Ουδεμία έκπληξη σε αυτά που είδαμε

Είχαν βάσανα, έχουν βάσανα και θα έχουν και άλλα. Οι “μεγάλοι”. Μέχρι να βρουν την άκρη τους με τα ρόστερ που γέμιζαν μέχρι την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Μέχρι τη στιγμή που -νομοτελειακά- θα επιβάλλονται πιο εύκολα (των ασθενέστερων). Είτε επειδή θα δέσουν περισσότερο, είτε επειδή θα αρχίσουν να οπισθοχωρούν οι υπόλοιποι στο πρωτάθλημα -όπως συμβαίνει πάντα- καθώς δεν θα έχουν όλοι τους (μακάρι να προκύψει κάτι διαφορετικό) αντοχές και βάθος μέχρι τέλους, είτε επειδή θα υπάρχουν και... σπρωξιματάκια από εδώ και από εκεί, καθώς είναι πάντα οι “μικροί” που βγαίνουν ματωμένοι από τη διαδικασία, όσο και αν ωρύονται πάντα οι “μεγάλοι”.

Είναι ευδιάκριτα τα πράγματα και δεν πρέπει να έχεις και πτυχίο προπονητικής για να καταλάβεις κάποια πράγματα. Αυτό (το πτυχίο) απαιτείται για να λύσεις τα προβλήματα και γι αυτό αμείβονται (αδρά) αυτοί πάνω στους οποίους “σκάνε” αυτά τα ζόρια. Από το πόνημα με τίτλο: “Τράβα με να σε τραβώ να ανεβούμε το βουνό” της 27ης Αυγούστου δεν έχουν αλλάξει σημαντικά τα πράγματα και πως να συμβεί άλλωστε; Αεροπλάνα με παίκτες προσγειώνονταν μέχρι την τελευταία ημέρα των μεταγραφών και μεσολάβησε η διακοπή για αγώνες εθνικών ομάδων. Την οποία έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να τη βλέπουμε περίπου σαν το άγιο δισκοπότηρο, για όποια ομάδα δεν έχει ξεκινήσει καλά. Ότι, δηλαδή, σε δέκα μέρες ο...μάστορας θα κάνει όσα δεν έγιναν ολόκληρο καλοκαίρι. Ότι πείτε...

Ναι στον Παναθηναϊκό μάλλον βοήθησε αυτό το κενό για να συμμαζευτεί η κατάσταση και αγωνιστικά και ψυχολογικά, ώστε να μην υπάρξει πατατράκ στην Τούμπα. Αλλά δεν περίμενα (το έγραψα και το επανέλαβα) τον ίδιο Παναθηναϊκό όπως αυτό με την Καλλιθέα. Τους εμπνέει ή όχι ο Αλόνσο, επιβάλλεται ή όχι όσο πρέπει, οι παίκτες έχουν και το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Ήταν αναμενόμενο να βγει, ειδικά απέναντι στον ΠΑΟΚ. Ούτε σούπερ ήταν, ούτε γύρισαν ξαφνικά εντελώς το “αγωνιστικό” χαρτί. Αλλά επιβίωσαν και -εντέλει- όχι τόσο δύσκολα, μετά το πρώτο 30λεπτο. Και ναι με το ένστικτο του Ιωαννίδη θα μπορούσε να πάρει και το ματς το Τριφύλλι. Αλλά υπάρχει και το ένστικτο του (εξαιρετικού) τερματοφύλακα. Το είχε ο Κοτάρσκι, όπως από την άλλη πλευρά ο Ντραγκόφσκι. Να είναι καλά το ατομικό ταλέντο και από τις δύο πλευρές που μας έδωσε κάποιες φάσεις, γιατί κατά τα άλλα δεν περάσαμε και ωραίο ποδοσφαιρικό βράδυ. Ας προσέχαμε να επιλέξουμε το ΟΦΗ-Αρης θα πείτε. Να είναι καλά και τα συνδρομητικά, που τα έχουμε και τα δύο πλέον στη διάθεσή μας, αλλά δεν μπορούν να προβλέψουν ένα κενό έστω τριών τετάρτων ανάμεσα σε δύο αγώνες. Μπορεί να φταίνε οι...αεροπορικές εταιρίες με τον προγραμματισμό των πτήσεων βέβαια.

Είχαμε -λοιπόν- αποδεκτό (συγκριτικά με το τι έχουμε δει μέχρι τώρα) Παναθηναϊκό, που ακόμα θέλει να βρει τις άκρες του στα χαφ. Πιθανόν ο Μπακασέτας να πρέπει να αποσυρθεί για κάποιο διάστημα στον πάγκο να ηρεμήσει και το κεφάλι του γιατί γίνεται ακόμα ένας Ελληνας παίκτης που πρέπει να σηκώσει την πλάτη του τις...αμαρτίες του κόσμου όλου, χωρίς να φταίει μόνο αυτός. Ο Ουναΐ θα πάρει χρόνο και θα δώσει πράγματα,η αμυντική λειτουργία δένει με Ίνγκασον, μια λαμπάδα στο μπόϊ του Ιωαννίδη, όσο και αν μπορεί να έχουν γκολ Πελίστρι και Τετέ. Και κυρίως ηρεμία και υπομονή, γιατί το αχανές ΟΑΚΑ μπορεί να φέρει και άλλα ζόρια σε... “σίγουρα” ματς.

