Ντρέπομαι για αυτό που συμβαίνει ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ

Μεγάλωνα στην δεκαετία του ’80. Οι εικόνες μου από τις αναμετρήσεις της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ ήταν γεμάτες από χιλιάδες οπαδούς του ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι εικόνες μου από τις αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ ήταν γεμάτες από χιλιάδες οπαδούς της ΑΕΚ στην Τούμπα. Δεν ξεκινώ με αυτό τον πρόλογο προκειμένου να εξηγήσω ιστορικά ποιος έκανε τα μεγαλύτερα λάθη για να φτάσουμε στο σήμερα. Το κάνω κυρίως για να εξηγήσω ότι “αλλιώς ήταν” τα πράγματα και αλλιώς είναι σήμερα, περίπου 40 χρόνια μετά. Και περισσότερο προκειμένου να δω τη μεγάλη εικόνα. Αυτή που δείχνει ότι το ποδόσφαιρο ξαφνικά γίνεται αφορμή για να προκύπτει δημόσιος λόγος και δημόσια συμπεριφορά διχαστική. Φτάνουμε να μετράμε, δημοσίως, το ποιος είναι πιο πρόσφυγας, στην καταγωγή, από τον άλλο. Προσβάλουμε την μνήμη των παππούδων μας.

Θα ‘πρεπε κάποιος να μας μαζεύει. Όλους. Όσους από τα media το παρακάνουμε και πουλάμε φανατισμό που φορτίζει επικίνδυνα τους μικρότερους και μεγαλύτερους οπαδούς των δύο ομάδων. Τις ίδιες τις διοικήσεις των ομάδων κάθε φορά που ξεφεύγουν στην δημόσια συμπεριφορά τους και λειτουργούν δίχως αυτή τη συναίσθηση της ευθύνης που έχουν. Είναι εξοργιστικό, και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι το όραμα όλων γίνεται μόνο η εξυπηρέτηση των μικροσυμφερόντων, μια νίκη, ένα πρωτάθλημα, χωρίς να δίνουν σημασία στη σκέψη ότι η συμπεριφορά δημιουργεί ή τρέφει τον διχασμό και τον φανατισμό.

Μόνο που εδώ είναι Ελλάδα του 2024 και δεν μας ταράζει τίποτα - δηλαδή δεν υπάρχει η αρχή που θα παρέμβει για να μας υπενθυμίσει τη θέση μας και να μας βάλει απέναντι στις ευθύνες μας. Συνεπώς δεν υπάρχει κανείς για να υπενθυμίσει τους κανόνες και να επιβάλει την τήρησή τους. Οι ηθικές αντιστάσεις μας, ως ανθρώπων και Ελλήνων, πρέπει να χαμηλώνουν στο επίπεδο του ποινολογίου του αθλητικού δικαστή ή της ΔΕΑΒ. Δηλαδή “κακή συμπεριφορά” είναι μόνο αυτή που τιμωρούν τα πειθαρχικά όργανα του ποδοσφαίρου. Αυτό θέλει το ποδόσφαιρο, δηλαδή αυτοί που το διοικούν και το ελέγχουν, να πιστεύουμε. Ντοπαρισμένος είναι μόνο αυτός που “συλλαμβάνεται”, όχι αυτός που ντοπάρεται.

Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνω αυτό το θέμα. Και είμαι σίγουρος ότι δεν θα είναι η τελευταία. Διότι δεν έχω σε κανέναν την εμπιστοσύνη ότι θα κάνει κάτι για να το αλλάξει. Θεωρητικά αυτό είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί πολύ το οικοσύστημα του ποδοσφαίρου. Θα ‘πρεπε πρώτες οι ίδιες οι διοικήσεις της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ να έχουν επικοινωνήσει και να έχουν δουλέψει για να αλλάξουν την επικρατούσα κατάσταση. Είμαι όμως βέβαιος ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Όπως είμαι βέβαιος ότι δεν θα μαζέψει κανείς όλους αυτούς που κυκλοφορούν στα media και τυφλώνουν τον οπαδικό φανατισμό. Κι ύστερα όλοι εμείς, στα media, την επόμενη φορά που αυτός ο φανατισμός θα γεννήσει ένα επεισόδιο βίας θα “κλάψουμε”, θα τηρήσουμε σιγή ενός λεπτού και θα καταδικάσουμε αόριστα τους εγκληματίες. Τέτοιοι γίναμε.

Είναι μέρες που ντρέπομαι που είμαι μέρος όλου αυτού του κόσμου. Ντρέπομαι για την ηθική, για την έλλειψη ήθους. Και ανησυχώ πολύ για όσα έχουμε μπροστά μας.