Ο προβληματισμός για τους φορ στη Ν. Φιλαδέλφεια, και οι μεγάλες προσδοκίες στην Τούμπα

Στο ΑΕΚ - Παναθηναϊκός οι κοινοί τόποι του προβληματισμού των δύο προπονητών, που συναντώνται ως αντίπαλοι σε ακόμη μια χώρα, είναι δύο: ο σέντερ φορ και ο τερματοφύλακας. Η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα έχει μόλις αλλάξει κεντρικό επιθετικό και ο Φραντζί Πιερό δεν έχει ακόμη μπει στο νόημα για να εκφράσει το παιχνίδι της ΑΕΚ. Πολύ φυσιολογικό για έναν ποδοσφαιριστή που ξεκίνησε πριν από 15 ημέρες να δουλεύει με τη νέα του ομάδα. Ο Παναθηναϊκός του Ντιέγκο Αλόνσο είναι μια ομάδα που δεν έχει καταφέρει ακόμη να δίνει σταθερά στον Φώτη Ιωαννίδη την ευκαιρία να εκτελέσει από καλές θέσεις και ευνοϊκές καταστάσεις. Ένας επιθετικός που “τρέχει” στην καριέρα του με μέσο όρο xGoals 0.41, είχε xGoals 0.12 στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και 0.23 στο ματς με τον Πανσερραϊκό. Φυσιολογικό θα πει κανείς αν λάβει υπόψη ότι ο Έλληνας διεθνής επιθετικός δουλεύει με νέο προπονητή, του οποίου η ιδέα είναι διαφορετική από αυτή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς για την επιθετική ανάπτυξη.

Μέχρι εδώ ο Παναθηναϊκός παίζει φυσικό ποδόσφαιρο στο αντίπαλο μισό και ο προπονητής αφήνει ελεύθερους τους δημιουργικούς και τους επιθετικούς να εκφραστούν και να συνδυαστούν. Έχει δηλαδή λιγότερη τακτική το επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του Αλόνσο συγκριτικά με αυτό του Γιοβάνοβιτς και είναι φυσιολογικό να δυσκολεύεται ακόμη να προσαρμοστεί σε αυτό ο Ιωαννίδης. Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που οι δύο πλάγιοι επιθετικοί, ο Τετέ και ο Πελίστρι είναι καινούργιοι στον Παναθηναϊκό, όπως και ο Ουναΐ, ο οποίος πλέον παίρνει ευθύνες στην επιθετική ανάπτυξη.

Ο παραπάνω συλλογισμός οδηγεί στην εκτίμηση ότι δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς ποια από τις δύο ομάδες θα καταφέρει να παίξει για τον σέντερ φορ της την Κυριακή.

Οι τερματοφύλακες σε αυτό το ντέρμπι είναι πολύ πιθανό να αποδειχθούν ρυθμιστές όχι μόνο με τις αποκρούσεις αλλά και με τις επιδόσεις τους στην κυκλοφορία της μπάλας. Διότι είναι πιθανό να δεχθούν και οι δύο πίεση στο ξεκίνημα της επιθετικής ανάπτυξης. Είτε επιλέξουν οι προπονητές να τους βάλουν να παίξουν με κοντινές πάσες είτε τους καθοδηγήσουν σε μακρινές μεταβιβάσεις, οι αποφάσεις τους με τη μπάλα και η ακρίβεια στις πάσες είναι πιθανό να αναδειχθούν σε καθοριστικό παράγοντα αυτού του ντέρμπι.

Στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει κοινό σημείο προβληματισμού. Ο κοινός τόπος είναι σχετικός μόνο με τις υψηλές προσδοκίες και των δύο. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει μόλις ακούσει τον Ιβάν Σαββίδη να χαρακτηρίζει τη φετινή ως την πιο πλήρη και ισορροπημένη έκδοση του ΠΑΟΚ επί των ημερών του. Και επειδή τον έχει αισθανθεί πολλές φορές τον εκνευρισμό των οπαδών του ΠΑΟΚ όταν το αποτέλεσμα σε ένα ντέρμπι με τον Άρη δεν είναι το επιθυμητό, πάει σε αυτό το ματς με την επίγνωση ότι το αποτέλεσμα αποτελεί ρυθμιστή της ψυχολογίας της ομάδας του. Ο Ακης Μάντζιος έρχεται από μια νίκη επί του Ολυμπιακού, αλλά ακούει την κοινωνία των φίλων του Άρη να ζητεί να ανέβει ο δείκτης της ποιότητας στην επιθετική ανάπτυξη επειδή ο κόσμος νιώθει ότι ο Άρης έχει πλέον αρκετή ατομική ποιότητα στο ρόστερ του για να πετύχει αυτό τον στόχο.

Παρόλα αυτά η αίσθησή μου είναι ότι ο Μάντζιος θα επιδιώξει να ακολουθήσει την πεπατημένη του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό - δηλαδή να βάλει την ομάδα του να προσκαλέσει τον ΠΑΟΚ να της επιτεθεί, με όραμα να πάρει την μπάλα και να επιτεθεί ο Άρης στους κενούς χώρους. Και τι θα κάνει απέναντι σε αυτό ο Λουτσέσκου; Ένας προπονητής που γνωρίζει ότι μια εκρηκτική αρχή ενθουσιάζει τον κόσμο στην Τούμπα και την ηλεκτρίζει, είναι πιθανό να κάνει αυτή τη στρατηγική επιλογή: να μπει στο ματς στο μάξιμουμ της έντασης για να επιτεθεί, με ή χωρίς την μπάλα στον Αρη, και να ποντάρει στο προβάδισμα στο σκορ, για να το διαχειριστεί έπειτα, με όραμα να καταφέρει η ομάδα του να ελέγξει τις φυσικές δυνάμεις και τη φυσική κατάστασή της μετά από το πολύ κοπιαστικό ματς στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στην Γαλατά.

Στις προδιαγραφές, αυτή η Κυριακή μοιάζει συγκλονιστική. Ικανή να δημιουργήσει νέα δεδομένα σχετικά με τη δυναμική αυτών των ομάδων στο φετινό πρωτάθλημα.