Παναθηναϊκός: Ζήτημα αποτελεσματικότητας...

Σε ένα τόσο ισορροπημένο ντέρμπι, όπου κάθε ομάδα είχε από ένα ημίχρονο, το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από τις λεπτομέρειες. Από λίγες στιγμές, καθοριστικές για την εξέλιξη μίας αναμέτρησης. Η ΑΕΚ πήρε αυτό το ντέρμπι γιατί ήταν πιο αποτελεσματική, γιατί ο σέντερ φορ της, ο Φρανσίς Πιερό εκτέλεσε υποδειγματικά με το κεφάλι μετά την σέντρα του Ρότα ενώ ο Τετέ στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους και ο Ιωαννίδης προς το φινάλε παρά την γενικότερη καλή τους εικόνα, δεν μπόρεσαν να έχουν μία ποιοτική επαφή με την μπάλα για να νικήσουν τον Στρακόσια.

Ο σέντερ φορ από την Αϊτή έκανε την διαφορά. Όχι μόνο στη φάση του γκολ, όχι μόνο στη φάση που κερδίζει το πέναλτι από το χέρι του Τσέριν(ένα παρόμοιο πέναλτι προ διετίας του Χατζισαφί που δεν δόθηκε ποτέ αλλοίωσε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα) αλλά στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, όπου ήταν ανίκητος. Ο Πιερό ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την νίκη της Ένωσης.

Ήταν ένα μοιρασμένο παιχνίδι ακόμη και στη δημιουργία των ευκαιριών. Μέχρι και το πέναλτι του Άμραμπατ, η ΑΕΚ είχε 0.54xGoals και ο Παναθηναϊκός 0.46xGoals χωρίς να έχει υπολογιστεί η μεγάλη ευκαιρία του Τριφυλλιού στο 80', ίσως γιατί η ανάλυση του Wyscout έκρινε πως ο Φώτης δεν σούταρε αλλά έχασε το κοντρόλ.

Aκόμη και στη κατοχή οι γηπεδούχοι είχαν 53-47 υπέρ τους στο πρώτο και οι φιλοξενούμενοι 63-37 στο δεύτερο ενώ και στις πιέσεις ήταν κοντά, καθώς στον δείκτη PPDA η ΑΕΚ έφτασε στο 7 και ο Παναθηναϊκός στο 7.7

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Gazzetta.gr (@gazzetta.gr)

Από κει και πέρα, πέντε πράγματα για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού, ο οποίος καλείται την Πέμπτη να φτιάξει το κέφι του με νίκη στη Βοσνία, ώστε να πάει ανεβασμένος ψυχολογικά για ακόμη ένα ντέρμπι που αποτελεί πρόωρο τελικό, την Κυριακή στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Ολυμπιακό.

1) Σε ακόμη ένα παιχνίδι του φετινού πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός πέταξε στα σκουπίδια το πρώτο ημίχρονο. Για να είμαστε ακριβείς, τα τριάντα από τα σαραπέντε λεπτά. Από το 15' μέχρι την ανάπαυλα, δημιουργώντας μόλις μία φάση, από στατικό, την κεφαλιά του Γεντβάι που έβγαλε ο Στρακόσια. Αμυντικά δεν απειλήθηκε, με μοναδική εξαίρεση την φάση του γκολ, στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω. Αποτελεί ευθύνη του προπονητή ο τρόπος που μπαίνει το Τριφύλλι στα ματς. Δεν ήταν η πρώτη φορά, είναι μια κακή συνήθεια που ο Ουρουγουανός τεχνικός οφείλει να γιατρέψει. Γιατί αν δεν το κάνει, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου ''αν παίζουμε όπως στο πρώτο ημίχρονο θα είναι λίγοι οι αγώνες που θα νικήσουμε''. Τούτο συνέβη γιατί φοβήθηκε να παίξει, δεν ηρέμησε το παιχνίδι όταν η ΑΕΚ πρέσαρε πολύ ψηλά, δεν είχε την αυτοπεποίθηση να βάλει κάτω και να ψάξει τις λύσεις. Ήρεμα, δομημημένα, με συνεργασίες.

2) Ο Αλόνσο πήρε μία απόφαση ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης με τον Φίλιπ Τζούρισιτς αλλά ταυτόχρονα και μια απόφαση με πολύ μεγάλο ρίσκο, την οποία την πλήρωσε και μάλιστα ακριβά. Ο Σέρβος εξτρέμ με την μπάλα στα πόδια είναι καταπληκτικός. Αμυντικά, όμως, είναι ασυνεπής, δεν είναι στο μυαλό του, το μαρκάρισμα. Σε παιχνίδια με απαιτητικούς αντιπάλους οι εξτρέμ δεν μπορούν να παίζουν μόνο από την μέση και μπροστά. Είναι σημαντικοί και από την μέση και πίσω. Απέναντι στον Άγιαξ στο ΟΑΚΑ και με την Λανς στη Γαλλία, ο Αλόνσο τα είδε, τα έζησε, βίωσε τις συνέπειες από την αδυναμία του Τζούρισιτς. Το... κακό τρίτωσε στην Opap Arena. Έχει όλο τον χρόνο όταν η μπάλα πηγαίνει στη πλευρά του και εκείνος αρχικά σωστά είχε ''κλείσει'' προς τα μέσα, να τρέξει και να μαρκάρει τον Ρότα, να τον εμποδίσει να σεντράρει σαν σε προπόνηση. Βασικά ούτε σε προπόνηση δεν σεντράρει κανείς με... αεροδιάδρομο μπροστά του και χρόνο να κάνει δύο και τρία κοντρόλ για να την στρώσει ιδανικά. Η ''σέντραρε και τι έγινε'' στάση του Τζούρισιτς, οδήγησε την μπάλα στο κεφάλι του Πιερό, ο οποίος με εξαιρετική κίνηση βγήκε μπροστά από τον Ίνγκασον και άνοιξε το σκορ. Βάσει των συνθηκών της αναμέτρησης, ο Πελίστρι θα ήταν μια πιο σοφή επιλογή και ο Τζούρισιτς θα μπορούσε να ξεκινήσει στη Βοσνία.

3) Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός, όπως και στη Τούμπα, έβαλε την μπάλα κάτω, έπαιξε, κυκλοφόρησε, έφτανε καλά έξω από την περιοχή αλλά εκεί του έλειψε η ποιότητα στις τελικές αποφάσεις για να φτιάξει περισσότερες καλές στιγμές. Υπήρξαν και στιγμές σε ανοιχτό γήπεδο και ειδικά σε μια φάση 2vs1 με Τετέ και Ιωαννίδη που δεν έγινε καν τελικά και γενικά πολλές καλές τέτοιες καταστάσεις(όπως και στο πρώτο μέρος) σπαταλήθηκαν με προχειρότητα. Στο καλό του ημίχρονο, το σύνολο του Αλόνσο βρήκε δύο πολύ μεγάλες φάσεις. Ο Τετέ στο ξεκίνημα και ο Ιωαννίδης προς το φινάλε είχαν κάκιστες εκτελέσεις. Σε τόσο κλειστό ντέρμπι αυτές οι στιγμές, είναι ζωτικής σημασίας να καταλήξουν στο πλεκτό. Και από τους δύο, επειδή είναι αυτοί που είναι, υπάρχει η απαίτηση να σκοράρουν και δεν μπορεί να υπάρξει καμία σοβαρή δικαιολογία.

4) Επειδή σε κάθε παιχνίδι υπάρχει η λογική όταν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που πρέπει να μηδενίζονται τα πάντα, αξίζει να σημειώσουμε το εξής: Οι δύο αυτές φάσεις προφανώς και δεν δημιουργήθηκαν μοναχά από ατομική ποιότητα αλλά από συνδυασμούς, από κάθετο ποδόσφαιρο. Στη πρώτη Ιωαννίδης και Τετέ συνδυάζονται κάθετα έξω από την περιοχή, στη δεύτερη ο Μλαντένοβιτς παίζει κάθετα στον Φώτη που περνάει τον Βίντα, όπως ο Πιερό με την κίνηση βγήκε μπροστά από τον Ίνγκασον. Το ζητούμενο είναι αυτές οι στιγμές να μην είναι δύο σε κάθε ντέρμπι ή πέντε με πιο εύκολους αντιπάλους αλλά πολύ περισσότερες. Ο μόνος τρόπος είναι η δουλειά και ο χρόνος. Όχι η αλλαγή προπονητή. O Παναθηναϊκός και σχέδιο έχει και πλάνο έχει και συγκεκριμένες ιδέες στο παιχνίδι του. Το πρόβλημα είναι πως αυτά μέχρι στιγμής δεν είναι αποτελεσματικά ή δεν είναι όσο αποτελεσματικά έχει ανάγκη η ομάδα αυτή την εποχή.

5) ''Παλεύουμε δυόμισι χρόνια να τον κάνουμε σέντερ φορ'' είχε απαντήσει ο Ιβάν, σε μία ερώτηση για το αν ο Ιωαννίδης θα μπορούσε να καθιερωθεί ως κάποιος περιφερειακά ή πίσω του σέντερ φορ. Ο Ιωαννίδης όταν ο Παναθηναϊκός κυκλοφορεί την μπάλα και επιχειρεί να διασπάσει μια καλά οργανωμένη άμυνα(όπως αυτή της ΑΕΚ στο δεύτερο μέρος) θα πρέπει να βρίσκεται στα όρια της περιοχής, να υπηρετεί τον ρόλο του και όχι να γυρίζει στη μεσαία γραμμή για να οργανώσει το παιχνίδι. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Είτε από επιλογή του Αλόνσο να τον ''χαμηλώνει'' τόσο πολύ είτε από την φυσική τάση του διεθνούς άσου να κινείται μακριά από το κουτί, στο τέλος της ημέρας ζημιωμένη βγαίνει και η ομάδα αλλά και ο ίδιος ο Φώτης που μέχρι στιγμής δεν έχει σκοράρει στο πρωτάθλημα. Προφανώς θα πρέπει να ταϊστεί περισσότερο στη συνέχεια της χρονιάς αλλά επίσης προφανώς για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι κοντά στο αντίπαλο τέρμα για να μπορέσει να κινηθεί σε πιο απειλητικές θέσεις για να σκοράρει.