Παναθηναϊκός: Οταν κάνεις τόσα λάθη, θα τα βρεις μπροστά σου...

Όταν διώχνεις εν μία νυκτί τον προπονητή που ανέβασε το επίπεδό σου ξανά σε όλα τα πεδία, δεν κάθεσαι να βρεις χρυσές τομές στις δικές του δυσκαμψίες και φέρνεις τον απίστευτο Τερίμ, θα το βρεις μπροστά σου.

Όταν δεν ανανεώνεις τον Μπρινιόλι όταν πρέπει, θα το βρεις μπροστά σου.

Όταν δεν ανανεώνεις τον Βαγιαννίδη όταν πρέπει, θα το βρεις μπροστά σου. Κι όταν μετά, υπό πίεση, του δίνεις σχεδόν 900.000 ευρώ ετησίως τα οποία προφανώς δεν αξίζει, τότε… θα το ξαναβρείς κάποια στιγμή μπροστά σου.

Όταν ο προπονητής κάνει προετοιμασία με 13-14 παίκτες οι οποίοι μετά, στην… πραγματική ζωή, «κόβονται», φεύγουν, εξαφανίζονται, δεν υπάρχουν, θα το βρεις μπροστά σου.

Όταν διαλύεις την ομάδα Β΄ η οποία εκτός όλων των άλλων είχε σπάσει παγκόσμιο ρεκόρ παίζοντας σε οκτώ διαφορετικές έδρες μέσα σε δύο χρόνια και αφήνεις ελεύθερους (και όχι δανεικούς διότι εσύ τους έχεις αναδείξει), παίκτες όπως ο Φουρτάδο και ο Κυριόπουλος, θα το βρεις μπροστά σου.

Όταν εσύ πιστεύεις ότι θα έρθει ο Σάρι που σου έχει εξηγήσει την ιδιαίτερη κατάσταση της ζωής του και «χάνεις» τρεις πολύτιμες εβδομάδες για να βρεις προπονητή το καλοκαίρι, ενώ έχεις μπροστά σου διπλά προκριματικά και οι μισοί παίκτες λείπουν, θα το βρεις μπροστά σου.

Όταν ξεκινάς στην Ευρώπη με βασικό τον Βιλένα που ξαφνικά εξαφανίζεται και δεν μπορείς να του βρεις ομάδα, όταν προτιμάται ο Ζέκα αντί του Ρουμπέν Πέρεθ, όταν σου ξεμένουν πέντε παίκτες στο «ράφι» και έχεις δέκα παίκτες εκτός ευρωπαϊκής λίστας, όταν δεν πουλάς τον Σπόραρ στη Σλόβαν Μπρατισλάβας για να πάρεις άλλον επειδή θεωρείς μικρή την πρόταση, αλλά εσύ συνεχίζεις με τον ίδιο τεχνικό διευθυντή, θα το βρεις μπροστά σου.

Όταν γράφεται επί λέξει “Ο Αλαφούζος δεν έβαλε ούτε τον Κομπότη, αλλά ούτε τον Λιβαθηνό να ρίξουν γέφυρες στην πλευρά Βαγιαννίδη, αλλά τον Τάκη Φύσσα, ο οποίος αναμένεται να είναι και ο αντικαταστάτης του Γιάννη Παπαδημητρίου, όταν ανακοινωθεί επίσημα η επιστροφή του βετεράνου άσου του Παναθηναϊκού στην ομάδα”, και δεν κουνιέται φύλλο στην ομάδα, θα το βρεις μπροστά σου.

Οταν επί τρία χρόνια δεν έχεις πουλήσει ούτε έναν παίκτη, απορρίπτοντας προτάσεις εκατομμυρίων ευρώ ακόμα και για τον Μαντσίνι (!!!), θα το βρεις μπροστά σου (στο FFP από του οποίου τη φάκα ο Παναθηναϊκός μόνο με πώληση Ιωαννίδη μπορεί να γλιτώσει τα επόμενα χρόνια αν συνεχίσει στην ίδια ρότα).

