Παναθηναϊκός: Τι προπονητής είναι ο Ρουί Βιτόρια;

• Ρουί Βιτόρια: Προσέλκυση, ελευθέρωση χώρου, επιτάχυνση
• Ρουί Βιτόρια: Η τετραετία στη Μπενφίκα
• Το παράσημο από τον Πεπ
• H ημέρα που του άλλαξε την ζωή
• Το... ρεκόρ του Αλόνσο και αυτό που τον πλήγωσε ποδοσφαιρικά

O Παναθηναϊκός μπαίνει στην προπονητική εποχή του Ρουί Βιτόρια, όπως αποκάλυψε το Gazzetta, αποφασίζοντας να λύσει το συμβόλαιο του Ντιέγκο Αλόνσο και να πορευθεί με τον 54χρονο Πορτογάλο τεχνικό, ο οποίος γίνεται ο πέμπτος που θα κάτσει στην... ηλεκτρική καρέκλα του κλαμπ τους τελευταίους δώδεκα μήνες. Γιοβάνοβιτς, Τερίμ, Κόντης και Αλόνσο οι προηγούμενοι τέσσερις, σε ένα στατιστικό που σίγουρα θα πρέπει να προβληματίσει τον σύλλογο, όσον αφορά τις αποφάσεις και τις επιλογές του στο πλέον ζωτικής σημασίας ζήτημα για ένα κλαμπ, όπως είναι ο προπονητής.

Πάντα στη πρόσληψη ενός τεχνικού θα πρέπει αρχικά να εξετάζουμε αν υπάρχουν κριτήρια πίσω από την επιλογή, αν δηλαδή είναι συμβατές οι ιδέες του με το κλαμπ. Εδώ να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση και να πούμε πως ο Παναθηναϊκός θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσει ποιός θέλει να είναι πάνω στο χορτάρι διαχρονικά και όχι να άγεται και να φέρεται από τον εκάστοτε τεχνικό διευθυντή ή προπονητή.

Να ''χτίσει'' δηλαδή μία ποδοσφαιρική κουλτούρα, την οποία θα εξυπηρετεί ο κάθε προπονητής. Τούτο είναι το σωστό και όχι το ανάποδο.

Ο Βιτόρια είναι κάποιος που έχει κάνει πρωταθλητισμό σε πολύ υψηλό επίπεδο(Μπενφίκα 2015-2019), έχει κατακτήσει τίτλους, είναι κάποιος που έχει παρουσιάσει ομάδες οι οποίες κυριαρχούν στον αγωνιστικό χώρο, κάποιος που έχει διαχειριστεί ισχυρές προσωπικότητες στα αποδυτήρια και που διαθέτει ένα πακέτο που η πρόσληψη του μοιάζει λογική, δουλεύοντας σύγχρονα, μεθοδικά, με συγκεκριμένη μεθοδολογία.

Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μια πρώτη εικόνα, οι σύλλογοι θα πρέπει να συγκεντρώνουν όλες τις πληροφορίες για τον νέο προπονητή πριν πάρουν μία απόφαση. Ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Για τον Ρουί Βιτόρια είναι κομβικό να προσαρμοστεί άμεσα στο νέο περιβάλλον, καθώς δεν βρισκόμαστε στο καλοκαίρι, έρχεται μεσούσης της σεζόν και αυτή δεν είναι μια ιδανική συνθήκη για κανέναν προπονητή.

Νέα παρένθεση: Είναι πραγματικά κωμικό ποδοσφαιρικά να συζητάμε για ελληνικούς συλλόγους, προπονητές οι οποίοι βρίσκονται στην απόλυτη ακμή της καριέρας τους και μάλιστα σε τοπ επίπεδο. Δεν μας βλέπουν ως προπονητική χώρα εργασίας. Δεν έχουμε να τους προσφέρουμε(πέρα από τα χρήματα και την καλή ζωή), απολύτως τίποτα περισσότερο σε αθλητικό επίπεδο σε σχέση με τις προτάσεις που μπορούν να προσελκύσουν από τις πέντε κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης.

