Και γιατί να παίξει σε ελληνική ομάδα;

Ασφαλώς και (πέρα από την ύπαρξή του και το όνομά του) ΔΕΝ είχα εικόνα της εξέλιξης και της παρουσίας του Χρήστου Ζαφείρη τόσο στα γήπεδα της Νορβηγίας μέχρι τις αρχές του 2023, όσο και σε αυτά της Τσεχίας τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Παραστάσεις από αυτά τα δύο πρωτάθλημα δεν έχουμε, παρά μόνο ...στοιχηματική προσέγγιση μέσω αποτελεσμάτων, βαθμολογίας και στατιστικών στοιχείων. Και πάλι όμως (αλήθειες να λέμε) δεν είχε χτυπήσει κάποιος...συναγερμός των κεφάλι μας, ότι ένα εξαιρετικό ταλέντο ανεβαίνει στην κεντρική σκηνή διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο 21χρονος Έλληνας μεσοεπιθετικός με υποχρέωσε να φύγω το βράδυ της Τετάρτης από το “λεπτό προς λεπτό” στις μεταδόσεις από την Cosmote του τελευταίου “πακέτου” των play-offs του Champions League, να δώσω όλη μου την προσοχή στο ματς της Σλάβια με την Λιλ και να...αναφωνήσω: “Τι εργαλείο είναι αυτός ρε φίλε!”. Και ομολογώ ότι πολύ το χάρηκα. Μην κρυβόμαστε... Είναι υπέροχο να βλέπεις νέα ονόματα με προοπτική να ξεπροβάλλουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αλλά όταν μιλάμε για...πατριωτάκι, που το καταφέραμε να φορέσει και τη φανέλα της Εθνικής ομάδας στο μπρα ντε φερ με τη Νορβηγία, ένας λόγος παραπάνω να χαίρεσαι. Εδώ χρειάζεται να πούμε ένα μπράβο στην ΕΠΟ και ειδικότερα στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για τον χειρισμό του θέματος και το ότι κατάφεραν να πείσουν τον παίκτη να απαρνηθεί την εθνική Νορβηγίας για τη δικιά μας. Δεν είναι μικρή υπόθεση, καθώς οι Νορβηγοί έχουν να επιδείξουν πιο συνεπή παρουσία, σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων από εμάς. Οχι δεν είναι χαώδης η διαφορά, αλλά από τη στιγμή που εκεί ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά ο Ζαφείρης εύκολο θα ήταν να επιλέξει να αγωνιστεί δίπλα ατον Χάαλαντ. Προτίμησε τις ρίζες του και είναι αυτός ένας λόγος αισιοδοξίας για το πλάνο που υπάρχει, έστω και αν αυτό είναι στα χαρτιά ακόμα.

Ασφαλώς και δεν θα “βγάζει μάτια” σε κάθε αγώνα όπως το έκανε απέναντι στην Λιλ χθες βράδυ. Όμως στο εξαιρετικό θέμα που έφτιαξε ο Νότης Χάλαρης για αυτόν γίνεται σαφές και με τη γλώσσα των αριθμών ότι εξελίσσεται και το κάνει με εξαιρετική καμπύλη προόδου τα τελευταία χρόνια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό...

Πέρα από αριθμούς, τακτική προσέγγιση και αγωνιστική πειθαρχία, είναι πάρα πολύ σημαντική η εικόνα που βγάζει ο παίκτης μέσα στο γήπεδο. Η... σκηνική του παρουσία, η γλώσσα του σώματος, η κινήσεις του. Ακόμα και αν από την τηλεόραση δεν μπορείς να τα δεις όλα, στην περίπτωση του Ζαφείρη επειδή ήταν μέσα στα περισσότερα από αυτά τα “όλα”, η κατάθεση πάθους, ψυχής, ταλέντου, ταχύτητας, δύναμης, ευφυίας και γρήγορης “απόφασης” (εξαιρετικά δύσκολη, άρα και υπέροχη η εκτέλεση -με τη “ρύθμιση” του σώματός του- στο γκολ που πέτυχε) ήταν παραπάνω από φανερή. Το παλικάρι αυτό προσεφερε μια υπέροχη παράσταση και ήταν κρίμα που δεν ανταμείφθηκε και με πρόκριση στην League Phase του ChL. Είναι προφανές όμως, ότι χαράζει έναν δρόμο με εξαιρετική προοπτική, γιατί καταφέρνει να δείχνει από αυτή την ηλικία πως έχει και ηγετική ικανότητα.

