Η στήριξη του γηπέδου, το μεγαλύτερο όπλο του Αλμέιδα

Στον καιρό που οι social media πλατφόρμες άρχισαν να εξελίσσονται σε αυτό που είναι σήμερα, άρχισα να συνειδητοποιώ την διαφορά στην συμπεριφορά του ψηφιακού με το πραγματικό κοινό. Δεν θα το γενικεύσω - θα μιλήσω μόνο για το ποδόσφαιρο. Μια δεκαετία πίσω άρχισα να συγκρίνω την ψηφιακή με την πραγματική συμπεριφορά και να κατανοώ την απόσταση χάους που τις χωρίζει.

Περίπου έναν χρόνο πίσω, όταν είχαν αρχίσει να εμφανίζονται αλλά και να πληθαίνουν στο ψηφιακό σύμπαν οι αμφισβητίες της αποτελεσματικότητας που είχε η δουλειά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό, ο καιρός με έβρισκε να επισκέπτομαι συχνά τη Λεωφόρο και να επιβεβαιώνω το παραπάνω - δηλαδή ότι το φυσικό κοινό των φίλων του Παναθηναϊκού είχε πολύ διαφορετική μέση συμπεριφορά συγκριτικά με το ψηφιακό. Το κοινό στη Λεωφόρο υποστήριζε τον Σέρβο προπονητή και αποτελούσε την πηγή της ηρεμίας του. Ήταν ήρεμος επειδή το περιβάλλον του τόνωνε την αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση ερχόταν να προστεθεί στην αυτοεκτίμηση και ο Γιοβάνοβιτς εκεί, στη Λεωφόρο, ένιωθε καλά. Όχι τυχαία, απολύθηκε στον καιρό που ο Παναθηναϊκός δεν έδινε παιχνίδια στη Λεωφόρο.

Αυτό που βίωνα στο πρώτο μισό της περσινής σεζόν στη Λεωφόρο μου το έφερε μπροστά στο μυαλό μου όλο αυτό που έζησα το βράδυ της Δευτέρας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Προηγουμένως, το ψηφιακό σύμπαν μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι ο Ματίας Αλμέιδα ζει υπό έντονη αμφισβήτηση στην ΑΕΚ. Κι ύστερα πήγα στο γήπεδο και είδα τη συμπεριφορά του κόσμου προτού αρχίσει το παιχνίδι, όταν ο εκφωνητής μιλούσε για την συμπλήρωση 100 επίσημων αγώνων του Αργεντινού προπονητή στον πάγκο. Μερικά λεπτά αργότερα άκουσα το “πέταλο” να τραγουδά τόσο δυνατά για τον Αλμέιδα που να “αναγκάζει” τον προπονητή να στρέψει το σώμα του προς τα εκεί για να ευχαριστήσει δείχνοντας την καρδιά του. Στη λήξη του αγώνα είδα την πλειοψηφία του κόσμου να χειροκροτεί τον προπονητή και αρκετούς να παραμένουν στη θέση τους μετά τη λήξη για να τον χαιρετίσουν κατά την αποχώρησή του από τον αγωνιστικό χώρο μετά από τις σύντομες δηλώσεις του στην κάμερα.

Κανείς δεν μπορεί να κάνει μια ακριβή σφυγμομέτρηση για να βρει το ποσοστό της εμπιστοσύνης που απολαμβάνει ο Ματίας Αλμέιδα επί του συνόλου της κοινωνίας των φίλων της ΑΕΚ. Μεγαλύτερη σημασία στο ποδόσφαιρο όμως έχει το πραγματικό περιβάλλον. Αυτό σου δίνει ή σου αφαιρεί αυτοπεποίθηση. Το γήπεδο είναι η Εκκλησία του Δήμου, με όρους αρχαίας Ελλάδας. Αυτό “ψηφίζει”. Όχι τα social media. Και επειδή, δυστυχώς για εκείνον, ο Αλμέιδα δίνει μεγάλη σημασία στα social media ή σε κάθε περίπτωση τους επιτρέπει να τον εκνευρίζουν ή και καμιά φορά να τον ταράζουν, είναι τυχερός που κάθε εντός έδρας αγώνας του δίνει την ευκαιρία της συνάντησης με την Εκκλησία του Δήμου, η οποία του δείχνει με τη συμπεριφορά της το μέγεθος της εμπιστοσύνης της.

Κοιτάζοντας την εικόνα που είχε η ΑΕΚ στα ευρωπαϊκά προκριματικά καταλαβαίνεις ότι πολλά πράγματα δεν πήγαν καλά - τόσο στο τακτικό κομμάτι όσο και στην πνευματική και ψυχική προετοιμασία. Κοιτάζοντας το ρόστερ καταλαβαίνεις ότι ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός υπογραμμίζει ότι είναι κακοφτιαγμένο παρόλο που είναι ακριβό. Διαβάζοντας και ακούγοντας πολλά σχετικά με την μεταγραφική δραστηριότητα μένεις με την αίσθηση ότι οι διαδικασίες και τα πρόσωπα που εμπλέκονταν δεν λειτούργησαν αποτελεσματικά. Ακούγοντας ότι σήμερα η ΑΕΚ πάει να πάρει ακόμη έναν επιθετικό, με μεγάλο συμβόλαιο και μεγάλο “εγώ” όταν δεν έχει δεύτερο αριστερό μπακ, κλονίζεσαι. Ακούγοντας ιστορίες σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Αλμέιδα στην διαχείριση προσωπικοτήτων τώρα που η συρρίκνωση των αγώνων τον βάζει εξ ορισμού σε θέση να δυσαρεστεί ποδοσφαιριστές με μεγάλες φιλοδοξίες, το υποθέτεις ότι η τρίτη σεζόν μοιάζει για τον προπονητή πιο δύσκολη από την δεύτερη. Και με δική του ευθύνη, ο συντελεστής δυσκολίας της φετινής αποστολής έχει μεγαλώσει για τον Αλμέιδα. Όμως δεν θα έπρεπε να είναι τόσο σκυθρωπός, όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζει σήμερα. Διότι έχει μαζί του την Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή τον πραγματικό κόσμο που πηγαίνει στο γήπεδο. Αξιοποιώντας αυτή τη δύναμη παρουσίασε πριν από δύο χρόνια την καλύτερη ΑΕΚ των τελευταίων ετών. Όσο την έχει αυτή τη δύναμη, ο Αλμέιδα έχει την φόρμουλα για να παρουσιάσει μια ΑΕΚ που θα διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι τέλους. Αρκεί κοντά στην αυτοπεποίθηση να υπάρχει και η αυτοεκτίμηση σχετικά με το πώς έχει λειτουργήσει στους τελευταίους μήνες για να αναβαθμίσει την ομάδα του. Δηλαδή αρκεί να πιστεύει στον δρόμο του.