Μάλλον όλοι περιμέναμε καλύτερο ΠΑΟΚ, ειδικά από τη στιγμή που ο Λουτσέσκου (αναμενόμενο) εμπιστεύθηκε αυτούς που ξέρει και τον ξέρουν καλύτερα. Φάνηκε να το εισπράττει αυτό στο πρώτο ημίωρο του ντέρμπι, αλλά στην εξέλιξη του αγώνα ο Δικέφαλος έγινε αρκετά...Λανς. Πίστευε πως (ρε αδερφέ) ένα γκολ θα το βάλει σίγουρα και θα το πάρει το ματς. Το να λέμε ότι ο (σχεδόν πάντα αξιόπιστος αλλά...) Μπράντον Τόμας ήταν αυτό που έλειπε από τους γηπεδούχους, δείχνει ότι αν δεν υπάρχει πρόβλημα πληρότητας στην επίθεση (με τέσσερις επιθετικούς;) σίγουρα στη χημεία υπάρχει ακόμα δρόμος. Ασφαλώς και είναι δικαιολογημένος ο εκνευρισμός του Λουτσέσκου, γιατί η αρχική του ενδεκάδα ήταν μεν “δικιά του ομάδα”, ο τρόπος που αγωνίστηκε (για 60 λεπτά) όχι. Ανέλπιστα light ομάδα! Σε αυτή τη συγκυρία ήταν μια ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ να κάνει το 4Χ4 να φτιάξει -ή να κρατήσει διαφορές- και να αφήσει το έναν διεκδικητή οκτώ πόντους πίσω. Ελάχιστα πειστικά κυνήγησε αυτή την ευκαιρία.

Θα μπορούσε να μην “κουτουλήσει” και ο Ολυμπιακός; Ναι αν έβαζε γκολ στο πρώτο ημίχρονο μάλλον θα τα κατάφερνε και αυτή τη φορά. Σε αντίθεση με Βόλο, Καλλιθέα και Λαμία ο Παναιτωλικός έκανε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το αναμενόμενο με το “πούλμαν”. Και τι να κάνει δηλαδή; Να κυνηγήσει το ματς για να φάει τρία γκολ και όλοι να λένε “μπράβο που δεν κλείστηκε”; Χώρια που όσο μπόρεσε τον ένιωσε και ο Τζολάκης. Είχαμε λοιπόν το ρεκόρ γεμισμάτων, αποτέλεσμα της έλλειψης χημείας ανάμεσα στους παίκτες που ήρθαν τελευταία στιγμή. Αφού δεν ξέρουν ούτε τακτικά τι θέλει ο Μεντιλίμπαρ, ούτε πως αυτό θα το κυνηγήσουν συνδυαστικά με τους συμπαίκτες τους, θα πάνε στο γέμισμα της περιοχής με σέντρες αφού έχουν βάλει τον αντίπαλο μέσα στο κουτί του. Ο Γουίλιαν από νωρίς έριξε άγκυρα αριστερά, αφού φαινόταν ότι έψαχνε κάτι άλλο εκτός από τη σέντρα, αλλά δεν ήξερε πως και με ποιους να το βρει, ενώ και η επιθυμία (ή έμπνευση) του Ολιβέϊρα έβρισκε πάνω στον ίδιο τοίχο. Ακόμα πάντως και το γεγονός ότι σε αυτό το...παλιό “καλό” αγγλικό παιχνίδι η μπάλα μόνο στο κεφάλι τους Γιάρεμτσουκ δεν έφτανε δείχνει τον δρόμο που έχουν οι Ερυθρόλευκοι στο μοντάρισμα. Οχι στα ντέρμπι, στα άλλα ματς, τα γεμάτα με παγίδες.

Σοφότεροι δεν γίναμε. Επιβεβαιώθηκαν αυτά που περιμέναμε. Να δούμε απόψε και την ΑΕΚ που δουλεύει σε καθεστώς μεγαλύτερης ησυχίας από τους υπόλοιπους, αλλά σε αυτή τη φάση το κοινό σημείο είναι ότι κανένας από τους διεκδικητές δεν παίζει συντεταγμένα από τον άξονα, παρά μόνο σε κάποιες ατομικές προσπάθειες παικτών που κουβαλάνε τη μπάλα με ταλέντο κι ένστικτο. Ψάχνουν όλοι την τύχη του από τα άκρα, όπου αν δεν πετάει κάποιος (ή κάποιοι στην ίδια πλευρά) παίκτης η ανάπτυξη είναι μονότονη, μονοδιάστατη και ο αντίπαλος μπορεί να καλυφθεί πιο εύκολα αμυντικά. Αφού όμως έτσι θα φτιάχνονται τα ρόστερ κάθε σεζόν, ουδεμία έκπληξη υπάρχει. Μόνο η γνώση του προπονητή για το υλικό που έχει στα χέρια του και το πόσο καιρό είναι στην ομάδα, προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά και αυτό σχετικό είναι.