Ολυμπιακός: Η «αφαίρεση» του πρες ψηλά, ο ρόλος δύο μεταγραφών και οι κινήσεις Ορτέγκα και…Μπάμπα!

Αντί προλόγου: 9-2 (!!!) έβαλε, λέει, η Μπάγερν Μονάχου στην Ντινάμο Ζάγκρεμπ στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ! Μωρέ καλά είμαστε εμείς στο Γιουρόπα Λιγκ!

Είναι κάτι που συμβαίνει γενικά στο ποδόσφαιρο. Και την ΑΕΚ του Αλμέϊδα όσο περνούσε ο καιρός την μάθαιναν και την αντιμετώπιζαν καλύτερα οι αντίπαλοι της, σε σχέση με τον πρώτο του χρόνο στην Ελλάδα.

Κάπως έτσι, και τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ πλέον τον μαθαίνουν οι αντίπαλοι του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και τον αντιμετωπίζουν πιο καλά, όπως είδαμε και στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, όπου ο Πετράκης φρόντισε να στερήσει-αφαιρέσει από τους «ερυθρόλευκους» ένα από τα όπλα τους, την πίεση ψηλά. Φοβούμενος ο έμπειρος Έλληνας τεχνικός ότι θα έκλεβαν μπάλες ο Τσικίνιο, ο Ελ Κααμπί και οι άλλοι μπροστινοί, έδωσε εντολή στους αμυντικούς και στον γκολκίπερ του, να μην κρατάνε καθόλου την μπάλα, να μην διανοηθούν να χτίσουν παιχνίδι από πίσω και να την διώχνουν μακριά, προς την επίθεση τους-κι ας την έχαναν συνήθως εκεί, δεν «πέθαινε» κιόλας, αφού πρωτίστως ήθελε να μην κινδυνεύσει πίσω.

Ο Παναιτωλικός είχε λοιπόν το κεφάλι του ήσυχο από αυτό το κομμάτι. Δεν φοβόταν τις στατικές φάσεις, στις οποίες ο Ολυμπιακός παίρνει τον χειρότερο βαθμό. Άρα, θα έπρεπε για να διεκδικήσει αποτέλεσμα να ήταν πολύ συγκεντρωμένος (και ήταν, πολύ παραπάνω, από τους παίκτες του Μεντιλίμπαρ), να είχε γεμάτη την περιοχή του και να απέφευγε κινδύνους από προσωπικές ενέργειες, κάτι όχι και το πιο δύσκολο, καθώς στους Πειραιώτες αυτή την στιγμή μόνο ο Ζέλσον πάει στον ένας μ΄ ένα, αφού ο Βέλντε δεν δείχνει να το έχει η, τουλάχιστον δεν το βγάζει σε αυτή τη φάση, ο δε Τσικίνιο είναι άλλου τύπου μεσοεπιθετικός κι όχι σπουδαίος ντριμπλέρ.

Ο δε Πετράκης ούτως η, άλλως παίζει με τρεις στόπερ και ο Ολυμπιακός ούτως η, άλλως είχε προβλήματα και στις τρεις πρώτες αγωνιστικές με αντιπάλους (Βόλο, Καλλιθέα, Λαμία), που έπαιξαν με τρεις στόπερ. Να θυμίσω ότι έως το 75’-80’ των τριών αγώνων το σκορ ήταν στο ρευστό 1-0. Ανάμεσα σε τρεις στόπερ, ο Ελ Κααμπί αναπόφευκτα έχει δύσκολο έργο, καθώς δεν παίρνει πολλές βοήθειες, καθώς ο Τσικίνιο είναι οκταροδέκαρο, αλλά όχι δεύτερος κυνηγός-κι ακόμη και όταν πατάει συχνά την αντίπαλη περιοχή, δεν σκοράρει με καλή συχνότητα, ενώ και δημιουργικά το μόνο που είδαμε ήταν ένα καλό τακουνάκι προς τα πίσω, πάσα για σουτ στον Έσε από καλή θέση.

Στον Βόλο και με την Καλλιθέα ο Μεντιλίμπαρ είχε αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο βάζοντας από κάποια στιγμή και μετά τον Γιάρεμτσουκ κι αλλάζοντας τον σχηματισμό σε ένα πιο καθαρό 4-4-2, αλλά και φρεσκάροντας την ενδεκάδα με τον Μασούρα αντί του Βέλντε. Τώρα, ο μεν Γιάρεμτσουκ δεν έδωσε σχεδόν τίποτα επί 35 λεπτά και ήταν ίσως ο πιο αρνητικός παίκτης από τους 16 του Ολυμπιακού, ο δε Μασούρας ήταν στα πιτς.

Με τον Ελ Κααμπί και τον Ζέλσον τόσο άστοχους (εντός εστίας ήταν μία από τις συνολικά εννιά τελικές τους), ο Ολυμπιακός έπρεπε να βρει λύσεις από τους κεντρικούς χαφ. Αλλά εδώ ξέρουμε ότι ο Έσε δεν είναι πολύ επικίνδυνος στα σουτ που επιχειρεί: είχε δύο μέσα σε τρία λεπτά από πολύ καλές θέσεις και δεν ήταν καλό ούτε το ένα. Και μαθαίνουμε ότι κι ο Στάμενιτς μόνο αποτελεσματικός δεν είναι στα σουτ που εξαπολύει έξω από την περιοχή.

Η λογική, αλλά και τα όσα είδαμε από την πρώτη 35λεπτη παρουσία τους την Κυριακή στο Καραϊσκάκη, λέει ότι σε αυτό το κομμάτι μπορεί να βοηθήσει περισσότερο ο Ολιβέϊρα κι ότι σε άλλα κομμάτια, στην προσωπική ενέργεια, στο σουτ και στη σέντρα-πάσα μπορεί να βοηθήσει πολύ ο Γουίλιαν.

Σίγουρα ο Ολυμπιακός θα ήταν πιο απειλητικός εάν έπαιρνε περισσότερες βοήθειες από τους πλάγιους αμυντικούς του, ιδίως τον Ορτέγκα, αφού ο Ρόντινεϊ έφευγε συνεχώς μπροστά, είχε ρεκόρ σε σέντρες (αλλά μόνο δύο πραγματικά επικίνδυνες) και σούταρε και δύο φορές. Ο Ορτέγκα, από την άλλη, είτε γιατί έχει εντολή να μένει πιο πίσω παίζοντας κάτι σαν τρίτος στόπερ για να έχει μεγαλύτερη ελευθερία δεξιά ο Ρόντινεϊ, είτε γιατί για κάποιο λόγο δεν το κάνει από μόνος του, μοιάζει κάτι ανάμεσα σε πολύ συγκρατημένος έως σφιγμένος.

Σε ένα παιχνίδι με κατοχή μπάλας 72-28, περιμένεις από τον Αργεντίνο αριστερό σου μπακ να σου δώσει παραπάνω πράγματα επιθετικά. Το μόνο που θυμάμαι από τον Ορτέγκα ήταν ένα σωστό γύρισμα πίσω στον Βέλντε, που σούταρε τελικά πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ.

Για να είμαι δίκαιος πάντως για τον Ορτέγκα, βλέποντας τα στιγμιότυπα στο ΠΑΟΚ-ΠΑΟ πρόσεξα τον μπακ του ΠΑΟΚ, τον Μπάμπα, βγαίνοντας από αριστερά τις περισσότερες φορές, που έσπαγε την μπάλα προς τα πίσω, προς το πέναλτι κι έτσι έγινε και η σημαντική ευκαιρία του Σβαμπ στα πρώτα λεπτά. Θυμήθηκα λοιπόν ότι κι ο Ορτέγκα κάνει ακριβώς την ίδια κίνηση, αλλά χωρίς ποτέ ουσία. Είτε γιατί δεν την γυρίζει σωστά την μπάλα, είτε γιατί πολύ απλά κανείς συμπαίκτης του από το κέντρο δεν έρχεται από πίσω σαν τρέϊλερ για να εκμεταλλευθεί την πίσω πάσα.

Και μου φαίνεται ότι κυρίως είναι το δεύτερο κι όχι το πρώτο…

Άσχετο: Κακά τα ψέματα, εάν ο Μαρσιάλ έχει (η, όταν) ξεπεράσει το πρόβλημα της εγχείρησης που είχε κάνει τον περασμένο Φεβρουάριο σε κοιλιακούς-προσαγωγούς, θα κάνει διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Εξέφρασε κάποια στιγμή στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ο Μεντιλίμπαρ την ικανοποίηση του γιατί ο Ολυμπιακός δεν έφαγε αντεπιθέσεις από τον αντίπαλο του. Τίποτα δεν είναι ασήμαντο στο ποδόσφαιρο και καλά έκανε και το μνημόνευσε ο προπονητής, όμως οι «ερυθρόλευκοι» σε οργανωμένες επιθέσεις του Αγρινίου κινδύνευσαν τρεις φορές στο α΄ ημίχρονο.

Τα δύο σουτ του Μαυρία, από θέση δεξιού εξτρέμ, δεν ήταν καθόλου άσχημα, ούτε εκείνο στο πρώτο δεκάλεπτο, ούτε το άλλο στο 40’, ενώ και η κεφαλιά του Μπουζούκη, ερχόμενος από πίσω, ήταν από καλή θέση και με τον Τζολάκη εξουδετερωμένο, στο 43’. Δεν θα ήταν παράξενο αν σε μία από αυτές τις τρεις στιγμές γίνονταν το 0-1 και το έργο του Ολυμπιακού ακόμη πιο δύσκολο στο β΄ ημίχρονο.

Εκεί που ο Ολυμπιακός δεν κινδύνευσε σε καμία στιγμή ήταν στο β΄ημίχρονο, από πλευράς τελικών του Παναιτωλικού, όμως αν κάποιος είναι παρατηρητικός, θα πρόσεξε ότι σε τουλάχιστον δύο-τρεις στιγμές αρκούσε μία καλή πάσα παίκτη της ομάδας του Πετράκη για να βγάλει συμπαίκτη του σε ευνοϊκή θέση για σουτ και ήταν τυχεροί οι "ερυθρόλευκοι" που δεν υπήρχε καθαρό μυαλό και η επιλογή ήταν σουτ χωρίς καμία τύχη.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Μια άσχετη επισήμανση. Από τη στιγμή που ο διπλοθεσίτης Ντόη κέρδισε την εμπιστοσύνη του Μεντιλίμπαρ, είναι λάθος να μείνει στην ομάδα ο Μπιανκόν, κόβοντας τον δρόμο στον Κουτσίδη, που είναι ο μόνος από τους μικρούς που δεν έχει δικαίωμα να παίζει στην Κ19. #Olympiacos

— kanapes7 (@kanapes7) September 15, 2024