Κυρίαρχος και νικητής ο Παναθηναϊκός, «killer» ο Τζούρισιτς!

Στη φάση που είναι ο Παναθηναϊκός, προφανώς, το πρώτο και το πιο σημαντικό είναι να παίρνει τα παιχνίδια, να «χτίσει» επιτέλους ένα σερί για να φτιάξει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθησή του, ώστε να αφήσει μια και καλή στο παρελθόν, το κάκιστο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Αν τα «τρίποντα», συνοδεύονται και με εμφανίσεις, όπως η αποψινή, στο Πανθεσσαλικό, τότε ακόμη καλύτερα, ακόμη πιο ευχάριστα τα μαντάτα, καθώς οι καλές εμφανίσεις, οι υψηλού επιπέδου αποδόσεις θα σε πάνε μακριά και μέχρι το τέλος του δρόμου.

Το «τριφύλλι» πέρασε από το Πανθεσσαλικό, σκοράροντας μόνο μία φορά και ενώ είχε ευκαιρίες, κλασσικές, για πολλά περισσότερα τέρματα για να φτάσει πιο άνετα στο ζητούμενο. Το 1-0 είναι μαγική εικόνα και δεν λέει την αλήθεια για όσα παρουσίασαν οι δύο ομάδες πάνω στο χορτάρι.

Η ομάδα του Ρουί Βιτόρια είχε την απόλυτη κυριαρχία και τον έλεγχο από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, έκανε μια ιδανική εκκίνηση στο ματς με την γκολάρα του Τζούρισιτς και απειλήθηκε μόνο δύο φορές από τον αντίπαλο. Το γεγονός πως ο Βόλος έπαιξε όλο το δεύτερο μέρος με παίκτη λιγότερο, βοήθησε τον Παναθηναϊκό να ανέβει ακόμη πιο ψηλά και μετά το 60' να ψάξει το δεύτερο γκολ με υπομονή και καθαρό μυαλό. Χωρίς καλές εκτελέσεις, όμως, αιτία που απέτρεψε να προκύψει ένα πολύ μεγαλύτερο σκορ, μία πολύ πιο πειστική νίκη.

Όταν δημιουργείς 3xGoals και συνδέεσαι με το πλεκτό μόνο μία φορά, έχοντας πετάξει στα σκουπίδια δύο «σίγουρα» γκολ, κάτι προφανώς δεν έχεις κάνει καθόλου καλά.

Ο Παναθηναϊκός πριν το αποψινό ματς ήταν η πιο άστοχη ομάδα στη Super League, καθώς είχε πετύχει 4.6 λιγότερά γκολ από το προσδοκώμενο. Μετά το αποψινό παιχνίδι, έφτασε στο 6.6, αριθμό που πραγματικά αξίζει να δούμε αν τον συναντάμε αυτή την στιγμή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ευρώπη!

Από κει και πέρα, ο Πορτογάλος τεχνικός έκανε ντεμπούτο με το δεξί και προφανώς πέρα από κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις στο τακτικό κομμάτι και κάποιες σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς την αγωνιστική κατεύθυνση, δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερη και σοβαρή κουβέντα για αυτά που άλλαξε, εκτός και αν η ποδοσφαιρική ανοησία σε αυτή την χώρα, έχει τρυπήσει το ταβάνι και μπορεί να χρεώνει αρνητικά και να πιστώνει θετικά στη μεγάλη εικόνα ενός συνόλου, έπειτα από τρεις προπονήσεις!

Εδώ θα μου πεις, βέβαια, πως ο Ηρακλής αλλάζει προπονητές κάθε τέσσερα παιχνίδια και μετά τους βγάζει και στη... σέντρα, επειδή δεν έχουν το μαγικό κουμπί της βελτίωσης αλλά, οκ, πάμε παρακάτω, στην πιο άμπαλη χώρα του κόσμου βρισκόμαστε. Δεν υπάρχουν απαιτήσεις.

Ο Βιτόρια πρέσαρε ψηλά με ένα διαφορετικό μοτίβο σε σχέση με τον Αλόνσο, ήταν ξεκάθαρη η οδηγία για τακτοποίηση στον αγωνιστικό χώρο και έπειτα εκδήλωση οργανωμένης επίθεσης, στοιχείο που πάντα σε βρίσκει καλύτερα προετοιμασμένο όταν χάνεις την μπάλα και θες να την επανακτήσεις άμεσα.

