Τα πάθη των «τεσσάρων»

• Η ΑΕΚ έχει αλλάξει, ο Αλμέιδα ακόμα ψάχνεται
• Το μεγάλο πρόβλημα με τις μεταγραφές και τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού
• Ο ΠΑΟΚ έχει... όλων των ειδών τα προβλήματα
• Ο Αλόνσο στο στόχαστρο από νωρίς, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τόσο καλό ρόστερ όσο... ακούγεται

Για τον Ιβάν Σαββίδη, τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Μάριο Ηλιόπουλο δεν είναι και τόσο... εύκολο να απολύσουν τον Λουτσέσκου, τον Μεντιλίμπαρ και τον Αλμέιδα αντίστοιχα. Ο καθένας τους έχει γράψει με το δικό του τρόπο τη δική του ιστορία στον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, ο καθένας τους έχει τεράστιο ειδικό βάρος στους συλλόγους. Κι αν κάποια στιγμή έρθει η ώρα του διαζυγίου, ο όποιος διάδοχος θα έχει πολύ ψηλά τον πήχη. Και οι τρεις προσπαθούν να βρουν λύσεις και οι τρεις μετρούν μπόλικες αποτυχίες εφέτος (ο Αλμέιδα βροντερή και στην Ευρώπη) και οι τρεις ομάδες προς το παρόν... θρέφονται από την αποτυχία των... άλλων. Ο Παναθηναϊκός με τον Ντιέγκο Αλόνσο είναι διαφορετική ιστορία. Διαφορετικό το σημείο εκκίνησης, μεγαλύτερος ο βαθμός δυσκολίας του «νέου», πιο «τρωτός» ο Ουρουγουανός κόουτς, ο οποίος αμφισβητείται εδώ και καιρό από μεγάλη μερίδα οπαδών της ομάδας. Εχοντας καλύψει πλέον το 1/3 της regular season της Stoiximan Superleague, ας επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τα βασικότερα από τα πολλά προβλήματα των «τεσσάρων» που βλέπουν τον Αρη στην κορυφή...

Η ΑΕΚ έχει αλλάξει, ο Αλμέιδα ακόμα ψάχνεται

Η ΑΕΚ έχει διατηρήσει ελάχιστα πράγματα από την ταυτότητα της πρώτης σεζόν του Αλμέιδα. Ισως μόνο το press της, κι αυτό με διαφορετικούς παίκτες: δεν είναι δυνατόν ο Πιερό να πιέσει όπως πίεζε πρόπερσι ο τρομερός Αραούχο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Αλμέιδα είναι οι διαφορετικές ενδεκάδες της ομάδας και ασφαλώς ο πάρα πολύ επώδυνος αποκλεισμός από την Ευρώπη. Επώδυνος βέβαια και οικονομικά και στο ranking της ομάδας, αλλά και στο κέφι της και στον υπεραυξημένο πια βαθμό δυσκολίας στη διαχείριση του ρόστερ. Ο Αλμέιδα ακόμα ψάχνεται για τους ρόλους κάποιων παικτών και ταυτόχρονα προσπαθεί να τους έχει όλους ενεργούς. Και στη μεσαία γραμμή και στις πτέρυγες και στη θέση του φορ έχει πάρα πολλές επιλογές, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να καταλήξει σε 16-18 παίκτες τους οποίους κυρίως θα προτιμά. Δεν γίνεται, επί παραδείγματι, να είναι εκτός ενδεκάδας ο Πινέδα. Είτε παίζει η ΑΕΚ με τη Λαμία, είτε παίζει με τον Πανσερραϊκό!

