Ολυμπιακός: Πώς με 26 κερδισμένες κεφαλιές, έφαγε τόσες ευκαιρίες από κόρνερ και φάουλ!

Έβλεπα λίγο τα στατιστικά των αμυντικών του Ολυμπιακού στο ντέρμπι.

Ο Κάρμο είχε έξι κερδισμένες κεφαλιές στις έξι διεκδικήσεις στον αέρα, ο Ρέτσος οκτώ στις εννιά, ο Κοστίνια δύο στις τέσσερις κι ο Ορτέγκα άλλες δύο στις έξι. Επιπλέον, ο Κάρμο είχε πάρει άλλες τέσσερις κεφαλιές, ο Ορτέγκα άλλες δύο, ο Ρέτσος άλλη μία κι ο Κοστίνια άλλη μία. Συνολικά, οι τέσσερις «ερυθρόλευκοι» είχαν 26 κεφαλιές στο παιχνίδι, με τους στόπερ φυσικά να έχουν τη μερίδα του λέοντος (19).

Και σκεφτόμουν πώς ο Ολυμπιακός έφαγε τόσες φάσεις από τον Παναθηναϊκό από κεφαλιές των Ίνγκασον, Γεντβάϊ κι Αράο σε εκτελέσεις στατικών φάσεων, κόρνερ και φάουλ! Πώς, δηλαδή, στο λεγόμενο ανοικτό παιχνίδι (open play), οι παίκτες του καθάριζαν τα πάντα στον αέρα, ενώ όταν ο αντίπαλος εκτελούσε στημένη φάση υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Οκ, να αντιληφθώ ότι μπορεί να ήταν καλές οι εκτελέσεις του Μπακασέτα και του Τσέριν, αλλά και πάλι δεν είναι επαρκής η εξήγηση για την αδυναμία των «ερυθρόλευκων» σε αυτό το κομμάτι.

Αρχίζω και σκέφτομαι μήπως είναι και θέμα καλύτερης οργάνωσης της ομάδας στα αμυντικά «στημένα», μήπως δηλαδή χρειάζεται περισσότερη και καλύτερη δουλειά στην προπόνηση. Κι από την άλλη, βλέπεις τον Έσε να χάνει εντελώς τον Αράο στην εκτέλεση ενός κόρνερ-διότι, ο Αράο έκανε κίνηση για να ξεφύγει από το μαρκάρισμα, ενώ ο Έσε καθόταν και κοιτούσε.

Ο Νταβίντ Κάρμο (1μ96) είναι οκτώ πόντους ψηλότερος του Ίνγκασον (1μ88)-δεν είναι λίγοι οκτώ πόντοι! Κι όμως στην πιο σημαντική ευκαιρία του ΠΑΟ στο ψηλό παιχνίδι, ο Ίνγκασον πήδησε σχεδόν ανενόχλητος προς του Κάρμο, υπό την έννοια ότι ο στόπερ του ολυμπιακού ήταν πολύ μακριά του…

Όσο το ψάχνω αυτό το πολύ σοβαρό θέμα, τόσο καταλαβαίνω ότι είναι και πιο σύνθετο.

Λες, να χάσει κεφαλιά ο Ρόντινεϊ από τον Γέντβαϊ, όπως συνέβη στα πρώτα λεπτά, σε εκτέλεση κόρνερ, δεν το λες και παράλογο-είναι πιο ψηλός ο στόπερ, γενικά καλύτερος στο ψηλό παιχνίδι. Αλλά εδώ φτάνουμε στο 90^ο λεπτό και από μία σέντρα του Τετέ, ο Αράο παίρνει την κεφαλιά από πολύ καλή θέση, με τον Ρόντινεϊ και τον Ρέτσο να αδρανούν, και τον Τζολάκη να είναι τυχερός που η μπάλα πάει πλάγια και τελικά εύκολα στα χέρια του.

Τέλος πάντων, να καταλάβω ότι συμβαίνει σε ένα παιχνίδι μία ομάδα να εμφανίζεται ανώτερη από μία άλλη σε ένα κομμάτι του παιχνιδιού, έστω ευαίσθητο όπως οι στατικές φάσεις. Σε αυτή την περίπτωση, αν μη τι άλλο περιμένεις να υπάρχει η στοιχειώδης εξυπνάδα από τους παίκτες του Ολυμπιακού να μην κάνουν για ψύλλου πήδημα φάουλ γύρω από την περιοχή του Τζολάκη. Να μην δίνουν τζάμπα και βερεσέ δικαιώματα στον αντίπαλο να απειλήσει. Κι όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο!