Η κατοχή, η κυκλοφορία, οι περισσότερες τοποθετήσεις στον χώρο, το positional play θα ξαναγίνει σιγά-σιγά κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητας του Παναθηναϊκού, όπως ήταν και επί των ημερών του Γιοβάνοβιτς. Βοήθησε αρκετά στο «χτίσιμο» των επιθέσεων η επιλογή να συμμετέχει ο Ουναϊ, παίζοντας αρκετά «χαμηλά», ένας παίκτης δηλαδή με γυρίσματα, με άριστη τεχνική κατάρτιση, με «όραμα» να προωθήσει το παιχνίδι με ποιότητα και ασφάλεια.

Στα συν του Πορτογάλου τεχνικού το γεγονός πως δεν «πείραξε» την ομάδα σε επικίνδυνο βαθμό(2 αλλαγές στην ενδεκάδα, 2 αλλαγές κατά την διάρκεια του αγώνα) και πως στο δεύτερο μέρος ο Παναθηναϊκός είχε δέκα παίκτες πάνω από την μεσαία γραμμή για να σκοράρει το γκολ που θα... καθάριζε το ματς. Ήταν δεδομένο πως θα έψαχνε το δεύτερο γκολ, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι, επέλεξε εκείνον που θα έδινε αυτοπεποίθηση και σιγουριά στην ομάδα του, εκείνον που έφερε τόσες κλασσικές ευκαιρίες αλλά όχι το γκολ. Του βγήκε και η επιλογή να στέλνει την μπάλα στην πλάτη των ακραίων μπακ, όπως συνέβη στο γκολ που έκρινε την αναμέτρηση.

Σε ατομικό επίπεδο ο Φίλιπ Τζούρισιτς έκανε ένα τρομερό πρώτο ημίχρονο. Γκολ με επαφή «killer», από τα δικά του πόδια ήρθε το ένα δοκάρι του Τετέ και η κάθετη στον Βραζιλιάνο που έφερε το αριθμητικό πλεονέκτημα. Ο Σέρβος μέχρι στιγμής κάνει μια καταπληκτική χρονιά.

Ο Μλαντένοβιτς έγραψε την πέμπτη ασίστ στη σεζόν, ο Βαγιαννίδης επιβεβαίωσε πως αυτή την στιγμή υπάρχει μεγάλη διαφορά με τον Κώτσιρα και καταλαβαίνουμε πως από απόψε θα γίνει μεγάλη συζήτηση για την παρουσία του Ιωαννίδη, ο οποίος σε δέκα παιχνίδια της Super League δεν έχει καταφέρει να σκοράρει.

Το γκολ εκτός από ζήτημα ποιότητας είναι και θέμα ψυχολογίας.

Ο περσινός Φώτης έκανε τρομερά πράγματα και εκτελεστικά γιατί ήταν στα καλύτερά του πνευματικά, δεν έβλεπε κανέναν. Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν και μετά από δύο σημαντικούς τραυματισμούς που τον πήγαν αρκετά πίσω, είναι ξεκάθαρο πως ψάχνει γκολ και στιγμές για να πάρει τα πάνω του και να «ξεμπουκώσει». Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως λόγω του ώμου δεν έκανε προετοιμασία, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως επέστρεψε πριν δέκα ημέρες επέστρεψε από θλάση.

Δεν είναι ακόμη στα καλυτερά του. Και τούτο δεν φαίνεται τόσο από το αποψινό χαμένο πέναλτι ή την τεράστια ευκαιρία με το κεφάλι. Φαίνεται, πολύ περισσότερο, από τα πολλά λάθη και τα πολλά «πουλήματα» της μπάλας στην προσπάθειά του να συνεργαστεί με τους συμπαίκτες του περιφερειακά της περιοχής.

Το σίγουρο είναι πως ολόκληρος ο οργανισμός πρέπει να έχει τις μεγαλύτερες των απαιτήσεων από τον Φώτη και όχι να του συμπεριφερόμαστε σαν... ιερή αγελάδα. Αυτό μόνο κακό θα του κάνει, όπως μόνο κακό θα του κάνει, να γνωρίζει πως μετά από εκείνον είναι το χάος και δεν υπάρχει ανταγωνισμός για την θέση στο «9».

Η λογική λέει πως είναι θέμα χρόνου για τον Ιωαννίδη να φέρει τον εαυτό του, στην περσινή κατάσταση. Όσο πιο γρήγορα συμβεί αυτό, τόσο το καλύτερο για τον Παναθηναϊκό...