Ολυμπιακός: Γιατί Έσε και Τσικίνιο μοιάζουν «σκασμένοι» τόσο νωρίς;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός έχει πραγματικά καλούς και ποιοτικούς παίκτες στον άξονα του. Από τον Κάρμο πίσω, έως τον Ελ Κααμπί μπροστά, με τον Έσε και τον Τσικίνιο στη μεσαία γραμμή.

Μία παρατήρηση που μπορεί να γίνει για τους δύο τελευταίους παίκτες, κομβικοί αμφότεροι στο πλάνο του προπονητή: στο παιχνίδι με τον Άρη στο Χαριλάου, κι όχι μόνο, έμοιαζαν «σκασμένοι». Δεν μιλάμε για την απόδοση τους-είχαν αρκετές καλές στιγμές και ήταν σαφώς καλύτεροι από άλλους συμπαίκτες τους. Μιλάμε για την έλλειψη φρεσκάδας που φάνηκε πάλι να έχουν.

Και το ερώτημα, αναπόφευκτο: δεν είμαστε ακόμη υπερβολικά νωρίς για να εμφανίζονται, ας το πούμε έτσι, κουρασμένοι δύο παίκτες που φημίζονται για τα τρεξίματα τους και τις αντοχές τους; Μήπως βγαίνει τώρα η κόπωση μίας σκληρής προετοιμασίας; Θα ήταν ωραίο, πάντως, αν μπορούσαμε να ξέρουμε, μήπως ο προπονητής έχει δουλέψει έτσι την ομάδα από πλευράς φυσικής κατάστασης, ώστε να είναι έτοιμη όταν πρέπει, δηλαδή αρχίζοντας τα ντέρμπι κι η Ευρώπη, με την προοπτική να «κρατήσει» όλη τη σεζόν και με το σκεπτικό ότι ο Ολυμπιακός φέτος δεν είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις το καλοκαίρι και βάσει προγράμματος είχε την πολυτέλεια να μην είναι στα ντουζένια του στις τέσσερις-πέντε πρώτες αγωνιστικές.

Εάν ισχύει όλο αυτό, θα πρέπει να είναι χαρούμενοι στον Ολυμπιακό, παρά τις ήδη υπερβολικά μεγάλες, σύμφωνα με τους αντιπάλους με τους οποίους αντιμετώπισαν, βαθμολογικά απώλειες, των πέντε πόντων. Μόνο που για να είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι έτσι είναι και ότι σύντομα θα δούμε μία άλλη ομάδα, «λυμένη», δυνατή, με άλλα τρεξίματα και άλλη ενέργεια.

Προς το παρόν, μπορούμε να κρίνουμε ό,τι βλέπουμε. Και βλέπουμε π.χ. τον Έσε να προσπαθεί να κάνει πολλές δουλειές μέσα στο παιχνίδι, χωρίς να παίρνει τις ανάλογες βοήθειες από τον εκάστοτε παρτενέρ του. Σημαντική η βελτίωση του στις καλές, έξυπνες πάσες στην περιοχή του αντίπαλου, κύρια προς τον Ελ Κααμπί, αλλά και προς τον Ζέλσον. Κυνηγάει κι ο ίδιος το γκολ, κλέβει αρκετές μπάλες, γυρίζει να βοηθάει τα στόπερ, όμως δεν έχει την πληθωρική συμμετοχή που είχε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού-και κάνει λάθη, είτε κούρασης, είτε συγκέντρωσης, χάνοντας αρκετά εύκολα την μπάλα και δίνοντας αντεπιθέσεις στην αντίπαλη ομάδα.

Φοβάμαι ότι θα αποδειχθεί λάθος που ο Ολυμπιακός πήγε πάσο και τον άφησε να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, ενώ είχε δικαίωμα να ασκήσει βέτο και να μην τον αφήσει. Διότι, ναι μεν ξεκουράστηκε σχεδόν ένα μήνα, αλλά έχασε όλη την προετοιμασία της ομάδας κι αναπόφευκτα κάπου αποπροσανατολίστηκε κιόλας για ένα μεγάλο διάστημα-άσε που στα πιο κρίσιμα παιχνίδια έμεινε τελικά στον πάγκο από τον Μασκεράνο.

Τέλος πάντων, ένταση λείπει κι από το παιχνίδι του Τσικίνιο, που μας έχει συνηθίσει να πιέζει ψηλά και να είναι επιπλέον αποτελεσματικός στην πίεση του. Στο Χαριλάου έκλεψε μία μπάλα και έγινε ο Ολυμπιακός επικίνδυνος, είχε όντως αρκετές καλές κινήσεις, επιχείρησε κι ο ίδιος να απειλήσει μία φορά, εκτέλεσε απευθείας και δυο φάουλ, όχι άσχημα. Αυτά σίγουρα είναι καλά, αλλά δεν είναι αρκετά.

Από τον παίκτη που είναι πίσω από τον σέντερ φορ, δεδομένα ο προπονητής περιμένει περισσότερα. Με τον Πορτογάλο, όμως, σαν να μην μπορεί ακόμη να δώσει περισσότερα. Εξ ου, άλλωστε, και βλέπουμε τον Μεντιλίμπαρ να τον κάνει αλλαγή στο 69’ με τον Άρη, στο 62’ με τον Γιάρεμτσουκ, στο 70’ με την Καλλιθέα, αλλάζοντας τον σχηματισμό σε 4-4-2 με τον Γιάρεμτσουκ δίπλα στον Ελ Κααμπί.

