Και πού να δεις η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προβλήματα που έχει…

Ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ είναι σήμερα 2 Σεπτεμβρίου πιο έτοιμος και πιο μπροστά από όλους. Ξεπέρασε τον κλυδωνισμό του αποκλεισμού από την Μάλμε (τεράστια χαμένη ευκαιρία που δεν έπρεπε να χαθεί) και συνεχίζει ως η πιο έτοιμη ομάδα από όλες τις διεκδικήτριες του τίτλου.

Με εξαίρεση την αποχώρηση του Κουλιεράκη (γέμισε τα ταμεία και έγιναν με τα λεφτά της παραχώρησής του όλες οι υπόλοιπες κινήσεις), ο ΠΑΟΚ δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι σε σχέση με πέρυσι είναι σαφώς μία πιο γεμάτη και με ποιοτικότερο ρόστερ ομάδα, με ένα και μοναδικό ερωτηματικό. Σοβαρό μεν, αλλά μόλις ένα. Αν ο Μπακαγιόκο μπορεί να κάνει την δουλειά, έστω και στο 70% του Μεϊτέ είναι η μοναδική αμφιβολία που έχεις για το ρόστερ των πρωταθλητών.

Θα μου πείτε, μα μόλις πριν ανέφερες για την μεγάλη αποχώρηση του Κουλιεράκη. Πάντα στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι εύκολο σχετικά να καλύψεις την απώλεια ενός κεντρικού αμυντικού, όσο σπουδαίος κι’ αν είναι αυτός που φεύγει. Κλασικό παράδειγμα ο περσινός ΠΑΟΚ, ο οποίος έχασε τον καλύτερο κεντρικό αμυντικό του πρωταθλήματος εκείνη την εποχή (τον Ινγκασον) και επί της ουσίας δεν τον αντικατέστησε καν, αφού ο Εκόνγκ δεν του έδωσε σχεδόν τίποτα. Αν μάλιστα ο ΠΑΟΚ επιβεβαιώσει την απόκτηση του Χατζηδιάκου και ο Κόλι είναι απλά ένας κανονικός κεντρικός αμυντικός, κανένα θέμα για Ελλάδα.

Ο ΠΑΟΚ έχει καλύτερα φορ από πέρυσι χωρίς δεύτερη σκέψη, ο ΠΑΟΚ είναι πιο γεμάτος από πέρυσι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Και ο ΠΑΟΚ βάζει όπως όλα δείχνουν ένα κερασάκι στην τούρτα του με την απόκτηση του Σορετίρε που τον κάνουν καλύτερη ομάδα από πέρυσι. Ενας πρωταθλητής που είναι καλύτερος από πέρυσι δεν μπορεί να μην είναι φαβορί για τον τίτλο, λέω εγώ, αλλά θα περιμένω πρώτα να τελειώσουν όλες οι μεταγραφές όλων, να τους δω σε δύο τρία ματς όλους μαζί και θα επιστρέψω.

Αλλωστε πριν μερικές ημέρες έγραφα εδώ ότι κατανοώ γιατί οι στοιχηματικές δίνουν ως πρώτο φαβορί τον Ολυμπιακό. Αλλά έβαζα μία σημείωση τότε. Εφόσον κρατήσει βέβαια τους Ποντένσε και Ορτα. Και δεν το έγραφα γιατί δεν πιστεύω ότι δεν μπορεί να βρει ισάξιους παίκτες, αλλά γιατί οι δύο συγκεκριμένοι εκτός από την δεδομένη ποιότητα που έχουν είναι και μέλη αυτής της ομάδας. Τους αποκτούσες Πέμπτη και Κυριακή έπαιζαν βασικοί. Οποιοι κι’ αν έρθουν τώρα, ακόμη κι’ αν αποδειχτούν ισάξιοι θα χρειαστούν χρόνο… Είπαμε όμως ας τελειώσουν οι μεταγραφές όλων και βλέπουμε…

Εκείνος που σίγουρα δεν βλέπεται είναι ο Παναθηναϊκός. Η εικόνα του με την Καλλιθέα δεν ήταν κακή ή αποκαρδιωτική, ήταν σοκαριστική. Δεν θυμάμαι να έχω σοκαριστεί σε τέτοιο βαθμό με εικόνα ομάδας πρωταθλητισμού κόντρα σε νεοφώτιστη στο πρωτάθλημα. Δεν είναι και λίγο άλλωστε να δεχτείς 26 τελικές από νεοφώτιστους, επί της ουσίας στην έδρα σου. Ο Παναθηναϊκός σε αυτό το ματς και σε επίπεδο προπονητή και σε επίπεδο ποδοσφαιριστών ήταν για να σκέφτεσαι όχι αν θα πάρει ή θα διεκδικήσει πρωτάθλημα, αλλά αν θα μπει στην τετράδα των πλέι οφ. Δεν έχει νοοτροπία μεγάλης ομάδας, δεν έχει ποδοσφαιρικό σχέδιο, δυνάμεις, ρυθμό, ένταση, διάθεση, συγκέντρωση, εγωισμό, δεν έχει τίποτα. Σκεφτόμουν αν είσαι προπονητής σου δείξουν αυτή την εικόνα και σου πουν έλα να αναλάβεις, αν θα έλεγες, «ναι έρχομαι…» ή «ευχαριστώ δεν θα πάρω…».

