Ολυμπιακός: Όταν καίει η μπάλα είναι αλλιώς…

Σκεφτόμουν τα φιλικά του Ολυμπιακού το καλοκαίρι, που ήταν και κόντρα σε δυνατές ομάδες τα περισσότερα.

Ο Ζέλσον είχε εντυπωσιάσει και ήταν ο πρώτος σκόρερ με πέντε γκολ, παίζοντας ουσιαστικά σε τέσσερα παιχνίδια κι ένα ημίχρονο…

Ο Βέλντε είχε τραβήξει τα βλέμματα όλων με την εικόνα του-σκόραρε, είχε δοκάρια, ευκαιρίες, κέρδιζε πέναλτι και κάρτες…

Ο Κοστίνια έδειχνε ένας αρκετά πειστικός δεξιός μπακ και λέγαμε ότι θα είχε πλέον ανταγωνισμό ο Ρόντινεϊ…

Μόνο που όταν έφτασαν τα επίσημα, τα παιχνίδια πρωταθλήματος, δεν βλέπουμε…ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Ο Ζέλσον ναι μεν πραγματικά είναι επικίνδυνος, δραστήριος, κινητικός, παίρνει προσπάθειες, όμως τώρα δεν έχει πέντε γκολ, έχει πέντε χαμένες ευκαιρίες, τις περισσότερες από κάθε άλλον «ερυθρόλευκο», ακόμη κι από τον σέντερ φορ Ελ Κααμπί. Και μόνο ένα γκολ, κι αυτό στα τελευταία λεπτά στη Λαμία με το σκορ ήδη στο 2-0.

Ο Βέλντε έχει σκοράρει επίσης μόλις μια φορά και σε ένα σύνολο οκτώ ημιχρόνων έχει κάνει ουσιαστικά ένα καλό, πολύ καλό θα έλεγα, ημίχρονο, το α΄ με την Καλλιθέα. Και δεν είναι απλά ότι δεν γίνεται επικίνδυνος όπως θα περίμενε κάποιος από τον βασικό αριστερό κυνηγό του Ολυμπιακού, είναι και ότι δεν γίνεται δημιουργικός. Δεν βλέπεις να περνάει σέντρες που θα δημιουργήσουν ευκαιρίες, δεν βλέπεις καν καλές εκτελέσεις σε κόρνερ και φάουλ.

Ο δε Κοστίνια μπήκε αλλαγή στα τελευταία 15 λεπτά του αγώνα με τον Παναιτωλικό και ήταν φανερό ότι ήταν μπλοκαρισμένος. Εντάξει, είχαμε καταλάβει ότι οι σέντρες δεν ήταν και το πιο δυνατό του σημείο, αλλά αυτή τη φορά καταλάβαμε ότι ότι το παιδί είχε ψυχολογικά περισσότερο βραχυκυκλώσει.

Τι συμβαίνει; Πολύ απλά όταν η μπάλα καίει είναι αλλιώς. Και τώρα, που ξεκίνησε το πρωτάθλημα, η μπάλα καίει. Ας είναι αντίπαλος η Καλλιθέα κι ο Παναιτωλικός, ενώ στα φιλικά ήταν η Ρόμα, ο Άγιαξ κι η Νότιγχαμ! Μάλιστα σε κάποια ματς δεν καίει απλά, ζεματάει! Όσο μένει το 0-0 και η μπάλα δεν πάει μέσα, τόσο γίνεται και πιο δύσκολο το πράγμα κι από πλευράς διαχείρισης.

Και εδώ φαίνεται η διαφορά του καλού παίκτη από τον παίκτη που μπορεί να ανταποκριθεί και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Απλά, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να δώσουμε χρόνο. Έτσι είναι το σωστό. Γιατί ο Βέλντε έπαιζε στη Λεχ Πόζναν, που ως δυναμική δεν έχει σχέση με τον Ολυμπιακό. Ακόμη περισσότερο ίσως στον Κοστίνια που έπαιζε στη Ρίο Άβε. Ο δε Ζέλσον, αντιθέτως, είναι ένας παίκτης που έχει παραστάσεις από Ατλέτικο, Μονακό, Σπόρτινγκ, όμως είναι κι ένας παίκτης που τώρα «επιστρέφει» μετά από μία μεγάλη ταλαιπωρία σχεδόν 20 μηνών.

Παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι δημιουργικά-επιθετικά αν ένας παίκτης του Ολυμπιακού αυτή την στιγμή κάνει μία διαφορά είναι ο Ζέλσον.

Άσχετο:

Μία νορμάλ κίνηση του Ολυμπιακού ήταν να επαναφέρει τον Ανδρούτσο στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Το παιδί ήταν εκτός πλάνων κι όλο το καλοκαίρι έκανε προπονήσεις ξεχωριστά, εννοώ με τους υπόλοιπους (Ραντζέλοβιτς κ.α) εκτός πλάνων. Έμεινε, όμως, ο μοναδικός που δεν βρήκε ομάδα. Θα ήταν σωστή συμπεριφορά, γέννημα θρέμμα του συλλόγου, να τον άφηναν να προπονείται μόνος του μέχρι π.χ. το Γενάρη, που ανοίγει πάλι το μεταγραφικό παράθυρο;

Θα είναι στις προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, και με τους άλλους Έλληνες διεθνείς (Τζολάκη, Ρέτσο, Μασούρα), κι από εκεί και πέρα, αν κάποια στιγμή ο Μεντιλίμπαρ τον δει έτοιμο, γιατί ο Ανδρούτσος έχει να παίξει από τις 7 Μαίου και φυσικά ούτε προετοιμασία έχει κάνει, θα κρίνει τι θα κάνει μαζί του, αν του δώσει ποτέ ευκαιρία κλπ.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Στο καθαρά αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού του Ολυμπιακού ο Ντόη ήταν εύκολα ο καλύτερος της ομάδας στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό. Επανειλημμένως έκοψε, ψηλά αλλά κυρίως χαμηλά, επιθέσεις και σέντρες και πάσες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κινδύνους για την εστία του Τζολάκη. Επιπλέον δεν κώλωσε να βγει και μπροστά, επιχειρώντας να δώσει κάποια λύση απέναντι στο «πούλμαν» του Αγρινίου, με το να σουτάρει τρεις φορές από μακριά, ακόμη και να σεντράρει, έστω χωρίς καλές τελικές.

Αυτό που θα πρέπει να προσέξει περισσότερο ο Ντόη είναι να κοιτάξει να παίζει με πιο καθαρό μυαλό. Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα. Στο ένα βγαίνει και κόβει ωραία, αλλά πάει και δίνει αβίαστα πάσα σε αντίπαλο, δίνοντας δυνατότητα για ευκαιρία στον Παναιτωλικό... Στο άλλο, χωρίς κανένα λόγο, πάει και ρίχνει κάτω έναν αντίπαλο με την μπάλα να την έχει μαζέψει ο Τζολάκης, ρισκάροντας τιμωρία τόσο δική του, όσο και της ομάδας…

Κι είναι κρίμα να δίνει ένας παίκτης πολλά πράγματα στο παιχνίδι, αλλά από δύο επιπόλαιες κινήσεις να κινδυνεύει να χάσει τις καλές εντυπώσεις που έχει κερδίσει παλεύοντας επί 90 λεπτά.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Λείπει το κάθετο παιχνίδι,το απρόβλεπτο και πιο πολύ η δημιουργία.Είναι φανερό ότι η ομάδα δεν έχει ρυθμό.Πρέπει να βρει τρόπους ο Μεντι για τέτοια παιχνίδια με τόσο κλειστές άμυνες. Πάμε χωρίς γκρίνια για τα επόμενα.

— Olympiacos Belgium🇧🇪 (@OlympiacosBel) September 15, 2024