Ο Βιτόρια είχε επιτυχίες στη καριέρα του στη Γκιμαράες, στη Μπενφίκα, στην Αλ Νασρ, μη επιτυχημένα περάσματα από την Σπάρτακ Μόσχας(έφυγε μετά από λίγους μήνες) και την Εθνική Αιγύπτου. Ένα μοτίβο καριέρας που συνοδεύει τους περισσότερους προπονητές στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, καθώς είναι ελάχιστοι εκείνοι που έχουν να επιδείξουν μόνο επιτυχημένα περάσματα από τους πάγκους των συλλόγων.

Πάμε τώρα και στην ουσία του σημερινού σημειώματος, να δούμε την ποδοσφαιρική ταυτότητα του Βιτόρια. Το ποιος είναι προπονητικά, τι ομάδες δημιουργεί, ποια είναι η φιλοσοφία του. Μέσα από την κορυφαία πλατφόρμα ανάλυσης ποδοσφαίρου Wyscout και πολύ περισσότερο μέσα από δικά του λόγια.

Ρουί Βιτόρια: Προσέλκυση, ελευθέρωση χώρου, επιτάχυνση

''Η ομάδα πρέπει να μπει στον αγωνιστικό χώρο, να επιβάλει το στυλ παιχνιδιού της, να αναγκάσει την άλλη ομάδα να προσαρμοστεί στο δικό μας. Ένας αγώνας έχει 90 λεπτά και υπάρχουν στιγμές που αυτό δεν συμβαίνει. Αλλά αυτός είναι ο σκοπός μας: η ομάδα να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για να ελέγχει τις λειτουργίες, που κυριαρχεί στον αγώνα και στον αντίπαλο. Ανεξάρτητα από τον έναν ή τον άλλο σχηματισμό, αυτό που θέλουμε να εφαρμόσουμε είναι το όραμά μας για το παιχνίδι.

Στο ίδιο το ματς υπάρχει πολύ συγκεκριμένη δυναμική. Αυτό που θέλουμε είναι ένα ρευστό παιχνίδι, η μπάλα να κυκλοφορεί με ταχύτητα, η μπάλα να περνάει από τους τρεις διαδρόμους, ώστε η ομάδα να δείχνει συνεχώς ελεύθερο χώρο για να επιτεθεί. Αυτό είναι το όραμά μας.

Όλα αυτά φέρνουν τρεις λέξεις που είναι σχεδόν κανόνες: να προσελκύω, να ελευθερώνω χώρο, να επιταχύνω. Όταν επιτιθέμεθα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να προσελκύσουμε τους αντιπάλους μας σε ένα συγκεκριμένο χώρο και μετά να επιτεθούμε από άλλη πλευρά, να αντιδράσουμε στην απώλεια της μπάλας και όταν την ξανακερδίσουμε, να ξέρουμε τι να κάνουμε.

Θέλουμε να παίζουμε με μεγαλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, να παίζουμε γρήγορα, να αμυνόμαστε καλά και αυτές οι στιγμές της απώλειας και της κατάκτησης της μπάλας είναι, για εμάς, καθοριστικές. Ήμουν μέσος. Ήμουν τεχνικά ευκρινής. Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν να βλέπω την μπάλα να περνάει πάνω από το κεφάλι μου. Μου αρέσει το καλά παιγμένο ποδόσφαιρο, ένα καλά μελετημένο παιχνίδι. Είμαι σοκαρισμένος όταν οι ομάδες συμπεριφέρονται άσχημα στην μπάλα. Η ιδέα μου για το παιχνίδι είναι η ποιότητα, η ένταση και η άμεση αντίδραση στην απώλεια της κατοχής''.

