Άρης: Τα παιδιά στην κερκίδα…
- Ακυρώθηκε κανονικό γκολ του Νταρίντα
- Μόνο όταν παίζουν οι άλλοι μεσοβδόμαδα είναι θέμα
- Τρέλα από 20.000, αλλά τα παιδιά στην κερκίδα η καλύτερη απάντηση
Για το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό έχουν γίνει αναλύσεις επί αναλύσεων. Καλή ομάδα έχει φτιάξει ο Νίκος Παπαδόπουλος, αλλά μόνο στον Άρη η νίκη με 3-1 αποτελεί δευτερεύον στοιχείο και υπερτονίζεται ότι η ομάδα ήταν μέτρια. Και πράγματι ο Άρης δεν ήταν καλός στο παιχνίδι της Κυριακής ή για να είμαι ακριβής ο Λεβαδειακός ήταν καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο από το 20 ως το 45 και θα μπορούσε να είχε βρει και κάποιο άλλο γκολ. Οι φιλοξενούμενοι έκαναν καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο και έχαναν με 2-1 και την ίδια στιγμή δεν εμφανίστηκαν στο γήπεδο στο δεύτερο μισό του αγώνα έχοντας 2 τελικές ΣΥΝΟΛΙΚΑ στα περιστέρια στο 90 και στο 93.
Ακυρώθηκε κανονικό γκολ του Νταρίντα
Το σκορ με βάση την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου και μετά από την είσοδο των Σίστο, Νταρίντα (κυρίως του Τσέχου) θα μπορούσε να είχε πάει στο…5-1. Μάλιστα υπάρχει ένα καθαρό γκολ στο 94 από τον Νταρίντα που κακώς ακυρώνεται για χέρι του Σίστο που ήταν σε φυσική θέση. Η χρησιμότητα της ακύρωσης σε αυτό ήταν ότι έσπευσαν άπαντες να μας πουν ότι σωστά ακυρώθηκε, ενώ πέρσι σε ίδια φάση και γκολ του Αστέρα επί του Άρη (σε 3-1 και πάλι) μας έλεγαν ότι σωστά μέτρησε. Ο κανονισμός που δεν ξέρουν ή έκαναν πως δεν ξέρουν λέει ότι πρέπει να μετρήσει το γκολ. ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ μόνο αν το χέρι το κάνει αυτός που σκοράρει και όχι αυτός που δίνει την πάσα. Πάμε όμως παρακάτω γιατί είναι αλήθεια ότι η διαιτησία του Τζήλου ήταν πενηνταρίσια και ας είδα δεξιά-αριστερά γκρίνιες…επικοινωνίας γιατί ο Άρης είναι πρώτος και ένας από τους 4 φοβάται μην χάσει την θέση του στην τετράδα.
Μόνο όταν παίζουν οι άλλοι μεσοβδόμαδα είναι θέμα
Προφανώς και η ομάδα κόντρα στον Λεβαδειακό είχε πολλά ζητήματα (Ο Ζίνι εξέθεσε τον Φαμπιάνο σε 3 φάσεις, ο Σιφουέντες στο πρώτο ημίχρονο νόμιζες ότι έπαιζε με αντίπαλο τον Τσάβι και όχι τον Τσοκάι, ο Χουάνκαρ αμυντικά…έμπαζε και πολλά παρόμοια στην μεσοαμυντική λειτουργία της ομάδας), αλλά έχει και πολλές προσωπικότητες που βρίσκουν τον τρόπο να κερδίσουν. Γκολάρα από σέντρα Μάγιο, κεφαλιά Σουλειμάνοφ, φαουλάρα από Μόντσου και φυσικά…Μορόν για το 3-1.
