Παναθηναϊκός: Ο ρεαλιστικός στόχος είναι να γίνει ομάδα, όχι να πάρει τον τίτλο

Παραξενεύτηκαν πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού που δεν παρακολουθούσαν τηλεοπτικά το ματς με τη Λαμία από τη ροή και την εξέλιξη του αγώνα στο πρώτο ημίχρονο. Και, όντως, η εικόνα του Τριφυλλιού ήταν σοκαριστικά κακή. Παίζοντας με τους αναπληρωματικούς εξτρέμ, τον Τσέριν ως «οκτάρι» και τον Ουναϊ λίγο πιο μπροστά ως «8-10άρι» ο Παναθηναϊκός δεν είχε καμία συνοχή. Εξω οι Τζούρισιτς – Τετέ, έξω και ο Μπακασέτας, πρόβλημα μεγάλο!

Ο Παναθηναϊκός βασιζόταν αποκλειστικά στις ατομικές εμπνεύσεις. Στις ιδέες και τις αποφάσεις κάθε παίκτη από τη μέση και μπροστά. Ελάχιστοι αυτοματισμοί, λίγες συνεργασίες. Εξ ου και η Λαμία στο πρώτο 45λεπτο βρέθηκε περισσότερες φορές γύρω και εντός της περιοχής του Τριφυλλιού! Θα άλλαζαν πολλά στο β' ημίχρονο αν δεν είχε αποβληθεί ο Ραντόνια στο 50'; Ουδείς το γνωρίζει. Εκ των πραγματικών γεγονότων, πάντως, δύσκολα θα άλλαζε απέναντι στο 3-4-3 του Λεωνίδα Βόκολου.

Θα περίμενε κάποιος καλύτερη «αντίδραση» από τους παίκτες μετά από την ήττα στη Σουηδία. Μεγαλύτερο εγωισμό. Θα περίμενε ίσως μια συνέχεια του αγώνα στο Βόλο, από τον οποίο όλοι θυμούνται το ρεσιτάλ ευκαιριών μετά το 60΄, λησμονούν όμως ότι ο Παναθηναϊκός στο 11 Vs 11 είχε από οργανωμένες προσπάθειες δυο δοκάρια με τον Τετέ, ένα τετ α τετ του Βραζιλιάνου που ανακόπηκε λόγω της αποβολής και ένα υπέροχο γκολ του Τζούρισιτς που έκανε τον... φαν Νίστελρόι (που είναι και... επίκαιρος), αφού η μπάλα είχε φτάσει μεθοδικά σ΄ εκείνον. Ομως άλλο το «θέλω», άλλο το «μπορώ»...

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό ό,τι είχε δημιουργήσει ποδοσφαιρικά επί δυόμισι χρόνια ο Γιοβάνοβιτς διαλύθηκε σε πέντε μήνες επί Τερίμ. Και δεν εννοούμε τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ενδεκάδα, αλλά τις βασικές αρχές στο παιχνίδι της ομάδας, οι οποίες σταδιακά χάνονταν, μέχρι που εξαφανίστηκαν. Φτου κι απ΄την αρχή! Τι εννοούμε; Οτι όταν το σύνολο έχει πια φτάσει σε καλό επίπεδο, ο κάθε παίκτης αποδίδει καλύτερα. Κι ας μην είναι... φανταστικός. Πέρυσι μέχρι την 11η αγωνιστική ο Παναθηναϊκός μετρούσε 9-1-1. Θέλετε να εξαιρέσουμε το άνευ αγώνος «0-3» στο Φάληρο; Να το εξαιρέσουμε. Μετρούσε 8-1-1. Μια εντός ήττα από την ΑΕΚ, μια εντός έδρας ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ (2-2), χάρη στο γκολ του Γερεμέγεφ στο 90' +6'. Ξέρετε πόσα γκολ είχε πετύχει; 32!

Εννιά είχε πάρει από τους τρεις φορ του. Εφέτος έχει πάρει μόνο ένα, του Σπόραρ με το Λεβαδειακό. Εξι είχε πάρει από τους βασικούς εξτρέμ του Παλάσιος και Μπερνάρ. Εφέτος έχει πάρει οκτώ από Τετέ και Τζούρισιτς (4+4)! Εφέτος, όμως, είναι... μόνο αυτοί. Οκτώ γκολ οι δυο εξτρέμ, ένα ο Σπόραρ, ένα χθες ο «Μπάκα», αυτό είναι όλο! Δέκα γκολ σε 11 ματς. Περισσότερα μόνο από το Βόλο, τη Λαμία και την Athens Kallithea. Γιατί; Διότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι «ομάδα». Ακόμα προσπαθεί. Προσπαθούν και οι ανταγωνιστές του, δεν λέμε το αντίθετο. Ολοι έχουν τα προβλήματά τους. Ομως ο Παναθηναϊκός είναι φανερό ότι έχει μεγαλύτερο δρόμο να διαβεί. Οταν είχε ομάδα που ήξερε τι έπαιζε και πώς έπαιζε, σκόραραν ακόμα και ο Μαντσίνι, ο Αϊτόρ, ο Βέρμπιτς, o Tσέριν: επτά γκολ είχε πάρει από τους τέσσερις πέρυσι, μέχρι την 11η αγωνιστική, «αφαιρώντας» το ντέρμπι που είχε διακοπεί λόγω της κροτίδας στον Χουάνκαρ. Γιατί; Διότι ο Παναθηναϊκός είχε ταυτότητα και χημεία, την οποία ακόμα ψάχνει.

Αν, λοιπόν, υπάρχει ένας ρεαλιστικός στόχος, αυτός δεν είναι να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός και ο Βιτόρια δεν πρέπει να σκέφτονται αυτή την περίοδο το πρωτάθλημα, αλλά πώς αυτό το σύνολο θα γίνει ξανά «ομάδα». ΑΝ γίνει ομάδα, ΜΠΟΡΕΙ και να διεκδικήσει τον τίτλο. Αν δεν τα καταφέρει, αργά η γρήγορα η απόσταση από την κορυφή, αυτό το απόλυτα κολακευτικό «-2» θα μεγαλώσει ξανά. Με την εικόνα που έχουν οι «πέντε» αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο. Τι μπορεί να κάνει; Να βασιστεί προσεχώς στο «βατό» πρόγραμμά του. Να προσπαθήσει για όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς βασιζόμενος στο ότι δεν αντιμετωπίζει ανώτερους αντιπάλους. Να ψάξει την ηρεμία του μέσω των τριπόντων και σταδιακά να αρχίσει να βελτιώνεται μεσοεπιθετικά. Με στόχο να εμφανιστεί καλύτερος στα ντέρμπι του β' γύρου.

Ο Βιτόρια έχει ακόμα το ρόλο του «πυροσβέστη»: έτσι είχε αυτοχαρακτηριστεί στη δεύτερη συνέντευξή του. Σιγά – σιγά αυτός ο ρόλος πρέπει να αλλάξει και να γίνει «δημιουργός». «Χτίστης». Πότε θα γίνει, δεν το ξέρουμε. Πώς να εργαστεί – για παράδειγμα – αυτές τις δέκα μέρες χωρίς επτά βασικούς; Δύσκολο! Και γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν όντως – όπως το σημείωσε στις δηλώσεις του ο Πορτογάλος – ο Παναθηναϊκός είναι ανασφαλής και φοβικός...