Ρουί Βιτόρια: Η τετραετία στη Μπενφίκα

Πως μεταφράζονται όλα τα παραπάνω σε αριθμούς και συμπεριφορά ομαδική στο χορτάρι; Το πιο μεγάλο δείγμα γραφής έρχεται από την τετραετία 2015-2019, όταν εργάστηκε στην Μπενφίκα. Εκείνες οι εκδόσεις των ''αετών'' ήταν ομάδες πολύ επιθετικές, ομάδες πάρα πολύ πιεστικές προς τον αντίπαλο, με μεγάλες κατοχές της μπάλας και κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο.

1.75xG, 1.88xG και 2 xG ήταν οι επιθετικές επιδόσεις στις τρεις ολοκληρωμένες του σεζόν στη Λισαβώνα ενώ αμυντικά είχε τους αντιπάλους στο 0.89xG, 0.93xG, 0.82xG. Αριθμοί που-προφανώς-δείχνουν σύνολα πρωταθλητισμού τόσο δημιουργικά όσο και ανασταλτικά.

Η κατοχή της μπάλας κυμάνθηκε σταθερά στο 59%, με τις οργανωμένες επιθέσεις να είναι πολύ υψηλά ανά παιχνίδι, στο 36, όταν ο φετινός Παναθηναϊκός για παράδειγμα βρίσκεται πιο χαμηλά, 29 ανά παιχνίδι.

Ο πιο εντυπωσιακός αριθμός έρχεται από τον δείκτη της πίεσης. Η δική του Μπενφίκα ήταν μία ομάδα που... έπνιγε τον αντίπαλο, βγάζοντας πολύ μεγάλες εντάσεις στον αγωνιστικό χώρο. 6.86 PPDA στη πρώτη σεζόν, 7.45 στη δεύτερη, 6.32 στη τρίτη, αριθμοί που φανερώνουν σύνολα που πιέζουν πολύ ψηλά και σε μεγάλα διαστήματα των αναμετρήσεων.

Το παράσημο από τον Πεπ

Δεν είναι τυχαίο πως ο Πεπ Γκουαρδιόλα είχε χαρακτηρίσει την Μπενφίκα της σεζόν 2015-2016, ως την καλύτερη άμυνα της Ευρώπης. Όχι οι ''αετοί'' δεν ήταν ένα σύνολο που αμυνόταν στο μισό γήπεδο, σε χαμηλό μπλοκ και προσπαθούσε να καταστρέψει το παιχνίδι με όλους τους παίκτες πίσω από την μπάλα. Πως το είχε εξηγήσει ο τότε τεχνικός της Μπάγερν Μονάχου;

''Ενδεχομένως να έχουν το καλύτερο back four στην Ευρώπη, οπότε θα είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι.Δεν είναι όμως αμυντική ομάδα, αμύνονται πολύ ψηλά στον αγωνιστικό χώρο''.

H ημέρα που του άλλαξε την ζωή

''Στα 32 μου αποφάσισα να τελειώσω την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής για να γίνω προπονητής. Οι γονείς μου πέθαναν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα λίγο μετά την απόφασή μου. Εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν μόνο το επάγγελμά μου που άλλαξε – άλλαξε και η ζωή μου.

Το να τα χάσω ήταν η πιο αρνητική στιγμή στην ιστορία μου. Πρέπει να υπάρχουν λίγα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή. Έχασα τον πατέρα και τη μητέρα μου την ίδια μέρα. Ήταν η μεγαλύτερη θλίψη που έχω βιώσει – αλλά με βοήθησε να αναπτύξω μια εξαιρετικά ισχυρή συναισθηματική δομή. Όταν έχω πρόβλημα με έναν παίκτη, όταν παθαίνω μια μεγάλη ήττα, όλα μπαίνουν σε προοπτική. Ό,τι κι αν συμβεί, έχω περάσει χειρότερες στιγμές.