Η κουβέντα που ακολούθησε, ήταν αναμενόμενη αλλά χωρίς μεγάλη αξία. Που ήταν οι scouts των ελληνικών ομάδων και δεν είδαν αυτό το διαμαντάκι που ανεβάζει τα ποδοσφαρικά του “καράτια” ραγδαία; Στο θέμα που έκανε το Gazzetta και παρατέθηκε πιο πάνω, αποδεικνύεται ότι ο Ζαφείρης πέρασε για λίγο πάλι από την Ελλάδα και σε μικρή εθνική ομάδα και για μια “φιλοξενία” (δοκιμής προφανώς) από την ακαδημία του Ολυμπιακού. Και θεωρώ απίθανο να μην ήταν σημειωμένο το όνομά του στο αρχείο και άλλων ομάδων. Αυτό δεν λέει και κάτι. Το τι ζητάει ο καθένας κάθε στιγμή, σε τι κατάσταση βρίσκεται ένας παίκτης και ποια η εικόνα του σε κάθε ηλικία είναι κάτι σχετικό. Ναι, είναι σαφές, ότι οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν την κουλτούρα και την υπομονή να περιμένουν και να εξελίξουν έναν ποδοσφαιριστή. Γιατί δεν την έχει και το κοινό τους αυτή την προσέγγιση. Ο οπαδός λέει πως θέλει να βλέπει “Ζαφείρηδες” στην ενδεκάδα, αρκεί αυτοί να πέσουν έτοιμοι...από τον ουρανό για να κάνουν ματς όπως έκανε αυτός απέναντι στην Λιλ. Με δύο-τρεις στραβές πάμε στα “βγάλτε τη φανέλα και φύγετε από εδώ”...

Φτάσαμε στην κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου από τους μικρούς του Ολυμπιακού για να θεωρεί αυτονόητο ότι από μια φουρνιά νεαρών παικτών, 4-5 θα έχουν κανονικό ρόλο στην προετοιμασία, με την προοπτική 2-3 από αυτούς να μπουν στη διαδικασία να πάρουν -σταδιακά- χρόνο στην πρώτη ομάδα. Οπότε γιατί να κοιτάξει ο όποιος Ζαφείρης σε αυτό το πρωτάθλημα, στη χώρα μεν που αγαπάει, αλλά όχι σε αυτή που μπορεί να προοδεύσει; Δεν γνωρίζω αν θα φτάσει να παίξει κάποια στιγμή σε ελληνική ομάδα, αλλά όπως βλέπω την εξέλιξη του σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία το θεωρώ ακραίο. Και γιατί να συμβεί δηλαδή; Το μέλλον (όχι μόνο στο ποδόσφαιρο) μοιάζει να βρίσκεται κάπου έξω από εδώ. Με βάση αυτά που δείχνει και αυτό που (σαφέστατα) χτίζει, ο δρόμος του δεν περνάει από την Ελλάδα, καθώς μπορεί μέσα στον επόμενο χρόνο να τον φέρει σε πολύ καλό πρωτάθλημα. Το έχουν πετύχει ήδη παίκτες που έφυγαν απο την Super League (ή δεν πέρασαν καν από αυτή) και “άνθισαν”. Και πέρα από αυτό, στο οικονομικό σκέλος, τα 3 εκατομμύρια της αγοράς του από τη Σλάβια, προφανώς έχουν προσεγγίσει ή και περάσει τα 10 ήδη και μάλλον λίγα λέω, με σαφή αυξητική τάση.

Οπότε το μόνο που έχω να του ευχηθώ είναι, πρώτα απ' όλα υγεία σωματική και πνευματική και να συνεχίσει να δουλεύει τόσο σκληρά (όσο είναι σαφές πως το κάνει ήδη), για να μας χαρίζει όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές. Προσωπικά μου αρκεί που αυτό θα μπορεί να το κάνει με τη φανέλα της Εθνικής μας ομάδας.