Ολυμπιακός: Γιατί ήταν όπως τα είπε ο Μεντιλίμπαρ μετά το ντέρμπι…

Πώς κατέληξε ο Μεντιλίμπαρ τη συνέντευξη Τύπου στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό; «Αν θέλεις να έχεις καλή επίθεση, πρέπει να ξεκινήσεις να έχεις καλή άμυνα. Όταν μία ομάδα έχει καλή άμυνα, τότε σίγουρα έχει και καλή επίθεση. Αν λοιπόν με ρωτάτε, θα ήθελα να έχω μία καλύτερη αμυντική λειτουργία και τότε θα έρθει και η καλή επιθετική λειτουργία».

Σοφές οι κουβέντες του Βάσκου! Απολύτως έτσι είναι. Όλα ξεκινάνε από την άμυνα. Είσαι καλός αμυντικά; Θα βρεις την άκρη κι επιθετικά; Δεν είσαι καλός αμυντικά; Θα έχεις προβλήματα κι επιθετικά. Κάτι, άλλωστε, που το είδαμε για τον Ολυμπιακό στον αγώνα στο ΟΑΚΑ, με τον προπονητή να κάνει τη συγκεκριμένη δήλωση ακριβώς ορμώμενος από αυτό το ματς.

Για παράδειγμα, η εικόνα με τον Μπάλντοκ και τον Μλαντένοβιτς, τα δύο ακραία μπακ του Παναθηναϊκού, να ανεβαίνουν όποτε θέλουν για 45 ολόκληρα λεπτά, σε όλο δηλαδή το α΄ ημίχρονο, και τους εξτρέμ του Ολυμπιακού, τον Ζέλσον με τον Ρόντινεϊ, να τους μαρκάρουν με τα μάτια ήταν όχι απλά μη αποδεκτή, αλλά απαράδεκτη. Κι εδώ δεν μπορεί να είναι απλά θέμα κόπωσης από το ευρωπαϊκό παιχνίδι της Πέμπτης, γιατί μιλάμε για το α΄ ημίχρονο. Να έρθει κόπωση στο β΄, το καταλαβαίνω. Εδώ είναι θέμα νοοτροπίας-δεν γυρίζω πίσω. Είτε γιατί θέλω να κρατάω φρεσκάδα για όταν θα πάρω την μπάλα στην επίθεση, είτε γιατί θεωρώ ότι δουλειά μου είναι μπροστά κι όχι πίσω.

Να σας θυμίσω ότι ο Μλαντένοβιτς εντελώς αμαρκάριστος έχασε σημαντική ευκαιρία να ανοίξει το σκορ, σουτάροντας λίγο άουτ. Ακόμη ότι μόλις στο ξεκίνημα του αγώνα από πλαγιοκόπηση του Μπάλντοκ, χρειάστηκε ο Κοστίνια να κάνει καθοριστική επέμβαση για να μην βρεθεί ο Παναθηναϊκός μπροστά στο σκορ με γκολ από τα αποδυτήρια.

Όπως, βεβαίως, ήταν μεγάλη πληγή, ακόμη μεγαλύτερη, για τον Ολυμπιακό την Κυριακή οι στατικές φάσεις. Αν θυμάμαι καλά, μόνο ο Κάρμο πήρε κεφαλιά και έδιωξε την μπάλα σε εκτέλεση ενός φάουλ. Με τον Κάρμο νωρίτερα να χάνει κατά κράτος τη μάχη από τον Ίνγκασον, με τον Ισλανδό να χάνει την ευκαιρία με την κεφαλιά για το 1-0. Και τον Ρόντινεϊ να χάνει τον Γέντβαϊ σε άλλη παρόμοια φάση (κόρνερ). Με τον Κροάτη να παίρνει κι άλλη κεφαλιά σε κόρνερ στο β΄ ημίχρονο. Και τον Αράο άλλη μία στο 7’, ξανά από κόρνερ.

Ας είμαστε ρεαλιστές: με τον Παναθηναϊκό να έχει τέσσερις κερδισμένες κεφαλιές σε εκτελέσεις κόρνερ και φάουλ, όλες από καλές έως πολύ καλές θέσεις, ο Ολυμπιακός πρέπει να νιώθει τυχερός που δεν έφαγε γκολ, ειδικά στο α΄ ημίχρονο, στην κεφαλιά του Ίνγκασον, που τον μάρκαρε πολύ άσχημα στη συγκεκριμένη φάση ο πανύψηλος Κάρμο.

Είναι δε παντελώς ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός έχει θέμα σε αυτό το κομμάτι και δεν το έχει ακόμη αντιμετωπίσει επαρκώς. Δεν είναι, εξάλλου, τυχαίο ότι από στατικές φάσεις έφαγε γκολ τόσο από την Καλλιθέα, όσο κι από τον Άρη-κι αν δεν του στοίχισε το πρώτο γκολ, στο Καραϊσκάκη, του στοίχισε και του…παραστοίχισε το δεύτερο γκολ, στο Χαριλάου. Και να μην ξεχνάμε ότι στο ντέρμπι της Κυριακής η μεγαλύτερη ευκαιρία του Παναθηναϊκού ήταν κι αυτή από στατική φάση, με τον Τζολάκη στο 45+3 να νικάει δύο φορές εξ επαφής τον Σπόραρ. Άρα, μιλάμε για συνολικά πέντε ευκαιρίες των «πράσινων» από κόρνερ και φάουλ.