Ξέρει ο Μάντζιος τι να διορθώσει, αλλά μόνο στον Άρη ξέχασαν άπαντες ότι οι κίτρινοι ήρθαν από 2 συνεχόμενα εκτός έδρας ντέρμπι με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Ότι πήγαν στην Αθήνα το Σάββατο και γύρισαν την Πέμπτη το πρωί. Όταν οι άλλοι 4 μεγάλοι παίζουν μεσοβδόμαδα και γκελάρουν αποδίδεται στην κούραση και προφανώς είναι πιο κουραστικό να παίζεις με την Στεάουα εντός από ότι με την ΑΕΚ εκτός. Ο Άρης όμως όλα πρέπει να τα κερδίζει μέσα στο γήπεδο. Ξαφνικά οι big4 έγιναν παντού big5 και πάλι γιατί η παρουσία του Άρη εκεί καθορίζεται από την αγωνιστική του επιτυχία της…σεζόν. Είπαμε επικοινωνία σαν αυτή που το καλοκαίρι έγραφε ότι…πετάνε τον Άρη έξω από τα play off. Ο Άρης θα συνεχίσει την προσπάθειά του, θα συνεχίσει να παίζει το ποδόσφαιρό του, θα συνεχίσει να είναι η μοναδική ομάδα που έχει σκοράρει και στα 10 παιχνίδια που έχει δώσει με τα 2 να είναι εκτός έδρας ντέρμπι και θα συνεχίσει να βλέπει να προσπαθούν να τον τρυπήσουν επικοινωνιακά ακόμα και με μία διαφωνία για το ποιος θα χτυπήσει ένα φάουλ. Πόσο…ποταπό είναι να γράφει κάποιος ότι μάλωσαν Μόντσου-Σουλειμάνοφ για ποιος θα εκτελέσει το φάουλ, αλλά να μην γράφει ότι πανηγύρισαν σαν τρελοί μαζί, αγκαλιάστηκαν και έκανε ο ένας πλάκα στον άλλο σχεδόν επί ένα λεπτό μετά το γκολ του Ισπανού; Ένα να ξέρουν όλοι αυτοί. Τα αποδυτήρια του Άρη φέτος είναι…μπετόν αρμέ. Δεν τρυπιούνται και καλά θα κάνουν να το συνηθίσουν…
Τρέλα από 20.000, αλλά τα παιδιά στην κερκίδα η καλύτερη απάντηση
Ξέρετε ποια είναι η καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά πέρα από τις νίκες της ομάδας; (με τις οποίες τρελαίνονται και ποντάρουν στον επόμενο αντίπαλο, στην επόμενη αγωνιστική για να επιβεβαιωθούν ότι ο Άρης δεν θα αντέξει, θα ξεφουσκώσει κτλ κτλ κτλ).
Οι 19-20.000 φίλοι του Άρη που βρέθηκαν στο γήπεδο σε ένα παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Η παρουσία του κόσμου που ευτέλισε τις ερωτήσεις όσων ρωτάνε και ανησυχούν για το που είναι ο κόσμος του Άρη. Ένας κόσμος πικραμένος, στεναχωρημένος που επειδή στα προηγούμενα ματς ήταν 12 και όχι 20 χιλιάδες, μπήκαν στην εξίσωση της καλλιέργειας εσωστρέφειας. Φυσιολογικό θα πει κάποιος όταν έχουν συνηθίσει να βλέπουν βρέξει-χιονίσει κατάμεστο γήπεδο και ας είναι άτιτλοι όπως κοροϊδεύουν, απολύτως φυσιολογικό όταν έχουν ξεσκεπαστεί και τα κίνητρα όλων όσων…ανησυχούν!
Για μένα όμως το σημαντικότερο όλων είναι η παρουσία όλων αυτών των μικρών παιδιών. Χιλιάδες παιδάκια με τις φανέλες του Άρη που μάλλον δεν ακούνε κάθε λογής πρακτικάριο στα ΙΕΚ προπαγάνδας που έχουν στηθεί στην Θεσσαλονίκη (και πανελλαδικά με το διαδίκτυο) και είναι εκεί, στις κερκίδες του Βικελίδης (αλλά και του Παλέ). Περήφανα με την κιτρινόμαυρη φανέλα, δείχνοντας το σήμα κάθε φορά που νιώθουν ένα ζευγάρι μάτια να τα κοιτάει, που φωνάζουν με πάθος το όνομα του παίκτη σε κάθε γκολ, που νιώθουν με την ιαχή Άρης δέος και τα πλημμυρίζουν συναισθήματα χαράς και εκστασιασμού.
Αυτά τα παιδιά είναι και η μεγάλη ελπίδα του Άρη, αυτά τα παιδιά είναι το παρόν και το μέλλον του συλλόγου. Για αυτά τα παιδιά πρέπει και το Σάββατο το βράδυ ο Άρης να είναι στην κορυφή…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