Είναι παράδοξο, αλλά είναι η αλήθεια: ο θάνατος των γονιών μου ήταν η ενδυνάμωσή μου. Δεν θα έλεγα ότι είμαι νέος άνθρωπος από τότε. Δεν έχω αλλάξει προσωπικότητα. Αλλά είμαι προετοιμασμένος για ό,τι μου έρθει. Δεν είμαι ήρωας. Έχω πλήρη επίγνωση του τι είναι ζωή. Απλώς νιώθω ότι η τραγική μου απώλεια μου έδωσε μεγάλη ψυχική δύναμη''.

Το... ρεκόρ του Αλόνσο και αυτό που τον πλήγωσε ποδοσφαιρικά

Δύο λόγια στο φινάλε για τον Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Ουρουγουανός προπονητής φεύγει με ένα μοναδικό ρεκόρ από την χώρα μας. Είναι ο πρώτος και με διαφορά τεχνικός στο ελληνικό ποδόσφαιρο που ''έφαγε'' τόση ισοπέδωση, ο μόνος που είχε να αντιμετωπίσει μία τρομακτική ανθρωποφαγία εις βάρος του, ο μόνος που αντιμετωπίστηκε με έναν τρόπο που από την μία δεν μας τιμά ως ποδοσφαιρικό περιβάλλον αλλά από την άλλη δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ''ποιοί είμαστε'' πραγματικά ως προς την ποδοσφαιρική μας παιδεία. Κανίβαλοι. Με άλλους λιγότερο, με άλλους περισσότερο, δείτε τι γίνεται με Αλμέιδα, Λουτσέσκου, Μέντι και θα καταλάβετε.

Ήρθε ως κύριος, φεύγει ως κύριος, θα έχουμε να θυμόμαστε την μεγάλη πρόκριση επί της Λανς, το βράδυ στο Άμστερνταμ και το αν θα μπορούσε να γυρίσει την παρτίδα, δεν θα το μάθουμε ποτέ, το είπα και χθες στο κουαρτέτο του Δεσύλλα πως με βάση τα τελευταία ματς(Μπάνια Λούκα, Ολυμπιακό, Άρη), ένα τελευταίο κανονάκι ίσως και να το άξιζε.

Από κει και πέρα, αυτό που τον πλήγωσε ποδοσφαιρικά, είναι εκείνο το στοιχείο που είχαμε διακρίνει όταν είχε προσληφθεί από τον Παναθηναϊκό. Μεταξύ των θετικών του πραγμάτων, υπήρχε κι ένα αρνητικό, μεταξύ άλλων. Αυτό ήταν οι ανασταλτικές επιδόσεις των ομάδων του. Γράφαμε τότε:

''Ένα θέμα που μπορεί να προκύψει ως προβληματισμός από τους παραπάνω δείκτες απόδοσης έχει να κάνει με την ανασταλτική λειτουργία των ομάδων του και τις ευκαιρίες που επέτρεπε στον αντίπαλο. Με εξαίρεση την Εθνική Ουρουγουάης(0.74xGA), οι τρεις εκδόσεις της Πατσούκα και η μία της Μοντερέι ήταν σύνολα που θα έπρεπε να δίνουν λιγότερα πράγματα.

Πάντα πάνω από 1xGoalsAgainst ανά παιχνίδι είναι μία επίδοση προβληματική για ομάδες που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό και σε αυτό το κομμάτι θα πρέπει δεδομένα να παρουσιάσει έναν πιο αποτελεσματικό Παναθηναϊκό, ο οποίος πέρσι πληγώθηκε πάρα πολύ από την αμυντική του λειτουργία''.

Ο Αλόνσο φεύγει από έναν Παναθηναϊκό που προσέφερε ανά παιχνίδι 1.46xG στους αντιπάλους του, σχεδόν ''σίγουρο'' ενάμισι τέρμα ανά παιχνίδι, κυρίως λόγω της αδυναμίας του στο rest defence και στις αμυντικές μεταβάσεις. Επίδοση ομάδας που παλεύει για την παραμονή, όχι για τον τίτλο. Είναι κάτι που θα πρέπει να τον προβληματίσει σοβαρά στις επόμενες ομάδες της καριέρας του...