Συγνώμη, αλλά είναι…too much. Κι ενώ, γιατί πρέπει να το πούμε κι αυτό, ο Τζολάκης κάνει συνήθως καλή δουλειά, βγαίνοντας δυναμικά, όσο κι αποτελεσματικά, και μαζεύοντας σέντρες η, διώχνοντας την μπάλα με τις γροθιές. Τη συγκεκριμένη φάση, στο 45+3, δεν την καθάρισε ο νεαρός τερματοφύλακας, όμως ας έρθουμε στη θέση του-τι να έκανε, βλέποντας ότι οι συμπαίκτες του έχαναν όλες τις εναέριες μονομαχίες στις εκτελέσεις των «στημένων» του ΠΑΟ;…

Γενικά πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος ο Ολυμπιακός από τον Τζολάκη, με ό,τι δουλειά χρειάζεται ακόμη, π.χ. στα διωξίματα της μπάλας με τα πόδια, όπου προχθές είδαμε τη συντριπτική πλειοψηφία να πηγαίνουν τα σουτ στους αμυντικούς του ΠΑΟ και μόνο μία φορά σε «ερυθρόλευκο» επιθετικό, με την υποσημείωση ότι δεν είναι θέμα αποκλειστικά δικής του ευστοχίας στην πάσα, αλλά και αποφασιστικότητας των συμπαικτών του στην εναέρια μάχη.

Κατά τα άλλα, νομίζω ότι ο Τζολάκης πρέπει να το δουλέψει λίγο ακόμη περισσότερο σε αποφάσεις που παίρνει σε εξόδους μακριά από την εστία του και γενικά από την περιοχή του. Το είχε αυτό το θέμα από παλιά, το έχει βελτιώσει σημαντικά, όχι όμως εντελώς. Δεν είχε νόημα π.χ. να ρισκάρει την Κυριακή βγαίνοντας μακριά από την περιοχή του, σε μία στιγμή στο β΄ ημίχρονο, ενώ έλεγχε τη φάση ο Ρέτσος.

Άσχετο:

Λένε όλοι για το πόσο επηρέασε τον Παναθηναϊκό ο τραυματισμός του Ιωαννίδη στο ντέρμπι, αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι είναι έτσι.

Όχι ότι υπάρχει καμία αμφισβήτηση για την αξία του παιδιού, αλλά παίζοντας σχεδόν όλο το α΄ ημίχρονο, ο Ιωαννίδης δεν ήταν ποτέ απειλητικός για την εστία του Τζολάκη. Είχε μία καλή προσπάθεια έξω από την περιοχή και ένα κερδισμένο φάουλ από τον Ρέτσο από αριστερά.

Θέλω να πω ότι δεν είχε νιώσει κίνδυνο ο Ολυμπιακός από τον Ιωαννίδη, που παρεμπιπτόντως έχει μόλις ένα γκολ σε 11 παιχνίδια φέτος με τον Παναθηναϊκό. Αντίθετα, με το που μπήκε ο Σπόραρ είχε την διπλή ευκαιρία.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Θα μπορούσε να είναι η στιγμή του ντέρμπι, εκείνο το κλέψιμο από τον Ουνάι πάνω στον Ορτέγκα, στο 77^ο λεπτό. Διότι ο Μαροκινός όχι απλά πήρε την μπάλα μέσα από τα πόδια του Αργεντίνου (που είναι πραγματικά αδιόρθωτος, αφού του έχει συμβεί και ξανασυμβεί και το συνεχίζει), αλλά προχώρησε, μπήκε στην περιοχή και επιχείρησε να σκοράρει ο ίδιος, με ένα σουτ από αρκετά δύσκολη θέση, αλλά και αρκετά καλό.

Ήταν πολύ καλό για τον Ολυμπιακό, που η μπάλα έφυγε άουτ, καθώς αν οι γηπεδούχοι άνοιγαν το σκορ στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, δεν θα ήταν και το πιο απλό πράγμα του κόσμου να το «γύριζαν» μετά οι «ερυθρόλευκοι». Και θα υπήρχαν και περαιτέρω όχι ευχάριστα, υπό την έννοια ότι είχε διαρρεύσει ότι τον Ουνάι τον «έκοψε» ο Μεντιλίμπαρ και ότι έτσι τον πήρε ο Παναθηναϊκός δανεικό από τη Μαρσέιγ.

Πρακτικά δεν θα σήμαινε τίποτα, αλλά όπως κι αν το δεις καλό δεν θα ήταν να έχανε ο Ολυμπιακός ένα ντέρμπι και ειδικά από γκολ ενός παίκτη που θα μπορούσε να τον πάρει ο ίδιος ο Ολυμπιακός μόλις πριν ένα μήνα και τελικά αυτός πήγε στον αιώνιο αντίπαλο. Είτε γιατί όντως δεν τον ήθελε ο προπονητής του, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

μουζακίτης και κωστούλας μοιάζουν έτοιμοι ποδοσφαιριστές, καθόλου "κάνω τριπλες να δείξω ότι ξέρω μπάλα", καθόλου νεανική υπερβολή, δεν καταλαβαίνεις ότι παίζουν τα πρώτα τους ματς σε αυτό το επίπεδο

— Smoking Barrel (@smobarrel) October 7, 2024