Άξιος της μοίρας του ο Παναθηναϊκός...

Μία, δύο, τρεις. Κάποια στιγμή, όταν τα παθήματα δεν σου γίνονται μαθήματα, θα την πατήσεις. Και ας έχεις τον απόλυτο έλεγχο σε όλο το ματς και ας μην έχεις απειληθεί ούτε στιγμή σε ενενήντα λεπτά.

Φτάνει μία φάση, μία λανθασμένη ανασταλτική συμπεριφορά για να πάθεις την ζημιά. Το φινάλε του αγώνα με την Ελσίνκι είχε δείξει στον Παναθηναϊκό τον κίνδυνο. Η μπάλα τότε βρήκε στο δοκάρι. Όπως και απόψε, στο δοκάρι. Στη πρώτη κεφαλιά του Καλοσκάμη. Μετά, όμως, στο πλεκτό από το σουτ του Καράμανη. Αμαρκάριστοι και οι δύο, σε σημείο του αγώνα, στο φινάλε, όπου όλοι πρέπει να... τρώνε την μπάλα.

O Καλοσκάμης μετά την υπέροχη ενέργεια στον άξονα όπου κανείς δεν τον ρίχνει κάτω, νικά τον Σένκεφελντ στον αέρα που τον έχει χάσει, στην εξέλιξη της φάσης ο Ίνγκασον αψυχολόγητα ανοίγει τα πόδια να περάσει η μπάλα αντί να την στείλει στον... ηλεκτρικό.

Γκέλα, τεράστια. Γκέλα βαρβάτη, πισωγύρισμα κανονικά και με τον νόμο, σε μία αγωνιστική όπου το Τριφύλλι θα μπορούσε να αφήσει πίσω τον Άρη αρκετά και να ξεπεράσει και τον ΠΑΟΚ.

Απαγορεύεται σε τέτοια παιχνίδια, όπου είσαι πολύ καλύτερος, να τα αφήνεις στο ρευστό 1-0. Παίζεις με την φωτιά. Αν δεν καείς την πρώτη ή την δεύτερη, νομοτελειακά, θα καείς την τρίτη ή την τέταρτη και πάει λέγοντας. Ο Παναθηναϊκός απόψε δεν είχε τις χαμένες ευκαιρίες άλλων παιχνιδιών αλλά είχε τις στιγμές να το ''σκοτώσει'' το ματς. Στο δοκάρι του Τζούρισιτς, στην κεφαλιά του Γερεμέγεφ, σε μία στρωμένη μπάλα στα όρια της περιοχής στον Ιωαννίδη, ακόμη και στο πρώτο μέρος με την κεφαλιά του Φώτη και το σουτ του Τζούρισιτς.

H oμάδα του Ρουί Βιτόρια έβαλε τα χέρια της κι έβγαλε τα μάτια της, όσο αφήνεις τον αντίπαλο ''μέσα'' στο παιχνίδι, φτάνει και περισσεύει μια στιγμή για να χάσεις αυτό που είχες στα χέρια σου και το άξιζες πέρα για πέρα.

Από κει και πέρα, το φινάλε του πρώτου γύρου βρίσκει τον Παναθηναϊκό μπροστά σε μία μεγάλη εικόνα που πρέπει να διορθωθεί. Μέσα από την δουλειά αλλά μέσα και από τις μεταγραφές. Δεκατρείς αγωνιστικές, δεκατρία γκολ. Θέμα εκτέλεσης, όχι δημιουργίας. Με αυτή την επίδοση, οι ''πράσινοι'' δεν θα φτάσουν μακριά, το έχουμε αναφέρει πάρα πολλές φορές. Κανένα γκολ από σέντερ φορ, όλο το κουπί ο Τετέ και ο Τζούρισιτς, τίποτα από τους άλλους εξτρέμ.

Το -4 από την κορυφή, όπως είναι το φετινό πρωτάθλημα αλλά και με όσα πέρασε ο Παναθηναϊκός στον πρώτο γύρο, δεν είναι απαγορευτικό, η ομάδα θα μπει στο δεύτερο μισό της κανονικής διάρκειας, κανονική. Στα χέρια του Ρουί Βιτόρια, ανεξάρτητα από την αποψινή γκέλα, το Τριφύλλι βελτιώνεται, έχει αλλάξει την αγωνιστική του εικόνα αλλά συνεχίζει να πληγώνεται βαθιά από την αναποτελεσματικότητα και από το εύκολο γκολ που αγνοείται από το ξεκίνημα της χρονιάς.

Κάποιες επισημάνσεις για το φινάλε:

*Ίσως το παιχνίδι να είχε διαφορετική κατάληξη αν ο Κατσικογιάννης είχε κάνει σωστά την δουλειά του, καθώς χάρισε δύο φορές την δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Ουεντραόγκο...

*Το είπε και ο ίδιος, φάνηκε και απόψε, η ''καλή'' θέση του Μαξίμοβιτς είναι στο ''8'', στον ρόλο του μέσου που είναι υπεύθυνος για τις άμεσες επανακτήσεις και την υποστήριξη στις επιθετικές κινήσεις. Απόψε έκανε και το κάτι παραπάνω με το γκολ.

*Τελικός το παιχνίδι της Τρίπολης, ζωτικής σημασίας να ξεκινήσει όπως πρέπει τον δεύτερο γύρο ο Παναθηναϊκός...