Είναι εύλογο ότι σε μια ομάδα με ένα ματς ανά εβδομάδα πλην των εβδομάδων του Κυπέλλου, όταν συνυπάρχουν Πινέδα, Περέιρα, Λιούμπισιτς, Μάνταλος, Γκατσίνοβιτς, Λαμέλα, Κοϊτά, Φερνάντες, Αμραμπατ, Τσούμπερ, Μαρσιάλ και Πιερό, η επιλογή δεν είναι εύκολη. Ομως ο Αλμέιδα πρέπει σύντομα – τώρα πια που είναι όλοι ενεργοί – να κάνει την επιλογή του. Πλην της θέσης του αριστερού μπακ πρόβλημα άλλο δεν αντιμετωπίζει, σίγουρα έχει χάσει βαθμούς λόγω διαιτησίας, όμως αν ο κόουτς δεν βρει νέα ταυτότητα με συγκεκριμένους παίκτες, θα συνεχίσει να χάνει βαθμούς, διότι δεν θα βρει εύκολα τη χημεία της.

Το μεγάλο πρόβλημα με τις μεταγραφές και τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού

Η κουβέντα για τον Ολυμπιακό εστιάζεται στην «αποτυχία» των μεταγραφών του και όχι αδίκως διότι αυτό που (του) συμβαίνει έως τώρα είναι σπάνιο: έχει πάρει ελάχιστα πράγματα από όλους τους νέους παίκτες του! Γουίλιαν, Βέλντε, Γιάρεμτσουκ, Στάμενιτς, Γκαρσία, Ολιβέιρα και ο άτυχος Γιαζίτζι που δεν πρόλαβε να δείξει τι μπορούσε να κάνει, έχουν προσφέρει πολύ λίγα! Ποδοσφαιρικά, όταν παίζουν οι «βασικοί» στους οποίους ανήκει πλέον και ο Μουζακίτης (σύντομα και ο Κωστούλας που παίρνει όλο και περισσότερο χρόνο συμμετοχής), η ταυτότητα του Μεντιλίμπαρ είναι σαφής. Λίγες πάσες, πιο άμεσο ποδόσφαιρο συγκριτικά με τους προκατόχους του, πολύ βάρος στις συνεργασίες για επιθέσεις από τις πτέρυγες, πολύ και έντονο press. Ομως δεν φαίνεται ότι έχει στο εύρος που θα ήθελε τους παίκτες που μπορούν να «υπογράψουν» αυτή την ταυτότητα.

Οσο κι αν δεν του... πολυφαίνεται έχει μεγάλο πρόβλημα στο γκολ αν δεν σκοράρει ο Ελ Καμπί και δέχεται αρκετές φάσεις στα ματς πρωταθλήματος, πιο πολλές συγκριτικά με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του! Ο Ολυμπιακός έχει τεράστιο πρόβλημα στη μεσαία γραμμή του όταν δεν παίζει η τριάδα Εσε – Μουζακίτη – Τσικίνιο, μα προφανώς δεν είναι δυνατόν να «βγει» όλη η σεζόν με τρεις χαφ. Ισως σε κάποια ματς να πρέπει να δοκιμάσει το 4-4-2 με Ελ Καμπί – Κωστούλα ή να «αναβαθμίσει» το νεαρό σε δεύτερη επιλογή φορ στο 4-2-3-1. Πρόβλημα έχει επίσης στο αριστερό άκρο της άμυνας και στο κέντρο της όταν λείπει ένας εκ των Κάρμο – Ρέτσου που συνθέτουν το καλύτερο δίδυμο στόπερ του πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ έχει... όλων των ειδών τα προβλήματα

Στον ΠΑΟΚ ο Λουτσέσκου έχει... μισό από το πρόβλημα του Αλμέιδα και... μισό από το πρόβλημα του Μεντιλίμπαρ. Πάρα πολλοί παίκτες από τη μέση και μπροστά, ανάγκη να τους έχει όλους ενεργούς λόγω και της προσπάθειας στο Europa League, λίγα πράγματα προς το παρόν από τις μεταγραφές πλην του Καμαρά (αφήνει καλές... υποσχέσεις ο Ντέγιαν Λόβρεν και ο Κόλεϊ), πρόβλημα στη χημεία των διαφορετικών ενδεκάδων. Α, έχει και... μισό από το πρόβλημα του Αλόνσο, διότι του έλειπε για μεγάλο χρονικό διάστημα ο υποτιμημένος αλλά υπερπολύτιμος Μπράντον Τόμας. Ο Λουτσέσκου ακόμα δοκιμάζει, όπως και ο Αλμέιδα. Τον Λόβρεν, τον Κόλεϊ, τον Τισουντάλι, τον Τσάλοφ, τον Σορετίρε, ακόμα και τον Μπακαγιόκο με τον Γκόμεζ.

