Πέντε πράγματα για τον Παναθηναϊκό της Τούμπας

Μετά το πρώτο σημείωμα το βράδυ της Κυριακής για τα όσα έγιναν στη Τούμπα, σήμερα θα μιλήσουμε για όσα ενδιαφέροντα μπορούν να προκύψουν από μία δεύτερη παρακολούθηση της αναμέτρησης. Κάποια επιμέρους στοιχεία που έχουν αξία να προβληθούν και αφορούν την εικόνα του Παναθηναϊκού τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.

1) Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίωρο ήταν κάκιστος με την μπάλα στα πόδια, δεν μπορούσε να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο και η απόλυτη αμεσότητα ως σχέδιο για να επιτεθεί στον ΠΑΟΚ που τον πίεζε με πέντε και έξι παίκτες στο αμυντικό του τρίτο, δεν λειτούργησε. Είτε γιατί οι μακρινές μεταβιβάσεις δεν είχαν ποιότητα, είτε γιατί στις προσωπικές μονoμαχίες έβγαιναν νικητές οι παίκτες του Λουτσέσκου, είτε γιατί οι δεύτερες μπάλες κατέληγαν σε «ασπρόμαυρα» πόδια. Η πρώτη καλή ανάπτυξη της ομάδας ξεκινώντας από τον Ντραγκόφσκι και φτάνοντας σε μία εκτέλεση του Ιωαννίδη από τα όρια της περιοχής, ήρθε στο 39'!

Όταν ένας προπονητής αποφασίσει να υπηρετήσει αυτό το σχέδιο, δημιουργώντας χώρους και καταστάσεις αριθμητικής ισορροπίας ψηλά στον αγωνιστικό χώρο θα πρέπει να «ανοίξει» το πλάτος του γηπέδου και παράλληλα να φέρει τέσσερις και πέντε παίκτες κοντά στον τερματοφύλακα για να προσελκύσει την πίεση του αντιπάλου. Αυτό το σχέδιο μπορεί να κρίθηκε και να ήταν αποδοτικό απέναντι σε Άγιαξ και Λανς αλλά κόντρα στον ΠΑΟΚ ή σε διαστήματα αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος, δεν απέδωσε και πιθανότατα να μην ταιριάζει στα προφίλ των παικτών που έχει ο Παναθηναϊκός. Ο Αλόνσο ήρθε με την φήμη κάποιου που προσαρμόζεται στα δεδομένα, ακόμη και μέσα στα ίδια τα παιχνίδια. Αυτό έπραξε και στην Τούμπα, χωρίς να πληρώσει την κακή εικόνα της ομάδας στο πρώτο ημίωρο που αποτέλεσε και προϊόν του δικού του σχεδίου.

2) Από το τελευταίο δεκάλεπτο του ημιχρόνου και σε ολόκληρο το δεύτερο μέρος, ο Αλόνσο αποφάσισε να φέρει πιο κοντά τις γραμμές, να μειώσει το πλάτος, να δώσει εντολή για πολύ λιγότερη αμεσότητα και περισσότερη ποδόσφαιρο συνεργασιών, τριγώνων και κυκλοφορίας της μπάλας. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε μέτρα, καθώς τον βοήθησε και η μικρότερης έντασης πίεση του ΠΑΟΚ, προσπάθησε να παίξει ένα πολύ πιο ταιριαστό ποδόσφαιρο, έδειχναν οι παίκτες να ακολουθούν ένα σχέδιο διαφορετικό από εκείνο των πρώτων τριάντα λεπτών. Οι «πράσινοι» κατάφεραν να γίνουν πιο απειλητικοί, να απειληθούν πολύ λιγότερο (η κεφαλιά του αμαρκάριστου Σβαμπ από στατικό είναι η πιο ποιοτική τελική του ΠΑΟΚ στο δεύτερο μέρος και ας μην πήγε στον στόχο, όπως το σουτ του Αυστριακού από τα 25 μέτρα).

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε αυτοπεποίθηση, πάτησε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο κι έδειχνε στο τελευταίο τέταρτο να έχει περισσότερες δυνάμεις, περισσότερη ενέργεια και καθαρό μυαλό για να πάρει το ματς. Κάτι που θα μπορούσε να έχει συμβεί στο 92' με την ευκαιρία του Ιωαννίδη. Στο τέλος της ημέρας δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από την μία υπήρχε μία ομάδα, ο ΠΑΟΚ με συνέχεια σε προπονητή(τέταρτη σεζόν) και ρόστερ(μόνο ο σέντερ φορ ήταν νέο πρόσωπο) και από την άλλη ο Παναθηναϊκός που έχει έναν καινούριο προπονητή και αρκετές μεταγραφές βασικών που δεν έκαναν προετοιμασία με την ομάδα. Από την μία υπήρχε ένα σύνολο που ξέρει 100% τι και πως πρέπει να κάνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο και από την άλλη ένα σύνολο που ακόμη μαθαίνει την «ζωή» με τον καινούριο προπονητή.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