Ο Αλόνσο είπε ότι ξέρει τι φταίει, ας περιμένουμε να δούμε αν μπορεί όντως να το διορθώσει, μοιάζει όμως δύσκολο να προλάβει το διορθώσει ακόμη κι’ αν όντως ξέρει, τόσο σύντομα ώστε ο Παναθηναϊκός να διεκδικήσει πρωτάθλημα. Αν δεν ήταν τόσο σοκαριστική η εικόνα της Παναθηναϊκού θα έπρεπε να γράψουμε ύμνους για την Καλλιθέα και την δουλειά του Ντονάτι, αλλά θα περιμένω ακόμη δύο ματς της για να καταλάβω καλύτερα αν είναι τόσο καλή ομάδα ή ήταν τόσο χάλια ο Παναθηναϊκός.

Οσο για την ΑΕΚ; Προσωρινά ψάχνει φάρμακο στο ψυχολογικό πρόβλημα που έχει μέσα από τις νίκες. Η ανασφάλεια μειώνεται μόνο όταν νικάς και αυτό προσπαθεί να κάνει ο Αλμέιδα. Στην Λειβαδιά η ΑΕΚ ήταν και πάλι φοβική, η ανασφάλειά της και τα σοβαρά ατομικά λάθη που προκύπτουν από αυτήν, από σύμπτωση δεν την οδήγησαν στο να βρεθεί πίσω στο σκορ. Αν συνέβαινε το μοιραίο δεν πιστεύω ότι θα κέρδιζε ούτε τον Λεβαδειακό. Το γκολ του Κοϊτά στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου την έβγαλε από την δύσκολη θέση, ένα γκολ ατομικής ποιότητας και όχι ομαδικής δουλειάς. Χωρίς αυτήν αμφιβάλω αν θα τα κατάφερνε… Είναι απολύτως κρίσιμη η μεταγραφή του φορ κι’ ας ομολογήσουμε ότι ο Αλμέιδα με Πήλιο και Χατζισαφί εδώ και μήνες έκανε «έγκλημα»… Ο μικρός δεν είναι ακόμη σούπερ, θέλει δουλειά, αλλά είναι σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από τον Ιρανό σε όλους τους τομείς, πλην της εμπειρίας. Με το ρόστερ που έχει σήμερα η ΑΕΚ τείνω να πιστέψω ότι στο τέλος της σεζόν θα είναι ένας από τους δύο τρεις παίκτες με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από όλη την ΑΕΚ. Και από τον περασμένο Μάρτιο μέχρι τη ρεβάνς με τη Νόα δεν είχε παίξει ούτε ένα λεπτό… Ανεξήγητο!

Αλλά όλα αυτά τα ζητήματα των ελληνικών ομάδων είναι μικροπροβλήματα, μπροστά σε αυτά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μία ομάδα που κράτησε τον προπονητή που είχε τα δύο προηγούμενα χρόνια, μετά από συνέντευξη που του έκανε και επειδή δεν βρήκε άλλον. Έναν προπονητή που του έγιναν μέσα σε τρία χρόνια μεταγραφές άνω των 700 εκατ. ευρώ, μία ομάδα που αποφάσισε να επενδύσει φέτος 150 εκατ. ευρώ σε τρεις παίκτες που όχι απλώς δεν έκαναν την διαφορά εκεί που έπαιζαν αλλά δεν ήταν καν βασικοί (Ντε Λιχτ, Ουγκάρτε και Μαζράουι) και που ακούει τον προπονητή της να την τρολάρει συνεχώς δημόσια, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει καμία σημασία που δεν μπορεί να την βγάλει στο Τσάμπιονς Λιγκ, ή να την οδηγήσει σε πρόκριση από τον όμιλο με Κοπεγχάγη και Γαλατά, από την στιγμή που μπορεί και κατακτά τίτλους όπως το Λιγκ Καπ… Αλλά περισσότερα για την Γιουνάιτεντ και την Γαλατά θα γράψω αύριο…