Άρης: Οι μεγάλες νίκες προϋποθέτουν σοβαρή άμυνα

Προφανώς το εισαγωγικό σημείωμα δεν σημαίνει ότι στην επίθεση… πετάει φωτιές αλλά μεταξύ δημιουργίας και ανασταλτικής λειτουργίας, η αμυντική αντίδραση σαφέστατα είναι υποδεέστερη στους πρώτους τέσσερις αγώνες. Δεν φάνηκε τόσο απέναντι στον κακό Πανσερραϊκό, αναδείχθηκε μέσα από την ικανότητα του Αστέρα Τρίπολης στο επιθετικό transition και προκάλεσε εκνευρισμό στην Κρήτη λόγω της ευκολίας του ΟΦΗ στη δημιουργίας φάσεων στο πρώτο ημίχρονο. Με προχειρότητα σκέψης μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο Άρης βελτιώθηκε ανασταλτικά στο δεύτερο ημίχρονο, στην πραγματικότητα όμως άλλαξε άρδην η τακτική του αντιπάλου καθότι αφοσιώθηκε στη διαφύλαξη του σκορ και σε τελική ανάλυση, παίζοντας αμυντικά οι Κρητικοί βρήκαν δύο γκολ.

Η εστίαση σε πρόσωπα και ατομικά λάθη αποτελεί, ίσως, τη μεγαλύτερη παγίδα. Για παράδειγμα, στην Κρήτη ορθώς έγινε πολύς λόγος για την ανεπάρκεια των Μοντόγια, Μπράμπετς αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι έκαναν καλά τη δουλειά τους. Ξεκινώντας από το περπάτημα του Λορέν Μορόν στην πρώτη γραμμή πίεσης, πηγαίνοντας στις βοήθειες που δεν δόθηκαν από τον Ντιαντί και ολοκληρώνοντας στις επιστροφές των μέσων.

Για παράδειγμα, με τον Αστέρα Τρίπολης άπαντες εστίασαν στην κακή τοποθέτηση του Μάρτιν Μοντόγια αλλά και την υποτυπώδη αμυντική αντίδραση του Άλβαρο Ζαμόρα αλλά η πρώτη τελική προσπάθεια έγινε από τον παίκτη τον οποίον υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει ο Χοσέ Σιφουέντες.

Η αμυντική βελτίωση δεν αποτελεί ευθύνη ενός ποδοσφαιριστή ούτε θα έρθει με τη διαφαινόμενη χρησιμοποίηση του Ζαν Ζουλ στον άξονα της μεσαίας γραμμής στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Ασφαλώς πρόκειται για υποχρεωτική απόφαση καθότι είναι ο μοναδικός αυθεντικός αμυντικός χαφ στο ρόστερ αλλά αν και οι υπόλοιποι συνεχίσουν να τεμπελιάζουν στην άμυνα, βήματα προς τα εμπρός δεν θα γίνουν.

Γενικώς, η άρτια αμυντική συμπεριφορά εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες. Αναμφίβολα, η ατομική ικανότητα υπερέχει, ακολουθεί η επαγγελματική ευσυνειδησία και επιτυγχάνεται μέσα από την συνοχή. Ο Άρης προσπαθεί να τη βρει έχοντας καινούργια πρόσωπα στην 11αδα αλλά και ο Ολυμπιακός δεν διανύει την καλύτερη αγωνιστική περίοδο.

Είναι ασταθής στην άμυνα, ευάλωτος στο transition παιχνίδι του αντιπάλου και προβληματικός στην αριστερή πτέρυγά του. Με υποθετικά σενάρια δουλειά δεν γίνεται αλλά στο παιχνίδι με τη Λαμία η τελευταία έκανε ένα σωρό φάσεις και ο Παναιτωλικός δεν είχε τόλμη στους χώρους που βρήκε μπροστά του έχοντας αριθμητική ισορροπία. Στη δε επίθεση, η απώλεια του Κώστα Φορτούνη φάνηκε μέσα από το περιορισμένο κάθετο παιχνίδι και τις πολλές σέντρες που θύμισαν αγώνα αγγλικού ποδοσφαίρου της δεκαετίας του ’80 όπου οι λασπωμένοι αγωνιστικοί χώροι έπειτα από 10-15 αγωνιστικά λεπτά ανήγαγαν τις βαθιές μπαλιές ως μοναδικό τρόπο έκφρασης. Δηλαδή, ο Ολυμπιακός επίσης είναι μια ομάδα η οποία δεν έχει βρει τον τρόπο μετουσίωσης της ποιότητας του ρόστερ και σε κάποιες περιπτώσεις δείχνει να εγκλωβίζεται στο παιχνίδι… αναζήτησης του κεφαλιού του Ελ Κααμπί.

