Αρης: Όλοι έχουν άποψη, ένας αποφασίζει

Το τελευταίο σημειώνεται προκαταβολικά, με την υποψία καταγραφής του πριν τη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων αν και μερικά πράγματα φανερώθηκαν μέσα από το (περιορισμένο, είναι αλήθεια, σε σχέση με άλλες χρονιές) εύρος των μεταγραφικών κινήσεων. Αυτές ανέδειξαν τον βασικό άξονα του αγωνιστικού σχεδίου.

Την πρόθεση χρησιμοποίησης του… αυθεντικού 4-3-3 με τα τρία «οκτάρια» και κύριο στόχο τον έλεγχο του ρυθμού αλλά και την καλύτερη κυκλοφορία μπάλας παράλληλα της πιο άρτιας επιθετικής ανάπτυξη. Έχοντας αυτό κατά νου, ο Άρης προχώρησε στην επένδυση αγοράς των δικαιωμάτων των Μόντσου, Σιφουέντες οι οποίοι παράλληλα εκτόξευσαν τη χρηματιστηριακή αξία του συνόλου καθώς πρόσθεσαν 12 εκατ. ευρώ βάσει της τελευταίας εκτίμησης του Transfermarkt. Βέβαια, αυτές οι αξιολογήσεις δεν είναι δα και… Ευαγγέλιο.

Πέρυσι ο Άρης πονούσε στο «8», γι’ αυτό μετά από κάθε παιχνίδι ο Άκης Μάντζιος ρωτούσε για τη σωματική κατάσταση του Βλάντιμιρ Νταρίντα, έχοντας αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε η περιθώριο απώλειάς του. Φέτος έχει την πολυτέλεια της διαχείρισης περισσοτέρων εσωτερικών μέσων και κυρίως ποιοτικών.

Αυτό δεν είναι προβληματισμός αλλά ευλογία. Προφανώς οι επιλογές θα γίνονται αναλόγως της απαίτησης κάθε αγώνα. Απέναντι σε ομάδες όπως οι Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θα κρίνεται αναγκαία η παρουσία ενός καθαρού αμυντικού χαφ (Ζαν Ζουλ) και στα υπόλοιπα παιχνίδια είναι εξαιρετικά πιθανό να χαρακτηρίζεται προτιμότερο το σχήμα των τριών εσωτερικών μέσων όπου ένας εκ των Μόντσου, Νταρίντα, Σιφουέντες και Μανού Γκαρθία δεν θα ξεκινάει στο παιχνίδι.

Στην άποψη που διατυπώνει ο καθένας, ένας έχει την ευθύνη της τελικής απόφασης και φυσικά αυτός είναι ο Άκης Μάντζιος. Ακόμη εξάλλου και οι συγκεκριμένοι τέσσερις ποδοσφαιριστές έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Κύριο γνώρισμα του Νταρίντα είναι τα τρεξίματα, η πίεση που μπορεί να ασκήσει στα πρώτα 15-20 μέτρα κάνοντας εν μέρει τη δουλειά του Ζαν Ζουλ, την οποία κάποτε έκανε καλύτερα ο Λούκας Σάσα. Ο Μόντσου έχει ηρεμία στο παιχνίδι του και την ικανότητα, με μία πάσα, να αναγκάσει τα βλέμματα να αλλάξουν πλευρά.

Ο Σιφουέντες έχει εξαιρετική αίσθηση του χώρου, κράτημα μπάλας αλλά και κάθετη κίνηση με την μπάλα στα πόδια. Ο Μανού Γκαρθία είναι περισσότερο δημιουργικός, βασίζεται στην κάθετη πάσα, είναι ελαχίστως παραγωγικός στα ανασταλτικά καθήκοντα κι αν δοκιμάζει συχνότερα τα πόδια του από τα 15-20 μέτρα θα κάνει πιο χαρούμενο τον προπονητή του.

Οπότε, ο Άκης Μάντζιος έχει να επιλέξει μεταξύ τεσσάρων παικτών στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν αρκετές διαφορές σε επίπεδο χαρακτηριστικών. Γι’ αυτόν τον λόγο, προσωπικά, είμαι επιφυλακτικός για την τριάδα που θα αγωνιστεί στην Κρήτη απέναντι στον ΟΦΗ.

Πηγαίνοντας σ’ αυτά που προσωπικά περιμένω να δω στην επανέναρξη του Πρωταθλήματος είναι η εντονότερη συμμετοχή των full back στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο Ούγκο Μάγιο δεν θα είναι διαθέσιμος αλλά και η ομάδα δεν μπορεί να πάει… μονόπατα στην επίθεση.

Το ίδιο ισχύει και για τον Πιόνε Σίστο ο οποίος παρουσιάστηκε «μουδιασμένος» στα πρώτα παιχνίδια μετρώντας, συντριπτικά, περισσότερα λεπτά απαρατήρητης παρουσίας. Κυρίως όμως, αναμένω τις καλύτερες συνεργασίες των δημιουργικών μέσων με τον Λορέν Μορόν ο οποίος είναι αναγκαίο να γίνει πιο επιδραστικός στο παιχνίδι του συνόλου.

Οι πληροφορίες για τον Ισπανό αναφέρουν ότι το ζήτημα της επέκτασης της συνεργασίας βρίσκεται σε καλό δρόμο και στην πραγματικότητα είναι αναγκαίο να ολοκληρωθεί θετικά ούτως ώστε να λειτουργεί απρόσκοπτα στην εξέλιξη της χρονιάς.