Άρης: Οι πράξεις και ο αριθμός των παραμενόντων επιβεβαίωσαν την αλλαγή στη μεταγραφική πολιτική

Εστιάζοντας στη δραστηριότητα του Άρη στις μεταγραφικές περιόδους των τελευταίων χρόνων, το χτίσιμο από μηδενική βάση υπήρξε συνήθεια έπειτα από την ολοκλήρωση σεζόν με αρνητικό πρόσημο. Ακόμη μάλιστα και μετά από αγωνιστικές περιόδους επίτευξης ενός στόχου (εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου) με πιο τρανό παράδειγμα το περασμένο καλοκαίρι όπου συνολικά είκοσι ποδοσφαιριστές αποκτήθηκαν υπό τη μορφή μεταγραφής σ’ ένα εγχείρημα το οποίο – εκ του αποτελέσματος – χαρακτηρίστηκε αποτυχημένο. Γιατί η πλειοψηφία των επιλογών δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, παράλληλα χρειάστηκε χρόνος για την «επιβολή» συνοχής» και στην κρίσιμη στιγμή (βλέπε τελικός Κυπέλλου) το ρόστερ αποδείχθηκε ανεπαρκές για την υλοποίηση του μεγάλου στόχου.

Καθώς εκκρεμεί η προσθήκη ενός ακόμη φορ ή και κεντρικού χαφ (υπάρχει σχετική σκέψη), φέτος ο Άρης έκανε τις λιγότερες μεταγραφικές κινήσεις συγκριτικά με τα προηγούμενα καλοκαίρια. Μέχρι στιγμής αυτές έχουν φτάσει στις οκτώ, μία λιγότερη από το καλοκαίρι του 2019 όπου οι «κίτρινοι» είχαν αποφασίσει τη διατήρηση αρκετών παικτών του βασικού κορμού. Και πάλι όμως ο αριθμός αυτών δεν είχε φτάσει στους «15». Τόσοι είναι οι σίγουροι παραμένοντες και πρόκειται για τους Κουέστα, Φαμπιάνο, Μπράμπετς, Βέλεθ, Ροζ, Μοντόγια, Ζουλ, Νταρίντα, Σουλεϊμάνοφ, Φετφατζίδη, Μορόν, Ζαμόρα, Μανού Γκαρθία, Φατόρε και Σαβέριο. Θεωρητικά μέσα στην ίδια λίστα είναι και ο νεαρός τερματοφύλακας Κυριαζής, το ίδιο ισχύει και για τους Ρούμπεν Πάρντο, Μιχάλη Παναγίδη και Θόδωρο Αγοραστό. Στην πραγματικότητα όμως, ο πρώτος γνωρίζει ότι είναι εκτός πλάνων και θα παραμείνει μόνο στην περίπτωση μη εύρεσης ομάδας για να συνεχίσει την καριέρα του ενώ για τους άλλους δύο γίνονται συζητήσεις με σκοπό τον ετήσιο δανεισμό τους.

Ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που ήταν στο ρόστερ και ολοκλήρωσε την περασμένη σεζόν και παρέμειναν στην ομάδα στοιχειοθετεί ένα από τα πλεονεκτήματα τα οποία, στον Άρη νιώθουν ότι, πρέπει να αξιοποιηθούν. Η συνοχή και η γραμμή επικοινωνίας μεταξύ των παικτών δεν είναι ζητούμενα, αλλά αυτονόητα. Ως ένα βαθμό φάνηκαν στις πρώτες τρεις αγωνιστικές ασχέτως του ότι η βαθμολογική συγκομιδή δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών αλλά και των όσων πραγματικά άξιζε να εισπράξει η ομάδα. Βασικό ζητούμενο είναι η ουσιαστική ένταξη των νέων παικτών στην ομάδα. Μόντσου, Σιφουέντες, Φρίντεκ και Ούγκο Μάγιο έδειξαν ότι το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.

Ο Κλείτον Ντιαντί έστειλε ενθαρρυντικά μηνύματά, παραμένει όμως ένα παιδί το οποίο πριν από λίγους μήνες έπαιζε στα… ξερά γήπεδα. Ο Πιόνε Σίστο έδειξε ότι δεν έχει προσαρμοστεί στον ρόλο του και σ’ αυτό έπαιξε ρόλο ο τραυματισμός που τον κράτησε εκτός προγράμματος για σχεδόν τρεις εβδομάδες. Ο Χουάνκαρ ενσωματώθηκε μόλις στις αρχές της εβδομάδας και η πρώτη εκτίμηση είναι ότι θα χρειαστεί διάστημα τουλάχιστον τριών εβδομάδων για να πλησιάσει το επίπεδο φυσικής κατάστασης των υπολοίπων.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που φάνηκε από τις πράξεις είναι η αλλαγή μεταγραφικής πολιτικής τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Το καλοκαίρι οι «κίτρινοι» προχώρησαν σε κάτι που δεν συνηθίζουν με τις τέσσερις αγορές ποδοσφαιριστών (σ. σ. Μόντσου, Σιντκλίφ, Ντιαντί και Σιφουέντες) καθώς στη σύμβαση δανεισμού του τελευταίου υπάρχει ο όρος της υποχρεωτικής αγοράς των δικαιωμάτων του το καλοκαίρι του 2025. Ενδεχομένως να υπάρξει και 5η αγορά καθώς για τη θέση του φορ ο οποίος θα αγωνίζεται πίσω από τον Λορέν Μορόν, οι «κίτρινοι» έχουν εστιάσει σε δύο περιπτώσεις παικτών οι οποίοι ανήκουν σε άλλες ομάδες και οι προτάσεις που κατέθεσαν περιλαμβάνουν δανεισμό με option αγοράς.

Ποσοτικά, από το καλοκαίρι του 2020 κι έπειτα, είναι η πρώτη φορά που ο Άρης περιορίζεται σε μονοψήφιο αριθμό μεταγραφών. Συνήθως, ο μονοψήφιος αριθμός είχε να κάνει με τους παραμένοντες με εξαίρεση το καλοκαίρι του 2022.