Για τον Άρη το ντέρμπι αρχίζει και τελειώνει σε μια λέξη

Προεκτιμώντας την εξέλιξη ενός αγώνα είναι σα να ζωγραφίζεις στην ακρογιαλιά. Ένα μικρό κύμα αρκεί για τη διαγραφή της ζωηρής φαντασίας. Ούτε βδομάδα δεν πέρασε εξάλλου από το γκολ του Μανού Γκαρθία μέσω του οποίου διαταράχθηκαν ολοκληρωτικά οι ισορροπίες του αγώνα Άρης-Ολυμπιακός. Τα πλάνα των προπονητών άλλαξαν, μαζί και οι αγωνιστικές στοχεύσεις. Το γρήγορο γκολ είναι ευλογία γι’ αυτόν που το βάζει και κατάρα για τον άλλον που το δέχεται. Η προηγούμενη φορά που σκόραρε ο Άρης εντός πρώτου πενταλέπτου αγώνα, ήταν με τον Άλβαρο Ζαμόρα στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό στα περσινά Playoffs. Συμπτωματικά ή όχι, οι «κίτρινοι» αποχώρησαν πανηγυρίζοντας από τον αγωνιστικό χώρο.

Πάμε στη σημασία των παραπάνω. Η καταγραφή αγωνιστικών δεδομένων είναι δεκτή αλλά η προεξόφληση καταστάσεων είναι σα να τζογάρεις με τα τραπουλόχαρτα. Με κριτήριο την αγωνιστική εικόνα, το ντέρμπι για τον Άρη αρχίζει και τελειώνει από μία λέξη. Ρυθμός. Ο έλεγχος αυτού μπορεί να οδηγήσει στον Παράδεισο. Η προσαρμογή σ’ αυτόν του αντιπάλου θα τον πάει σε δύσβατα μονοπάτια.

Μέχρι στιγμής, ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει ότι αρέσκεται στο high tempo αποφεύγοντας τις επιπολαιότητες, με αυτοματισμούς που πηγάζουν από τη διατήρηση του βασικού κορμού και στηριζόμενος στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο της επιθετικής γραμμής. Με κεντρικούς χαφ που προωθούν την μπάλα και πλάγιους full back οι οποίοι λατρεύουν τα ανεβάσματα έχοντας σπουδαίο ρόλο στην αποτελεσματική transition επίθεση της ομάδας τους. Με το σύνολο να στέκεται ψηλά στο γήπεδο, τις γραμμές σε κοντινές αποστάσεις και την έντονη πίεση να ξεκινάει από τα λημέρια του αντίπαλου τερματοφύλακα. Τα πρόσωπα που θα επιλέξει ο Ραζβάν Λουτσέσκου στην 11αδα έρχονται σε δεύτερη μοίρα γιατί άπαντες είναι αφοσιωμένοι ή μάλλον προσκολλημένοι στη λογική του προπονητή τους.

Ο Άρης ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει στην Τούμπα και μένει να φανεί ο τρόπος διαχείρισης του αγώνα. Είναι αναγκαία η υψηλή απόδοση των δυνάμεων του άξονα προς όφελος ελέγχου του ρυθμού και ερωτηματικό το αν ο Άκης Μάντζιος θα επιλέξει τον μπαλαδόρο Μανού Γκαρθία πίσω από τον Λορέν Μορόν ή θα ζητήσει τα τρεξίματα του Βλάντιμιρ Νταρίντα δίπλα στους Μόντσου Σιφουέντες, παίζοντας δίχως «10αρι». Ο Άρης δεν έχει κανέναν λόγο να μετατραπεί σε μαραθωνοδρόμος, αλλά να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα επιδιώκοντας να «κουμπώσει» τον αντίπαλο πάνω στον δικό του. Δηλαδή, να του χαλάσει το αγωνιστικό σχέδιο. Ο ΠΑΟΚ έδειξε και στην Κωνστατινούπολη ότι ανεξαρτήτως γηπέδου δεν αλλάζει αγωνιστική τακτική. Δεν έριξε ρυθμούς με τη Γαλατάσαραϊ και σε διάρκεια αγώνα βγήκε χαμένος, όχι μόνο λόγω τελικού σκορ αλλά και εξέλιξης του παιχνιδιού με αποτέλεσμα την ανάδειξη του Κοτάρσκι ως MVP της αναμέτρησης.