Σε επίπεδο ρόστερ το μοναδικό του πρόβλημα εντοπίζεται στο δεξί άκρο της άμυνας, όμως είναι μεγάλο ερωτηματικό πόσοι από όλους αυτούς τους νέους μπορούν να ανταποκριθούν στο στυλ του Λουτσέσκου ως προς τις αντοχές τους και τους αυτοματισμούς. Πάρα πολύ αμφίβολο! Και ακόμα πιο αμφίβολο πότε κάποιοι εξ αυτών θα προσαρμοστούν. Η... κασέτα για τον «ΠΑΟΚ Νοεμβρίου» έχει παλιώσει, ο Δικέφαλος δεν έχει κερδίσει ούτε ένα «βαρύ» ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη από την εκκίνηση της σεζόν (!!!) εύλογα κάποιοι παλιοί δεν έχουν την περυσινή φλόγα μετά την κατάκτηση του τίτλου, αλλά ο Ρουμάνος έχει πάντα τον τρόπο του. Πολύ γοητευτικό το ερωτηματικό για το πώς θα οδηγήσει το καράβι από εδώ και πέρα...

Ο Αλόνσο στο στόχαστρο από νωρίς, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τόσο καλό ρόστερ όσο... ακούγεται

Ο Παναθηναϊκός είχε την πιο προβληματική προετοιμασία συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες, λόγω της απουσίας του Ιωαννίδη, των διεθνών του Euro και της καθυστέρησης στις περισσότερες μεταγραφές. Ηταν επίσης η μοναδική ομάδα με καινούριο προπονητή και είχε το μεγάλο «πρέπει» για την Ευρώπη, στο οποίο ο Αλόνσο δεν απέτυχε όπως ο Αλμέιδα ή και ο Λουτσέσκου, του οποίου στόχος ήταν η συμμετοχή τουλάχιστον στα play offs του Champions League, ώστε ο Δικέφαλος να παίξει τα ρέστα του για την πρώτη του συμμετοχή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Για τον εφετινό Παναθηναϊκό ήταν εξ' αρχής παράλογο να υπάρχει απαίτηση για κατάκτηση του τίτλου λόγω όλων των προαναφερόμενων και για έναν επιπλέον λόγο: το ρόστερ του δεν είναι τόσο... ουάου όσο λέγεται και ακούγεται. Από τις μεταγραφές του μόνο ο Τετέ έχει κάνει τη διαφορά. Ο Ινγκασον έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, από τον Μαξίμοβιτς και τον Ουναϊ έχει πάρει ελάχιστα πράγματα, o Mαξ είναι υγιής πια αλλά εκτός αποστολής και μόνο για τον Πελίστρι που είναι 100% επιλογή Αλόνσο μπορεί να υπάρξει βάσιμη κουβέντα για το αν ο... επόμενος μπορεί να πάρει περισσότερα! Η συζήτηση περί Αλόνσο έχει ανοίξει από το... 2-2 με την Athens Kallithea και η αλήθεια είναι ότι μόλις τον τελευταίο μήνα έχουν αρχίσει να φαίνονται στοιχεία της ταυτότητας που θέλει να χτίσει στην ομάδα του, όμως αν δεν λύσει το πρόβλημα στο γκολ, ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα μπει στην τετράδα, όποιος κι αν κάθεται στον πάγκο. Θα μπορούσε να δοκιμάσει 3-5-2, θα μπορούσε να δοκιμάσει τον Αράο στόπερ με τον Μαξίμοβιτς «μπάστακα» στο «6», αλλά δεν φαίνεται... τόσο τολμηρός ο κόουτς που πάει εδώ και καιρό ματς με ματς...