Για παράδειγμα, η φάση με τη διπλή απόκρουση του Τζολάκη στο τελευταίο λεπτό του α΄ ημιχρόνου, προήλθε από ένα εντελώς αχρείαστο φάουλ που έκανε ο Ζέλσον κοντά στην γραμμή του αράουτ…Ο δε Έσε έκανε δύο φορές κι αυτός το ίδιο πράγμα!...

Αν βάζεις την αντίπαλη ομάδα μέσα στην περιοχή σου με τόσα φάουλ, έχει κερδίσει κι αυτή τρία κόρνερ, τότε αυξάνονται μαθηματικά οι πιθανότητες να κινδυνεύσεις…

Άσχετο:

Διάβαζα προχθές τις δηλώσεις του Αρσέν Βενγκέρ στον Θάνο Σαρρή εδώ στο gazzetta. Και θυμήθηκα τι είχε γίνει πριν 30 ολόκληρα χρόνια, το φθινόπωρο του 1994. Γιατί όντως ο Ολυμπιακός είχε πλευρίσει πολύ δυνατά τον Γάλλο προπονητή επί Κόκκαλη.

Υπάρχει μάλιστα κι ένα (παράπλευρο) σχετικό σκηνικό! Εκείνες τις ημέρες των συζητήσεων Κόκκαλη-Βενγκέρ, ο Ολυμπιακός είχε ευρωπαϊκό παιχνίδι εκτός έδρας με τη Μαρσέϊγ, πηγαίνοντας με υπηρεσιακό προπονητή (τον Γιούτσο), καθώς είχε απολυθεί ο Αλέφαντος. Λόγω λοιπόν της όλης κατάστασης, ο Κόκκαλης είχε ζητήσει από τον Βενγκέρ να κάνει για λογαριασμό του Ολυμπιακού μία ανάλυση του παιχνιδιού της Ολιμπίκ.

Ο Βενγκέρ δεν το αρνήθηκε και πριν το παιχνίδι στη Μασσαλία ήταν ο ίδιος ο Κόκκαλης που δίκην προπονητή είχε μεταφέρει στους παίκτες του Ολυμπιακού τα όσα του είχε πει ο Βενγκέρ. Τελικά, οι «ερυθρόλευκοι» αποδείχθηκαν «ντουβάρια», δεν κατάλαβαν και πολλά πράγματα, κι ευτυχώς που ήταν σε καλή βραδιά ο Τοχούρογλου και το ματς έληξε «μόνο» 3-0, με τον «Αυστραλό» να κρατάει το ρευστό 1-0 έως το 85^ο λεπτό…

Η φωτογραφία της ημέρας:

Μπήκε μισή ώρα στο τέλος του ντέρμπι ο Ντάνι Γκαρθία, ουσιαστικά στη θέση του Μουζακίτη, που πέρασε στο ίδιο διάστημα πιο μπροστά, παίζοντας λίγο πίσω από τον Ελ Κααμπί. Ο Μεντιλίμπαρ ήθελε να πάρει κάποιο καλό σουτ η, κάποια καλή πάσα από τον Μούζα και μία αμυντική ασφάλεια από τον Γκαρθία.

Τελικά, ο Μουζακίτης άργησε λίγο να προσαρμοστεί στο νέο ρόλο, αλλά βρήκε στα τελευταία λεπτά ένα επικίνδυνο σουτ και μία πάσα προς τον Βέλντε. Ο δε Γκαρθία κακός δεν ήταν, όμως από ένα έμπειρο παίκτη περιμένεις πιο πολλά πράγματα όταν μπαίνει να σου παίξει 30 λεπτά σε ένα μεγάλο παιχνίδι.

Είχε ο Βάσκος δύο-τρεις καλές πάσες, πίεσε καλά σε μία στιγμή, έδιωξε μία σέντρα με το κεφάλι, πήρε άλλες δύο κεφαλιές, αλλά μέχρι εκεί. Όχι κάτι παραπάνω, από έναν παίκτη που μπήκε ξεκούραστος και τουλάχιστον λίγη φρεσκάδα παραπάνω έπρεπε να δώσει.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

17-year-old academy graduates Christos Mouzakitis and Charalamps Kostoulas played a combined 131 minutes for Olympiacos in their 0-0 draw with Panathinaikos over the weekend.

Anyone that knows anything about the norms of Greek football will appreciate how unusual that is.

— SCOUTED (@scoutedftbl) October 8, 2024