εγώ προσωπικά δεν περίμενα ότι θα γίνουν τέτοιες κινήσεις και το μόνο που θέλω είναι όλες αυτές οι επενδύσεις να έχουν μελετηθεί σωστά και από οικονομικής απόψεως και η ομάδα να συνεχίσει να πορεύεται χωρίς οικονομικά προβλήματα, όπως δηλαδή συμβαίνει επί Καρυπίδη τα τελευταία χρόνια. Βέβαια μόλις έκανε μεταγραφές όσοι τον έλεγαν διαχειριστή άρχισαν τα επενδυτικά παραμύθια ότι άλλοι βάζουν τα λεφτά. Εγώ, λοιπόν, θέλω η ομάδα να έχει οικονομική υγεία γιατί οι κινήσεις της είναι πολλαπλάσιες των εσόδων της. Και μιλάω σήμερα χωρίς κάποια μεγάλη πώληση κάτι που σημαίνει ότι τα έξτρα πρέπει να τα βάζει ο ιδιοκτήτης. Όσο αυτό συμβαίνει θα μπορούμε να έχουμε αξιώσεις για κάτι καλύτερο.

Μπορείς να κερδίζεις και τον κακό διαιτητή;

Γιατί αγωνιστικά πιστεύω ότι ο Άκης Μάντζιος πραγματικά κάνει μία εξαιρετική ομάδα(που σε αντίθεση με άλλες ομάδες μετά το 75 σε δύο εκτός έδρας ματς ανέβασε ταχύτητα με ότι αυτό σημαίνει για την δουλειά στην προετοιμασία) που όμως δεν μπορεί πάντα να κερδίζει και τους κακούς διαιτητές. Στο Περιστέρι ο Τσακαλίδης έδωσε πέναλτι το επιθετικό φάουλ και ο Άρης έχασε 2 βαθμούς. Στις Σέρρες όμως έγιναν πραγματικά απίστευτα πράγματα. Ο Τσιμεντερίδης είναι ένας κάκιστος διαιτητής, αλλά δεν είναι δυνατόν να βγάζει κάρτα στον Φρίντεκ για καθυστέρηση, ενώ περιμένει την αλλαγή. Δεν γίνεται να παίρνει κάρτα ο Μόντσου για φάουλ στο κέντρο και ενώ δεν έχει ακουμπήσει τον αντίπαλο. Δεν γίνεται ο Σιφουέντες να κλωτσάει τον Φρίντεκ και να δίνει φάουλ υπέρ των Σερρών. Δεν γίνεται να δίνει κάρτα στον Μανού γιατί για αυτή την φάση, που μάλιστα ήταν στα όρια της κόκκινης, του λέει απλά πάνε στο Var. Δεν γίνεται να φαίνεται ξεκάθαρα από το ριπλέι ότι πήρε ο Πανσερραϊκός 5 ανύπαρκτα φάουλ τα 3 γύρω από την περιοχή του Άρη και 2 που κλέβουν καθαρά και πάνε με πλεονέκτημα αριθμητικό για να απειλήσουν. Ο Άρης σε ματς με 68% κατοχή και 4 τελικές των Σερρών είχε 6 κίτρινες!!! Και βλέπω τα ματς των υπολοίπων μεγάλων και γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Ο κ. Γκαγκάτσης υποσχέθηκε ότι με αυτόν στο τιμόνι της ΕΠΟ δεν θα υπάρχουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά στα σφυρίγματα. Θα κάνω λίγη υπομονή ακόμα για να δω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Άρης για να διακριθεί πέρα από καλή ομάδα που φαίνεται ότι φέτος θα έχει, χρειάζεται ΚΑΙ ΙΣΟΝΟΜΙΑ. Δεν θα μπορεί σε κάθε ματς να κερδίζει και τον κακό διαιτητή.

Ο απίστευτος κόσμος του Άρη και η δήλωση επανασύνδεσης

Δεν θα πω πολλά για την εκπληκτική παρουσία των φίλων του Άρη σε ένα ακόμα εκτός έδρας παιχνίδι. Σας το είχα πει πολλές φορές όταν διάφοροι…πανηγύριζαν γιατί θα έχουμε άδειο γήπεδο φέτος και διάφορα άλλα ξένα στο DNA του Αρειανού,που πάντα θα είναι δίπλα στην ομάδα του που όσο τον πληγώνει τόσο τον πορώνει!
Το τέλος του αγώνα στις Σέρρες και το γεγονός ότι χειροκρότησαν, αλλά και δέχθηκαν το χειροκρότημα από τους παίκτες ήταν μία δήλωση…επανασύνδεσης μετά το πολύ κακό περσινό φινάλε. Δείγμα και αυτό της Αρειανής τρέλας και αφοσίωσης στο «Άρη θυμίσου μια ζωή μαζί σου»! Ότι και να γίνει ο Αρειανός θα είναι για πάντα εκεί. Άλλωστε επειδή ήταν πάντα εκεί, η ομάδα στα πολύ δύσκολα χρόνια χωρίς μεγαλοεπενδυτές ή παραγκάρχες κατάφερε να επιστρέψει και να σταθεί στα πόδια της. Από κει και πέρα για να πάρεις τίτλους προφανώς απαιτούνται και άλλα πολλά και ο καθένας καταλαβαίνει ειδικά στην Ελλάδα ποια, ωστόσο φτάσαμε τις 1400 λέξεις και θα τα πούμε στο επόμενο blog…!!!