Ο Αλόνσο επένδυσε στην “διακοπή”, αμύνθηκε και έφυγε αήττητος από την Τούμπα

Τώρα που το έχουμε δει αυτό το ντέρμπι είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η διακοπή των εθνικών ομάδων λειτούργησε ως ευνοϊκός παράγοντας για τον Παναθηναϊκό. Εξ ορισμού η έλλειψη ρυθμού ευνοεί την ομάδα που αμύνεται. Και για τον ΠΑΟΚ, που ήταν στην επίθεση ειδικά κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, το ζητούμενο για να ολοκληρώσει αποτελεσματικά τις επιθέσεις ήταν οι εκτελέσεις και οι τελικές αποφάσεις των δημιουργών και των εκτελεστών. Η ιστορία του ματς δείχνει ότι δεν ήταν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση οι επιθετικοί του ΠΑΟΚ. Και αυτό δεν είναι κάτι αφύσικο όταν έχει προηγηθεί μια πολυήμερη διακοπή σε μια περίοδο που οι ομάδες πήγαιναν να βρουν τον ρυθμό τους.

Όταν ξεκινά η ανάλυση σχετικά με το πώς έγινε να μην πετύχει γκολ ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα προφανώς αναφέρεται το όνομα του Μπαρτλομιέϊ Ντραγκόφσκι, διότι οι δικές του αποκρούσεις ήταν λίγες αλλά καθοριστικές. Ένα άλλο μέρος της εξήγησης όμως είναι και το σχετικό με τις τοποθετήσεις του Παναθηναϊκού για να αμυνθεί αποτελεσματικά αλλά και το σχετικό με την επιθετική τακτική του. Ο Ντιέγκο Αλόνσο επέλεξε τις άμεσες επιθέσεις (17 μεγάλες μεταβιβάσεις από τον τερματοφύλακά του και άλλες 17 από τους Ινγκασον, Γεντβάι, Αράο) προκειμένου να μην επιτρέψει στον ΠΑΟΚ να πάρει την μπάλα από τον Παναθηναϊκό στο μεσαίο τρίτο του τερέν και να βρει χώρους για να μεταβεί άμεσα στην επίθεση. Ο Παναθηναϊκός έτσι έκανε ένα “άχαρο” και σχετικά ακίνδυνο, επιθετικά, παιχνίδι, το οποίο όμως τον βοήθησε να κρατήσει το “0” και να μείνει μέσα στο ντέρμπι μέχρι το τελευταίο διάστημα, όταν έψαξε και τη νίκη. Στο μεγαλύτερο μέρος του ματς η προτεραιότητά του ήταν να μη τον βγάλει η τοποθέτησή του εκτεθειμένο στην αμυντική μετάβαση, και το να παραμένει συγκεντρωμένος και “γρήγορος” στις αντιδράσεις κατά την φάση της άμυνας.

Στη δεδομένη στιγμή ο Ουρουγουανός προπονητής έκανε μια επιλογή που βοηθούσε την ομάδα του να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια. Το είχε κάνει και απέναντι στη Λανς στο ΟΑΚΑ, και του είχε βγει. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο Αλόνσο έχει βρει ένα σχέδιο που λειτουργεί ικανοποιητικά για την ομάδα του, στο αμυντικό κομμάτι, απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους. Μια πεπατημένη που δεν αποκλείεται να την ακολουθήσει και στο επόμενο ντέρμπι, την 6η αγωνιστική, απέναντι στην ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και ενδεχομένως σε κάποια ευρωπαϊκά ματς. Για να ζητήσει περισσότερα όμως του χρειάζεται ισορροπία - δηλαδή να γίνει και απειλητικός και να φτάσει με καλές προϋποθέσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία.

Από την άλλη, ο Ραζβάν Λουτσέσκου στη δεδομένη στιγμή δεν μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα του περισσότερο. Έδωσε χρόνο και ευκαιρία σε όλους τους επιθετικούς του - ακόμη και στον Σαμάτα. Με άλλα λόγια, ο προπονητής μιας ομάδας που έχει κάνει διπλάσιο αριθμό επικίνδυνων επιθέσεων - δηλαδή έχει φτάσει με την μπάλα στο επιθετικό τρίτο διπλάσιες φορές από τον αντίπαλο (64-31) και έχει διπλάσιες τελικές προσπάθειες, δεν μπορεί να αμφισβητήσει εαυτόν σε σχέση με την αποτελεσματικότητα του σχεδίου, της ομαδικής τακτικής. Η αδυναμία εντοπίζεται στις τελικές - εκτελέσεις ή αποφάσεις.

Από αυτό το ντέρμπι ο Ντιέγκο Αλόνσο έφυγε χωρίς οφέλη αλλά και χωρίς απώλειες, και στη δεδομένη στιγμή για τον Ουρουγουανό αυτή ήταν μια ικανοποιητική εξέλιξη. Για τον Ραζβάν Λουτσέσκου αυτή ήταν μια νορμάλ μέρα στη δουλειά μετά από διακοπή πρωταθλήματος. Ήταν ένα ντέρμπι ανάμεσα σε μια ώριμη ομάδα και μια υπό κατασκευή. Ο ρυθμιστής ήταν η αγωνιστική κατάσταση των ομάδων.