Άρης: Το βούτυρο στο ψωμί του Άκη Μάντζιου

Οι εβδομαδιαίες εξετάσεις συμβάλλουν στη σταδιακή βελτίωση κάθε εξεταζόμενου. Υποχρεωτικά γίνεται κοινωνός μιας αυστηρής προσέγγισης των μαθημάτων, αποκτά επαγγελματική ευσυνειδησία, κυρίως όμως αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει χρόνος για… χαρές και πανηγύρια. Νιώθει τη μικρή απόσταση που χωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία και διατηρώντας τον εαυτό του σε εγρήγορση ουσιαστικά φτιάχνει τον δικό του χώρο προστασίας. Εδώ και τουλάχιστον δύο εβδομάδες παρακολουθώ τη μεθοδολογία προσέγγισης της πορείας του Άρη. Εννοώ την επικοινωνιακή. Στην Τούμπα ήταν χαμένος από χέρι. Οι δε γκέλες με Λαμία και Καλλιθέα θεωρούνταν προβλεπόμενες κι ας μην έγιναν ποτέ. Κι έτσι φιγουράρει στην κορυφή της βαθμολογίας με συγκάτοικο τον ΠΑΟΚ και τη σημείωση, σε βαθμό βεβαιότητας, ότι δύσκολα θα αντέξει.

Η συγκεκριμένη άποψη αντλείται από τον πρότερο βίο της ομάδας και των αντιπάλων του. Από τη μία πλευρά, μοιάζει αφελής η αμφισβήτηση του πρωτοπόρου όταν οι άλλοι δείχνουν να στραβοπατούν μη εμπνέοντας την παραμικρή αγωνιστική εμπιστοσύνη γι’ αυτό δεν συνιστά έξυπνη επιλογή. Αυτή η αίσθηση συγκρούεται με αυτό που υπαγορεύει το παρελθόν που οδηγεί σε μια άποψη που δεν εκφράζεται αλλά υπάρχει στο μυαλό και λέει… «δεν θα αντέξει». Κι έτσι καταλήγουμε στην ανάγκη προσκόμισης αποδείξεων ανά βδομάδα. Πρώτα ήταν αυτή με τη Λαμία, μετά ήταν η περασμένη Κυριακή με την Athens Kallithea και τώρα είναι το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και ο Παναθηναϊκός.

Η προσέγγιση είναι λογική και αληθινή γιατί κανείς εξ’ αυτών δεν πιστεύει ότι ο Άρης μπορεί να διεκδικήσει κάτι περισσότερο. Τον είχαν κατατάξει εξάλλου στη λίστα αυτών που θα κονταροχτυπηθούν για την 5η θέση. Αυτό έλεγε η λογική βάσει της επένδυσης του καθενός καθώς τα χρήματα παίζουν ρόλο. Με αυτά αγοράζεις ποιότητα. Μόνο που δεν εγγυώνται τη δημιουργία ομάδων με συνοχή και κυρίως τον χρόνο που θα χρειαστεί για να αποκτήσουν ομοιογένεια και αποτελεσματικότητα. Όταν το καταφέρουν, μπορεί να έχει πετάξει το πουλάκι. Ειδικά φέτος όπου η αλλαγή προκήρυξης του Πρωταθλήματος ψηφίστηκε με τη λογική της μείωσης αγώνων για τους ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό καθώς τούτοι θεωρούταν δεδομένο ότι θα είναι στην πρώτη τετράδα. Τώρα, άλλαξε εν μέρει η ατζέντα της συζήτησης και όλοι περιμένουν την Κυριακή.

Ξέχωρα από τα αγωνιστικά κριτήρια υπήρξε και μια ακόμη παραδοχή. «Ο Άρης δεν είχε ποτέ έρεισμα στη διαιτησία και στο παρασκήνιο», ειπώθηκε από γνώστη του αντικειμένου. Πράγματι κι αυτό το δεδομένο έχει την αξία του και η υπενθύμιση της σημασίας του αναδεικνύει πολλά απ’ όσα έχουν γραφτεί στη συγκεκριμένη γωνιά περί του ρόλου που διαδραματίζει. Κοινώς, πώς ο Άρης του χαμηλότερου αγωνιστικού προϋπολογισμού και του μηδενικού ερείσματος σε διαιτησία και θεσμικούς φορείς του ποδοσφαίρου είναι πρώτος στη βαθμολογία; Αυτό είναι το κυρίαρχο ερώτημα. Και το εκπληκτικό είναι ότι όλοι ξέρουν πως θα έπρεπε να ήταν ολομόναχος στην κορυφή έχοντας τουλάχιστον δύο επιπλέον βαθμούς.

Η όλη συζήτηση απλώνεται σαν το απαλό βούτυρο στο ψωμί του Άκη Μάντζιου. Σχηματίζει την αμφιβολία που διατηρείται για το επίπεδο της ομάδας του και η οποία σίγουρα θα προκαλέσει τον αθλητικό εγωισμό των ποδοσφαιριστών. Πιθανόν να αποτελεί και το βασικό κίνητρο του Άρη ενόψει του αγώνα με τον Παναθηναϊκό γιατί σε περίπτωση διεύρυνσης του σερί αυτομάτως θα περιοριστούν οι υποθετικές εκφράσεις. Προς το παρόν, οι περισσότεροι opinion makers παραμένουν προσηλωμένοι στο «λες;» επιδεικνύοντας περιορισμένη πίστη ότι μπορεί να χαλάσει την τετράδα. Και περιμένουν την Κυριακή.

Μεγαλύτερη αξία έχει αυτό που προτίθεται να πράξει ο Άρης. Η αμφiσβήτηση από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πρέπει να αποτελέσει την πηγή έμπνευσής του. Δεξαμενή άντλησης αθλητικού εγωϊσμού και της μανίας προσκόμισης περαιτέρω αποδείξεων. Λόγω του πρότερου βίου όλων αλλά και της παρασκηνιακής δύναμης του καθενός, είναι λογικό να μην έχει πειστεί (η περιρρέουσα ατμόσφαιρα) για τις ικανότητες της ομάδας του Άκη Μάντζιου. Το Πρωτάθλημα δεν θα τελειώσει αυτή την Κυριακή, μήτε την επόμενη. Φανταστείτε όμως την ομορφιά που θα αποκτήσει αν οι «κίτρινοι» διευρύνουν το σερί τους και αποδείξουν ότι τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένοι αντέχουν στον χρόνο και σε κάθε συνθήκη.