Άρης: Η διαφαινόμενη παραμονή του Παναγίδη δεν είναι κακή εξέλιξη για τον ίδιο

Στην περίπτωση του 20χρονου μεσοεπιθετικού, είναι αλήθεια ότι, απότομα μπήκε στην… αγωνιστική καθημερινότητα της πρώτης ομάδας και με τον ίδιο τρόπο «έφυγε» στην έναρξη των φετινών υποχρεώσεων. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στο Πρωτάθλημα U19 της περιόδου 2022-23 ήταν η παρακαταθήκη του στην αφετηρία της περασμένης αγωνιστικής περιόδου και η εικόνα που παρουσίασε στις πρώτες προπονήσεις επί θητείας Άκη Μάντζιου, ήταν ο λόγος της παροχής διαδοχικών ευκαιριών. Τίποτε δεν δωρίστηκε στον νεαρό επιθετικό, απλά αξιολογήθηκε από τον προπονητή του ότι ήταν σε θέση ανταπόκρισης στις αγωνιστικές απαιτήσεις. Θεωρητικά, το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα ήταν σ’ εκείνο το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, επί της ουσίας όμως ήταν η μισή ώρα που πήρε κόντρα στον Πανσερραϊκό.

Ακολούθησε το παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα όπου χρησιμοποιήθηκε στη φυσική θέση του (αυτή του επιτελικού μέσου) αλλά η αγωνιστική ανάγκη τον έστειλε στο αριστερό άκρο της επίθεσης σε σημείο δημιουργίας της αίσθησης ότι εκεί παίζει. Κι όμως, πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίο ανέκαθεν αγωνιζόταν στον άξονα. Εκεί ο Άρης είχε πολυκοσμία εν αντιθέσει με τα επιθετικά άκρα με συνέπεια την επιστράτευση τακτικών αλχημειών.

Μέχρι πρότινος επικρατούσε η αίσθηση του δανεισμού του σε άλλη ομάδα διότι εκτιμήθηκε ότι μετά τις ριζοσπαστικές αλλαγές που έλαβαν χώρα στον άξονα και τα επιθετικά άκρα, δύσκολα θα βρει χρόνο και ρόλο στην τωρινή ομάδα. Αυτή η άποψη δεν απέχει αρκετά από την πραγματικότητα ή τουλάχιστον αυτό φάνηκε στα πρώτα τρία παιχνίδια όπου ήταν εκτός πλάνου. Από την άλλη πλευρά, πόσο ωφέλιμος μπορεί να είναι ο δανεισμός σε μια ομάδα με την οποία δεν έχει δουλέψει από την αρχή της προετοιμασίας για ένα παιδί το οποίο δεν μετρά περισσότερες από μία επαγγελματική σεζόν; Θα είχε εγγυημένο χρόνο; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί με ασφάλεια ότι πιθανός δανεισμός του θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις ανάπτυξής του; Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που είχε απορριφθεί κάθε σενάριο παραχώρησης σε ομάδα της Superleague 2 και η κουβέντα είχε επικεντρωθεί σε δύο ομάδες της Κύπρου.

Σαφέστατα η απόπειρα αναρρίχησης στην αγωνιστική ιεραρχία του Άρη στοιχειοθετεί δύσκολο εγχείρημα για τον νεαρό ποδοσφαιριστή, εντούτοις, είναι κάτι που πρέπει να επιδιώξει. Πέρυσι, στις πρώτες συμμετοχές του με την επαγγελματική ομάδα δεν έκανε τη διαφορά αλλά ανταποκρίθηκε στα περισσότερα από αυτά που του ζήτησε ο Άκης Μάντζιος. Είχε τακτική συνέπεια, αμυντικές επιστροφές, όφειλε όμως να είχε παρουσιαστεί πιο δραστήριος στην επίθεση αποβάλλοντας παράλληλα τις δεύτερες σκέψεις πριν την τελική προσπάθεια. Κάθε πιτσιρικάς σκέφτεται περισσότερο την αποφυγή ενός (μοιραίου) λάθους σε σχέση με μια ενέργεια που θα κάνει τη διαφορά κι αυτό έδειξε ο Μιχάλης Παναγίδης. Μετά από ένα σημείο, αυτή η σκέψη μάλλον του έριξε και το ηθικό. Στο τέλος η στατιστική έγραψε ότι είχε 0.9 σουτ ανά παιχνίδι εκ των οποίων 0.2 βρήκαν εστία.

Καθώς διαφαίνεται ότι θα παραμείνει στον Άρη – τουλάχιστον – μέχρι τον Δεκέμβρη, αυτή η εξέλιξη δεν είναι απαραίτητα αρνητική για τον ίδιο. Όπως κέρδισε βασικό ρόλο τον περασμένο φθινόπωρο, θα πρέπει να προσπαθήσει να κάνει το ίδιο και το αντίστοιχο φετινό. Προφανώς είναι υψηλότερο το επίπεδο του εσωτερικού ανταγωνισμού, πολλές φορές όμως αυτό οδηγεί έναν νεαρό αθλητή σε περαιτέρω εξέλιξη…