Ιεραρχικά, τα άκρα έρχονται μετά τον άξονα. Φέτος ο Άρης αντιμετώπισε δυσκολίες στις πτέρυγες μόνο στις απουσίες του Ούγκο Μάγιο. Κακά τα ψέματα, ο Ισπανός είναι «κεφάλαιο» στη δεξιά πλευρά και η αμφιβολία περί της συμμετοχής του είναι πρόβλημα. Γιατί ακόμη και στο καλύτερό του παιχνίδι ο Μάρτιν Μοντόγια δεν συγκρίνεται με τον συμπατριώτη του. Ο Μάγιο αποτελεί το τρανό πειστήριο του δόγματος… δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Αυτό φάνηκε και στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Ο Μοντόγια πρέπει να σκυλιάσει στο γήπεδο για να κάνει αυτό που πράττει ο Μάγιο με μια απλή κίνηση. Μια προσποίηση ή μια απλή ανάγνωση της φάσης.

Επιμένω στον ρυθμό γιατί ο έλεγχος αυτού θα φέρει και την αμυντική ισορροπία. Με εξαίρεση τον πρόσφατο αγώνα με τον Ολυμπιακό κανείς δεν έχει πετάξει στη σκούφια του στον αέρα. Η απουσία του Φαμπιάνο είναι κακό μαντάτο και η επιστροφή του Φραν Βέλεθ ευεργετική. Ο Ισπανός διαβάζει παιχνίδι, δεν δειλιάζει στην προσωπική μονομαχία, ούτε περιμένει την πρώτη αντίδραση του αντιπάλου. Πιο απλά: Προσπαθεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Μέσω του ελέγχου του ρυθμού θα έρθει κι ένας άλλος έλεγχος, αυτός της επιθετικότητας του αντιπάλου ή μάλλον της μεθοδολογίας στην επιθετική έκφρασή του. Φάσεις θα υπάρξουν καθώς ο ΠΑΟΚ έχει δείξει ευάλωτος σ’ αυτόν τον τομέα δεχόμενος 1.25 γκολ ανά αγώνα. Είτε παίζει με τη Γαλατάσαραϊ είτε με τον Πανσερραϊκό. Από την άλλη πλευρά σκοράρει 2.7 γκολ στο στοιχείο που υποδηλώνει την επιθετική ποιότητά του. Η αντίστοιχη αναλογία για τον Άρη αλλά σε μόλις πέντε παιχνίδια είναι 1.4 γκολ υπέρ και 1.2 κατά. Δηλαδή, όσα φάμε κι όσα δώσουμε.

Για την αξία του αγώνα δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες και δεν αναφέρομαι τόσο στην παραδοσιακή αντιπαλότητα όσο στη βαθμολογική ουσία. Φέτος ο Άρης διέψευσε κόσμο και κοσμάκη ως προς την προσέγγιση της αγοράς και τις μεταγραφικές κινήσεις. Σίγουρα δεν έδειξαν περιορισμό στόχων και «κλείδωμα» της 5ης θέσης, αλλά μια ετοιμασία για μια μάχη μέχρις εσχάτων για την τετράδα. Βάσει των επενδύσεων των υπολοίπων, προφανώς ο Άρης ξεκίνησε την κούρσα βρισκόμενος αρκετά μέτρα πιο πίσω από τους υπόλοιπους, αλλά δείχνει την πρόθεση να τους κυνηγήσει. Νικώντας τον Ολυμπιακό έκανε δύο βήματα προς τα εμπρός, αν βάζει δίπλα σ’ αυτή τη νίκη κι ένα αποτελέσματα στην Τούμπα, τότε θα αλλάξει και η οπτική των υπολοίπων…