Μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να τα βάλει με ένα σύστημα;

Τον Δημήτρη Ανάκογλου οι περισσότεροι τον θυμούνται για το πέρασμα του από την ΑΕΚ, στα δύσκολα χρόνια της Ένωσης. Ένα παιδί που μεγάλωσε στις Σέρρες, ξεκίνησε την καριέρα του από τον Πανσερραϊκό και επέστρεψε για να την κλείσει εκεί, να βοηθήσει την ομάδα της γενέτειράς του στον δρόμο της επιστροφής στα μεγάλα σαλόνια. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν με τον τρόπο που ο ίδιος ονειρευόταν. Γιατί στο μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν υπάρχει χώρος για όνειρα και ρομαντισμούς. Υπάρχει ακόμα η νοοτροπία της μπουλντόζας*.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Πριν από περίπου έναν χρόνο και δύο μήνες, ο Ανάκογλου προχώρησε σε καταγγελία στην ΕΠΟ κατά της ΠΑΕ Πανσερραϊκός, ζητώντας τη λύση του συμβολαίου του με υπαιτιότητα της ΠΑΕ, λόγω «προσβολής / μείωσης της προσωπικότητας του συνισταμένη στην πλήρη περιθωριοποίηση / απομόνωση του από τις δραστηριότητες της». Ο λόγος της «απομόνωσής» του ήταν πως δεν δέχθηκε να λύσει το συμβόλαιό του χωρίς να πάρει όλα τα δεδουλευμένα του, με αποτέλεσμα να μπει στη μαύρη λίστα. Η ΠΑΕ απάντησε έπειτα από δύο μέρες με καταγγελία από την πλευρά της, ζητώντας λύση του συμβολαίου με υπαιτιότητα του ποδοσφαιριστή λόγω «καταχρηστικής συμπεριφοράς συνιστάμενης σε απουσία από τις τρείς προπονήσεις της ΠΑΕ από 22.08.2023 έως 29.08.2023 λόγω επίσχεσης εργασίας εξαιτίας επανειλημμένων οφειλών της ΠΑΕ προς τον ποδοσφαιριστή».

Η πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης έκανε εν μέρει δεκτή την προσφυγή του ποδοσφαιριστή και απέρριψε εξ ολοκλήρου την αντίστοιχη της ΠΑΕ. Ακολούθησαν εκατέρωθεν εφέσεις, οι οποίες ορίστηκαν για εκδίκαση στο Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ στις 19 Δεκεμβρίου του 2023. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ωραία.

Η πλευρά του Ανάκογλου, όπως υποστηρίζει, πληροφορήθηκε ότι ο δικαστής που είχε οριστεί να δικάσει τις δύο εφέσεις άλλαξε ξαφνικά. Η πρώτη απόφαση ήταν μη οριστική, διατάσσοντας την κατάθεση δύο μαρτύρων εκ μέρους της ΠΑΕ: Του τότε προπονητή Πάμπλο Γκαρσία και του γυμναστή αποκατάστασης Δημήτρη Θεοδωρίδη, ενώ ζήτησε στοιχεία για το αποδεικτέο ζήτημα, αφού ο παίκτης ισχυριζόταν ότι από τον Αύγουστο 2023 προπονούνταν μόνος του, ενώ η ΠΑΕ ότι συμμετείχε στη β' ομάδα. Ο Πανσερραϊκός, βέβαια, δεν είχε β' ομάδα.

Ο τότε συμπαίκτης του Ανάκογλου, Τόμας Χάγιεκ, προχώρησε, στο πλαίσιο των αποδείξεων, σε ένορκη κατάθεση, τονίζοντας ότι ο παίκτης έχει περιθωριοποιηθεί από την ΠΑΕ. Ότι προπονείται μόνος του χωρίς την επίβλεψη γιατρού και γυμναστή, ότι δεν καλείται να συμμετέχει σε εκδηλώσεις της ομάδας, ότι δεν ενημερώνεται για όσα λαμβάνουν χώρα σε αυτήν, ότι δεν έχει συναντήσει ποτέ τον προπονητή και ότι ζητά το υπόλοιπο ποσό του συμβολαίου του. Η κατάθεση προσκομίστηκε στο Διαιτητικό Δικαστήριο, ενώ οι μάρτυρες που κάλεσε το δικαστήριο για να καταθέσουν εκ μέρους της ΠΑΕ δεν προσήλθαν σε τρεις σερί συνεδριάσεις, με αποτέλεσμα η ΠΑΕ να ζητά αναβολές και η πρόεδρος να τις κάνει δεκτές. Προφανώς, ο Πάμπλο Γκαρσία δεν θα πήγαινε ποτέ να καταθέσει εις βάρος ποδοσφαιριστή του. Σύμφωνα με την πλευρά του παίκτη, το γεγονός ότι οι μάρτυρες αρνούνταν πεισματικά να προσέλθουν, έπρεπε από μόνο του να οδηγήσει σε απόρριψη της προσφυγής της ΠΑΕ.

Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2024, το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ εξέδωσε την απόφασή του. Απέρριψε την προσφυγή της πλευράς του Ανάκογλου και έκανε δεκτή αυτή της ΠΑΕ, ανακαλώντας την προηγούμενη μη οριστική απόφαση. Σύμφωνα με την πλευρά του παίκτη, το έκανε «καθ’ υπέρβαση νόμου και μη λαμβάνοντας υπόψη τα αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία που κατατέθηκαν». Η πλευρά του παίκτη κατέθεσε αίτηση αναψηλάφησης, η οποία αναμενόταν να συζητηθεί στις 22 Οκτωβρίου. Τελικά αναβλήθηκε, γιατί η ΠΑΕ όρισε διαιτητή το ίδιο μέλος που είχε ορίσει στο προηγούμενο δικαστήριο. Θα εκδικαστεί τον Νοέμβριο, επομένως επί της ουσίας ακόμα υπάρχουν πιθανότητες η κατάσταση να αλλάξει. Βλέπουμε όμως το «μπλέξιμο» που ακολουθεί όταν ένας ποδοσφαιριστής σηκώνει κεφάλι, διεκδικώντας τα αυτονόητα.

Μια απαραίτητη σημείωση: Τον Πανσερραϊκό εκπροσώπησε σε όλη τη διαδικασία νομικά ο Βασίλης Γκαγκάτσης, πατέρας του νυν προέδρου της ΕΠΟ, Μάκη Γκαγκάτση. Προφανώς δεν τίθεται εδώ κάποιο θέμα νομιμότητας, ούτε ξαφνικά ένας άνθρωπος πρέπει να σταματήσει τη δουλειά του επειδή ο γιος του ακολουθεί καριέρα στο ποδόσφαιρο και μάλιστα επιτυχημένη. Η υπόθεση, άλλωστε, ξεκίνησε πριν αλλάξει η διοίκηση της ΕΠΟ. Ωστόσο, υπάρχει η γνωστή παροιμία με τη γυναίκα του Καίσαρα.

Ο Δημήτρης Ανάκογλου θα μπορούσε πολύ εύκολα να προτείνει ή να δεχθεί συμβιβασμό και να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο, καθώς είχε προτάσεις για να το κάνει. Στο τέλος της ημέρας, οικονομικά θα έβγαινε κερδισμένος, αφού θα υπέγραφε νέο συμβόλαιο και θα έπαιρνε μια μικρή αποζημίωση από τον Πανσερραϊκό. Επέλεξε όμως να το πάει μέχρι τέλους, για να χαράξει μια γραμμή, την οποία θα μπορούσαν να ακολουθήσουν κι άλλοι συνάδελφοί του, που θα έβλεπαν μια Ανώνυμη Ποδοσφαιρική Εταιρεία να παίζει με την καριέρα τους.

Η ερώτηση του τίτλου, λοιπόν, μάλλον αποδεικνύεται ρητορική. Και προφανώς, δεν είναι μόνο ο Δημήτρης Ανάκογλου που αντιμετωπίζει αντίστοιχες συμπεριφορές. Είτε μιλάμε για τοπικά σωματεία στις Κυκλάδες που «κρεμούν» δελτία σε παιδιά είτε για συλλόγους με ευρωπαϊκό αέρα, οι οποίοι θεωρούν τους ποδοσφαιριστές κτήμα τους.

Σε μια χρονική στιγμή που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνει παράνομους τους κανονισμούς της FIFA, που η FIFPRO υπογράφει μνημόνιο συνεργασίας με την UEFA για να αυξήσει την επιρροή των ποδοσφαιριστών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, που τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών και των ποδοσφαιριστριών ακούγονται περισσότερο από ποτέ στην Ευρώπη και οι λίγκες ενώνονται με τους ποδοσφαιριστές και καταγγέλλουν την πανίσχυρη Παγκόσμια Ομοσπονδία για κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της, στην Ελλάδα το σύστημα είναι δομημένο με αυτόν τον τρόπο, ώστε ένας ποδοσφαιριστής που διεκδικεί τα αυτονόητα, να σκέφτεται δύο και τρεις φορές το αν έχει νόημα να το πράξει. Και αυτό κάποια στιγμή θα πρέπει να αλλάξει, όσο «βαρύ» κι αν είναι το όνομα του ανθρώπου που διοικεί μια ομάδα.

*προπόνηση με τις μπουλντόζες: φράση που συνδέθηκε με την πρακτική του να προπονείται ένας ποδοσφαιριστής μόνος του και αποκλεισμένος από την υπόλοιπη ομάδα, ως τρόπος πίεσης.