Αυτά… ανάκατα κι΄ άλλα τόσα επί δέκα μπορούμε να γράψουμε για την κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Μια κατάσταση για την οποία ασφαλώς - το καταλαβαίνει και ο πιο άσχετος περί του -Παναθηναϊκού - δεν ευθύνεται ούτε ο Ντιέγκο Αλόνσο που απολύθηκε αμέσως μετά από το καλύτερο ματς του Παναθηναϊκού (εναντίον του Αρη) ούτε βεβαίως ο Ρουί Βιτόρια, ο οποίος χθες έκανε το απίθανο: δεν τόλμησε να αντικαταστήσει τον χειρότερο παίκτη του γηπέδου, τον Βραζιλιάνο Τετέ, αλλά προτίμησε να αντικαταστήσει τον… καλύτερο παίκτη του γηπέδου, τον Φίλιπ Τζούρισιτς! Βγάζει με το "καλημέρα" πολλές ανασφάλειες ο Πορτογάλος. Κι όταν ο προπονητής βγάζει ανασφάλειες σε φοβική ομάδα, το καράβι πάει ολοταχώς για τα βράχια. Και για πολλές μεταγραφές τον Γενάρη λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό...

Όταν λοιπόν, εν προκειμένω, οι παίκτες δεν έχουν βρεθεί εσωτερικά ποτέ προ των ευθυνών τους τόσες και τόσες φορές εφέτος όπως θα έπρεπε να έχει συμβεί έως τώρα, όταν τα εκατοντάδες χιλιάρικα ευρώ μοιράζονται αλόγιστα σαν στραγάλια από τον Αλαφούζο, όταν όλο το ανάθεμα πέφτει πάντα στον προπονητή, όταν ο τεχνικός διευθυντής (με πολύ φρέσκο το παράδειγμα Βαγιαννίδη) «καπελώνεται» από τον μεγαλομέτοχο, αλλά παραμένει στη θέση του (!), όταν έχουν κατακερματιστεί οι έννοιες «δομή» και «ιεραρχία», ε, ναι, θα το βρεις μπροστά σου. Θα έρθει η στιγμή που θα ευθύνονται κυρίως οι παίκτες, όπως χθες στη Σουηδία εναντίον της Τζουργκάρντεν. Όταν όμως ήδη έχουν περάσει πάρα πολλά ματς στα οποία επίσης ευθύνονταν οι παίκτες αλλά ουδείς τους «άγγιξε», το πουλάκι έχει πετάξει!

Ο Γιάννης Αλαφούζος αυτή την περίοδο ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα για τον Παναθηναϊκό. Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει δαπανήσει περισσότερα από 110 εκατ. Ευρώ από το 2012 για τον Παναθηναϊκό. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν είναι ούτε γκάνγκστερ, ούτε άνθρωπος της νύχτας και του υποκόσμου. Ο Γιάννης Αλαφούζος προσπαθούσε πάντα από το 2012 για την κάθαρση του ποδοσφαίρου. Γι’ αυτό και κατά διαστήματα δεν πήγε ενάντια μόνο στον Μαρινάκη, αλλά και στους πρώην συμμάχους του, Μελισσανίδη και Σαββίδη, για τους οποίους θεώρησε ότι μετά την αλλαγή στην ΕΠΟ έκαναν -κατά διαστήματα ο καθένας - ό,τι ήθελαν…

Oμως ο Γιάννης Αλαφούζος μετά την απόλυση του Γιοβάνοβιτς το έχει «χάσει» σχεδόν ολοκληρωτικά στο management της ομάδας του. Όχι επειδή ο Ιβάν τα έκανε όλα. Ούτε επειδή τα έκανε όλα σωστά. Δεν τα έκανε όλα σωστά - ειδικά στις μεταγραφές συνήθως έκανε λάθη. Αλλά επειδή ο Παναθηναϊκός έχασε τη «σειρά» του. Εχασε τα στεγανά του. Εχασε τη νοικοκυροσύνη του τουλάχιστον στα πεδία που τότε αυτή υφίστατο. Επειδή άρχισαν να έχουν λόγο πολλοί. Πάρα πολλοί! Aκόμα και παίκτες. Ετερόκλητοι, αμέτρητοι! Κι όπου μιλούν πολλοί κοκκόροι, πάντα αργεί να ξημερώσει...