ΑΕΚ: Η κουβέντα για τον «μπερδεμένο» Αλμέιδα...

• Η σχέση με τη νέα ιδιοκτησία, η υπομονή και η αλήθεια!

Προκύπτει συνεχώς και προφανώς συντηρείται και επανεμφανίζεται ως κεντρικό θέμα συζήτησης, κατά πόσο έχει ...χαλάσει το κεφάλι του Ματίας Αλμέιδα, με συζήτηση ουσιαστική για την αναζήτηση της αιτίας που μοιάζει μπερδεμένος, να μη δύναται να βρει τις αγωνιστικές σταθερές του, να ψάχνεται (απόλυτα δικαιολογημένα) ακόμη σχετικά με την ΑΕΚ μεσοεπιθετκά προκειμένου να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα που βγάζουν τη καλύτερη χημεία και συνεργασίες. Αυτό είναι αγωνιστικό, το κρίνει ο καθένας, όπως και το αν θα μπορούσε να γίνεται νωρίτερα με τη πλειονότητα των νέων προσώπων να ήρθαν από τέλη Αυγούστου και έως τέλη Σεπτεμβρίου. Κοινώς ήταν σίγουρο ότι από τέλη Οκτωβρίου εώς Δεκέμβριο -νομοτελειακά- θα χρειαζόταν να δουλέψει και να ψάξει να το βρει ο Πελάδο μέσα από τα ματς στο μεσοεπιθετικό, αλλά μην αναλωθούμε σε αυτό, άλλη κουβέντα την οποία δεν θα αποφύγουμε, αντιθέτως! Όμως το σημαντικό είναι να εστιάσουμε, προσωπικά αυτό εκτιμώ, στο γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό: το ότι δεν είναι 100% ο Αλμέιδα που γνωρίζαμε έως και προ μηνών, την περασμένη σεζόν, αν δικαιολογείται όλο αυτό, το κυριότερο ότι τον βλέπουμε κυρίως... συννεφιασμένο και τον είδαμε χαρούμενο ξανά όταν βρέθηκε σε εκδήλωση με τον κόσμο, που μοιάζει η μόνη πλέον σταθερή του.

Είναι γνωστό ότι είμαι υποστηρικτής του, πιο σωστά ένα πρόσωπο που στηρίζω απόλυτα τον Αργεντινό προπονητή, αλλά θα παρουσιάσω τα δεδομένα σε τούτο το άρθρο και δεν θα προσπεράσω χωρίς να αναφερθώ σε αυτό που υποστηρίζουν κάποιοι (δίχως να εξετάζουν τι προέκυπτε στις ομάδες που ήταν και δη στην Τσίβας διοικητικά) ότι τη τρίτη του χρονιά δεν τα καταφέρνει, αποτυγχάνει και αποχωρεί – ή απομακρύνεται. Κάτι το οποίο είναι αναληθές... Στο 2024 προς 2025 δεν είναι δύσκολο διάολε να διαπιστώσεις τι έγινε στη Τσίβας με κοντινό συγγενικό πρόσωπο του ιδιοκτήτη, ποια προβλήματα αντιμετώπιζε εξωαγωνιστικά, άρα και γιατί του... έκαιγαν το κεφάλι με ζητήματα τα οποία δεν πρέπει να απασχολούν έναν προπονητή, αφού μόνο το χορτάρι και η δουλειά σε αυτό (σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό της επόμενης σεζόν) είναι το γνήσιο αντικείμενο ενός τεχνικού. Τότε είχε ...σκοτωθεί για τους ποδοσφαιριστές του με τη διοίκηση, τον γιο του ιδιοκτήτη, επειδή δεν είχε καταβληθεί το πριμ τίτλου και άλλα χρήματα στους παίκτες και ήταν έξαλλος...

Αλήθεια όμως απέτυχε τη τρίτη του σεζόν εκεί; Αξίζει να θυμίσω ότι το τρίτο χρόνο στην Τσίβας, όπου λένε οι λίγοι και μη γνώστες της πραγματικότητας ότι απέτυχε, ο Πελάδο κατέκτησε το Champions League (το 2018) της κεντρικής Αμερικής!!! Anyway πάμε παρακάτω και στα δικά μας, ωστόσο πρέπει να τα σημειώνουμε αυτά, διότι ο φίλαθλος που δεν γνωρίζει ακούει – διαβάζει – βλέπει στο ξεκούδουνο ένα: «και στη Τσίβας το τρίτο χρόνο τον ...φάγανε». Για παράδειγμα δεν είναι σε θέση να γνωρίζει το πιο σημαντικό, το γιατί έγινε αυτό, πώς έφτασε στο σημείο η κατάσταση για να 'ρθει το διαζύγιο σε έναν προπονητή όπου τώρα, εννοείται αυτό δεν το αναδεικνύουν σκόπιμα, παρακαλάνε όλοι να γυρίσει και ζουν με την ελπίδα (και ρωτάνε σε τηλεοπτικές εκπομπές όλους και πρώην παίκτες όπως τον Πινέδα πρόσφατα). Το «πάμε παρακάτω» αφορά τα δικά μας, της ΑΕΚ, στο να κάνουμε focus στην υπαρκτή (και σε ένα βαθμό δικαιολογημένη) συζήτηση σχετικά με το γιατί μπορεί να είναι σε μια ...μόνιμη θολούρα στο κεφάλι του και γιατί αποσπάται η σκέψη του από το τομέα που πρέπει αποκλειστικά να βρίσκεται, το αγωνιστικό και τη δουλειά του, για ζητήματα που δεν αφορούν αυτό!

Προσωπικά εκτιμούσα ότι είναι αυτονόητο ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, δυστυχώς και αναπόφευκτο, από τη στιγμή που υπήρξε μια συγκλονιστική αλλαγή δεδομένων στην κεφαλή του club, στην ίδια την ιδιοκτησία. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν αναφέρεται από κανέναν και ειδικότερα από όσους επιχειρούν να καταλάβουν γιατί συμβαίνει αυτό στον Αλμέιδα με δεδομένο ότι όλοι εντός συνόρων γνωρίζουν τι σημαίνει να περνάμε από την εποχή του Δημήτρη Μελισσανίδη, στην επόμενη, αυτή του Μάριου Ηλιόπουλου, ή του οποιουδήποτε ήταν στη θέση του νυν ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΚ. Είναι λογικό όλους αυτούς τους μήνες και με τα όσα γίνονται σταδιακά -ίσως τελικά να χρειαζόταν όλες οι αλλαγές που ήθελε ξεκάθαρα να κάνει ο Ηλιόπουλος να γίνουν με το που ανέλαβε και μπαμ- να προκαλούνταν ένας παρατεταμένος προβληματισμός σχετικά με το τι του ξημερώνει για τον Πελάδο. Διότι έχανε δικές του σταθερές, πρόσωπα που ήταν πολύ κοντά του και ο χρόνος είναι σύντομος για να 'χει κολλήσει με όσους τώρα βρίσκονται σε εταιρεία και ομάδα.

Η σχέση με τη νέα ιδιοκτησία, η υπομονή και η αλήθεια!

Θέλει υπομονή, μπόλικη, για να δέσουν όλοι μεταξύ τους, μια αρετή (σ.σ.: η υπομονή) που δεν μας διακρίνει. Για να φτάσει να πετύχει η σχέση των νέων με του προπονητή, να μιλάνε με τα... μάτια που λέμε και να υπάρχει κατανόηση και αναγνώριση στη δύσκολη, χρειάζεται μπόλικος χρόνος και για τις δυο μεριές και κυρίως για τον Μάριο Ηλιόπουλο ο οποίος μαθαίνει και γνωρίζει, όχι μόνο πώς τρέχεις μια ποδοσφαιρική ομάδα και εταιρεία επιπέδου ΑΕΚ, αλλά και ποιους μπορεί και ποιους δεν γίνεται να εμπιστευτεί, όχι εντός club, όσο κυρίως γύρω και έξω από αυτό. Μέχρι να το εμπεδώσει έχουμε πολλή δρόμο μπροστά μας, δύσκολο και δύσβατο, να διανύσουμε! Ξεκάθαρα για τον Ματίας Αλμέιδα οφείλουμε να δούμε και να αναγνωρίσουμε ότι δικαιολογημένα προκύπτει ότι έχει υποχρεωθεί να ...μπλέκει σε σκέψεις εκτός του αγωνιστικού και ότι αναμενόμενα έχει (και γιατί) πειραχθεί το μυαλό του. Από το καλοκαίρι έχουμε μπει σε διαδικασία αλλαγών προσώπων και στα Σπάτα που είναι το δικό του... άβατο, πιο σωστά, θα έπρεπε να είναι, άρα και να αποφασίζει για όλα εκεί!

Από το καλοκαίρι όταν σημείωνα ότι λειτουργούν δυο... ΑΕΚ (αυτό δεν θα συνεχίσει αφού άλλαξαν όλα και καλύτερα γιατί δεν γινόταν να πάει το πράγμα όπως έτρεχε) και έτσι δεν γίνεται να προκύψει αποτέλεσμα, κάποιοι το κατάλαβαν, άλλοι πάλι όχι. Οι αλλαγές που (αφού δεν τους ήθελαν) σωστά έγιναν δεν είναι δυνατό να μην επηρεάσουν το αγωνιστικό, το ποδοσφαιρικό τμήμα και κυρίως τον Ματίας Αλμέιδα, μιας και είχε χτιστεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη, είχε επιτευχθεί μετά δυο χρόνια το κατάλληλο δέσιμο ανθρώπων και είχαν φτάσει στο επίπεδο να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον με ένα βλέμμα, μια ματιά. Αντιλαμβάνονταν ακόμη και τα ...χούγια του καθενός, σα να λέμε και προχωρούσαν σβηστά. Δεν αναφέρομαι μόνο στα μεταγραφικά, αλλά γενικά στην καθημερινότητα στα Σπάτα, όπου ελέω αλλαγών (και πάλι θα σημειώσω σωστά αφού είχαν τέτοιο σχέδιο το αν θα 'χει αποτέλεσμα θα το κρίνουμε όταν έρθει αυτή η εποχή) στις Ακαδημίες για παράδειγμα, ο Πελάδο με την επιστροφή του για δουλειά είδε πολλά νέα πρόσωπα και άγνωστα γύρω του, δίχως να γνωρίζει. Άκουγε για εμπλοκή προσώπων στα μεταγραφικά άσχετων και δεν είχε δεδομένα στην καθημερινότητα τη δυνατότητα ίδιας επαφής, όχι καλύτερης, έστω ίδιας με τον ιδιοκτήτη και τους έμπιστους αυτού.

Ξέρετε όλα αυτά όταν γίνονται σταδιακά και όχι με μιας προκαλούν πολλές αναγνώσεις, καμιά φορά λανθασμένες, τα πολλά λόγια και η αδυναμία διαχείρισης του επικοινωνιακού (διότι δεν το γνώριζε καν το κομμάτι ο Μάριος Ηλιόπουλος και τώρα το μαθαίνει) φέρνει το ίδιο αποτέλεσμα, οι όποιες ατάκες και κινήσεις ενός νέου ιδιοκτήτη συγκριτικά με ενός παλιού, μπορεί να δώσουν λανθασμένη μετάφραση στο κεφάλι κάποιου που έχει συνηθίσει αλλιώς. Η απουσία καθημερινής επαφής μπορεί να μεταγραστεί σε κάτι που δεν είναι πραγματικότητα, απλά και μόνο διότι κάποιος είχε μάθει διαφορετικά. Εγώ τα βάζω όλα στο τραπέζι και όλα μαζί οδηγούν στο δικαιολογημένο συμπέρασμα να δημιουργείται ανασφάλεια, προβληματισμός και το κεφάλι να ...χάνεται σε άλλες σκέψεις από 'κει που πρέπει να 'ναι καθαρά και με όλο του το είναι σε μια και μόνο κατεύθυνση: να μη ψάχνεται να δει ο εκάστοτε προπονητής, πόσο μάλλον ένας συναισθηματικός Αργεντινός όπως ο Αλμέιδα, με το «τι συμβαίνει γύρω μου» και κυρίως το «γιατί συμβαίνει, ποιος ο λόγος;», ψάχνοντας ίσως και εκεί που δεν υπάρχει κάτι το κακό...