Προφανώς κάποιο ρόλο και στην λιγότερο καλή του αναμενόμενου λειτουργία του κεντρικού άξονα, ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει βρει ακόμη τον άλλο της τριάδας του κέντρου. Στα δύο πρώτα παιχνίδια ήταν ο Ντόη κι αλλαγή ο Στάμενιτς. Στα δύο επόμενα ήταν ο Στάμενιτς κι αλλαγή ο Γκαρθία κι ο Ολιβέιρα. Στο τελευταίο ήταν ο Γκαρθία με αλλαγή τον Ολιβέϊρα.

Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι η μπίλια θα κάτσει στον Ολιβέϊρα, λόγω εμπειρίας και ποιότητας. Αλλά στη Γαλλία το πιο πιθανό είναι να περιμένουμε τον πιο ετοιμοπόλεμο Στάμενιτς, που όπως αποδείχθηκε έπρεπε να παίξει αυτός στο Χαριλάου αντί του Γκαρθία-και ίσως να έπρεπε να παίξει με τον Παναιτωλικό ο Γκαρθια αντί του Στάμενιτς, καθότι εκείνο ήταν παιχνίδι που χρειάζονταν πιο πολύ κάποιες πάσες από πίσω, τις οποίες ο Ισπανος τις έχει.

Άσχετο: Ο Γάλλος αρχιδιαιτητής Λανουά είχε πει δημοσίως ότι τα τραβήγματα των αμυνόμενων στους επιτιθέμενους κατά τις εκτελέσεις στημένων φάσεων πρέπει να δίνονται πέναλτι. Μόνο που αυτό το έχουμε δει μόνο σε πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ. Και, αντιθέτως, δεν το έχουμε δει ποτέ όταν πρέπει να δοθούν πέναλτι εις βάρος της ΑΕΚ. Τόσο στη Λιβαδειά, όσο και στην Καλλιθέα. Οπότε, αυτό που βλέπουμε είναι τα πέναλτι σε ίδιες φάσεις να δίνονται η, να μη δίνονται επιλεκτικά.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Δεν είναι μόνο που ο Ολυμπιακός δεν παίρνει τίποτα από τις δικές του στημένες φάσεις, είναι και ότι δέχεται γκολ από στημένες φάσεις των αντιπάλων του. Έτσι, από την εξέλιξη ενός κόρνερ υπέρ του Άρη ήρθε το 0-2 στο Χαριλάου, με τον Έσε αντί να τραβιέται προς τα έξω όπως οι άλλοι συμπαίκτες του, να «κολλάει» πίσω και να καλύπτει τον σκόρερ Μορόν. Όπως από την εξέλιξη ενός άλλου κόρνερ είχε ισοφαριστεί από την Καλλιθέα μέσα στο Καραϊσκάκη.

Μόνο που αυτά συμβαίνουν στις μικρότερες ομάδες. Αυτές τρώνε γκολ από στατικές φάσεις κι αυτές βάζουν γκολ από στατικές φάσεις-ο Ολυμπιακός το κάνει ανάποδα. Το μόνο ευχάριστο στο σχετικό κομμάτι από το παιχνίδι με τον Άρη είναι ότι φάνηκε να έχει γίνει μία κάποια δουλειά στις προπονήσεις στο Ρέντη. Οι εκτελέσεις δύο κόρνερ αυτή τη φορά, από Ολιβέϊρα και Γουίλιαν, δεν ήταν τόσο ανούσιες, είχαν μία στόχευση, όμως και πάλι απειλή δεν υπήρξε για την αντίπαλη εστία.

Ούτε είναι ικανοποιητικός απολογισμός να κερδίζει ο Ολυμπιακός τρία φάουλ σε πολύ καλές θέσεις για απευθείας εκτελέσεις λίγο έξω από την περιοχή του Άρη και τα τρία σουτ των Τσικίνιο (δύο) και Ολιβέϊρα (ένα) να μην βρίσκουν καν εστία κι η μπάλα να φεύγει και στα τρία ένα μέτρο έξω. Με αυτά και με αυτά, εξάλλου, οι «ερυθρόλευκοι» σε 14 τελικές είχαν μόλις δύο εντός εστίας! Την κεφαλιά του Ελ Κααμπί σχεδόν πάνω στον Κουέστα και φυσικά το γκολ του Μαροκινού στο 96’, που απλά περιόρισε την έκταση της ήττας, θυμίζοντας σε μικρογραφία το περσινό Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ που ήταν 0-4 έως το 86’ κι έληξε στο τέλος 2-4.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Χωρίς αρχή μέση και τέλος η ομάδα. Μαύρα χάλια. Μετά από τόσο ψάξιμο και τόσες μεταγραφές...τελειώσαμε το.ματς με δεξί εξτρεμ τον Rodinei. Long season δυστυχώς μπροστά μας...#Olympiacos #OlympiakosFC

— Dimitri (@DimiSilvestros) September 21, 2024