Η ντροπή δεν έχει όρια

Συνήθως ο λογαριασμός πληρώνεται από τους ισχυρούς, στο ελληνικό ποδόσφαιρο όμως αυτός πηγαίνει «συστημένος» στους άλλους. Κι έτσι γκρεμίστηκε το παραμύθι του όλοι εισπράττουν αυτό που πραγματικά αξίζουν με πειστήριο αυτό που έγινε στο Αγρίνιο. Ο Άρης πλήρωσε τα σπασμένα των τελευταίων εβδομάδων. Με διαιτητικές αποφάσεις οι οποίες κυριάρχησαν ακόμη και της αριστουργηματικής ικανότητας των ποδοσφαιριστών, σαν αυτή που διαθέτει ο Μανού Γκαρθία. Την επιβεβαίωσε μ’ ένα υπέροχο τέρμα αλλά κι ένα ακόμη το οποίο ακυρώθηκε. Με τον ισχυρισμό ότι ο Χοσέ Σιφουέντες – αν και κάτοχος της μπάλας – έκανε επιθετικό φάουλ χρησιμοποιώντας το χέρι του στο πρόσωπο του αντιπάλου. Ο διαιτητής Τσιμεντερίδης κλήθηκε από τον Ζαμπάλα στο VAR και προφανώς από κοινού πήραν την απόφαση ακύρωσης του ποδοσφαίρου. Έφτασαν έως και σ’ αυτό το σημείο ξεπερνώντας κάθε όριο.

Ο ίδιος διαιτητής ήταν και στη 2η αγωνιστική στις Σέρρες εκεί που ο Άρης άντεξε στις αποφάσεις του κι έφυγε νικητής. Σύμπτωση; Η απόφαση της ΠΑΕ Άρης για την αποστολή επιστολής διαμαρτυρίας στον Γάλλο Λανουά με βασικό αίτημα την εξαίρεση του Κοζανίτη αφαιρεί φυσικά κάθε σκέψη περί σύμπτωσης. Κανείς δεν πιστεύει στις συμπτώσεις γιατί η απόφαση που πήρε το συγκεκριμένο δίδυμο είναι ανήκουστη. «Είναι ντροπή…» που είπε και ο οργισμένος Άκης Μάντζιος. Κατά του ποδοσφαίρου και κάθε αισθήματος δικαιοσύνης. Και δεν ήταν η μοναδική. Υπήρξαν κι άλλες οι οποίες φανέρωσαν το επίπεδο ανεπάρκειάς τους. Τα έκανε μαντάρα ο Τσιμεντερίδης ο οποίος από το ξεκίνημα του αγώνα στο Αγρίνιο έδειχνε να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Το γιατί, ας το εξηγήσει ο ίδιος στον Γάλλο αρχιδιαιτητή γιατί σίγουρα θα κληθεί. Ας πάρει κι αυτός την άγουσα για τ’ αποδυτήρια. Δεν θα χάσει τίποτε η ελληνική διαιτησία, ίσα-ίσα που θα ωφεληθεί σε μέγιστο βαθμό.

Αγωνιστικά, ο Άρης ουδέποτε κατάφερε να λύσει τα σοβαρά αμυντικά ζητήματά του. Ευάλωτος στις αντεπιθέσεις του Παναιτωλικού στο πρώτο ημίχρονο, το ίδιο και στις στατικές φάσεις. Το δίδυμο των Ροζ-Μπράμπετς απέτυχε να διεκπεραιώσει την αποστολή του. Ο πρώτος υποχρέωσε την ομάδα του να αγωνιστεί με παίκτη λιγότερο σε μια φάση στην οποία δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτε περισσότερο από μια έγκαιρη ανάγνωση της φάσης. Ο δεύτερος έχασε τους δύο σκόρερ του αντιπάλου. Συνολικά ο Άρης έχασε ένα ημίχρονο, το πρώτο, ασχέτως που η ζημιά δεν φάνηκε λόγω του υπέροχου τέρματος του Μανού Γκαρθία.

Στο δεύτερο ημίχρονο, η αγωνιστική άνοδος του Χοσέ Σιφουέντες και η ουσιαστικά είσοδος του Λορέν Μορόν στο παιχνίδι άλλαξαν την εικόνα του συνόλου. Ο Άρης έκανε το παιχνίδι που ευθύς εξαρχής ήθελε. Η μπάλα ήταν στα πόδια του απέναντι σε μια συμπυκνωμένη άμυνα, είχε ταχύτητα στην κυκλοφορία και κίνηση χωρίς την μπάλα, προφανώς θα μπορούσε να είχε προηγηθεί στις φάσεις των Σουλεϊμάνοφ, Μορόν. Ακόμη κι όταν ο Παναιτωλικός έκανε τις πρώτες αλλαγές του, δεν άλλαξε κάτι ως προς τον ρόλο του καθενός στο χορτάρι. Αντιθέτως, όλα άλλαξαν στην αποβολή του Λίντσεϊ Ροζ. Εκεί χάθηκαν οι ισορροπίες, ο ρυθμός της ομάδας και κυρίως η αυτοπεποίθηση που μέχρι τότε υπήρχε στο μυαλό των ποδοσφαιριστών.

Στο γκολ που ακυρώθηκε, ακυρώθηκε και το πλάνο του Άκη Μάντζιου. Άλλο παιχνίδι αν δεν υπήρχε η ξεκάθαρη αλλοίωση του Τσιμεντερίδη στη φάση του δεύτερου τέρματος του Μανού Γκαρθία. Άλλες αλλαγές θα έκανε ο Άκης Μάντζιος αλλά υποχρεώθηκε να κινηθεί εντελώς διαφορετικά αυτού που είχε σχεδιάσει. Το ζήτημα δεν περιορίζεται λοιπόν στη μία κακή διαιτητική απόφαση αλλά στην ξεκάθαρη αλλοίωση δεδομένων αγώνα, αποτελέσματος και ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης.