Το ζωτικής σημασίας θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι η ταυτότητα, όχι οι μεταγραφές!

Η συζήτηση για τις μεταγραφές έχει πάντα την ομορφιά της, το ενδιαφέρον της, εξάλλου ζούμε σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον, το οποίο θεωρεί πως τα νέα πρόσωπα είναι το φάρμακο για πάσα νόσο. Οι μεταγραφές πουλάνε, αυτές δημιουργούν κείμενα με αυξημένα κλικς, αυτές στα παλιά χρόνια του Τύπου, έκαναν τα πρωτοσέλιδα να γίνονται ανάρπαστα και κόσμο να περιμένει τα ξημερώματα στην Ομόνοια για να ενημερωθεί πρώτος.

Οι «Μεσσίες» του καλοκαιριού και του χειμώνα. Οι παιχταράδες που ιδανικά θα περπατήσουν πάνω στο νερό και θα αλλάξουν τα πάντα. Έτσι, δυστυχώς, μάθαμε.

Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει σε γενικές γραμμές μία κακή εικόνα στον αγωνιστικό χώρο και από μία άποψη έχει μια λογική η συζήτηση για μεταγραφές τον Ιανουάριο. Για τον τρόπο που μάθαμε. Πόσο σοβαρή, όμως, είναι ποδοσφαιρικά αυτή η κουβέντα όταν το καλοκαίρι το Τριφύλλι έβαλε στο ρόστερ του έξι νέα πρόσωπα, ξοδεύοντας πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ και ταυτόχρονα στον τελευταίο χρόνο έχουν βρεθεί στον πάγκο της ομάδας πέντε διαφορετικοί προπονητές; Και ενώ τον Ιανουάριο είχαν προστεθεί σε μόνιμη βάση, δηλαδή όχι δανεικοί, ακόμη τρεις παίκτες. Συνολικά, δηλαδή, εννιά!

Ναι, προφανώς οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη από 1-2 διορθωτικές κινήσεις, μπορεί η αξιολόγηση του Ρουί Βιτόρια να φέρει και κάτι ακόμα, όμως η ενίσχυση του Ιανουαρίου δεν είναι το ζωτικής σημασίας ζήτημα για τον φετινό Παναθηναϊκό. Είναι δευτερεύον.

Ο Παναθηναϊκός από το «διαζύγιο» με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και μετά είναι μία ομάδα χωρίς ταυτότητα, χωρίς βασικές αρχές στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς σταθερές στην αγωνιστική της φιλοσοφία, άρα χωρίς αυτοματισμούς σε καλό επίπεδο, χωρίς συνήθειες που σε κάνουν, σε χαρακτηρίζουν ως μια καλή ομάδα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Rui Vitória (@rui.vitoriaoficial)

Σε οποιαδήποτε κακή ομάδα, σε οποιοδήποτε κακό σύνολο, όποιον και αν προσθέσεις, όσο καλός και αν είναι, το πιθανότερο είναι να τον κατεβάσεις στα δικά σου μέτρα, παρά να σε ανεβάσει εκείνος προς τα δικά του. Το πρόσφατο παράδειγμα με τον Παναθηναϊκό του Μπόλονι και εκείνον του Ιβάν, είναι το πλέον χαρακτηριστικό για το πως ποδοσφαιριστές φαίνονταν κακοί ή «λίγοι» σε μία πολύ κακή ομάδα, έβγαλαν στο χορτάρι τον καλό τους εαυτό, σε ένα αξιόλογο σύνολο.

Το ζωτικής σημασίας ζήτημα για τον Παναθηναϊκό, αυτό που θα τον κάνει να διεκδικήσει το φετινό πρωτάθλημα και να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες για να το κατακτήσει, είναι η δουλειά του Ρουί Βιτόρια. Είναι η επίτευξη της αποστολής του Πορτογάλου προπονητή. Όχι η αποστολή του δεν είναι να πάρει το φετινό πρωτάθλημα.

Η μεγάλη του η αποστολή, η πρώτη και κύρια είναι να δώσει στο «τριφύλλι» αγωνιστική ταυτότητα, να δημιουργήσει αποτελεσματικά μοτίβα ανάπτυξης και ανασταλτικής λειτουργίας και πάνω από όλα να επαναφέρει τους ποδοσφαιριστές σε ένα καλό επίπεδο αυτοπεποίθησης και πίστης.

Αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνο, προπονητικό χρόνο για να αλλάξουν και να βελτιωθούν. Προπονητής είναι όχι μάγος. Αν ο Βιτόρια δεν πετύχει στην αποστολή του, όποιος και αν έρθει τον Ιανουάριο, δεν θα έχει σημασία για τον Παναθηναϊκό. Αν, όμως, μέχρι τότε ο Πορτογάλος κόουτς καταφέρει να δημιουργήσει μία ομάδα καλή, τότε με τις σωστές κινήσεις, τα νέα πρόσωπα, θα έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να ανεβάσουν το σύνολο επίπεδο και να προσφέρουν.

Απλά πράγματα...