3) Αποδείχθηκε πως το ανασταλτικό χάλι του Παναθηναϊκού απέναντι στην Καλλιθέα ήταν πρωτίστως θέμα νοοτροπίας, κακής νοοτροπίας, έλλειψης συγκέντρωσης και υποτίμησης του αντιπάλου. Όταν στη Τούμπα ο ΠΑΟΚ φτιάχνει δύο μεγάλες στιγμές με τον Σβαμπ σε όλο το ματς ενώ η νεοφώτιστη ομάδα δημιουργεί τις πενταπλάσιες στιγμές έχοντας ρόστερ που προφανώς υπολείπεται σε τεράστιο βαθμό ποιότητας σε σχέση με τον πρωταθλητή Ελλάδος, τότε τα πράγματα είναι απλά. Μάλλον επειδή ο Αλόνσο... τρόμαξε από όσα είδε σε εκείνο το ματς, δεν είδαμε στο ντέρμπι αυτό την ομάδα του να πρεσάρει ψηλά για μεγάλα διαστήματα αλλά να είναι καλά τακτοποιημένη στο ύψος της μεσαίας γραμμής, περιμένοντας εκεί τον αντίπαλο. Σε συγκέντρωση, αποτελεσματικότητα και γενικότερα όσον αφορά την απόδοση της, η αμυντική πεντάδα(Ντραγκόφσκι, Μλαντένοβιτς, Βαγιαννίδης, Ίνγκασον, Γεντβάι) τα πήγε καλά και δεν επέτρεψε στον αντίπαλο ποιότητα φάσεων που βρήκε ο Αστέρας και η Καλλιθέα σε εντός έδρας παιχνίδια.

4) Από το ντεμπούτο του Ουναϊ υπάρχει μια φάση που πρέπει να αποτελέσει τον κανόνα, ειδικά στα παιχνίδια όπου ο Παναθηναϊκός θα είναι υποχρεωμένος να διασπά πολύ καλά οργανωμένες άμυνες. Ο Μαροκινός στο 84' πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή και με μία ατομική ενέργεια πέρασε τόσο τον Οζντόεφ όσο και τον Μαντί Καμαρά, ανοίγοντας χώρους και εντέλει κερδίζοντας ένα φάουλ έξω από την περιοχή. Λογικά τον διεθνή άσο θα τον δούμε περισσότερο κόντρα στον Πανσερραϊκό, ο Αλόνσο δημιουργικά στο ελληνικό πρωτάθλημα έχει πάρει πολύ λίγα πράγματα στα τελευταία μέτρα του γηπέδου και πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, θες το κάτι παραπάνω, το απρόβλεπτο, εκείνο που θα... ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα.

5) Ο Βίνσιτς μπορεί να μην έκανε λάθος στη φάση που ο Τετέ πέφτει μέσα στη περιοχή(δεν υπάρχει πέναλτι) αλλά σφύριξε προκλητικά έδρα, προστάτευσε τον ΠΑΟΚ και του έκανε... δωράκια κάποια φάουλ έξω από την περιοχή. Υπάρχει φάση που ο Ιωαννίδης κλέβει από τον Μιχαηλίδη που είναι ο τελευταίος της άμυνας και σφυρίζει ανύπαρκτη παράβαση. Αποκορύφωμα, φυσικά, η κίτρινη στον Γεντβάι και φάουλ έξω από την περιοχή για τον ΠΑΟΚ, σε στιγμή που ο Σαμάτα... μπουρδουκλώθηκε και έπεσε μόνος του. Για διαιτητή αυτού του επιπέδου, η απόδοσή του ήταν κάκιστη για τον Παναθηναϊκό και ευεργετική για τον ΠΑΟΚ.

Υ.Γ1: Αξίζει να αναφερθεί γιατί είναι σημάδι σωστής ποδοσφαιρικής νοοτροπίας και λογικής. Αυτό που έγινε στην Τούμπα όταν πέρασε ως αλλαγή ο Σαμάτα μας έκανε τα κοιτιόμαστε και να προσπαθούμε να δούμε αν μπαίνει ο... Βιερίνια στον αγωνιστικό χώρο. Τρομερό μπιζάρισμα του Τανζανού, ο οποίος ακόμη ψάχνει να βρει τον καλό του εαυτό. Αυτή είναι η βασική δουλειά ενός οπαδού στο γήπεδο. Να ντοπάρει ψυχολογικά τους παίκτες της ομάδας του και να προσπαθεί να τους βγάλει τον καλύτερό τους εαυτό.