Άρης: Η κορυφή δεν κάνει κανέναν να εθελοτυφλεί...

Μετά τον καλοκαιρινό αφορισμό και τον φθινοπωρινό δισταγμό ήρθε η χειμερινή αναγνώριση και θαρρώ ότι αυτή ήταν ό,τι σπουδαιότερο συνέβη το απογευματάκι της Κυριακής (3/11) στο «Κλ. Βικελίδης». Προφανώς η αναφορά φωτογραφίζει τους 18-19 χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στις κερκίδες και την ανάγκη δημιουργίας των προϋποθέσεων μιας κοινής πορείας αφότου προηγήθηκε η λεγόμενη αποκατάσταση των σχέσεων. Ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, η επανένωση δυνάμεων δεν είναι απλά αναγκαία αλλά βασικότατη προϋπόθεση για να συνεχιστεί αυτό που πέτρα-πέτρα χτίζει ο Άρης εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες και το οποίο ελάχιστοι είχαν υποψιαστεί.

Και δεν ήταν μόνο η επιστροφή του κόσμου όσο και η συμπεριφορά αυτού. Η διαρκής υποστήριξη της ομάδας έστω κι αν αυτή περιορίστηκε σε εξαιρετικά μέτρια εμφάνιση και χρειάστηκε να επιστρατεύσει την μπόλικη ποιότητα που διαθέτει για να νικήσει ένα ακόμη παιχνίδι. Αυτή η υποστήριξη αναδείχθηκε μέσα από τις αντιδράσεις, τη συνεχή παρότρυνση κυρίως όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καλά εντός των τεσσάρων γραμμών.

Η αναφορά του Άκη Μάντζιου στο πολυπληθές κοινό παράλληλα της θετικής συμπεριφοράς του δεν έγινε τυχαία διότι ήταν η πρώτη φορά φέτος που η ομάδα απόλαυσε κάτι που ομολογουμένως της είχε λείψει. Αναμφίβολα, η ίδια το προκάλεσε αλλά κι αυτό είναι απαραίτητο να πράξει ένας αγωνιστικός οργανισμός. Να πείσει και τους δύσπιστους καλλιεργώντας οράματα στα οποία θα πιστέψουν όλοι.

Ο Άρης παραμένει στην κορυφή αλλά δεν εθελοτυφλεί. Βλέπει την αγωνιστική αλήθεια του, ασχολείται αποκλειστικά μ’ αυτή και δεν επηρεάζεται από δόγματα του τύπου… «επαγγελματική νίκη» που ωραιοποιούν καταστάσεις μα προσφέρουν χαμόγελα μικρής διάρκειας. Και ο Άκης Μάντζιος θα μπορούσε να φουσκώσει το έδαφος κάτω από το χαλάκι, προτίμησε όμως να το πετάξει από το παράθυρο αναγνωρίζοντας θετικά και αρνητικά που παρουσίασε η ομάδα του.

Σαν τον χαρακτήρα, την ψυχολογία και την ποιότητα που διαθέτει το γκρουπ, στοιχεία τα οποία αποδείχθηκαν αρκετά για να την οδηγήσουν στη νίκη ακόμη κι όταν δεν αποδίδει βάσει των δυνατοτήτων της. Κακά τα ψέματα, αυτό έγινε απέναντι στον Λεβαδειακό ο οποίος στο μεγαλύτερο διάστημα έδειχνε ότι ήταν μια ταχύτητα πάνω σε ένταση, ταχύτητα και δύναμη. Το ποσοστό κατοχής μπάλας (61%) παράλληλα με την καλύτερη λειτουργία του στο γήπεδο και των φάσεων που δημιούργησε έως και το 60ο λεπτό είναι στοιχεία που έπρεπε να αναγνωριστούν και αναφέρθηκαν από τον προπονητή του Άρη. Με όλα όσα έγιναν στα τελευταία 10-15 αγωνιστικά λεπτά το παιχνίδι θα μπορούσε να είχε τελειώσει και 5-1, έχω την αίσθηση όμως ότι ούτε αυτό θα επηρέαζε τη σκέψη του Μάντζιου.

Οι αλήθειες του 55χρονου προπονητή αφορούν τη συμπεριφορά του συνόλου όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια. Δεν είναι συμπαγές με συνέπεια το άνοιγμα χώρων για τον αντίπαλο σαν αυτούς που βρήκε ο Λεβαδειακός αποκτώντας έτσι τη δυνατότητα δημιουργίας προϋποθέσεων για γκολ έχοντας επίσης 4/4 τελικές στην εστία. Αυτό έφερε σε δύσκολη θέση τους κεντρικούς αμυντικούς (Φαμπιάνο-Βέλεθ) και καθώς ο πρώτος είχε πρόβλημα στον έλεγχο του Ζίνι, ο κίνδυνος έγινε μεγαλύτερος. Αλήθειες σαν τη σωστή τελική πάσα η οποία δεν δόθηκε στα τελευταία λεπτά του αγώνα αλλά και νωρίτερα σαν αυτή του Μανού Γκαρθία προς τον Σάπι Σουλεϊμάνοφ στο πρώτο ημίχρονο όταν ο τελευταίος είχε… ελεύθερα στρέμματα μπροστά του. Αλήθειες, σαν τις κακές τοποθετήσεις στα προσωπικά μαρκαρίσματα.

Στην ίδια συνομοταξία δεδομένων είναι και η ικανότητα αυτής της ομάδας όταν έχει την μπάλα στα πόδια της. Κι αυτή αναφέρθηκε. Χθες, δεν είχε τη φρεσκάδα άλλων αγώνων καθότι ήταν ο τρίτος σε μια εβδομάδα έχοντας προηγηθεί αναμετρήσεις υψηλής απαίτησης. Είχε όμως βάθος. Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα άλλαξε ολοκληρωτικά την εικόνα του αγώνα προσδίδοντας ισορροπία στον άξονα της μεσαίας γραμμής και προσθέτοντας ταχύτητα και τρεξίματα στην ομάδα του. Από τη στιγμή εισόδου του Γιάκουμπ Μπράμπετς, η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας βελτιώθηκε θεαματικά. Ο δε Πιόνε Σίστο έδωσε πνοή και ζωντάνια στην επιθετική γραμμή της ομάδας. Άξιζε να βρει ένα γκολ σαν αυτό που βρήκε ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ.

Το τελευταίο έχει τη σημασία του γιατί το βάθος είναι αναγκαίο για τον Άρη ο οποίος θέλει να πρωταγωνιστήσει. Το γκολ λειτουργεί ευεργετικά στην ψυχολογία ενός επιθετικού, ειδικά σ’ αυτή του Καυκάσιου ο οποίος θα πρέπει να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του, όπως έκανε στη φάση του γκολ. Ο ίδιος τη δημιούργησε με μια κίνησή του χωρίς την μπάλα, αυτός την τελείωσε και με την κεφαλιά του. Το ίδιο ισχύει και για τον Μόντσου ο οποίος επίσης σκόραρε για πρώτη φορά και μάλιστα με αριστουργηματικό τρόπο. Όσο αυξηθεί το γκρουπ των παικτών με ουσιαστική υποψηφιότητα για την 11αδα, τόσο το καλύτερο για τον Άκη Μάντζιο. Χίλιες φορές να υποχρεούται να πάρει δύσκολες αποφάσεις από το να μη μετράει περισσότερα από 13-14 κεφάλια.