Όταν αλλάζουν οι σταθερές σου δεδομένα θα προκληθεί ανασφάλεια, μια απλή σκέψη ότι «το πάνε με τη σειρά μέχρι να φάνε κι εμένα», όχι γιατί έτσι είναι, ειλικρινά είμαι πεπεισμένος ότι όσον αφορά στον ίδιο τον Μάριο Ηλιόπουλο, δεν ισχύει αυτό σε καμία περίπτωση, αλλά γιατί είναι εντελώς ανθρώπινο. Ακόμη περισσότερο όταν προηγούνται συνέχεια αλλαγές νωρίτερα σε άλλους τομείς στο δικό σου... άβατο, τα Σπάτα, ίσως σε κάποιον να μοιάζει υπερβολικό, όμως δεν είναι... Όλα τα παραπάνω μπορούν να ξεπεραστούν μέσα από το χρόνο, την υπομονή, τη συζήτηση και περισσότερη επαφή, προκειμένου όλοι να νιώθουν καλά, να προκύψουν νέες σταθερές για τον προπονητή, να νιώσει ασφαλής και σίγουρος προκειμένου να μη ταλαιπωρεί το μυαλό του με δεύτερες και τρίτες σκέψεις, κάτι που νομοτελειακά θα βγει στο αγωνιστικό, δεν γίνεται να το γλιτώσεις. Στα παραπάνω προσθέστε και την απογείωση -και μπράβο στον ιδιοκτήτη- του ρόστερ με σημαντικούς ποδοσφαιριστές και προσωπικότητες που πρέπει να χωρέσει έχοντας τη σκέψη (και το τσεκάρισμα από το τι λέγεται από τον -νεο- περίγυρο του ιδιοκτήτη) ποιους και πώς πρέπει να τους χρησιμοποιεί.

Υπομονή και αλήθεια αυτά απαιτούνται, καθαρές κουβέντες και να μη προκύπτουν προβλήματα από τους έξω αλλά και γύρω -και- κοντά στον ιδιοκτήτη που ίσως (κάκιστα) επηρεάζουν...

Υγ: Διαβάζαμε, ακούγαμε και είχαμε φουλ ενημέρωση ότι οι αποφάσεις της ΔΕΑΒ δεν επιδέχονται έφεσης, σωστά; Ναι προφανώς και έτσι διαβάζαμε. Εκτός φαίνεται αν προκύπτει επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια στο Μετρό και πρέπει να μην προκύπτουν διαδηλώσεις οπαδικές όπως είχαν προαναγγείλει (και καλά κάνουν) οι οπαδοί του Άρη. Έτσι όλως τυχαίως μάθαμε σήμερα ότι δέχτηκαν την έφεση, για απόφαση τιμωρίας της ΔΕΑΒ που δεν επιδέχεται εφέσεων, με αποτέλεσμα η ρεβάνς Κυπέλλου να γίνει με κόσμο. Εντάξει; Το εμπεδώσαμε; Αυτό συμβαίνει στο Ελλαδιστάν και το χειρότερο είναι πως περνάει σα μια απλή αναφορά... Προσοχή το δίκαιο και σωστό είναι να μην έχει καν τιμωρία ο Άρης και οποιαδήποτε ομάδα (όπως προηγήθηκε με Άρη πάλι, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό) για δυο μπουκάλια, μια κροτίδα μισή ώρα μετά το ματς, ή οτιδήποτε αντίστοιχα γελοίο έχει συμβεί (όλοι ξέρουμε τι σημαίνει επεισόδια και αντικείμενα στ' αλήθεια). Μακάρι μάλιστα να δικαιωθεί ο Άρης και να προκύψει δεδικασμένο προκειμένου να σωθούμε από τη γελοιότητα να την πληρώνουν οι δεκάδες χιλιάδες για δυο – τρία άτομα... Άλλο αυτό και άλλο το πώς και το γιατί έγινε τώρα!