Ο Άρης να βρει τρόπους διαχείρισης της πίεσης που ασκεί ο Ολυμπιακός στον άξονα μέσα από την ταχύτητα των μέσων του και παράλληλα, να αξιοποιήσει τους χώρους που σίγουρα θα βρει. Στην Κρήτη δεν το έκανε ακόμη και σε αντεπιθέσεις με αριθμητικό πλεονέκτημα με πιο χαρακτηριστική την επιπολαιότητα του Κλέιτον Ντιαντί. Ο δε Μάνου Γκαρθία, δεν ξέρω αν θα είναι στο αρχικό σχήμα αλλά οφείλει να γίνει πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι. Φέτος άρχισε να κινείται κάθετα στο γήπεδο αλλά στο τελευταίο σκέλος της προσπάθειάς του παραμένει αναποφάσιστος και άτολμος. Λειτουργεί σα να επιδιώκει να βγάλει φάσεις οι οποίοι γίνονται μόνο στο Playstation. Δεν δοκιμάζει τα πόδια του, αναζητεί το εξαιρετικά εξεζητημένο και τελικώς δεν μετουσιώνει τις κινήσεις που προηγήθηκαν. Σε αρκετές περιπτώσεις χάνει και την μπάλα προσφέροντας τη δυνατότητα στον αντίπαλο για επίθεση απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα. Κι αυτό είναι πρόβλημα.

Εν τέλει, μέχρι πρότινος, παιχνίδια σαν αυτά του Σαββάτου ήταν… κομμένα και ραμμένα πάνω στο αγωνιστικό μοντέλο του Άρη γιατί το αντιπροσωπευτικό στοιχείο της ομάδας ήταν η σωστή αμυντική λειτουργία. Τώρα είναι σε φάση που προσπαθεί να το κατακτήσει. Κι εκεί θα κριθεί το παιχνίδι. Αν ο Άρης συμπεριφερθεί όπως έκανε με Αστέρα Τρίπολης και ΟΦΗ θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Θα συμβεί το αντίθετο αν παρουσιαστεί συμπαγής.

Αντί επιλόγου. Αν ο Γάλλος Λανουά δεν ήξερε το πρόγραμμα του Ιταλού Μαρέσκα τότε είναι ερασιτέχνης και ανεπαρκής για τη θέση που ανέλαβε. Σε περίπτωση δε, που ενέδωσε τις πιέσεις για την άμεση αντικατάσταση του Ιταλού διαιτητή λόγω των όσων έλαβαν χώρα πέρυσι στο «Καραϊσκάκης» και στον αγώνα του Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, τότε είναι ανεπαρκής, ευάλωτος και εξαιρετικά «ελαστικός» στη λήψη αλλά και την αλλαγή των επιλογών του. Προσωπικά τίποτε δεν μου κάνει εντύπωση. Προφανώς αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν ήξερε το πρόγραμμα του Μαρέσκα, ένας άνθρωπος με ένσημα χρόνων στο υψηλότερο επίπεδο. Από τη στιγμή που ο Λανουά αξιολόγησε όλους τους διαιτητές μέσα σε επτά ημέρες, απέκτησε αδιαμφισβήτητη εικόνα και αναλόγως κατάρτισε τη λίστα, περιμένω τα πάντα. Και σε τελική ανάλυση. Παλιότερα ήταν ο Περέιρα, ο Κλάτενμπεργκ, ο Μπένετ, ο Φρόιντφλεντ, σήμερα είναι ο Λανουά και αύριο θα είναι ο… Désolé.